’n Verenigde broederskap staan vas
DEUR ONTWAAK!-MEDEWERKER IN EL SALVADOR
OP 13 JANUARIE 2001, OM 11:34 VOORMIDDAG, HET ’N AARDBEWING WAT 7,6 OP DIE RICHTERSKAAL GEREGISTREER HET, DIE HELE EL SALVADOR GESKUD, EN DIT IS VAN PANAMA TOT IN MEXIKO GEVOEL. MIN MENSE SAL OOIT VERGEET WAARMEE HULLE BESIG WAS DIE OOMBLIK TOE DIT HULLE GETREF HET.
“TOE die ergste geskud bedaar het, het ons opgekyk en gesien hoe die top van die berg kraak, en daarna het dit ’n paar sekondes lank gelyk of dit net so bly”, onthou Miriam Quezada. “My dogter het geskreeu: ‘Mamma! Hardloop! Hardloop!’” Toe het die voorsy van die berg afgegly en in hulle rigting getuimel. Ongeveer 500 mense van die Las Colinas-gemeenskap van Nueva San Salvador, of Santa Tecla, het omgekom en sowat 300 huise is verwoes.
“Ek het pas die huis verlaat en het by die bushalte gewag toe die aardbewing begin”, vertel Roxana Sánchez. “Toe die geskud ophou, het ek ’n vrou gehelp om haar sakke op te tel en gedink: ‘Ek beter teruggaan huis toe, want my gesin sal bekommerd wees oor my.’” Toe Roxana om die hoek kom, het sy gesien dat haar straat doodloop teen ’n yslike hoop grond. Haar huis was weg!
Hulp word onmiddellik voorsien
Daar is oor die 28 000 Getuies in El Salvador en duisende woon in die rampgebied—die strook al langs die Salvadoriaanse kus. Baie wat nog nie eens van hulle eie skok herstel het nie, het gou aan die behoeftes van ander begin dink. Mario Suarez, ’n reisende opsiener van Jehovah se Getuies wat in Santa Tecla dien, vertel: “Omtrent ’n uur ná die aardbewing is my hulp ingeroep. Van ons Christenbroers en -susters was glo in hulle huise vasgekeer. ’n Groep vrywilligers is onmiddellik georganiseer.
“Ons het gedink dat van die mure dalk ingeval het en dat dit net nodig sou wees om rommel te verwyder en ’n deurgang te maak sodat dié wat vasgekeer was, kon uitkom. Maar nie een van ons het besef hoe groot die ramp werklik was nie. Trouens, toe ons by die plek kom, het ons gevra waar die huise is. Tot ons groot skok het ons gehoor dat ons op hulle staan! Die huise was tot by die tweede verdieping onder drie meter grond begrawe. Dit was ontstellende nuus!”
Namate die middagure verbygegaan het, het ongeveer 250 Getuies van nabygeleë gemeentes by die gebied ingestroom om te help. Met slegs pikke, grawe, plastiekpanne en kaal hande het die vrywilligers ’n desperate poging aangewend om die oorlewendes te bereik. In Santa Tecla is baie min egter lewend gevind. Onder die honderde wat omgekom het—wat óf versmoor het óf deur tonne grond vergruis is—was vyf Getuies van Jehovah.
Georganiseerde noodlenigingspogings
Regoor die land het gemeentes van Getuies by die noodlenigingswerk betrokke geraak. In Comasagua, Ozatlán, Santa Elena, Santiago de María en Usulután het baie Getuies hulle huise verloor. Koninkryksale en huise is in depots omskep. “Die ondersteuning was ongelooflik”, sê ’n reisende opsiener, Edwin Hernández. “Die broers het daar aangekom met kos, klere, matrasse, medisyne en selfs geld om begrafniskoste te help dek.”
’n Noodlenigingskomitee, wat deur die plaaslike takkantoor van Jehovah se Getuies aangestel is, het gereël dat groepe gemeentes wat nie so erg deur die ramp geraak is nie, na die onmiddellike behoeftes omsien van dié wat swaarder getref is. Werkgroepe van 10 tot 20 Getuies is gevorm, en hulle het die nodige herstelwerk gedoen.
