Jongmense vra . . .

Moet ek my sonde bely?

“Ek voel so skaam, ek weet nie wat om te doen nie. Ek wil na my ouers toe gaan, maar ek kry te skaam.”—Lisa.a

DIT is wat ’n ontstelde jong vrou geskryf het. Sy was ’n paar jaar lank in ’n liefdesverhouding met ’n ongelowige verwikkel toe sy eendag, onder die invloed van alkohol, geslagsomgang met hom gehad het.

Ongelukkig gebeur hierdie dinge van tyd tot tyd, selfs onder jong Christene. Hoe jonger ons is en hoe minder ervaring ons het, hoe meer foute sal ons waarskynlik maak. Dit is egter een ding om ’n kleinerige fout te maak, terwyl dit iets heel anders is om by ernstige oortredings, soos geslagsonsedelikheid, betrokke te raak (1 Korintiërs 6:9, 10). Wanneer dit gebeur, moet ’n jongmens hulp kry. Die probleem is dat dit nie maklik is om jou sondes te bely nie.

Een Christenmeisie het haar aan voorhuwelikse seks skuldig gemaak. Sy het besluit om die gemeentelike ouer manne daarvan te vertel en het selfs ’n datum vasgestel waarop sy dit sou doen. Maar sy het die datum uitgestel. Later het sy die datum weer uitgestel. Kort voor lank het ’n hele jaar verloop!

“Niks wat weggesteek is” nie

As jy jou aan ernstige sonde skuldig gemaak het, moet jy besef dat dit baie onwys is om stil te bly. Om maar een ding te noem, gewoonlik kom die waarheid in elk geval uit. Toe Mark nog klein was, het hy ’n keramiekmuurversiersel gebreek. “Ek het dit versigtig aanmekaar probeer vasgom”, sê hy, “maar nie lank daarna nie het my ouers die krake gesien.” Jy is weliswaar nie meer ’n kind nie. Maar die meeste ouers kan gewoonlik agterkom wanneer daar iets met hulle kinders skort.

“Ek het my probleme met leuens probeer toesmeer”, erken die 15-jarige Ann, “maar ek het sake op die ou end vererger.” Leuens kom gewoonlik aan die lig. En wanneer jou ouers uitvind dat jy leuens vertel het, sal hulle heel waarskynlik ontsteld wees—meer ontsteld as wat hulle dalk sou gewees het as jy in die eerste plek met die waarheid vorendag gekom het.

Nog belangriker, die Bybel sê: “Daar is niks wat weggesteek is wat nie openbaar sal word nie, en ook niks wat sorgvuldig verborge is wat nooit bekend sal word en nooit aan die lig sal kom nie” (Lukas 8:17). Jehovah weet wat ons reeds gedoen het en wat ons besig is om te doen. Jy kan net so min vir hom wegkruip as wat Adam kon (Genesis 3:8-11). Mettertyd sal ander moontlik ook van jou sondes te hore kom.—1 Timoteus 5:24.

As jy stilbly, kan dit jou ook op ander maniere benadeel. Die psalmis Dawid het geskryf: “Toe ek geswyg het, het my gebeente uitgeteer in my gebrul die hele dag; want u hand was dag en nag swaar op my” (Psalm 32:3, 4). Ja, die spanning wat met geheimhouding gepaardgaan, kan jou emosioneel groot skade laat ly. Bekommernis en skuldgevoelens, sowel as die vrees dat jou oortreding bekend sal word, kan jou neerslagtig laat voel. Jy begin miskien om jou van vriende en familie te onttrek. Dalk voel dit boonop vir jou asof jy van God self afgesny is! “Ek het met ’n skuldige gewete geworstel omdat ek Jehovah bedroef het”, het ’n jeugdige met die naam Andrew geskryf. “Dit het aan my geknaag.”

Verbreek die stilswye

Is daar enige manier waarop ’n mens van hierdie emosionele onrus ontslae kan raak? Ja, daar is! Die psalmis het gesê: “My sonde het ek U bekend gemaak, en my ongeregtigheid het ek nie bedek nie. . . . En Ú het die ongeregtigheid van my sonde vergewe.” (Psalm 32:5; vergelyk 1 Johannes 1:9.) Ook Andrew het ware verligting gevind deur sy sonde te bely. Hy sê: “Ek het Jehovah genader en opreg om sy vergifnis gebid.”

Jy kan dieselfde doen. Bid tot Jehovah. Hy weet wat jy gedoen het, maar erken dit nederig aan hom in gebed. Vra om vergifnis, en moenie terughou omdat jy voel dat jy te goddeloos is om gehelp te word nie. Jesus het gesterf sodat ons ten spyte van ons onvolmaaktheid ’n goeie posisie voor God kan hê (1 Johannes 2:1, 2). Jy kan ook vir die krag vra om die nodige veranderinge te maak. As jy Psalm 51 lees, kan dit jou baie help om God op dié wyse te nader.

Vertel jou ouers

Maar meer is nodig as om net jou oortreding aan God te bely. Jy staan ook onder verpligting om jou ouers te vertel. God het hulle die opdrag gegee om jou “in die dissipline en verstandsregulering van Jehovah” op te voed (Efesiërs 6:4). Hulle kan dit slegs doen as hulle jou probleme ken. Dit is natuurlik nie maklik of aangenaam om jou ouers daarvan te vertel nie. Maar ná hulle aanvanklike reaksie sal hulle waarskynlik hulle emosies beheers. Hulle sal moontlik selfs bly wees dat jy hulle genoeg vertrou het om jou probleem aan hulle bekend te maak. Jesus se gelykenis van die verlore seun vertel van ’n jong man wat in geslagsonsedelikheid verval het. Maar toe hy uiteindelik sy sondes bely het, het sy vader hom met oop arms ontvang! (Lukas 15:11-24). Jou ouers sal jou ongetwyfeld ook te hulp snel. Hulle is per slot van rekening steeds lief vir jou.

