Geluk deur middel van ’n kosbare verhouding

„’N LEWENDIGE hond is beter as ’n dooie leeu” (Prediker 9:4). In daardie paar woorde het eertydse koning Salomo die fundamentele waarheid gestel dat lewe belangriker is as enige materiële besittings of grootse doelwitte wat ons hoop om te verwesenlik. Sonder lewe kan ons nie by enige van hierdie dinge baat vind nie. Ja, lewe is noodsaaklik in ons strewe na geluk.

Iets ,beter as die lewe’

Maar al is die lewe hoe kosbaar, daar is iets wat selfs beter is. ,Is dit moontlik?’ wonder jy dalk. ,Wat kan kosbaarder as die lewe self wees?’

Koning Dawid van eertydse Israel het vir ons die antwoord verskaf. Hy het uit diepe waardering vir die Skepper, Jehovah God, gesê: „Want u goedertierenheid is beter as die lewe; my lippe moet U prys” (Psalm 63:4). Dawid se hartgrondige woorde toon dat om God se goedertierenheid te ontvang, wat berus op ’n goeie verhouding met hom, selfs kosbaarder as die lewe self is. Waarom is dit so?

Wat die lewe moontlik maak

Gestel jy ontvang ’n geskenk, iets waarvan jy werklik hou. Jy sal natuurlik baie bly wees om die geskenk te ontvang en miskien groot genot daaruit put om dit te gebruik. Maar jy sal inderdaad ondankbaar wees as jy net aan die geskenk dink en nie aan die gewer nie. Was dit nie die persoonlike verhouding tussen jou en die gewer wat aanleiding gegee het tot die geskenk nie? As daardie verhouding nie bestaan het nie, sou daar geen geskenk en geen genot weens die gebruik daarvan gewees het nie.

Dieselfde geld vir die lewe. AI is dit kosbaar, moet ons in gedagte hou waar die lewe vandaan kom en hoe dit onderhou word. Ons het beslis nie die lewe geskep nie en ons kan dit ook nie onderhou sonder al die wonderlike voorsieninge wat Jehovah op aarde gemaak het nie (Psalm 100:3; Handelinge 14:17). Die blote feit dat ons lewe het, en ons geniet dit ongetwyfeld in ’n mate, is ’n blyk van goedertierenheid van die Groot Skepper, Jehovah God. Ons kan sien waarom koning Dawid heelhartig gevoel het dat God se ,goedertierenheid beter is as die lewe’.

Daar is nog ’n rede waarom ’n goedgekeurde verhouding met die Skepper belangriker is as die lewe self​—ons toekoms hang daarvan af. Kom ons kyk waarom dit so is.

Stem jy nie saam dat die lewe kortstondig en vol onsekerheid is nie? ’n Persoon werk miskien jare lank baie hard om ’n materialistiese doelwit te verwesenlik wat hy as die moeite werd beskou. Maar die dood ontneem hom weldra van alles wat hy bereik het. Dit is net soos wyse koning Salomo gesê het: „Wat het die mens vir al sy arbeid en vir die strewe van sy hart waarmee hy hom vermoei onder die son? Want al sy dae is smarte, en sy bemoeienis is verdriet; selfs snags rus sy hart nie. Dit is dan ook tevergeefs.”​—Prediker 2:22, 23; vergelyk 2:3-11.

Ten spyte hiervan is dit ons liefdevolle Skepper se voorneme dat almal wat hom liefhet en gehoorsaam, bevry sal word van die frustrasie en sinloosheid wat vandag ons lot is. Jehovah verseker ons met hierdie wonderlike belofte: „Hulle sal nie bou dat ’n ander dit bewoon nie; hulle sal nie plant dat ’n ander dit eet nie; want die dae van my volk sal wees soos die dae van die bome, en my uitverkorenes sal die werk van hulle hande self geniet.”​—Jesaja 65:22.

Is hierdie blyk van God se goedertierenheid nie beter as ons huidige beperkte en onsekere lewe nie? Om die ontvanger van sy goedertierenheid te wees, ja, om in daardie Nuwe Orde te lewe en ’n lewe wat ’n doel het en sinvol is te geniet, sou sekerlik ’n doelwit wees wat waarlik die moeite werd is. ’n Mens moet Jehovah se goedkeuring nou verkry en ’n intieme verhouding met hom en sy volk handhaaf as jy daardie gelukkige vooruitsig wil geniet.

