Waardig geag om ’n Koninkryk te ontvang
“Dit is ’n bewys van die regverdige oordeel van God, wat daartoe lei dat julle die koninkryk van God waardig geag word.”—2 TESS. 1:5.
1, 2. Wat is God se voorneme aangaande die oordeel, en wie sal oordeel?
OMSTREEKS die jaar 50 van ons Gewone Jaartelling was die apostel Paulus in Atene. Die wydverspreide afgodediens wat hy daar gesien het, het hom so geïrriteer dat dit hom beweeg het om ’n meesterlike getuienis te gee. Sy toespraak het ’n hoogtepunt bereik met ’n verklaring wat ongetwyfeld sy heidense toehoorders se aandag getrek het. Hy het gesê: “Nou sê [God] vir die mensdom dat hulle almal oral berou moet hê. Want hy het ’n dag vasgestel waarop hy van voorneme is om die bewoonde aarde in regverdigheid te oordeel deur ’n man wat hy aangestel het, en hy het aan alle mense ’n waarborg verskaf deurdat hy hom uit die dode opgewek het.”—Hand. 17:30, 31.
2 Die feit dat God bepaal het dat daar ’n toekomstige oordeelsdag vir die mensdom sal wees, is inderdaad ernstige stof tot nadenke! Daardie oordeel sal uitgevoer word deur die een wat Paulus nie in sy toespraak in Atene by name genoem het nie, maar wat ons weet die verrese Jesus Christus is. Die oordeel deur Jesus sal óf die lewe óf die dood beteken.
3. Waarom het Jehovah ’n verbond met Abraham gesluit, en wie speel ’n spesiale rol in die vervulling daarvan?
3 Daardie Oordeelsdag sal 1 000 jaar lank wees. Jesus sal in Jehovah se naam as Koning van God se Koninkryk in beheer wees daarvan, maar hy sal nie alleen wees nie. Jehovah kies ander uit die mensdom om gedurende daardie duisend jaar lange dag saam met Jesus te heers en te oordeel. (Vergelyk Lukas 22:29, 30.) Byna 4 000 jaar gelede het Jehovah die grondslag vir daardie Oordeelsdag gelê toe hy ’n verbond met sy getroue kneg Abraham gesluit het. (Lees Genesis 22:17, 18.) Daardie verbond het klaarblyklik in 1943 v.G.J. in werking getree. Abraham kon natuurlik nie ten volle verstaan wat die verbond vir die mensdom sou beteken nie. Maar vandag kan ons sien dat Abraham se saad volgens die bepalings van die verbond ’n spesiale rol speel in die vervulling van God se voorneme om die mensdom te oordeel.
4, 5. (a) Wie is die primêre deel van Abraham se saad, en wat het hy oor die Koninkryk gesê? (b) Wanneer is die hoop om deel van die Koninkryksreëling te wees, oopgestel?
4 Die primêre deel van Abraham se saad is Jesus, wat in 29 G.J. met heilige gees gesalf is en die beloofde Messias, of Christus, geword het (Gal. 3:16). Jesus sou die volgende drie en ’n half jaar die goeie nuus van die Koninkryk aan die Joodse nasie verkondig. Ná die inhegtenisname van Johannes die Doper het Jesus getoon dat ander die hoop kon hê om deel van daardie Koninkryk te wees toe hy gesê het: “Van die dae van Johannes die Doper af tot nou toe is die koninkryk van die hemele die doel waarna die mense vooruitbeur, en dié wat vooruitbeur, gryp dit.”—Matt. 11:12.
5 Interessant genoeg, onmiddellik voordat Jesus van diegene gepraat het wat die Koninkryk van die hemele sou “gryp”, het hy gesê: “Voorwaar, ek sê vir julle: Onder dié wat uit vroue gebore is, is daar niemand groter as Johannes die Doper verwek nie; maar iemand wat ’n mindere in die koninkryk van die hemele is, is groter as hy” (Matt. 11:11). Hoe so? Want die hoop om deel van die Koninkryksreëling te wees, is eers vir getroues heeltemal oopgestel toe die heilige gees op Pinkster 33 G.J. uitgestort is. Teen daardie tyd was Johannes die Doper reeds dood.—Hand. 2:1-4.
