’n Afrikastad waar die Ooste die Weste ontmoet
DEUR ONTWAAK!-MEDEWERKER IN SUlD-AFRIKA
WAT ’n kleurryke gesig sien ’n mens tog wanneer jy in Durban met die straat afloop! Jy sal sien dat baie mense Westerse klere dra, veral die jongmense. Maar let ook op die ouer Zulu-vrouens met hulle beskeie, lang rokke en hulle bont kopdoeke. Daar is ook Indiërvrouens met sari’s of Pandjabi-rokke oor langbroeke. Wanneer jy naby die strand kom, sal jy heel moontlik ’n paar Zulu-mans in hulle helder uitrustings sien wat riksjas trek. Durban is werklik ’n unieke Afrikastad, waar die Ooste die Weste ontmoet. Wat is die geskiedenis van hierdie interessante stad?
Durban word nog nie eers twee eeue lank bewoon nie. In 1824 het omtrent 40 blanke nedersetters hulle hier gevestig. Destyds was die hoofsetel van die magtige koninkryk van die Zulu’s onder Tsjaka, hulle krygerkoning, noord van Durban geleë. Twee dekades later is Durban en die omliggende binnelandse gebied deur Brittanje geannekseer. Gedurende die 19de eeu was daar etlike oorloë tussen die nuwe nedersetters en die Zulu’s.
Intussen het die Engelse setlaars gevind dat suikerriet goed in die kusstreke aard. Hulle het gereël dat arbeiders gebring word uit Indië, wat destyds ook ’n Britse kolonie was, om in hulle suikerplantasies te werk. Tussen 1860 en 1911 het meer as 150 000 Indiërs na Durban gekom. Gevolglik het die stadsgebied van Durban vandag meer as driemiljoen inwoners, wat bestaan uit mense uit drie uiteenlopende dele van die wêreld—inheemse Zulu’s, Asiate uit Indië en mense van Britse en Wes-Europese afkoms.
Die stad het ander interessante kenmerke. Soos in die bygaande foto gesien kan word, het dit ’n natuurlike hawe wat teen die Indiese Oseaan beskerm word deur ’n lang strook land wat die Bluff genoem word. Hierdie pragtige landmerk is meer as 90 meter hoog en met plantegroei bedek. Elke dag vaar groot skepe hierdie beskutte hawe binne. Die boek Discovery Guide to Southern Africa verduidelik dat Durban “die grootste en besigste hawe in Afrika [het], die negende grootste in die wêreld”. Vakansiegangers word na Durban se pragtige strande gelok, en hulle geniet die warm water. Daar is uitstekende plekke vir branderplankry, en swemmers kan gerus voel, want die haainette word goed in stand gehou.
Mense wat die Bybel liefhet, het ’n verdere rede om in hierdie stad belang te stel. Die Bybelstudente, soos Jehovah se Getuies destyds genoem is, het in 1910 hier ’n takkantoor oopgemaak. In April 1914 is die eerste byeenkoms van die Bybelstudente in Afrika in Durban gehou. Daar was sowat 50 aanwesig, wat byeenkomsgangers uit afgeleë dele van Suid-Afrika ingesluit het. By daardie geskiedkundige byeenkoms is 16 nuwe aanbidders gedoop. ’n Hele paar van dié wat daar teenwoordig was, was gesalfde Christene wat tot hulle dood getrou gebly het, onder meer William W. Johnston, wat die eerste opsiener van ’n takkantoor in Afrika was.
Ná 1914 het Jehovah se Getuies baie ander byeenkomste in Durban gereël. In Desember 2000 het sowat 14 848 die twee “Daders van God se woord”-streekbyeenkomste wat in die stad gehou is, bygewoon, en 278 nuwelinge is gedoop. Neem as voorbeeld een van die baie Indiërgesinne wat daar teenwoordig was. Tien jaar gelede het die vader, Alan, die waarheid van die Bybel deur middel van sy dogtertjie, Somashini, geleer. Alan was besig om van alkoholisme te herstel en was opsoek na ’n doel in die lewe. Somashini, wat destyds maar drie jaar oud was, het vir haar pa ’n boek gebring wat sy in een van die bure se huis gekry het. Die titel, Ware vrede en veiligheid—Hoe kan jy dit vind?, het onmiddellik Alan se aandag getrek. Hy het geniet wat hy gelees het en het met Jehovah se Getuies begin omgaan. As gevolg van wat hy uit die Bybel geleer het, het Alan sy huwelik gewettig. Kort daarna het sy vrou, Rani, belangstelling getoon en ook die vergaderinge van Jehovah se Getuies begin bywoon. Gedurende daardie tyd het die egpaar by Rani se ouers gebly, wat aan een van die kerke van die Christendom behoort het. Die ouers het die jong paartjie se nuutgevonde geloof teëgestaan en aan hulle ’n ultimatum gestel: “Los die Getuies of gee pad uit ons huis!”
Alan en Rani het besluit om te trek, al was dit moeilik om huisvesting te kry. Hulle vriende wat Jehovah se Getuies is, het hulle gehelp om ’n gepaste blyplek te kry. In 1992 is Alan en Rani as Jehovah se Getuies gedoop. HulIe het voortgegaan om vordering te maak, en vandag dien Alan as ’n ouer man in die Christengemeente.
Daar is meer as 50 gemeentes van Jehovah se Getuies in die Durbanse stadsgebied. Die meeste van hulle bestaan uit Zulu’s. Maar party gemeentes, veral dié naby die middestad, bestaan uit Zulu’s, Indiërs en blankes. As jy een van hierdie vergaderinge bywoon, sal jy baie meer sien as net die Ooste wat die Weste ontmoet. Moontlik sal ’n netjies geklede swart Getuie of ’n Indiër- of blanke Getuie die leiding neem. Maar een ding is seker: In die gehoor sal jy lewende bewys sien dat die Bybel die krag het om mense van alle nasies in hartlike en blywende vriendskap saam te bind.
[Prent op bladsy 26]
Gemeentelike vergaderinge bring mense van alle rasse byeen
[Prent op bladsy 26]
Alan, Rani en hulle kinders
[Prent op bladsy 26]
Die Durbanse stadsaal
[Foto-erkenning op bladsy 25]
Foto’s: Courtesy Gonsul Pillay