Jongmense vra . . .

Moet ek by ’n bende aansluit?

“Terwyl ek in die skool se kleedkamer gesit het, het ’n paar ouens na my toe gekom en met my begin skoor soek. Een van hulle het my teen die bors geslaan. Net toe kom een van die ouens wat ek ken en ’n lid is van die bende in my buurt, en hy kies my kant. Ek het gewonder: ‘As ek by die bende aansluit, kan ek miskien só beskerm word.’”—Greg.

BENDES word al hoe algemener in baie skole en woonbuurte. In 1989 het die polisie geskat dat daar net in die Los Angeles-distrik, VSA, 600 bendes was, met sowat 70 000 lede. Bendes is egter nie beperk tot die Verenigde State nie. Die tydskrif Maclean’s het byvoorbeeld berig dat daar in die stad Vancouver, Kanada, sowat 13 bendes is, met meer as 600 lede.

Soos Greg, sluit baie by bendes aan ter wille van beskerming teen geweld by die skool, en in hierdie gewelddadige tye is dit nie moeilik om te verstaan waarom party jeugdiges ’n behoefte aan beskerming het nie. Ons sien ’n wêreldwye ‘vermeerdering van die ongeregtigheid’ (Mattheüs 24:12). Daar is egter ook ander redes waarom straatbendes so ’n sterk aantrekkingskrag vir party jeugdiges het.

Ondersteuning en vriendskap

“Ek wou regtig vriende gehad het en wou voel dat ek aan iemand of aan ’n groep behoort, aan iemand vir wie ’n mens kan omgee”, verduidelik Bernard, ’n voormalige bendelid. Marianne, wat by ’n bende vir meisies aangesluit het, erken dat sy dit gedoen het “as gevolg van [haar] behoefte om iets te beheer” en ter wille van die “gesinsatmosfeer” wat dit gebied het.

Hoewel party jeugdiges weliswaar by bendes aansluit om verveeldheid die hoof te bied of ter wille van die opwinding wat dit bied, lyk dit asof baie meer jeugdiges by bendes aansluit ter wille van ’n samehorigheidsgevoel, ter wille van emosionele ondersteuning en ter wille van vriende met wie hulle dinge gemeen het. Dit is dikwels ’n plaasvervanger vir ongewenste gesinsomstandighede.

Bernard sê van homself en mede-bendelede: “Die meeste van ons het uit gebroke huise gekom. Baie is deur ’n enkelouer, gewoonlik ’n moeder, in groot gesinne grootgemaak. Daar was dus niemand wat die tyd afgestaan het om met hulle te praat nie. Baie het uit huise gekom waar hulle liggaamlik mishandel en uitgeskel is en waar niemand omgegee het of hulle gevoelens het of nie. Daarom het hulle, net soos ek, dit geniet om met iemand te kon praat wat na jou geluister het.”

Hierdie gedagte word ook deur ’n Kanadese jeugraadgewer Lew Golding beklemtoon. Hy het gesê: “Kinders wat by die huis probleme het, wend hulle tot ’n bende vir emosionele vertroeteling.”

In die Verenigde State word baie bendes gevorm op grond van etniese of kulturele kenmerke. In daardie land het bendes dus die bykomende aantrekkingskrag van omgang met diegene wat dieselfde as jy voel oor kos, musiek, taal en ’n horde ander dinge. Dit is normaal vir jeugdiges sowel as volwassenes om belangrik te wil voel en aanvaar te word. Maar kan hierdie gevoel en behoeftes werklik bevredig word deur by ’n bende aan te sluit?

Spreuke 17:17 sê: “Die vriend het altyd lief.” Geniet bendelede waarlik sulke lojaliteit en ware vriendskap? Inteendeel, verskille en selfs gevegte is ’n baie algemene verskynsel onder bendelede. Trouens, griewe ontstaan maklik in die uiters gespanne omgewing waarin bendes beweeg. Meningsverskille kan as dislojaliteit vertolk word. Bernard vertel: “Ek moes op my hoede wees wanneer ons ’n meningsverskil gehad het, want iemand kon onverwags ’n mes of ’n vuurwapen uitpluk. En hulle was veronderstel om my vriende te wees! Die bendelewe het my teleurgestel want ek het geen ware vriende gehad nie.”

Dit is soos een 18-jarige bendelid byvoeg: ‘Jy het geen vriende nie, nie eers in jou eie bende nie. Jy staan alleen.’

Moenie ‘die meerderheid volg’ nie

“Jy mag die meerderheid nie volg in verkeerde dinge nie” (Exodus 23:2). Dit is in die ou tyd aan God se volk gesê, en in beginsel geld dit beslis vir enige jeugdige wat daaraan dink om by ’n bende aan te sluit. Jy beskou ’n bende moontlik as ’n manier van selfbeskerming of as ’n bron van vriendskap. In werklikheid word bendelede egter onvermydelik gedwing om “verkeerde dinge” na te jaag.

The Globe and Mail berig soos volg hieroor: ‘Die bende neem die plek van die gesin in. Dit beteken ook dat die bende bepaal wat aanvaarbare gedrag is. In hierdie wêreld van tieners wat sonder toesig is, kan rooftogte, aanrandings en seksuele aanrandings “die” dinge wees om te doen.’