Kortstondige belange vs. langdurige voordeel

In die lig van die voormelde punte sal dit ongetwyfeld kortsigtig en onverstandig van ons wees om ons toe te lê op die najaging van ons eie belange, hetsy dit roem, rykdom, ’n loopbaan, akademiese prestasies, persoonlike voldoening of enigiets anders is wat in hierdie stelsel as die moeite werd beskou word. Ofskoon hierdie doelwitte op sigself nie verkeerd is nie, kan die najaging van enigeen van hulle as die belangrikste ding maklik veroorsaak dat ons ons verantwoordelikhede teenoor ons Skepper verwaarloos. Ons kan op die lange duur sy goedkeuring verloor en nie die „ewige lewe” kry nie.​—1 Timotheüs 6:19; Lukas 9:24.

So ’n weg kan vergelyk word met ’n kind wat die skool verlaat en as ’n ongeskoolde arbeider gaan werk net om sakgeld te kry. Hy meen dalk dat hy uiteindelik vry van die beperkinge van skool is en ’n aangename tyd geniet. Maar offer hy nie sy langdurige welsyn ter wille van ’n twyfelagtige, kortstondige belang op nie? Is ’n persoon dan nie eweneens kortsigtig wanneer hy sy verhouding met die Skepper verwaarloos omdat hy te besig is om ’n persoonlike doelwit na te jaag nie?

Maar al is ons almal ook hoe besig, vind ons gewoonlik die tyd en energie om die dinge te doen wat ons as waarlik belangrik beskou, nie waar nie? Jesus het dus met ’n onfeilbare begrip van die menslike natuur onomwonde gesê: „Want waar julle skat is, daar sal julle hart ook wees.”​—Mattheüs 6:21.

Op watter soort „skat” het jy dus jou hart gesit? Die glans en skynprag van die wêreld lyk miskien baie aanloklik. Maar vra jouself af: Hoe blywend is die sogenaamde voordele wat sulke dinge inhou? Bring dit ware geluk, of slegs tydelike genot, soos ’n dwelm, wat ’n ongewenste en selfs pynlike nadraai het?

Neem ’n verstandige besluit

Ons kan ’n waardevolle les by die mense van Lot se dag leer. „Hulle het geëet en gedrink, gekoop en verkoop, hulle het geplant en gebou”, het Jesus gesê. Met ander woorde, hulle was besig om die dinge na te jaag wat hulle belangrik geag het sonder om enige aandag aan God se wil te skenk. Die gevolg? „Op die dag toe Lot van Sodom uitgaan, het vuur en swawel van die hemel af gereën en almal vernietig.” Toe het Jesus tot ons nut bygevoeg: „Net so sal dit wees in die dag wanneer die Seun van die mens geopenbaar word.”​—Lukas 17:28-30.

Alles dui daarop dat „die dag” ophande is. Uit besorgdheid oor ons ewige welsyn rig Jehovah God herhaaldelike uitnodigings deur middel van sy Woord en sy georganiseerde volk aan al die nasies. Die uitnodiging is om selfsugtige strewes die rug toe te keer en met hom versoen te raak. Dit sou waarlik onverstandig van ons wees om toe te laat dat ons persoonlike belange al ons tyd en energie in beslag neem sodat ons versuim om gehoor te gee aan hierdie liefdevolle uitnodiging. Ons moet eerder die dringendheid van die tyd besef, soos die apostel Paulus dit gestel het: „Kyk, nou is dit die tyd van die welbehae; kyk, nou is die dag van heil.”​—2 Korinthiërs 5:20; 6:2.

Sal jy onder diegene wees wat geseën word met die gelukkige vooruitsig om die einde van die huidige goddelose stelsel te oorlewe tot in die regverdige Nuwe Orde wat God beloof ? Dit hang af van wat jy nou as die belangrikste in jou lewe beskou, en wat jy doen om ’n goedgekeurde verhouding met God te verkry. Die keuse is joune!

[Prente op bladsy 5]

As jy dankbaar is teenoor die gewer  . . .

. . . wat dan van die grootste gewer, Jehovah God?