Waarom ons nie sonder ander kan klaarkom nie

“Twee is beter as een . . . As een van hulle val, kan die ander sy metgesel ophelp.”—Koning Salomo

KONING SALOMO van eertydse Israel het gesê: “Twee is beter as een, want hulle het ’n goeie beloning vir hulle harde werk. Want as een van hulle val, kan die ander sy metgesel ophelp. Maar hoe sal dit wees met net die een wat val wanneer daar nie ’n ander is om hom op te help nie?” (Prediker 4:9, 10). Hierdie wyse waarnemer van mensegedrag beklemtoon dus hoe noodsaaklik kameraadskap is en hoe belangrik dit is om ons nie af te sonder nie. Dit was egter nie bloot die mening van ’n mens nie. Dit was weens goddelike wysheid en inspirasie dat Salomo hierdie woorde gespreek het.

Dit is onverstandig om ons af te sonder. Mense het mekaar nodig. Ons almal het die krag en hulp nodig wat ons van ander kan kry. “Wie hom afsonder, sal sy eie selfsugtige verlange soek”, sê ’n Bybelspreuk. “Teen alle praktiese wysheid sal hy losbreek” (Spreuke 18:1). Geen wonder dat sosioloë individue aanspoor om deel van ’n groep te word en belangstelling in ander te toon nie.

Een van professor Robert Putnam se aanbevelings om gemeenskapslewe te laat herleef, is om “die invloed van godsdiens te versterk”. Jehovah se Getuies stel ’n baie goeie voorbeeld hierin, want regoor die wêreld geniet hulle beskerming in gemeentes wat soos gesinne is. In ooreenstemming met die woorde van die apostel Petrus is hulle “lief vir die hele gemeenskap van broers”, wat eerbiedige ‘vrees vir God’ het (1 Petrus 2:17). Die Getuies vermy ook afsondering en die nadelige gevolge daarvan omdat hulle besig bly met talle positiewe bedrywighede wat met ware aanbidding verband hou, soos om hulle naaste te help om die waarheid in God se Woord, die Bybel, te leer.—2 Timoteus 2:15.

Liefde en kameraadskap het hulle lewens verander

Jehovah se Getuies bestaan uit ’n verenigde gemeenskap waarin elke lid ’n belangrike rol speel. Beskou die geval van Miguel, Froylán en Alma Ruth, drie lede van dieselfde Latyns-Amerikaanse gesin. Hulle is met ’n beensiekte gebore wat ’n tipe dwergisme tot gevolg het. Al drie moet rolstoele gebruik. Hoe het assosiasie met die Getuies hulle lewe geraak?

Miguel sê: “Ek het krisistye deurgemaak, maar toe ek met Jehovah se volk begin omgaan het, het my lewe verander. Dit is baie gevaarlik om jou af te sonder. Assosiasie met medegelowiges by Christelike vergaderinge, die feit dat ek elke week saam met hulle kan wees, het my grootliks gehelp om tevredenheid en voldoening te vind.”

Alma Ruth voeg by: “Ek was soms baie neerslagtig; ek het baie hartseer gevoel. Maar toe ek van Jehovah begin leer het, het ek besef dat ek ’n hegte verhouding met hom kan hê. Dit het die kosbaarste ding in my lewe geword. Die ander lede van ons gesin het ons baie ondersteun, en dit het ons nog nader aan mekaar gebring.”

Miguel se vader het hom liefdevol leer lees en skryf. Toe het Miguel weer vir Froylán en Alma Ruth geleer. Dit was onontbeerlik vir hulle geestelikheid. “Ons het grootliks daarby baat gevind om te leer lees, want toe kon ons geestelik gevoed word deur die Bybel en Bybelpublikasies te lees”, sê Alma Ruth.

Tans dien Miguel as ’n Christen- ouer man. Froylán het die Bybel al nege keer deurgelees. Alma Ruth het haar diens aan Jehovah uitgebrei deur sedert 1996 as ’n pionierbedienaar, of voltydse Koninkryksverkondiger, te dien. Sy sê: “Ek het hierdie doelwit met Jehovah se seën bereik, aangesien ek die ondersteuning van my dierbare susters het wat my nie net help om in die predikingswerk uit te gaan nie, maar ook om die 11 Bybelstudies wat ek begin het, te hou.”

