Insig in die nuus

Die oorloggewoonte

“Oorloë bied die grootste verskeidenheid, in feitlik elke vorm, grootte en kleur”, skryf rubriekskryfster Flora Lewis in “The New York Times”. Sy noem ’n hele string lande op wat in die een of ander gewapende stryd gewikkel is en sê: “Die lys klink soos die register van ’n atlas.” Die rede? “Die feit is dat niemand meer in beheer van die wêreld is en ’n skyn van vrede bewaar nie”, sê sy. Het die Verenigde Volke die oorloggewoonte gestuit? “Met sy beklemtoning van soewereiniteit, nasietrots en die uiting van griewe het die VV ’n rugkrapvergadering geword waar klein geskilletjies aan die brand gehou word terwyl die groot magstryd kanker.” Na ’n mag der menigte konferensies met die veronderstelde doel om oorlog te voorkom, “is daar nog genoeg mense wat wil aanhou baklei om die oorloggewoonte aan die gang te hou”, sê Lewis.

Vir die geslag sedert 1914 het oorlog inderdaad ’n gewoonte geword. Waarom? Die Bybelboek Openbaring het ’n simboliese ruiter met ’n groot swaard gesien wat op sy vuurrooi strydros voortjaag met die opdrag “om die vrede van die aarde af weg te neem” (Openbaring 6:4). Daardie profesie is in hierdie eeu bewaarheid, want nie alleen het die aarde die afgryse van twee wêreldoorloë aanskou nie, maar dit het ook ’n feitlik onophoudelike reeks bloedige stryde gesien.

Ware liefhebbers van vrede sien egter uit na die verbreking van die verslawende “oorloggewoonte” deur Openbaring se gekroonde, simboliese ruiter op die wit perd. Hy is Christus Jesus, die “Vredevors”. Sedert 1914 gaan hy uit as “oorwinnaar”. Eers het hy die hemelse vyande van goddelike heerskappy onderwerp, en vervolgens sal hy oor al sy aardse teenstanders seëvier. Dan sal die aarde die vredesgewoonte geniet.—Jesaja 9:5; Openbaring 6:2; 12:7-12.

“Die mens het God vergeet”

Die verbanne Sowjetskrywer en Nobelpryswenner Alexander Solzhenitsyn het in sy bedankingstoespraak vir verlede jaar se Templeton-toekenning by die Buckingham-paleis gewys op die rede vir die wêreldwye agteruitgang in geestelikheid. Hy het gesê: “As ek gevra sou word om kortliks die hoofkenmerk van die hele 20ste eeu aan te wys, sou ek niks presiesers en pittigers kon vind nie as om weer eens te sê: ‘Die mens het God vergeet.’ Die gebreke van die menslike bewussyn, ontdaan van sy goddelike dimensie, was ’n bepalende faktor by al die groot misdade van hierdie eeu. Die eerste hiervan was die Eerste Wêreldoorlog, en ’n groot deel van ons huidige verknorsing kan daarheen teruggespoor word.”

Nadat hy gemeld het dat “dieselfde soort defek” sedert die Tweede Wêreldoorlog in die samelewing verweef is, het mnr. Solzhenitsyn gesê: “Vandag se wêreld het ’n stadium bereik wat, as dit aan vroeëre geslagte beskryf sou kon word, die uitroep sou ontlok het: ‘Dit is die Apokalips!’”

Sedert die Eerste Wêreldoorlog is die mens in die Bybelse “laaste dae”—’n tydperk wat gekenmerk word deur mense wat “’n gedaante van godsaligheid het, maar die krag daarvan verloën het” (2 Timotheüs 3:1, 5). Met watter gevolg? God het op een tydstip in die geskiedenis van eertydse Jerusalem aan daardie stad gesê: “Jy [het] My vergeet en op leuens vertrou.” Soos daardie geestelik verdroogde stad van die ou tyd wag daar gewisse ondergang op die valse Christendom en hierdie hele goddelose wêreld.—Jeremia 13:25.

Is jy ’n “vriend”?

“Die grootste mite omtrent vriendskap is dat dit na mense sal kom sonder dat hulle iets in ruil daarvoor doen”, sê Eugene Kennedy, professor in sielkunde aan die Loyola-Universiteit van Chicago en skrywer van baie boeke oor menslike gedrag. “U.S.News & World Report” haal hom ook soos volg aan: “Mense weet nie hoe om te werk te gaan om vriende te maak nie, omdat ons samelewing hulle vertel het dat selfbevrediging hulle suksesvol en gelukkig sal maak.”

“Dit is saliger om te gee as om te ontvang”, het Jesus gesê (Handelinge 20:35). As ’n mens onselfsugtig van jou middele, tyd en belangstelling gee, veral in Christelike bedrywighede, sal dit jou help om ’n vriend te word en om vriende te hê wat “sterker aanhang as ’n broer”.—Spreuke 18:24, NW.