Mededeelsaamheid—’n bron van vreugde
Deur Ontwaak!-medewerker in Duitsland
WIE geniet dit nie om ’n pragtige geskenk te ontvang nie? Hoe hartverblydend is dit tog om te weet dat iemand vir jou omgee! Dit verskaf egter eweneens genot om vir ander iets te gee. Trouens, volgens Jesus, die grondlegger van die Christelike godsdiens, ‘is dit saliger om te gee as om te ontvang’.—Handelinge 20:35.
Die Bybel maak van talle gevalle melding waar geskenke gegee is, en soms is daar selfs rojaal gegee. Toe die koningin van Skeba koning Salomo se wysheid persoonlik aanskou het, “het sy aan die koning honderd-en-twintig talente goud en ’n groot menigte speserye en edelgesteentes gegee” (1 Konings 10:10). Die goud op sigself sal vandag meer as 127 miljoen rand werd wees! En Farao van Egipte het eenkeer vir een van sy dogters ’n hele stad geskenk!—1 Konings 9:16.
Maar geskenke hoef nie buitensporig te wees om ’n bron van vreugde te wees nie. Jy onthou moontlik die goedhartige Samaritaan in Jesus se gelykenis wat spontaan ’n medemens gehelp het wat hulp nodig gehad het (Lukas 10:30-37). Of die Christengemeente in Korinthe wat ’n “liefdegawe” aan hulle behoeftige broers in Jerusalem gestuur het.—1 Korinthiërs 16:3, NAV.
Maar die bekendste voorbeeld wat in die Bybel gemeld word waar geskenke gegee is, is seker dié van die sterrewiggelaars—wat oor die algemeen as die wyse manne bekend staan—wat vir die kindjie Jesus geskenke gebring het. Baie mense grond hulle gebruik om tydens die Kerstyd geskenke te gee op hierdie gebeurtenis.—Mattheüs 2:2-11.
Wat van Kersgeskenke?
Baie geniet dit ongetwyfeld werklik om betrokke te raak by wat hulle die Kersstemming—die stemming om iets te gee—noem. Party van hulle beplan lank vooruit en is trots daarop om buitengewone geskenke en gepaste Kerskaartjies uit te soek. Terloops, laasgenoemde het gedurende die 1840’s in Engeland vir die eerste keer te voorskyn gekom, hoewel dit nie seker is wie presies hulle in omloop gebring het nie. Maar of dit nou ’n geskenk of ’n kaartjie is, baie put werklik vreugde daaruit om daardie spesiale iets vir daardie spesiale iemand te kry.
Daarenteen kan dit nie ontken word dat baie wat Kersgeskenke gee nie in hierdie kategorie val nie. ’n Duitse winkeleienaar het die volgende opgemerk aangaande dié wat Kersinkopies doen: “Hoe nader ons aan Kersaand kom, hoe senuweeagtiger raak mense. Uiteindelik is hulle tevrede om enigiets te koop wat hulle kan kry.”
Party wat inkopies doen en vir hulle ’n pad deur stampvol afdelingswinkels moet baan in ’n tydrowende gesoek na gepaste geskenke kla oor die spanning, die haas en die druk wat daarmee gepaardgaan. Volgens ’n Oostenrykse koerant kla elke derde klant oor “die koorsagtige gejaag” en sê hulle dat hulle verlig sal wees “as die gejaag eers alles verby is”. En toe Duitse tieners gevra is wat hulle van Kersfees dink, het hulle onder andere opgemerk: “Dit werk op my senuwees”, “Mens weet nooit wat om te gee nie” en “Alles is so duur.”
Dit is klaarblyklik nie vir almal “saliger om te gee” soos Jesus gesê het nie. Dit is ongetwyfeld grotendeels die geval omdat Kersfees so gekommersialiseerd geword het dat dit al lankal vir baie ’n bron van irritasie is. Volgens The World Book Encyclopedia “vind tot ’n kwart van baie winkels se jaarlikse verkope tydens die Kerstyd plaas”. Die “Jingle Bells” wat die handelswêreld die graagste wil hoor, is ongetwyfeld die klingelende klokkies van sy kasregisters.
Dit is duidelik dat die gee van Kersgeskenke dikwels nie die vreugde verskaf wat dit moet nie. “Ek sien baie op teen Kersfees”, het ’n Katolieke vrou erken.
Dit is geen wonder dat die gepastheid van Kersgeskenke in twyfel getrek word nie. Het dit werklik sin?