Abraham se saad word regverdig verklaar
6, 7. (a) In watter opsig sou Abraham se saad “soos die sterre van die hemel” word? (b) Watter seën het Abraham ontvang, en watter soortgelyke seën ontvang sy saad?
6 Daar is vir Abraham gesê dat sy saad sou vermeerder en “soos die sterre van die hemel” en die sandkorrels aan die seestrand sou word (Gen. 13:16; 22:17). Dit was dus in Abraham se tyd onmoontlik vir mense om te weet uit hoeveel lede hierdie saad sou bestaan. Maar die presiese getal van sy geestelike saad is uiteindelik geopenbaar. Benewens Jesus sou daar 144 000 wees.—Op. 7:4; 14:1.
7 God se Woord sê aangaande Abraham se geloof: “[Abraham] het geloof in Jehovah gestel; en hy het hom dit as regverdigheid toegereken” (Gen. 15:5, 6). Geen mens is weliswaar volkome regverdig nie (Jak. 3:2). Maar weens Abraham se uitsonderlike geloof het Jehovah met hom gehandel asof hy regverdig was en hom selfs sy vriend genoem (Jes. 41:8). Diegene wat saam met Jesus die geestelike saad van Abraham uitmaak, word ook regverdig verklaar, en dit bring vir hulle selfs groter seëninge mee as wat Abraham ontvang het.
8. Watter seëninge word vir lede van Abraham se saad moontlik gemaak?
8 Gesalfde Christene word regverdig verklaar omdat hulle geloof in Jesus se losprysoffer beoefen (Rom. 3:24, 28). In Jehovah se oë word hulle vrygespreek van sonde en kan hulle met heilige gees gesalf word om geestelike kinders van God, broers van Jesus Christus, te wees (Joh. 1:12, 13). Hulle kom in die nuwe verbond en vorm ’n nuwe nasie, “die Israel van God” (Gal. 6:16; Luk. 22:20). Op wat ’n wonderlike voorreg dui dit alles tog! As gevolg van hierdie handelinge van God ten behoewe van hulle het gesalfde Christene nie die hoop om vir ewig op die aarde te lewe nie. Hulle offer hierdie vooruitsig op ter wille van die onbeskryflike vreugde om gedurende die Oordeelsdag saam met Jesus te wees en saam met hom in die hemel te regeer.—Lees Romeine 8:17.
9, 10. (a) Wanneer is Christene die eerste keer met heilige gees gesalf, en wat het vir hulle voorgelê? (b) Watter hulp het gesalfde Christene ontvang?
9 Op Pinkster 33 G.J. is ’n groep getroue mense die geleentheid gegee om onder diegene te wees wat gedurende die Oordeelsdag saam met Jesus sal regeer. Ongeveer 120 van Jesus se dissipels is met heilige gees gedoop en het so die eerste gesalfde Christene geword. Vir hulle was dit egter net ’n begin. Van toe af moes hulle hulle lojaliteit aan Jehovah toon ondanks al die toetse wat Satan oor hulle sou bring. Hulle moes tot in die dood getrou bly as hulle die kroon van hemelse lewe wou ontvang.—Op. 2:10.
10 Met die oog hierop het Jehovah deur sy Woord en deur middel van die Christengemeente aan gesalfde Christene die vermanings en aanmoediging voorsien wat hulle nodig gehad het. Die apostel Paulus het byvoorbeeld aan gesalfde Christene in Tessalonika geskryf: “Soos ’n vader sy kinders, [het ons] aangehou . . . om elkeen van julle te vermaan en te troos en aan julle getuienis af te lê, sodat julle sou voortgaan om te wandel op ’n wyse wat God, wat julle tot sy koninkryk en heerlikheid roep, waardig is.”—1 Tess. 2:11, 12.