Jy is weliswaar dalk bang dat jy jou ouers sal seermaak. Maar dit is nie die belydenis van die sonde wat jou ouers seermaak nie; dit is omdat jy die sonde gepleeg het dat hulle so voel! Belydenis is die eerste stap tot die versagting van daardie pyn. Ann, wat vroeër genoem is, het haar ouers vertel en agterna uiters verlig gevoel.b

Nog ’n struikelblok in die weg van belydenis is skaamte en verleentheid. Die getroue skrifgeleerde Esra het nie self die sondes gepleeg nie, maar toe hy die sondes van sy mede-Jode bely het, het hy gesê: “Ek voel te beskaamd en verleë om my aangesig tot U, my God, op te hef” (Esra 9:6). Dit is in werklikheid gepas om skaam te voel wanneer jy verkeerd gedoen het. Dit toon dat jou gewete nog aktief is. En mettertyd sal daardie gevoelens van skaamte afneem. Andrew het dit so gestel: “Dit is uiters moeilik en pynlik om jou sonde te bely. Maar die wete dat Jehovah ryklik sal vergewe, is ’n verligting.”

Nader die ouer manne

As jy ’n Christen is, is dit nie genoeg om net jou ouers daarvan te vertel nie. Andrew sê: “Ek het geweet dat ek die gemeentelike ouer manne met my probleem moet nader. Wat ’n verligting was dit tog om te weet dat hulle daar was om my te help!” Ja, jongmense onder Jehovah se Getuies kan en moet na die gemeentelike ouer manne gaan vir hulp en aanmoediging. Maar waarom kan jy nie net tot Jehovah bid en die saak daar laat nie? Omdat Jehovah die ouer manne die verantwoordelikheid gegee het om te “waak oor julle siele” (Hebreërs 13:17). Hulle kan jou help om nie weer in sonde te verval nie.—Vergelyk Jakobus 5:14-16.

Moenie jou bedrieg deur te dink dat jy jouself kan help nie. As jy waarlik sterk genoeg was om dit te doen, sou jy in die eerste plek nie in sonde verval het nie. Dit is duidelik dat jy hulp van ander moet verkry. Andrew het dit moedig gedoen. Wat is sy raad? “Ek spoor enigeen aan wat by ’n ernstige oortreding betrokke is, of was, om sy hart aan Jehovah en aan een van sy herders uit te stort.”

Maar presies hoe nader jy ’n ouer man? Kies een met wie jy redelik op jou gemak voel. Jy kan begin deur te sê: “Ek moet met iemand oor iets praat” of: “Ek het ’n probleem” of selfs: “Ek het ’n probleem en het iemand se hulp nodig.” As jy eerlik en openhartig is, dra dit baie daartoe by om te toon dat jy berou het en graag wil verander.

‘Ek is bang ek word uitgesit’

Wat van daardie moontlikheid? Dit is waar dat ’n mens uitgesit kan word as jy ’n ernstige sonde pleeg, maar dit is nie outomaties nie. Uitsetting geld vir diegene wat weier om berou te toon—wat hardnekkig weier om te verander. Spreuke 28:13 sê: “Hy wat sy oortredinge bedek, sal nie voorspoedig wees nie; maar hy wat dit bely en laat staan, sal barmhartigheid vind.” Die feit dat jy die ouer manne om hulp genader het, bewys dat jy graag wil verander. Ouer manne is hoofsaaklik genesers, nie bestraffers nie. Hulle staan onder verpligting om God se volk met goedhartigheid en waardigheid te behandel. Hulle wil jou help om “reguit paaie vir [jou] voete te maak”.—Hebreërs 12:13.

As ’n oortreder mense probeer mislei het of ’n ernstige sonde lank reeds beoefen, is dit moontlik so dat daar nie oortuigende ‘werke sal wees wat by berou pas’ nie (Handelinge 26:20). Soms ís uitsetting die gevolg. En selfs as ’n oortreder berouvol is, moet die ouer manne die een of ander vorm van dissipline toepas. Moet jy kwaad of verbitterd wees oor hulle besluit? In Hebreërs 12:5, 6 sê Paulus: “My seun, moenie die dissipline wat van Jehovah kom, geringag nie, en moet ook nie beswyk wanneer jy deur hom tereggewys word nie; want Jehovah dissiplineer hom wat hy liefhet; trouens, hy gesel elkeen wat hy as ’n seun aanneem.” Watter dissipline jy ook al ontvang, beskou dit as ’n bewys dat God jou liefhet. Onthou dat opregte berou tot ’n goeie verhouding met ons barmhartige Vader, Jehovah God, sal lei.

Dit verg moed om jou foute te erken. Maar deur dit te doen, kan jy sake nie net tussen jou en jou ouers regstel nie, maar ook tussen jou en Jehovah God self. Moenie toelaat dat vrees, trots of verleentheid jou verhinder om hulp te verkry nie. Onthou: Jehovah “sal ryklik vergewe”.—Jesaja 55:7.

[Voetnote]

[Lokteks op bladsy 12]

‘Ek spoor almal wat oortree het aan om hulle hart aan Jehovah uit te stort.’ —Andrew

[Prent op bladsy 11]

As jy jou ouers van jou oortreding vertel, kan dit tot geestelike herstel lei