Daarbenewens het Streekboukomitees van Jehovah se Getuies, wat gewoonlik reël dat Koninkryksale gebou word, groepe georganiseer om tydelike huisvesting op te rig vir dié wie se huise heeltemal verwoes is. In El Salvador het die prys van sinkplaat die hoogte ingeskiet, en die takkantoor van Jehovah se Getuies in Guatemala het dus ruimhartig ’n groot hoeveelheid daarvan geskenk. Timmerhout vir die raamwerk van die tydelike blyplekke is deur die takkantore in die Verenigde State en Honduras verskaf.
Te midde van hierdie gewoel en gewerskaf het die skuddings voortgeduur. Hele gemeenskappe het in die strate onder plastiekseile en ou lakens geslaap. Almal was baie gespanne. Teen 12 Februarie is altesaam 3 486 naskokke aangeteken.
’n Tweede groot skudding
Op 13 Februarie 2001, om 8:22 die oggend, ’n maand ná die eerste skudding, is die middelpunt van El Salvador deur ’n tweede aardbewing getref, wat 6,6 op die Richterskaal geregistreer het. Weer eens is reddings- en noodlenigingspogings vinnig deur Jehovah se Getuies aan die gang gesit. ’n Ouer man met die naam Noé Iraheta het verduidelik: “Elke Gemeentelike Boekstudiehouer het na die Getuies wat in sy groep is, gaan soek om seker te maak dat hulle almal veilig is.”
Die stede San Vicente en Cojutepeque en hulle buitewyke is swaar getref. Die dorpe San Pedro Nonualco, San Miguel Tepezontes en San Juan Tepezontes het in puin gelê. In Candelaria, Cuscatlán, waar daar bykans algehele verwoesting was, is meer as 20 kinders dood toe ’n kerkskool ineengestort het. Salvador Trejo, ’n plaaslike Getuie, vertel: “Ongeveer ’n uur later het ek ’n stem in die straat hoor roep: ‘Broer Trejo!’ Aanvanklik kon ek weens die stof niks sien nie. Toe het die Getuies van Cojutepeque skielik verskyn. Hulle het kom kyk hoe dit met ons gaan!”
Nabygeleë gemeentes het weer eens reëlings getref om die nodige aan die slagoffers van hierdie tweede ramp te voorsien. Hulle het die eerste-eeuse voorbeeld van Christene in Masedonië gevolg wat gesmeek het dat hulle die voorreg gegun word om te gee, hoewel hulle self behoeftig was. Byvoorbeeld, diegene in die gemeentes in die stad Santiago Texacuangos, wat met die eerste aardbewing groot verliese gely het, het warm kos voorberei om na hulle broers in die nabygeleë San Miguel Tepezontes te neem.
Na raming het daar altesaam oor die 1 200 mense in die aardbewings in El Salvador omgekom, en nog agt is volgens berig in die buurland Guatemala dood.
Pogings word waardeer
Die georganiseerde pogings van die Getuies om slagoffers te help, is deur ander noodlenigingsgroepe waardeer. ’n Voertuig van die Nasionale Noodkomitee het by ’n Koninkryksaal wat as ’n tydelike blyplek gebruik is, aangekom om noodvoorraad af te lewer. ’n Verteenwoordiger het gesê: “Van al die tydelike blyplekke wat ons besoek het, is hierdie die eerste een wat so georganiseerd is. Veels geluk!” Niemand het om die vragmotor saamgedrom, gestamp of gestoot soos by ander sentrums nie. Trouens, die bejaardes is eerste gehelp toe die voorraad uitgedeel is.
Die Getuies het nie hulle noodlenigingspogings net tot medegelowiges beperk nie. In San Vicente het tientalle mense wat nie Getuies is nie, byvoorbeeld op die Koninkryksaalgronde kom skuiling soek. “Hier by die Koninkryksaal van Jehovah se Getuies”, het Regina Durán de Cañas gesê, “het die mense harte van goud. Hulle het hulle hekke oopgemaak en gesê: ‘Kom in!’ en hier is ons. Selfs snags neem hulle beurte om oor ons wag te hou terwyl ons slaap.”
Reëling vir behuising
Nadat die skade bereken is, is aanbevelings by die takkantoor gemaak om die nodige behuising te voorsien. Daar is begin met die bou van tydelike huise vir dié wat hulle huise verloor het. Ook is herstelwerk gedoen aan huise wat net gedeeltelik beskadig is. Die hardwerkende, knap bouspanne het heelwat aandag getrek, want bure het uitgekom om hulle dop te hou terwyl hulle werk.