Net in 1989 was bendes in die Los Angeles-distrik by sowat 570 moorde betrokke. En feitlik oral waar daar bendes is, is daar geweld. Enige poging om nie betrokke te raak nie, sal beslis beskou word as ’n gebrek aan ondersteuning van die bende of, nog erger, as lafhartigheid. In albei gevalle kan jy maklik die teiken van ’n aanval word. Dit is soos een bendelid gesê het: “Jy kan nie vir jou [bende] nee sê nie.” Is hierdie soort druk die moeite werd net ter wille van ’n samehorigheidsgevoel, of vir beskerming?

Die skrywer van Spreuke 1:10-15 antwoord: “My seun, as die sondaars jou wil verlei, moet jy nie inwillig nie; as hulle sê: Gaan saam met ons, laat ons loer op bloed, laat ons die onskuldige voorlê sonder oorsaak . . . jy sal jou lot onder ons werp . . . my seun, gaan nie met hulle saam op die weg nie.”

Onverstandig om die swaard te neem

Dink ook aan die moontlike gevolge wat dit vir jou gesondheid en welsyn inhou. Een bendelid het gesê dat ‘jy bereid moet wees om vir jou mede-bendelede te sterf’. En dit is dikwels wat gebeur.

Beskou hierteenoor die les wat Jesus sy dissipels geleer het die aand toe hy in hegtenis geneem is. Jesus was ongewapen en het hom voor ’n gewelddadige bende bevind. Wou Jesus hê dat sy dissipels moes saamstaan en hom met geweld verdedig? Petrus het so gedink. Hy het sy swaard uitgetrek en een van die manne in die bende aangeval en sy oor afgekap. Jesus se reaksie het Petrus seker verstom. Jesus het die man se oor wonderdadig genees en vir Petrus gesê: “Sit jou swaard in sy plek terug; want almal wat die swaard neem, sal deur die swaard vergaan.”—Mattheüs 26:52.

Die les? Dit is nie net onskriftuurlik om jouself te bewapen sodat jy jou kan verdedig nie, maar dit is ook dwaas, onprakties. ’n Spreuk stel dit soos volg: “Hy wat die kwaad soek, oor hom sal dit kom.”—Spreuke 11:27.

Ontdek ’n ware samehorigheidsgevoel

Sowat 50 jaar gelede is ’n ondersoek gedoen wat die onderskeie faktore toegelig het wat tot bendevorming lei. Sommige van die probleme wat genoem is, het dinge ingesluit soos onbevredigende gesinslewe, armoede, verslegtende woonbuurte en swak opvoeding. Bendebedrywighede het hierdie situasie hoegenaamd nie verbeter nie, en dit het eensame jeugdiges ook nie gehelp om ware vriende te vind nie. In die Christengemeente kan jy egter met mense omgaan wat jou belange op die hart dra. Waarom maak jy nie hier vriende nie?

Hoe kan jy jou egter verdedig as jy in ’n gebied bly waar bendes volop is? ’n Volgende artikel sal dit bespreek.

[Venster op bladsy 18]

‘Ek het by ’n straatbende aangesluit’

“Ek was 17 jaar oud. Ek en my vriende was sat daarvan om te sien hoe mense in ons buurt geskiet, beroof en verkrag word. Ons het gedink dat ons dit miskien kan beëindig as ons ons eie bende stig. Terselfdertyd wou ek daardie samehorigheidsgevoel smaak. Ons het toe ’n bende gevorm.

“Ons het die buurt begin patrolleer, en dit was nie lank nie of ander bendes het ons uitgedaag. Twee van ons lede is deur ’n meedingende bende aangeval. Een is met ’n bofbalkolf in die gesig geslaan; die ander een is met ’n mes gesteek. Ons het die onregverdige daad gewreek en het gou die mees gevreesde bende in die omgewing geword.

“Ek het egter agtergekom dat bendelede nie ware vriende is nie. Jy kon niemand vertrou nie. Party sou jou nie ondersteun as jy in die moeilikheid was nie. En party het nie dieselfde ideale as ek gehad nie—hulle het begin om mense sonder rede te beroof en selfs dood te maak. As gevolg daarvan het ek my lot in die lewe begin haat. Ek het in die bestaan van God geglo, maar het gewonder waarom hy soveel ongeregtigheid toegelaat het. Op skool het ek ook geleer dat die kerk, in die naam van God, verantwoordelik was vir Inkwisisies en vir die vernietiging van hele beskawings. Ek het geglo dat godsdienste ’n dekmantel vir geldmakery is.

“Een dag het ek tot God gebid dat hy my moet help om die organisasie te vind wat hy gebruik. Ek het deur ’n Bybel geblaai wat ’n oom vir my gegee het en het Handelinge 20:20 gelees. Dit het gesê dat ’n mens van huis tot huis moet gaan. Die enigste mense waarvan ek geweet het wat dit doen, was Jehovah se Getuies. Ek het toe navraag gedoen oor waar die plaaslike Koninkryksaal was en het die volgende oggend soontoe gegaan. Met trane in my oë het ek een van die Getuies genader en gefluister: ‘Ek wil graag leer’. Ek het God se volk gevind. My dae as lid van ’n bende was verby.”—Die skrywer, wat verkies om anoniem te bly, dien nou as die presiderende opsiener van ’n gemeente van Jehovah se Getuies.

[Prent op bladsy 17]

Waarom maak jy nie vriende met mense wat werklik jou belange op die hart dra nie?