Onskadelike pret of gif vir die verstand?

By ’n rockkonsert het een van die kunstenaars ’n vrou in ’n kis gesit en toe ’n byl in die kis ingekap. Nagemaakte bloed het opgespuit in die kunstenaar se mond in, wat hy op die gehoor uitgespoeg het.

In 1984 het ’n 19-jarige seun homself geskiet. Sy ouers beweer dat die lirieke van ’n rockliedjie met die titel “Suicide Solution” hom tot selfmoord gedryf het.

’n Tienertydskrif het artikels oor die verdorwe seksuele gedrag van ’n musiekgroep in hulle kleedkamer, asook in die ateljee terwyl die musiek opgeneem is, gepubliseer. ’n Rockalbum het ’n onwelvoeglike prent van manlike en vroulike geslagsdele opgehad.

GEWELD, selfmoord en sadistiese seks—dit is slegs ’n paar van die onheilsame onderwerpe wat in rockplate, in video’s en by konserte uitgebeeld word. Wanneer strydvrae oor hierdie verderflike programme geopper word en mense selfs daaroor hof toe gaan, probeer kunstenaars en platemaatskappye hierdie laakbare dinge wegredeneer. ’n Onwelvoeglike skildery dien byvoorbeeld glo nou as ondersteuning vir ’n verklaring oor die “geestesverdorwenheid in die Amerikaanse Gemeenskap en hoe dit ons op die lange duur vernietig”. Daar word eweneens nou beweer dat sekere woorde (byvoorbeeld gewere en messe) wat ongetwyfeld in party soorte musiek as beeldspraak vir die manlike geslagsorgaan gebruik word, letterlik is.

Kunstenaars en platemaatskappye spring dalk geregtelike straf vry, maar word mense werklik om die bos gelei? Word jý om die bos gelei? Kan jy ontken dat geweld, seks en die okkulte van die vernaamste bestanddele in die hard rock-musiek is wat vandag verkoop word?

Heavy metal en rap

Deur die jare heen het baie soorte rockmusiek ontstaan. Twee soorte, heavy metal en rap, is onlangs vir skokkende onwelvoeglikheid gekritiseer.

Heavy metal is gewoonlik energieke, oorverdowende elektroniese musiek wat ’n swaar, polsende maatslag het. Volgens die tydskrif Time “bevredig metal-musikante die afgetrokke fantasieë van ’n gehoor wat grotendeels blank, jonk en manlik is deur hulleself as ontnugterde buitestanders af te beeld wat ’n verdorwe beskawing die rug toegekeer het”. Die meeste heavy metal is bedoel om te skok. Party van die lirieke is onherhaalbaar. ’n Mediese tydskrif in Texas het gesê baie van die uitdrukkings wat in heavy metal voorkom, verheerlik “onkonvensionele gesindhede met betrekking tot seks, geweld, haat en die okkulte”.

Die geweld wat met heavy metal gepaardgaan, is nog iets wat kommer wek. Toe een vertoning byvoorbeeld beëindig moes word omdat die sanger siek geword het, het die gehoor oproerig geraak en selfs die arena aan die brand gesteek. By ’n ander konsert het drie jongmense versmoor toe duisende bewonderaars vorentoe na die verhoog gedring het en mense wat voor was, omgestamp en daarna op hulle getrap het.

In rap-musiek, wat ook as hip-hop bekend staan, sing-praat ’n sanger (of sangers) rympies met ritmiese klanke op die agtergrond, wat dikwels deur ’n gerekenariseerde tegniek voortgebring word wat as monstering bekend staan. Die meeste rap-musiek word deur swart musikante uitgevoer, maar word aan swart sowel as blanke gehore bemark. ’n Paar rap-boodskappe is positief en neem ’n standpunt in teen dinge soos kindermishandeling en dwelmmisbruik. Tog handel die meeste rap oor opstand teenoor gesag asook oor geweld, vrouehaat en rassisme. Talle liedjies bevat vuil taal en wellustige beskrywings van seksuele dade.

Geweld was al by ’n paar rap-konserte ’n probleem. By die een konsert het 300 bendelede die gehoor aangeval, wat met metaalstoele terugbaklei het tot die polisie gekom en die konsert beëindig het. Vyf-en-veertig mense is beseer.

Verlede jaar het die Vereniging van Polisiehoofde van die staat New York ’n boikot ingestel op alle firmas wat aan Time Warner, Inc., behoort totdat die maatskappy die rap-liedjie “Cop Killer” van die mark afgehaal het. Die hoof van daardie vereniging, Peter Kehoe, het gesê: “Hierdie opname gil haat uit en verheerlik en moedig dit aan dat polisiebeamptes doodgemaak word. As ’n regstreekse gevolg van hierdie liedjie sal polisiemanne doodgemaak word.” Dit is uiteindelik van die mark afgehaal.

Is daar gevolge?

Watter uitwerking het dit op die luisteraars en kykers wanneer musikante oor bose dinge sing of dit selfs op die verhoog uitbeeld? Kyk byvoorbeeld na die volgende waarnemings en ondervindinge.

Dr. Carl Taylor, ’n assistentprofessor in die strafregspleging aan die Michigan-staatsuniversiteit, beweer dat rocksterre “’n lewenstyl voorstaan. . . . Die lede van die musiekgroep beïnvloed wel die kinders en dít in ’n groot mate.”