Nog ’n goeie voorbeeld is dié van Emelia, wat van ’n rolstoel afhanklik is nadat haar bene en ruggraat tydens ’n ongeluk beseer is. Jehovah se Getuies in Mexikostad het die Bybel met haar gestudeer, en sy is in 1996 gedoop. Emelia sê: “Voordat ek die waarheid leer ken het, wou ek selfmoord pleeg; ek wou nie meer lewe nie. Daar was ’n groot leemte in my lewe, en ek het dag en nag gehuil. Maar toe ek met Jehovah se volk begin assosieer het, het ek die liefde van die broers ervaar. Die persoonlike belangstelling wat hulle in my toon, is vir my ’n bemoediging. Een van die ouer manne is soos ’n broer of ’n pa vir my. Hy en party van die bedieningsknegte neem my na die vergaderinge en uit in die predikingswerk in my rolstoel.”

José, wat in 1992 as een van Jehovah se Getuies gedoop is, woon alleen. Hy is 70 jaar oud en het in 1990 afgetree. José het in die verlede aan depressie gely, maar nadat ’n Getuie vir hom getuig het, het hy onmiddellik Christelike vergaderinge begin bywoon. Hy het gehou van wat hy daar gehoor en gesien het. Hy het byvoorbeeld die kameraadskap onder die broers opgemerk en hulle besorgdheid oor hom as persoon aangevoel. Die ouer manne en bedieningsknegte in sy gemeente sien nou na hom om (Filippense 1:1; 1 Petrus 5:2). Sulke medegelowiges is vir hom “’n versterkende hulp” (Kolossense 4:11). Hulle neem hom dokter toe, besoek hom tuis en het hom bygestaan tydens sy vier operasies. Hy sê: “Hulle toon dat hulle besorg is oor my. Hulle is werklik my familie. Ek geniet hulle kameraadskap.”

Dit verskaf ware geluk om te gee

Toe koning Salomo gesê het dat ‘twee beter is as een’, was dit net nadat hy gepraat het van hoe sinloos dit vir ’n mens is om al jou energie daaraan te bestee om materiële rykdom te vergaar (Prediker 4:7-9). Dit is presies wat baie mense vandag gretig najaag, al beteken dit dat hulle menseverhoudings binne en buite die gesin moet opoffer.

Daardie gees van gierigheid en selfsug het daartoe gelei dat baie hulle afsonder. Dit het nie vir hulle geluk of tevredenheid in die lewe gebring nie, want frustrasie en wanhoop is algemeen onder diegene wat voor so ’n gees swig. Daarenteen toon die ondervindinge hierbo die goeie gevolge van assosiasie met diegene wat Jehovah dien en wat deur liefde vir hom en hulle naaste gemotiveer word. Die gereelde bywoning van Christelike vergaderinge, die ondersteuning en besorgdheid van mede-Christene en ’n ywerige deelname aan die bediening was belangrike faktore wat hierdie individue gehelp het om die negatiewe gevoelens te oorkom wat met afsondering gepaardgaan.—Spreuke 17:17; Hebreërs 10:24, 25.

Omdat mense mekaar nodig het, verskaf dit van nature bevrediging om dinge vir ander te doen. Albert Einstein, wie se werk ander bevoordeel het, het gesê: “Die waarde van ’n man . . . moet gesien word in wat hy gee en nie in wat hy kan ontvang nie.” Dit stem ooreen met hierdie woorde van ons Here Jesus Christus: “Dit verskaf groter geluk om te gee as om te ontvang” (Handelinge 20:35). Hoewel dit dus goed is om liefde te ontvang, hou dit ook groot voordele in om liefde aan ander te betoon.

’n Reisende opsiener wat al jare lank gemeentes besoek om geestelike hulp te verleen en wat gehelp het om vergaderplekke vir Christene met beperkte middele te bou, druk sy gevoelens soos volg uit: “Die vreugde wat dit my verskaf om my broers te dien en om die waardering op hulle gesigte te sien, spoor my aan om te bly soek na geleenthede om te help. Ek het ondervind dat persoonlike belangstelling in ander die sleutel tot geluk is. En ek weet dat ons as ouer manne ‘soos ’n skuilplek teen die wind . . . , soos waterstrome in ’n waterlose land, soos die skaduwee van ’n groot, swaar rots in ’n uitgeputte land’ moet wees.”—Jesaja 32:2.

Hoe lieflik is dit om in eenheid saam te woon!