Een vrou wat gedink het dat die werkers daar was om die langverwagte hulp te verleen wat deur die dorpsraad belowe is, het kom kla dat nog niemand haar kom help het om van haar rommel ontslae te raak nie. Die bure se kinders het verduidelik: “Nee, Mevrou, hulle is nie van die dorpsraad nie. Hulle is van die Koninkryk!” Moisés Antonio Díaz, wat ook nie ’n Getuie is nie, het gesê: “Dit is goed om te sien hoe Jehovah se Getuies mense help wat in nood verkeer. Hierdie organisasie is baie verenig, en ek dank God dat hulle so goedhartig is om ons arme mense te help. Ek het saam met hulle gewerk en is van plan om aan te hou om dit te doen.”
’n Christensuster vir wie ’n tydelike huis opgerig is, het gehuil toe sy gesê het: “Ek en my man kan geen woorde vind om te beskryf hoe dankbaar ons is nie—eerstens teenoor Jehovah en dan teenoor hierdie broers wat ons so gou te hulp gesnel het, al het hulle ons glad nie geken nie.”
Teen die middel van April het die Getuies 567 tydelike huise gebou vir slagoffers van die aardbewings, en bykans 100 ander huisgesinne het materiaal ontvang om hulle beskadigde huise te herstel. Nadat die hulpbehoewende gesinne ’n deur gehad het om te sluit en ’n dak om hulle te beskut, het die Getuies hulle aandag toegespits op die 92 Koninkryksale wat herstel of herbou moes word.
Lewens word weer opgebou
Benewens geboue en huise wat herbou is, was baie veral dankbaar dat daar na hulle geestelikheid en emosionele welstand omgesien is.
“Onder die omstandighede, omdat die skuddings voortgeduur het, was daar tye dat my senuwees gedaan was, maar die broers was altyd liefdevol en aanmoedigend”, het Miriam, wat vroeër gemeld is, gesê. “Waar sal ons sonder die broers wees?”
Jehovah se liefdevolle sorg deur middel van die gemeentereëling het ’n verbasende uitwerking op slagoffers van die aardbewing gehad. In Comasagua is byna al die Getuies se huise deur die eerste skudding beskadig of verwoes. Nogtans het 12 van die 17 Getuies daar ingeskryf om gedurende April en Mei aan ’n faset van die voltydse bediening deel te neem, en 2 het sedertdien voltydse pionierbedienaars geword.
Gemeentes in die gebied van Cuscatlán, een van die dele wat die swaarste deur die tweede aardbewing getref is, het hulle spesiale byeenkomsdag in Maart gehou. Daar was ’n rekordbywoning van 1 535, en 22 is gedoop. Ten spyte van die feit dat so baie in die gehoor kort tevore hulle huise verloor het, het hulle ’n aansienlike bedrag geld vir die Byeenkomssaal bygedra, tot die verbasing van die byeenkomsorganiseerders.
Die woorde van ’n Getuie van San Vicente het die dankbaarheid van baie weergegee toe hy gesê het: “Ek het al in die publikasies gelees hoe die organisasie tydens rampe reageer, maar nou het ek dit self ondervind, en ek het die ondersteuning van die broederskap ervaar. Ons het Christelike liefde in aksie gesien. Wat ’n voorreg is dit tog om ’n deel van hierdie verenigde volk te wees!”
[Prent op bladsy 23]
Die grondverskuiwing wat deur die aardbewing veroorsaak is, het meer as 300 huise in Las Colinas begrawe
[Erkenning]
Onderaan bladsye 23-5: Courtesy El Diario de Hoy
[Prent op bladsy 24]
Die dorpsmense het pikke, grawe en emmers in hulle reddingswerk gebruik
[Erkenning]
Courtesy of La Prensa Gráfica (photograph by Milton Flores/Alberto Morales/Félix Amaya)
[Prent op bladsy 25]
Die verwoeste Koninkryksaal in Tepecoyo
[Prent op bladsy 26]
’n Tydelike vergaderplek is onmiddellik deur die broers in Tepecoyo opgerig vir hulle vergaderinge
[Prente op bladsy 26]
Die Getuies het gou Koninkryksale herbou en meer as 500 tydelike huise gebou
[Prent op bladsy 26]
’n Dankbare enkelmoeder en haar dogter kyk toe terwyl hulle beskadigde huis herbou word