11. Watter geskrewe voorsiening het Jehovah vir lede van “die Israel van God” gemaak?
11 In die dekades nadat die eerste lede van die gemeente van gesalfde Christene gekies is, het Jehovah dit goedgedink om ’n permanente verslag te laat opstel van Jesus se aardse bediening sowel as van Sy handelinge met en raad aan eerste-eeuse gesalfde Christene. So het Jehovah die geïnspireerde Christelike Griekse Geskrifte by die reeds bestaande geïnspireerde Hebreeuse Geskrifte gevoeg. Die Hebreeuse Geskrifte is oorspronklik vir die vleeslike nasie Israel geskryf gedurende die tyd toe hulle ’n spesiale verhouding met God gehad het. Die Christelike Griekse Geskrifte is hoofsaaklik vir “die Israel van God” geskryf, diegene wat as broers van Christus en geestelike kinders van God gesalf is. Dit gee natuurlik geensins te kenne dat nie-Israeliete nie grootliks daarby kan baat vind om die Hebreeuse Geskrifte te bestudeer nie. So ook hou dit vir Christene wat nie met heilige gees gesalf is nie, oneindige voordele in om die raad in die Christelike Griekse Geskrifte te bestudeer en daarvolgens te lewe.—Lees 2 Timoteus 3:15-17.
12. Watter herinnering het Paulus gesalfde Christene gegee?
12 Eerste-eeuse Christene is regverdig verklaar en met heilige gees gesalf sodat hulle hulle hemelse erfenis kon ontvang. Hulle salwing het hulle nie tot koningskap oor ander gesalfde Christene verhef terwyl hulle nog op aarde was nie. Party vroeë Christene het blykbaar hierdie feit uit die oog verloor en ongepaste aansien onder hulle broers in die gemeente begin nastreef. Dit het Paulus beweeg om te vra: “Julle is dus reeds versadig? Julle is dus reeds ryk? Julle het dus sonder ons as konings begin heers? En ek wens inderdaad dat julle as konings begin heers het, sodat ons ook saam met julle as konings kon heers” (1 Kor. 4:8). Gevolglik het Paulus gesalfdes van sy dag herinner: “Nie dat ons die meesters oor julle geloof is nie, maar ons is medewerkers vir julle vreugde.”—2 Kor. 1:24.
Die voorspelde getal word voltooi
13. Hoe het die roeping van die gesalfdes ná 33 G.J. gevorder?
13 Nie al 144 000 gesalfde Christene is in die eerste eeu gekies nie. Hulle roeping het deur die hele apostoliese tydperk voortgeduur en toe klaarblyklik begin afneem. Maar dit het wel deur die daaropvolgende eeue en tot in hedendaagse tye voortgeduur (Matt. 28:20). Nadat Jesus in 1914 begin heers het, het dinge uiteindelik vinnig vooruitbeweeg.
14, 15. Wat het in ons tyd met betrekking tot die roeping van die gesalfdes gebeur?
14 Eerstens het Jesus die hemel gereinig van alle spore van teenstand teen goddelike heerskappy. (Lees Openbaring 12:10, 12.) Toe het hy sy aandag gerig op die insameling van die oorblywende toekomstige lede van sy Koninkryksregering om die getal van 144 000 te voltooi. Hierdie taak was klaarblyklik teen die middel-1930’s byna afgehandel, en baie van diegene wat op die predikingswerk gereageer het, het nie die begeerte gehad om hemel toe te gaan nie. Die gees het nie met hulle getuig dat hulle kinders van God is nie. (Vergelyk Romeine 8:16.) Hulle het eerder besef dat hulle deel is van die “ander skape”, wat die hoop het om vir ewig op ’n paradysaarde te lewe (Joh. 10:16). Ná 1935 was die predikingswerk dus hoofsaaklik toegespits op die insameling van “’n groot menigte”, wat die apostel Johannes in ’n visioen gesien het en wat “die groot verdrukking” sal oorleef.—Op. 7:9, 10, 14.
