Waarom ek die sirkus verlaat het

Soos vertel deur Marcelo Neím

EK IS gebore in Montevideo, Uruguay. Hoewel my ouers godvresend was, het hulle nie aan ’n godsdiens behoort nie. Toe ek omtrent vier jaar oud was, is my ma in ’n ongeluk oorlede, en ek is grootgemaak deur familielede wat goeie beginsels by my probeer inskerp het. Op 20-jarige ouderdom het ek besluit om te reis om meer omtrent verskillende lande en kulture te leer.

In Colombia het ek in sirkusse as ’n helper begin werk. Ek het gesien hoe gelukkig die kunstenaars lyk wanneer hulle die skares se applous hoor, en ek wou een van hulle wees. Ek het dus ’n fietstoertjie geoefen en het geleidelik op al hoe kleiner fietse gery totdat ek op ’n fiets kon ry wat slegs 12 sentimeter lank was—een van die kleinstes ter wêreld. Dit kon in my handpalm pas. Ek het in groot dele van Suid-Amerika gewild begin word. Op 25-jarige ouderdom het ek in Mexiko aangekom en in ’n hele paar sirkusse gewerk.

My lewe verander radikaal

Ek was lief vir die sirkuslewe. Dit het behels dat ek baie reis, in die beste hotelle bly en in eksklusiewe restaurante eet. Terselfdertyd het ek gevoel dat my lewe sinloos is, en ek het geen hoop vir die toekoms gehad nie. Een middag het my lewe verander. Die sirkus se seremoniemeester het vir my ’n boek gegee wat hy gekry het, met die titel Openbaring—Sy groot klimaks is op hande!a Ná die vertoning het ek dit tot in die vroeë oggendure gelees. Hoewel die boek nie vir my maklik was om te verstaan nie, het die verduideliking van die skarlakenkleurige wilde dier en die hoer van Openbaring my gefassineer (Openbaring 17:3–18:8). Toe het ek, terwyl ek ’n karavaan wat ek gekoop het, skoongemaak het, nog ’n boek deur dieselfde uitgewers ontdek, met die titel Jy kan vir ewig in die Paradys op aarde lewe.* Dit was makliker om te verstaan, en ek het onmiddellik besef dat ek moet preek. Ek het dus dadelik begin om almal wat ek ontmoet het, te vertel wat ek geleer het.

Ná verloop van tyd het ek gevoel dat ek met Jehovah se Getuies in aanraking moet kom. Die telefoonnommer van die Getuiemeisie wat die boek by my vriend gelaat het, was in die Openbaring-boek. Ek het dus gebel, en haar pa het my na ’n byeenkoms van Jehovah se Getuies in Tijuana, Mexiko, genooi. Ek is beïndruk deur die liefde wat daar getoon is, en is oortuig dat dit die ware godsdiens is. Waar die sirkus ook al gegaan het, het ek die vergaderinge by die plaaslike Koninkryksaal bygewoon en lektuur gekry om informeel te versprei.

Iets het gebeur wat my selfs meer daarvan oortuig het dat ek die regte weg ingeslaan het. Die Getuies het my na die Herdenking van Christus se dood genooi en het verduidelik hoe belangrik dit is dat Christene dit bywoon. Maar dit was die openingsaand van die sirkus, en ek het gedink dat dit vir my onmoontlik sou wees om die Gedenkmaal by te woon. Ek het vurig tot Jehovah gebid, en toe het iets verbasends gebeur. Twee uur voor die vertoning was daar ’n kragonderbreking! Ek kon dus die Gedenkmaal bywoon en later vir die vertoning terugkeer. Dit het vir my gelyk asof Jehovah my gebed verhoor het.

Eenkeer het ek traktate vir mense gegee terwyl ek in ’n tou by die bank gestaan en wag het. ’n Christen- ouer man het my gesien en het my vir my ywer geprys. Hy het my aangemoedig om op ’n georganiseerde manier te getuig, onder die toesig van ’n gemeente. Hy het liefdevol verduidelik dat ek veranderinge in my lewe moet aanbring om dit te kan doen. Terwyl ek hierdie veranderinge oorweeg het, is ek ’n goed besoldigde werk by ’n sirkus in die Verenigde State aangebied. My hart was verdeel. Ek wou graag na die Verenigde State toe gaan, maar ek het nie geweet of ek sou kon voortgaan op die weg waarop ek kort tevore begin het as ek die aanbod aanvaar nie. Dit was my eerste toets, en ek wou Jehovah nie teleurstel nie. Ten spyte van my medekunstenaars se negatiewe reaksie, het ek die sirkus verlaat, my in ’n gemeente gevestig, my lang hare afgesny en ander veranderinge in my lewenswyse aangebring sodat ek Jehovah kon dien.

’n Bevredigende lewe waaroor ek nie spyt is nie

In 1997, kort voor my doop as een van Jehovah se Getuies, het ek ’n tweede toets ondergaan—ek is nog ’n geleentheid aangebied om na die Verenigde State te gaan, hierdie keer om in ’n beroemde televisieprogram in Miami op te tree, en al my koste sou gedek word. Maar ek wou gedoop word en my toewyding aan Jehovah uitleef. Ek het die aanbod dus van die hand gewys, tot die groot verbasing van die program se verteenwoordigers.

Party het my al gevra of ek spyt is dat ek die sirkuslewe opgegee het. My antwoord is dat ek nooit Jehovah se vriendskap en liefde sou verruil vir die lewe wat ek voorheen gehad het nie. Hoewel ek nie applous, roem of rykdom in hierdie wêreld uit my loopbaan as ’n voltydse Christenbedienaar kry nie, voel my lewe nie meer sinloos nie. Ek het die kosbare hoop om op ’n paradysaarde te lewe en om my ma in die opstanding terug te verwelkom.—Johannes 5:28, 29.

[Voetnoot]