Koninkryksverkondigers berig
Hulle het op Jehovah vertrou
JEHOVAH SE GETUIES het die opdrag van Jehovah ontvang om die goeie nuus van die Koninkryk in die hele wêreld te verkondig sodat mense van alle nasies die geleentheid kan hê om van God se nuwe wêreld te weet. In sommige lande is daar, dikwels deur die toedoen van die Christendom se geestelikes, beperkings op ons werk. Dit is die geval in ’n sekere land in Afrika. Maar Jehovah se Getuies wat daar woon, doen wat Dawid gedoen het. Hy het gesê: “Ek vertrou op God, ek vrees nie; wat kan ’n mens my doen?” (Psalm 56:12). Die ondervindinge van ons broers in daardie land toon dat hulle op Jehovah vertrou en met sy belangrike werk voortgaan.
’n Getuie wat as skoolhoof by ’n skool gewerk het, het volhard om “aan God meer gehoorsaam te wees as aan die mense” en het sy neutraliteit ten opsigte van die aangeleenthede van die Staat duidelik gestel (Handelinge 5:29). Hy is wreed geslaan en sou na verwagting as ’n verraaier veroordeel word. Almal het gedink hy sou tereggestel word. Die Getuie het egter op Jehovah vertrou. Hy het getrou gebly en die gewetensredes vir sy standpunt verduidelik. Wat was die gevolg? Hy is vrygespreek en kon na sy tuisdorp terugkeer, waarna die agente van die Staat wat hom geslaan het hom om verskoning gevra het. Die getroue Getuie is in die onderwysersberoep teruggeneem en tot inspekteur van skole bevorder!
Die hoof van een skool het ’n onderwyser afgedank wat ’n Getuie is. ’n Maand later het hierdie hoof die boek Jy kan vir ewig in die Paradys op aarde lewe by ’n spesiale pionier geneem en tot ’n Bybelstudie ingestem. Nadat hy hoofstuk 6 gestudeer het, het hy as hoof van die skool bedank, en hy en sy vrou het al die vergaderinge van Jehovah se Getuies begin bywoon. Een Sondagoggend het die afgedankte onderwyser ’n aangename verrassing gehad toe hy die man ontmoet wat hom afgedank het en uitvind dat hy op pad was om ’n geestelike broer te word.
’n Ander ondervinding uit hierdie selfde land toon hoe Jehovah se Getuies respek vir Jehovah se reëlings inboesem en daarna strewe om die organisasie skoon te hou. ’n Spesiale pionier wat in ’n afgesonderde gebied gewerk het, het baie teenkanting ondervind. Aangesien hy van ’n ander stam en gebied was, wou vyande van die waarheid hom uit die dorpie sit. Die kaptein van die dorpie het egter die aandag op sy goeie gedrag en die goeie resultate van sy bediening gevestig en het nie toegelaat dat hulle hom uit die dorp sit nie. Die kaptein het opgemerk dat die inwoners sedert die spesiale pionier se koms die owerheid eerbiedig deur hulle belasting te betaal en een keer per week gemeenskapswerk op die paaie te doen.—Romeine 13:1, 7.
Toe is ’n ander Getuie een nag betrap terwyl hy owerspel gepleeg het met ’n vrou wat nie ’n Getuie was nie. Daar was ’n skandaal, en die kaptein het die spesiale pionier ontbied, hom berispe en gesê: “Hier word jou broer tydens ’n daad van owerspel betrap. Julle Getuies van Jehovah is glad nie anders as ander godsdienste nie.” Die spesiale pionier het egter verduidelik: “Hoewel ons onvolmaak is, is ons anders as ander godsdienste omdat ons nie die dade van diegene wat growwe sondes pleeg, goedkeur nie.”
Die Getuie wat owerspel gepleeg het, het ’n ruk lank in die tronk gesit en moes ’n boete betaal. Hy is ook as ’n onberouvolle oortreder uit die gemeente gesit. Hierdie optrede het die kaptein beïndruk en die monde van diegene gesnoer wat met Jehovah se Getuies die spot gedryf het. Die kaptein het gesê: “Moenie Jehovah se Getuies slegmaak nie. Hulle het die waarheid. Ander godsdienste tree nie só op nie.”
Getroue Getuies in daardie land gehoorsaam die vermaning in Psalm 37:3: “Vertrou op die HERE, en doen wat goed is; bewoon die aarde en beoefen getrouheid.” Sal ons soos hierdie Christene op Jehovah vertrou?