15 Tog is ’n paar individue in die jare sedert die 1930’s tot ’n hemelse hoop geroep. Waarom? In sommige gevalle kan dit wees dat hulle individue vervang het wat vroeër geroep is en ontrou geword het. (Vergelyk Openbaring 3:16.) Paulus het selfs van persoonlike kennisse gepraat wat die waarheid verlaat het (Fil. 3:17-19). Wie sal Jehovah roep om as sulke plaasvervangers te dien? Dit is natuurlik sy besluit. Dit lyk nietemin redelik dat hy nie pasbekeerdes sal roep nie, maar individue wat—soos die dissipels met wie Jesus gepraat het toe hy die Gedenkmaal ingestel het—reeds in sekere mate hulle lojaliteit bewys het.a—Luk. 22:28.
16. Waarvoor is ons dankbaar wat die gesalfdes betref, en wat kan ons met vertroue glo?
16 Dit lyk egter of nie almal wat sedert die 1930’s tot ’n hemelse hoop geroep is, plaasvervangers is vir persone wat ontrou geword het nie. Jehovah het klaarblyklik seker gemaak dat ons regdeur die laaste dae van hierdie stelsel van dinge tot met die vernietiging van “Babilon die Grote” gesalfde Christene onder ons sal hê (Op. 17:5).b En ons kan die vertroue hê dat die volle getal van 144 000 lede op Jehovah se bestemde tyd voltooi sal wees en dat almal uiteindelik hulle plek in die Koninkryksregering sal inneem. Ons kan ook die profetiese Woord glo dat die immer toenemende groot menigte as ’n groep getrou sal bly. Hulle sal binnekort “uit die groot verdrukking kom” wat oor Satan se wêreld gebring sal word en sal God se nuwe wêreld vreugdevol binnegaan.
God se hemelse regering is amper voltallig!
17. Wat het volgens 1 Tessalonisense 4:15-17 en Openbaring 6:9-11 met gesalfde Christene gebeur wat getrou gesterf het?
17 Sedert 33 G.J. het tienduisende gesalfde Christene sterk geloof geopenbaar en tot in die dood getrou volhard. Hulle is reeds waardig geag om die Koninkryk te ontvang en is—klaarblyklik sedert die vroeë dae van Christus se teenwoordigheid—dienooreenkomstig beloon.—Lees 1 Tessalonisense 4:15-17; Openbaring 6:9-11.
18. (a) Watter vertroue het die oorblywende gesalfdes? (b) Hoe beskou die ander skape hulle gesalfde Christenbroers?
18 Die lede van die gesalfdes wat nog op aarde is, is heeltemal daarvan oortuig dat hulle, as hulle getrou bly, binnekort die beloning vir hulle getroue weg sal ontvang. Wanneer miljoene ander skape die geloof van hulle gesalfde broers aanskou, stem hulle saam met die woorde van die apostel Paulus, wat van gesalfde broers in Tessalonika gesê het: “Ons [beroem] ons op julle onder die gemeentes van God weens julle volharding en geloof in al julle vervolginge en die verdrukkinge wat julle verdra. Dit is ’n bewys van die regverdige oordeel van God, wat daartoe lei dat julle die koninkryk van God waardig geag word, waarvoor julle ook ly” (2 Tess. 1:3-5). Met die dood van die laaste lid van die gesalfdes op aarde, wanneer dit ook al gebeur, sal God se hemelse regering voltallig wees. Wat ’n rede tot vreugde sal dit tog wees—in die hemel sowel as op aarde!
[Voetnote]
b Sien “Vrae van lesers” in Die Wagtoring van 1 Mei 2007.
Kan jy verduidelik?
• Wat het God aan Abraham geopenbaar wat met die Oordeelsdag verband hou?
• Waarom is Abraham regverdig verklaar?
• Waartoe lei dit vir die lede van Abraham se saad wanneer hulle regverdig verklaar word?
• Watter vertroue het alle Christene?
[Prent op bladsy 20]
Jesus het sy volgelinge aangemoedig om die Koninkryk na te streef
[Prent op bladsy 21]
Op Pinkster 33 G.J. het Jehovah die sekondêre lede van Abraham se saad begin kies
[Prente op bladsy 23]
Die ander skape is dankbaar dat daar gedurende die laaste dae gesalfde Christene saam met hulle is