Die Bybel se beskouing

Is God besorg oor diere?

DIERELEWE is in gevaar. Baie wetenskaplikes meen dat die uitsterwing van dierespesies teen ’n vinniger tempo as ooit tevore plaasvind. Diere ondervind die verwoestende gevolge van menslike indringing. Industriële voedselproduksie, wrede bloedsport en die gevoellose manier waarop troeteldiere eenvoudig weggegooi word, dra by tot hierdie droewige situasie.

Party voel egter dat dit die onvermydelike prys is wat vir menslike vooruitgang betaal moet word. Is dit wat God in gedagte gehad het? Het hy diere aan hulle lot oorgelaat om deur die toedoen van mense te ly? Hoe weet ons of God oor diere besorg is?

Besorgdheid van die begin af duidelik

Nadat God visse, voëls en landdiere geskep het, was hy gelukkig met sy handewerk. Die Bybel sê dat hy ‘gesien het dat dit goed is’ (Genesis 1:21, 25). Al hierdie skepsele, van die kleinste tot die grootste, het die Skepper se liefdevolle sorg geniet. God het hulle nie net “instinktief wys” geskep nie, maar het ook voorsien wat hulle nodig gehad het sodat hulle in hulle omgewing kon floreer. Soos ’n Bybelskrywer gepas gesê het: “Hulle almal—op u bly hulle wag om hulle hulle voedsel op die regte tyd te gee. Wat u hulle gee, tel hulle op. U maak u hand oop—hulle word versadig met goeie dinge.”—Spreuke 30:24; Psalm 104:24, 25, 27, 28.

God het wel bepaal dat diere onderworpe sou wees aan die eerste mens, Adam. Hulle is nie met redeneervermoë of ’n sin vir geestelikheid geskep nie (2 Petrus 2:12; Judas 19). Daarenteen was Adam ’n hoër lewensvorm en is hy “na God se beeld” geskep. Hy was in staat om die persoonlikheid van sy Skepper, Jehovah, te weerspieël (Genesis 1:27; Psalm 83:18). Dit het die mens egter nie die reg gegee om onafhanklik van die Skepper gesag oor diere uit te oefen nie.

Adam het die diere byvoorbeeld name gegee omdat Jehovah hierdie voorreg aan hom verleen het. Wat meer is, Jehovah het Adam gehelp deur die diere “na die mens toe [te] bring om te sien wat hy elkeen sou noem” (Genesis 2:19). Slegs deur die Skepper se riglyne te volg, sou die mens suksesvol vir die diere kon sorg.

God gee werklik om!

Ongelukkig het Adam teen sy Skepper in opstand gekom. Sy opstand het verwoestende gevolge vir die mensdom en vir alle lewe op aarde meegebring. Die Skepper het egter duidelike riglyne gegee oor hoe diere behandel moet word. Hoewel die mens uiteindelik toegelaat is om diere vir voedsel en ander praktiese doeleindes te gebruik, het God nooit die wrede behandeling van diere goedgekeur nie. Die Bybel sê: “Die regverdige sorg vir die siel van sy mak dier, maar die barmhartighede van die goddeloses is wreed.”—Spreuke 12:10.

God het die eertydse nasie Israel selfs wette gegee wat met die welsyn van diere verband gehou het. Die reëling dat daar ’n Sabbatdag moes wees, ’n weeklikse dag van algehele rus, het selfs die Israeliete se diere tot voordeel gestrek omdat hulle ook kon rus (Eksodus 23:12). Hoewel geen werk op hierdie heilige dag toegelaat is nie, is dit betekenisvol dat mense ’n dier wat in die nood was, moes help (Lukas 14:5). God het verder beveel dat beeste nie verhinder moet word om te eet terwyl hulle werk nie en dat diere nie oorlaai moet word nie (Eksodus 23:5; Deuteronomium 25:4). Dit was verbode om ’n bul en ’n donkie onder dieselfde juk in te span, wat voorkom het dat enigeen van die diere beseer word (Deuteronomium 22:10). Ja, die Bybel leer dat diere op ’n gepaste manier en met respek en medelye behandel moet word!

Hoewel baie mense hulle eie belange nastreef en die feit ignoreer dat hulle dade diere benadeel, het God medelye met diere. Toe die profeet Jona ’n onbarmhartige gesindheid geopenbaar het nadat die inwoners van Nineve berou getoon het en God se oordeel gespaar is, het Jehovah gesê: “Behoort ék nie jammer te voel vir Nineve, die groot stad, waarin daar meer as honderd-en-twintigduisend mense is wat glad nie die verskil tussen hulle regter- en hulle linkerhand ken nie, benewens talle mak diere?” (Jona 4:11). Ja, die Skepper het selfs vir die diere jammer gevoel!

Toekomstige sorg word verseker

Dit is duidelik dat God nie onverskillig staan teenoor hoe diere behandel word nie. Sy geliefde Seun, Jesus, het selfs gesê dat ’n enkele mossie nie op die grond val sonder dat sy Vader daarvan weet nie (Matteus 10:29). Daarenteen kan mense, selfs met die beste bedoelings, nie ten volle verstaan watter uitwerking hulle dade op die omgewing het nie. Om die mensegemeenskap te bestuur op ’n manier wat respek toon vir dierelewe, vereis ’n verandering in die mensdom se denke.

Gelukkig beskryf die Bybel die tyd onder God se Koninkryksheerskappy wanneer “die aarde . . . beslis vol [sal] wees van die kennis van Jehovah” (Jesaja 11:9). Hierdie kennis sal gehoorsame mense van die nodige opvoeding en opleiding voorsien om die aarde behoorlik te bestuur. Die Skepper se invloed sal dan verseker dat harmonie tussen mens en dier heers, en sodoende sal die toestande op aarde in ooreenstemming met God se oorspronklike voorneme herstel word.

Die Bybel beskryf die verandering wat dan sal plaasvind en verduidelik: “Die wolf sal ’n ruk by die lam bly, en die luiperd sal by die boklam gaan lê, en die kalf en die jong maanhaarleeu en die vetgevoerde dier almal bymekaar; en ’n blote seuntjie sal hulle lei. En die koei en die berin sal wei; hulle kleintjies sal bymekaar lê. En selfs die leeu sal strooi eet net soos die bul. En die suigeling sal beslis by die gat van die kobra speel; en op die liggat van ’n giftige slang sal ’n gespeende kind sy hand sit.” Wat ’n wonderlike vooruitsig!—Jesaja 11:6-8.

HET JY AL GEWONDER?

● Is God besorg oor hoe diere behandel word?—Spreuke 12:10; Matteus 10:29.

● Is algehele harmonie tussen mens en dier moontlik?—Jesaja 11:6-9.

[Lokteks op bladsy 11]

Om respek vir dierelewe te toon, vereis ’n verandering in die mensdom se denke

[Foto-erkenning op bladsy 11]

La Voz de Galicia/Fotógrafo: Víctor Mejuto