Brittanje, bloed en VIGS

ONGEVEER twee jaar gelede, in die nommer van 1 September 1983, het Die Wagtoring die artikel “Jehovah se standaarde help ons” gepubliseer (Psalm 20:5). As een voorbeeld van die hulp wat deur middel van God se veilige en gewisse riglyne beskikbaar is, het dit gewys op die beskerming wat Christene geniet omdat hulle sy wet teen die gebruik van bloed onderhou. In die Verenigde State het mense destyds net begin hoor van ’n nuwe gesondheidsgevaar​—VIGS. Daar was ’n vermoede dat hierdie dodelike sindroom deur bloedoortappings versprei kan word. Maar lesers in Europa en elders het moontlik op daardie tydstip gedink dat hierdie gevaar weens die skending van God se wette tot die vergeleë buiteland beperk is. Beskou egter die volgende onlangse inligting uit Groot-Brittanje.

“MY SUSTER moet ’n operasie ondergaan maar is bang dat sy VIGS kan opdoen. Ons is nie Jehovahsgetuies nie, maar het gewonder of u ons kan help deur ’n chirurg aan te beveel wat sonder bloed sal opereer.” Dit was net een van die opregte versoeke wat Jehovah se Getuies by hulle tak in Londen, Engeland, ontvang het. Wat sit agter hierdie oproepe?

Die Britse Bloedoortappingsdiens het nog altyd geroem op sy bloedvoorraad van vrywillige skenkers. “Na die skenking [van ’n eenheid bloed] kan jy ’n bietjie rus, gou iets drink en ’n paar koekies eet, en dan weer teruggaan werk toe. Probeer dit gerus”, moedig hulle reklameblaadjie mense aan. Die gevolg is dat tweemiljoen vrywillige skenkings elke jaar deur 3 persent van die bevolking gedoen word.

“Bloed wat van onbetaalde vrywilligers verkry word, soos in Brittanje die geval is, is van hoër gehalte as dié wat van betaalde skenkers verkry word”, beweer The Guardian. Met ander woorde, die beskouing word al lank gehuldig dat Brittanje die risiko vermy het van infeksie deur bloed wat gekoop is van alkoholiste wat niks anders het om te verkoop nie. Maar onlangse gebeure het ernstige leemtes aan die lig gebring, en dit het ’n ongeëwenaarde verlies aan openbare vertroue tot gevolg gehad. Ná die dood van twee hemofilielyers het ’n woordvoerder van die Vereniging vir Hemofilielyers gesê dat die Nasionale Gesondheidsdiens se ‘bloedvoorraad nie meer as veilig beskou kan word nie’. Wat het gebeur?

Hoewel dit al jare lank bekend is dat bloed nie vir elke siekte getoets kan word nie en dat ernstige infeksies, soos hepatitis en malaria, deur oortapping oorgedra kan word, het hierdie gevare nie wye publisiteit in Brittanje ontvang nie. Die gedagte was altyd dat geskenkte bloed nie werklik gevaar inhou nie. Maar die kombinasie van twee skokkende faktore het The Daily Telegraph tot die volgende gevolgtrekking laat kom: “Brittanje het die stryd verloor om die VIGS-virus uit sy bloedvoorraad te weer.”

Die eerste skok het gekom toe persberigte onthul het dat Brittanje baie jare al bloed uit die buiteland invoer. “Bloed word van mense in arm lande gekoop, waar daar ’n skerp styging is in siektes wat deur bloed oorgedra word”, het ’n vakbondverteenwoordiger by ’n laboratorium vir bloedprodukte gesê. Daarbenewens word sowat 70 miljoen eenhede gekonsentreerde Faktor VIII uit die Verenigde State ingevoer en gebruik om Britse hemofilielyers te behandel. Elke besending Faktor VIII bestaan uit plasma wat van tot 2 500 bloedskenkers verkry is. Dit wil voorkom of die VIGS-virus deur middel van hierdie bloedproduk na die Britse voorraad oorgedra is.

Nog ’n skok het gekom toe daar bevestig is dat homoseksuele skenkers in Brittanje self die bloedvoorraad met VIGS besmet het. Hoewel homoseksuele onder diegene is wat versoek is om nie bloed te skenk nie weens die groter risiko dat hulle VIGS kan hê, het die Departement van Gesondheid erken dat die waarskuwing nie sterk genoeg bewoord was nie. Die waarskuwing in hulle pamflet oor VIGS het net gepraat van “homoseksuele mans wat baie maats het”. ’n Nuwe uitgawe van die blaadjie V.I.G.S. en hoe dit bloedskenkers raak stel dit duidelik dat “aktiewe, homoseksuele en biseksuele mans . . . besonder vatbaar” vir VIGS is. Maar die waarskuwing was te laat. Aan die begin van 1985 is meer as 40 mense, waaronder ’n pasgebore baba, besmet. Boonop is daar die kommerwekkende feit dat die VIGS-virus ’n ontkiemingstyd van tot twee jaar het. Hoeveel ander is alreeds besmet? Daar is ’n “tydbom-element”, soos The Sunday Times dit gestel het. Gevolglik het die Nasionale Bloedoortappingsdiens onlangs nog ’n pamflet gepubliseer vir alle voornemende bloedskenkers in Brittanje; die titel van die pamflet is Enkele redes waarom jy nie bloed moet skenk nie.

Daar was reeds sowat 50 sterfgevalle weens VIGS in Brittanje, uit meer as 100 aangemelde gevalle. Die aantal mense wat die siekte onder lede het, verdubbel tans elke agt maande. ’n Mediese korrespondent vir The Sunday Times het geraam dat daar binne vyf jaar meer as 12 000 gevalle kan wees. ’n Selfs skokkender raming afkomstig van die Verenigde Koninkryk se Royal College of Nursing is dat ’n miljoen mense op die Britse Eilande teen die jaar 1991 besmet kan wees as stappe nie gedoen word om die verspreiding van VIGS te keer nie.

Die voormelde navraer het gesê: “Dit lyk my julle Jehovahsgetuies word nou in die gelyk gestel oor hierdie kwessie van bloedoortapping.” In werklikheid is dit natuurlik Jehovah God, deur sy Woord, die Bybel, wat in die gelyk gestel word. Hy het Christene eeue gelede beveel om hulle te ‘onthou van bloed’ (Handelinge 15:29; 21:25). Sy raad en standaarde is waarlik ’n beskerming vir sy volk, en so sal dit altyd wees.

[Venster op bladsy 30]

Wat is VIGS?

VIGS is ’n akroniem vir Verworwe Immuniteitsgebreksindroom. VIGS op sigself eis nie lewens nie. Maar, soos die naam aandui, laat dit die slagoffer met ’n gebrekkige immuunstelsel. Sonder hierdie beskerming sal die slagoffer gewoonlik aan ’n infeksie sterf, soos ’n unieke soort longontsteking of ’n seldsame tipe velkanker, Kaposi-sarkoom. Navorsing in die ontdekking en diagnose van die siekte is nog in ’n vroeë stadium, en daar is tot dusver geen geneesmiddel vir VIGS nie.