Die Bybelse beskouing

Is dit te moeilik om aan God se standaarde te voldoen?

“GOD MEET DIE MENS NIE IN DUIME NIE.”—’N OU SKOTSE SPREEKWOORD.

SKOOLTOETSE, onderhoude en mediese ondersoeke is van die enkele kere in ’n mens se lewe wanneer jy gemeet word. Maar wanneer ’n mens daagliks volgens God se standaarde moet lewe, meen baie mense dat hulle dalk op die een of ander manier nie daaraan kan voldoen nie. Glo jy dit ook? Kan jy aan God se standaarde voldoen?

Om dit te antwoord, moet ons eers kyk na die standaarde wat God vir sy aanbidders gestel het. Die Bybel werp lig op die manier wat ons ons lewe moet lei (Psalm 119:105). Die Bybelskrywer, wyse koning Salomo, het tot die gevolgtrekking gekom dat dit die mens se “hele verpligting” is om ‘die ware God te vrees en sy gebooie te onderhou’ (Prediker 12:13, NW). Die profeet Miga het geskryf: “Wat vra die HERE van jou anders as om reg te doen en liefde te betrag en ootmoedig te wandel met jou God?”—Miga 6:8.

Jesus Christus, God se eie Seun, het gesê dat geen gebod groter is nie as die gebod om ‘Jehovah jou God lief te hê met jou hele hart en met jou hele siel en met jou hele verstand en met jou hele krag’ en om ‘jou naaste lief te hê soos jouself’ (Markus 12:30, 31). Daarbenewens toon ons dat ons God liefhet deur al sy gebooie te gehoorsaam.—1 Johannes 5:3.

Eenvoudig gestel: Mense moet God liefhê en hom respekteer, sy gebooie gehoorsaam, redelik optree, goedhartigheid aan almal betoon en hoogmoedigheid vermy. Is dit nie moontlik om aan sulke standaarde te voldoen nie?

God maak toegewings

God verwag tereg dat mense aan sy standaarde moet voldoen. Maar is daar eerlikwaar enige mens wat te alle tye volmaak volgens hierdie standaarde lewe? Klaarblyklik nie, want ons het onvolmaaktheid van ons voorvader Adam geërf (Romeine 5:12). Daarom is ons geneig tot sonde. Maar dit beteken nie dat ons God nie op welgevallige wyse kan dien nie.

Ter toeligting: dink maar hoe ’n mens sukkel om ’n motor te leer bestuur. Dit verg voortdurende waaksaamheid en tyd om goed genoeg te bestuur om ’n bestuurstoets te slaag. Ons moet ons natuurlik steeds daarop toelê om goed te bestuur selfs nadat ons ’n lisensie gekry het. Namate ons ondervinding opdoen, verbeter ons ons vaardighede. Maar daar is geen volmaakte bestuurders nie!

Gelukkig maak God toegewings vir ons tekortkominge. Hy is nie onredelik deur van ons te eis wat ons nie kan gee nie en hy vind ook nie gedurig fout nie. Hy verstaan ons tekortkominge en swakhede. Koning Dawid, wat ernstig gesondig het, het erken: “Hy handel met ons nie na ons sondes en vergeld ons nie na ons ongeregtighede nie.” Waarom nie? “Want so hoog as die hemel is bo die aarde, so geweldig is [God se] goedertierenheid oor die wat Hom vrees.” Selfs al weet Jehovah dat ons sondig, is hy bereid om ons oortredinge ‘so ver te verwyder as wat die ooste van die weste verwyderd is’.—Psalm 103:10-14.

Moenie moed opgee nie

“Wanneer ek terneergedruk is”, verduidelik ’n opregte aanbidder van God, “kom ek soms tot die gevolgtrekking dat ek nooit volgens God se standaarde sal kan lewe nie. Maar wanneer ek ’n positiewer beskouing ontwikkel, voel ek dat ek wel sal kan lewe soos God wil hê ek moet lewe. Maar dis nie altyd so maklik nie!” Moenie ontmoedig raak as jy so voel nie. Jy is nie die eerste nie en jy sal ook nie die laaste wees wat so voel nie.

Die Christenapostel Paulus het reguit erken: “Wanneer ek wil doen wat reg is, [is] die slegte by my aanwesig . . . Ek skep werklik behae in die wet van God na die mens wat ek innerlik is, maar ek sien in my lede ’n ander wet, wat stryd voer teen die wet van my verstand en my wegvoer as gevangene van die wet van die sonde . . . Ellendige mens wat ek is!” Tog het hy nie tot die gevolgtrekking gekom dat dit wat God van hom verwag het te moeilik was nie, want hy het bygevoeg: “Wie sal my red van die liggaam wat hierdie dood ondergaan? Aan God die dank deur middel van Jesus Christus, ons Here! So is ek self dan met my verstand ’n slaaf van God se wet, maar met my vlees van die sonde se wet” (Romeine 7:21-25). Hy het dus gevoel dat hy God kon behaag hoewel hy steeds ’n sondaar was.

Jehovah, ons liefdevolle Skepper, vergewe ons foute en tekortkominge op grond van die losprysofferande van sy geliefde Seun, Jesus. “As iemand wel ’n sonde pleeg”, het die apostel Johannes geskryf, “het ons ’n helper by die Vader, Jesus Christus, ’n regverdige. En hy is ’n soenofferande [dekkende offerande] vir ons sondes” (1 Johannes 2:1, 2). Die versperring wat deur sonde veroorsaak is en wat keer dat ons aan God se standaard vir vriendskap voldoen, word deur die krag van Christus se offerande verwyder of gebreek. Sodoende word vriendskap met God herstel.

As ons hierdie liefdevolle reëling aanvaar, bring dit vergifnis mee, want God woon “by die verbryselde en nederige van gees” (Jesaja 57:15). Ons kan op Hom staatmaak om ons op te beur. Hy belowe om ‘die geringe uit die stof op te rig’. Ons hoef nie meer terneergedruk te bly wanneer ons God nie volmaak gehoorsaam nie. Ons kan eerder vol vertroue wees dat God nooit die pogings ignoreer wat ons aanwend om volgens sy standaarde te lewe nie.—Psalm 113:7; Hebreërs 6:10-12.

Selfs al is dit ’n stryd, sal jy agterkom dat jy gelukkiger is wanneer jy doen wat God behaag. Toegewydheid aan God maak die lewe vir jou en vir diegene om jou draagliker. Dink ook aan die toekoms. As jy nóú daarna strewe om aan God se standaarde te voldoen, het jy die vooruitsig op ewige lewe onder paradystoestande.—Jesaja 48:17; Romeine 6:23; 1 Timoteus 4:8.

Ervare bergklimmers besef dat hulle net halfpad is as hulle die bergspits bereik het. Hulle moet nog veilig afklim. Diegene wat God vrees, moet eweneens aan God se standaarde voldoen en dan aanhou om daarvolgens te lewe.—Lukas 21:19; Jakobus 1:4.

Put bemoediging uit die wete dat dit nie te moeilik is om aan God se standaarde te voldoen nie. Wanneer jy af en toe nie volmaak daaraan voldoen nie, moet jy hom om vergifnis vra. Jy kan op sy liefdevolle ondersteuning staatmaak (Psalm 86:5). Jy kan derhalwe, met Jehovah en sy Seun as jou Helpers, aan God se standaarde voldoen en sy goedkeuring wegdra.—Spreuke 12:2.