Een seun wat ’n poging tot selfmoord oorleef het, het gesê dat die musiek hom en sy vriend (wie se poging tot selfmoord geslaagd was) gaandeweg laat dink het dat “die dood die antwoord op die lewe se probleme is”.

In 1988 het drie tieners ’n vriend net vir die grap doodgemaak. Een van hulle het beweer dat die fassinasie met die dood by heavy metal-musiek begin het.

Ná een rap-konsert het tieners amok gemaak en vensters gaan stukkend gooi. Die kommissaris van openbare veiligheid van Pittsburgh, Pennsilvanië, het gesê: “Daar is absoluut geen twyfel by my dat rap-musiek geweld aanmoedig nie.”

’n Studie van jongmense en sataniese kultusse het aan die lig gebring dat baie van dié wat by duiwelaanbidding betrokke is strawwe dwelmgebruikers is en na heavy metal-musiek luister, wat die gebruik van dwelms verheerlik en geslagsonsedelikheid aanmoedig. Gevolglik word vatbare jongmense na sataniese kultusse toe aangetrek.

Dit spreek vanself dat wanneer jongmense tot dwelmmisbruik, misdaad of selfmoord gedryf word daar waarskynlik meer as net musiek agter sulke gedrag steek. ’n Verbrokkeling van die gesinslewe en van die mensegemeenskap oor die algemeen speel ongetwyfeld ’n groot rol. Maar die musiek kan as ’n katalisator dien, iets wat vatbare jongmense aanmoedig om dinge te doen wat hulle andersins nie eers sou oorweeg nie. Het mense wat reeds deur die lewe se probleme ontmoedig is musiek nodig wat hulle aanmoedig om aan vernietigende neigings toe te gee?

Die punt is dat slegte musiek gif vir sy luisteraars se verstand kan wees. Hou in gedagte dat die boodskappe wat sulke musiek bevat des te meer kragtiger is omdat hulle van sterre, helde, af kom wat feitlik deur hulle bewonderaars aanbid word.

Wat van jou?

Na watter musiek luister jy? Miskien is jy reeds versigtig wat jou musiekkeuse betref, en dit is prysenswaardig. Aan die ander kant, as jy een van dié is wat na musiek luister wat verderflik of selfs verdag is, is jy al daardeur benadeel? Kan jy eerlikwaar sê dat jou gesindheid nie daardeur benadeel is nie, selfs al het jou gedrag nie verander nie? Herhaaldelike blootstelling aan onheilsame onderwerpe kan jou per slot van rekening afstomp en laat dink dat die onderwerpe nie so sleg is nie.

Neem die voorbeeld van ’n jong man wat ’n Christen probeer wees het terwyl hy terselfdertyd gereeld na heavy metal- en rap-musiek geluister het. Hy is nie tot dinge soos moord, selfmoord of duiwelaanbidding gedryf nie. Maar let op hoe sy gesindheid beïnvloed is. Hy het gesê: “Hierdie musiek is baie dierlik. Dit het my op ’n kalm en bedaarde manier laat optree, en terselfdertyd kon ek die verlagendste en gewelddadigste neigings daardeur uitleef. . . . Ek het in ’n fantasiewêreld van haat geleef. Daar het nie ’n dag verbygegaan sonder dat ek selfmoord ernstig oorweeg het nie.” Hy het besluit om sy musieksmaak heeltemal te verander. Toe hy dit gedoen het, was daar ’n groot verbetering in sy gesindheid.

Dié wat verderflike musiek verdedig, sal stry om die skadusy van rockmusiek te regverdig. Maar tot watter gevolgtrekking het jy gekom? Kan jy jou oë en ore sluit vir die uiters verlagende dinge wat daarin uitgebeeld word? Kan jy konserte soos dié wat vroeër bespreek is, bywoon sonder om vir jou veiligheid te vrees? En wat van die verband wat daar tussen sulke musiek en die skandelike gedrag van sy kunstenaars en luisteraars bestaan?

As jy vir jou gesondheid omgee, vermy jy waarskynlik kosse wat jou kan benadeel, al smaak hulle lekker. Onheilsame musiek, of dit nou rock of enige ander soort musiek is, hou gevaar in vir jou verstandelike gesondheid. Sal jy jou aan vermaak wil blootstel wat gif vir jou verstand is? Natuurlik nie. Wat kan jy dus doen om ’n verstandige, gebalanseerde beskouing van die saak te hê? Slaan asseblief ag op die punte wat in die volgende artikel bespreek word.

[Venster/Prent op bladsy 6]

Wat is duiwelaanbidding?

Duiwelaanbidding, wat deur party heavy metal-lirieke aangemoedig word, is nie onskadelike pret nie. Texas Medicine/The Journal het verduidelik dat sulke aanbidding gebruike insluit wat wissel van “onskadelike ritualistiese bedrywighede tot die drink van bloed wat van selfverminking en diere-offerandes verkry word”. Sataniese kultusse sweer “trou aan die duiwel. Spesifieke ritusse word gebruik om krag van Satan na die volgelinge toe uit te stuur. . . Die dogma van vrye keuse en wil beteken jy kan doen net wat jy wil sonder om God in ag te neem en sonder om enige skuldgevoel en enige gewete te hê.” Gevolglik pleeg party kriminele dade skaamteloos.

[Prent op bladsy 5]

Jy sal nie vullis in jou maag insit nie. Waarom sit jy dit in jou verstand?

[Prent op bladsy 7]

Behoort jy op jou gemak te voel om so ’n geleentheid by te woon?