Dit bring beslis groot voordele en ware geluk mee om ander te help en met diegene om te gaan wat Jehovah dien. “Kyk!” het die psalmis uitgeroep. “Hoe goed en hoe lieflik is dit dat broers in eenheid saam woon!” (Psalm 133:1). Gesinseenheid is noodsaaklik as ons mekaar wil ondersteun, soos die geval van Miguel, Froylán en Alma Ruth toon. En watter seën is dit tog om verenig met mekaar te wees in ware aanbidding! Nadat die apostel Petrus raad aan Christenmans en -vrouens gegee het, het hy geskryf: “Laastens moet julle almal eensgesind wees, meegevoel betoon, broederlike geneentheid en tere medelye hê, nederig van verstand wees.”—1 Petrus 3:8.

Ware vriendskap bring groot voordele mee, emosioneel sowel as geestelik. Die apostel Paulus het medegelowiges aangespoor: “Praat vertroostend met die terneergedrukte siele, ondersteun die swakkes, wees lankmoedig teenoor almal. . . . Streef altyd na wat goed is teenoor mekaar en teenoor alle ander mense.”—1 Tessalonisense 5:14, 15.

Soek dus na praktiese maniere om goed te doen aan ander. ‘Doen goed aan almal, maar veral aan dié wat in die geloof aan jou verwant is’, want dit sal ware betekenis aan jou lewe gee en tot jou tevredenheid en voldoening bydra (Galasiërs 6:9, 10). Jesus se dissipel Jakobus het geskryf: “As ’n broer of ’n suster in ’n naakte toestand is en die nodige voedsel vir die dag kortkom en een van julle nogtans vir hulle sê: ‘Gaan in vrede, bly warm en goed gevoed’, maar julle gee hulle nie die nodige vir hulle liggaam nie, watter nut het dit?” (Jakobus 2:15, 16). Die antwoord op daardie vraag is voor die hand liggend. Ons moet ‘nie uit persoonlike belangstelling ’n oog op net ons eie sake hou nie, maar ook uit persoonlike belangstelling op dié van die ander’.—Filippense 2:4.

Benewens die materiële hulp wat Jehovah se Getuies ander gee wanneer daar ’n spesiale behoefte ontstaan of wanneer daar ’n ramp is, help hulle hulle medemens ook op ’n lewensbelangrike manier—deur die goeie nuus van God se Koninkryk ywerig aan hulle te verkondig (Matteus 24:14). Die feit dat meer as 6 000- 000 Getuies hierdie boodskap van hoop en vertroosting verkondig, is ’n bewys van hulle opregte, liefdevolle belangstelling in ander. Maar hierdie hulp uit die Heilige Skrif voorsien ook in ’n ander behoefte van die mens. Wat is dit?

’n Lewensbelangrike behoefte

Ons moet ’n goeie verhouding met God hê as ons ware geluk wil geniet. Daar is al gesê: “Die feit dat die mens, oral en te alle tye, van die begin af tot vandag toe, die drang gevoel het om iemand aan te roep wat hy geglo het hoër en magtiger is as hyself, toon dat godsdiens inherent aan die mens is en wetenskaplik erken moet word. . . . Dit behoort ons met ontsag, verwondering en eerbied te vervul om te sien hoe universeel die mens se soeke na en geloof in ’n opperwese is.”—Man Does Not Stand Alone, deur A. Cressy Morrison.

Jesus Christus het verklaar: “Gelukkig is dié wat bewus is van hulle geestelike behoefte” (Matteus 5:3). Mense vaar nie goed wanneer hulle lank van ander afgesonder is nie. Dit is egter baie ernstiger om ons van ons Skepper af te sonder (Openbaring 4:11). Om “die kennis van God” te verkry en toe te pas, behoort ’n belangrike element in ons lewe te wees (Spreuke 2:1-5). Ja, ons moet vasbeslote wees om ons geestelike behoefte te bevredig, want ons kan nie sonder God klaarkom nie. ’n Gelukkige en waarlik lonende lewe hang af van ’n goeie verhouding met Jehovah, “die Allerhoogste oor die hele aarde”.—Psalm 83:18.

[Prent op bladsy 5]

Miguel: “Ek het krisistye deurgemaak, maar toe ek met Jehovah se volk begin omgaan het, het my lewe verander”

[Prent op bladsy 5]

Alma Ruth: “Toe ek van Jehovah begin leer het, het ek besef dat ek ’n hegte verhouding met hom kan hê”

[Prent op bladsy 6]

Emelia: ‘Voordat ek die waarheid leer ken het, was daar ’n groot leemte in my lewe’

[Prent op bladsy 7]

Assosiasie met ware aanbidders help om ons geestelike behoefte te bevredig