Insig in die nuus
Die verkeerde teken
“Wat is jou teken?” Daardie vraag is van die allergrootste belang vir die miljoene mense wat “sterreteken”-kaarte raadpleeg wat deur astroloë opgestel is. Hulle glo dat die posisie wat die sterre, planete, son en maan by ’n persoon se geboorte met betrekking tot die sterrebeelde van die sodiak inneem ’n persoon se lewe regstreeks beïnvloed. Maar volgens die Londense dagblad Independent gee astroloë mense die verkeerde teken. “Sterreteken”-kaarte wat vir horoskope gebruik word, berus op astrologiese “wette” wat ongeveer 2 000 jaar gelede opgestel is.
Die Independent sê: “’n Astroloog sal aan die ouers van vandag se pasgebore baba sê dat hy of sy ’n Kreef is.” Maar die berig sê: “As hulle egter na die son se posisie in die lug gekyk het, sou hulle gevind het dat die son in werklikheid in die Tweeling is.” Hoe kan dit verklaar word? Sterrekundiges noem dit die “vervroeging van die nagewening”, ’n verskynsel waarin die aardas in werklikheid amper slinger soos ’n tol wat al hoe stadiger draai. Hierdie vervroeging, of ‘slingering’, voltooi elke 25 800 jaar ’n kringloop van 360 grade, wat beteken dat die nageweninge elke jaar ’n boog van 50 sekondes, of een graad in 72 jaar, verder skuif. In die afgelope 2 000 jaar het die son se skynbare posisie in die lug gevolglik met een volle teken van die sodiak teruggeskuif. Daarom “is ’n geboortehoroskoop nie ’n ware beeld van die hemele by ’n mens se geboorte nie”, verduidelik Richard F. Smith in sy boek Prelude to Science. Hy verduidelik: “Die meeste Skerpioene van hierdie wêreld is in werklikheid gebore toe die son in die Weegskaal was, die meeste Leeus is in werklikheid Krewe, Krewe is Tweelinge, ensovoorts.”
Die onbetroubaarheid van sterrekaarte en horoskope beklemtoon net hoe verstandig dit is om ons tot die Skepper te wend vir leiding en nie tot die dinge wat hy geskape het nie (Romeine 1:24, 25). Maar nog ’n groter rede om die gebruik van horoskope te vermy, is dat dit kan lei tot die aanbidding van “die son of die maan of die hele leër van die hemel—wat [God] nie beveel het nie”.—Deuteronomium 17:2-5.
Geen water nie—geen lewe nie
Professor Norman H. Horowitz, ’n wetenskaplike wat geaffilieer was met 1965-1976 se Mariner- en Viking-sendings na Mars, het tot hierdie slotsom gekom.
In sy boek To Utopia and Back: The Search for Life in the Solar System het professor Horowitz gesê dat die bevindings van hierdie sendings die vraag of daar lewe op Mars of op enige ander planeet in ons sonnestelsel is duidelik beantwoord het. Hy sê: “Daardie buitengewone verskynsel wat die omgewing van ons eie planeet oorheers, oseane vloeibare water wat in direkte sonlig is, word nie op Mars aangetref nie.” Navorsing het die planeet se gebrek aan water bevestig.
Na sorgvuldige eksperimente wat elke moontlikheid van ’n lewenspotensiaal op Mars uitgeskakel het, het Horowitz toegegee: “Die feit dat lewe nie op Mars gevind is nie, was ’n teleurstelling, maar dit was ook ’n openbaring. Aangesien Mars verreweg die veelbelowendste habitat in die sonnestelsel vir lewe in die hemelruim bied, is dit nou feitlik seker dat die aarde die enigste planeet in ons gebied van die sterrestelsel is wat lewe daarop het.”
Hoe gepas is dit dat die eertydse profeet Jesaja, toe hy oor die aarde geskryf het, gesê het dat die Maker daarvan “dit geformeer [het] om bewoon te word”! (Jesaja 45:18). Water word vroeg in die skeppingsverhaal in die Bybel gemeld. Dit is duidelik dat die voorsiening van water noodsaaklik was voordat enige aardse lewensvorm geskep kon word. Soos die sendings na Mars getuig het: Buiten in die geesteryk, kan daar geen lewe sonder water wees nie.—Genesis 1:1-10.
[Prent op bladsy 7]
Die lewelose oppervlak van Mars, soos gesien uit die ruimtetuig “Viking II”
[Erkenning]
NASA-foto