Besig met dooie werke of in Jehovah se diens?
“JAMMER, ek is besig.” Dit is een van die besware wat Jehovah se Getuies teëkom wanneer hulle die goeie nuus van die Koninkryk in die openbaar verkondig (Mattheüs 24:14). En hoewel die bewering “ek is besig” partykeer niks minder as ’n gerieflike verskoning is nie, is dit waar dat baie mense wel besig is. Hulle word feitlik verteer deur “die sorg van hierdie wêreld”—die druk om ’n bestaan te maak, rekeninge te betaal, werk toe en terug te kom, kinders groot te maak en na die huis, motor en ander besittings om te sien.—Mattheüs 13:22.
Maar hoewel mense dalk werklik besig is, is min van hulle besig met werke wat waarlik vrugdraend of produktief is. Dit is soos die wyse man Salomo eenkeer geskryf het: “Wat het die mens vir al sy arbeid en vir die strewe van sy hart waarmee hy hom vermoei onder die son? Want al sy dae is smarte, en sy bemoeienis is verdriet; selfs snags rus sy hart nie. Dit is dan ook tevergeefs.”—Prediker 2:22, 23.
Die Bybel noem sulke vergeefse bedrywigheid ook “dooie werke” (Hebreërs 9:14). Oorheers sulke werke jou lewe? Dit behoort vir jou as Christen ’n saak van groot erns te wees, aangesien God ‘elkeen na sy werk vergeld’ (Psalm 62:12). En aangesien ‘die tyd kort is’, moet ons veral sorg dat ons nie tyd mors met werke wat dood is nie (1 Korinthiërs 7:29). Maar wat presies is dooie werke? Hoe moet ons hulle beskou? En hoe kan ons seker wees dat ons besig is met werke wat werklik waarde het?
Wat is dooie werke?
Paulus het in Hebreërs 6:1, 2 geskryf: “Daarom moet ons nie bly by die [grondleer] van die prediking aangaande Christus nie, maar na die volmaaktheid voortgaan sonder om weer die fondament te lê van die bekering uit dooie werke en van die geloof in God, van die leer van die doop en van die handoplegging en van die opstanding van die dode en van die ewige oordeel.” (Vergelyk NW.) Let daarop dat “die grondleer” “bekering uit dooie werke” insluit. As Christene het Paulus se lesers hulle reeds van sulke dooie werke bekeer. Hoe so?
Voordat party mense in die eerste eeu Christus aanvaar het, was hulle besig met dooie “werke van die vlees . . . naamlik owerspel, hoerery, onreinheid, ongebondenheid; afgodery, towery” en ander slegte dade (Galasiërs 5:19-21). As sulke werke nie gestaak is nie, sou dit hulle geestelike dood tot gevolg gehad het. Maar genadiglik het daardie Christene omgedraai van hulle vernietigende weg, hulle bekeer en laat “afwas”. Hulle geniet dus ’n rein posisie voor Jehovah.—1 Korinthiërs 6:9-11.
Maar dit was nie vir alle Christene nodig om hulle van werke te bekeer wat sleg of onsedelik was nie. Paulus se brief is hoofsaaklik vir Joodse gelowiges geskryf, waarvan baie sonder twyfel streng by die Mosaiese Wet gebly het voordat hulle Christus aanvaar het. Van watter dooie werke het hulle hulle dan bekeer? Daar was tog seker niks verkeerd met die feit dat hulle die rituele en dieetvoorskrifte van die Wet gevolg het nie. Was die Wet nie “heilig en regverdig en goed” nie? (Romeine 7:12). Ja, maar in Romeine 10:2, 3 het Paulus aangaande die Jode gesê: “Want ek getuig van hulle dat hulle ’n ywer vir God het, maar sonder kennis. Want omdat hulle die geregtigheid van God nie ken nie en hulle eie geregtigheid probeer oprig, het hulle hul aan die geregtigheid van God nie onderwerp nie.”
Ja, die Jode het verkeerdelik geglo dat hulle hulle verlossing kan verdien deur die Wet nougeset na te kom. Paulus het egter verduidelik dat “die mens nie regverdig word uit die werke van die wet nie, maar alleen deur die geloof in Jesus Christus” (Galasiërs 2:16). Nadat Christus se losprys voorsien is, was die werke van die Wet—hoe vroom of edel ook al—dooie werke en van nul en gener waarde om verlossing te verkry. Jode met die regte hartstoestand het dus God se guns nagestreef deur hulle van sulke dooie werke te bekeer en hulle te laat doop as simbool van hulle bekering.—Handelinge 2:38.
Wat leer ons hieruit? Dat dooie werke meer kan insluit as slegte of onsedelike dade; dit omvat enige werk wat geestelik dood, nutteloos of vrugteloos is. Maar bekeer alle Christene hulle nie van sulke dooie werke voordat hulle gedoop word nie? Dit is waar, maar party Christene in die eerste eeu het later teruggeval in onsedelike gedrag (1 Korinthiërs 5:1). En onder die Joodse Christene was daar ’n neiging om weer die dooie werke van die Mosaïese Wet te beoefen. Paulus moes sulke mense herinner om nie na dooie werke terug te keer nie.—Galasiërs 4:21; 5:1.
Waak teen dooie werke
Daarom moet Jehovah se volk vandag versigtig wees om nie in dooie werke verstrik te raak nie. Ons word feitlik van alle kante aangeval deur die druk om onsedelik te wees, om oneerlik te wees en om deel te neem aan seksuele wangedrag. Dit is jammer dat duisende Christene elke jaar toegee aan sulke druk, en as hulle onberouvol is uit die Christengemeente gesit word. ’n Christen moet dus meer as ooit tevore ag slaan op Paulus se raad in Efesiërs 4:22-24: ‘Wat die vorige lewenswandel betref, moet julle die oue mens aflê wat deur die begeerlikhede van die verleiding te gronde gaan, en julle vernuwe in die gees van julle gemoed en julle met die nuwe mens beklee wat na God geskape is in ware geregtigheid en heiligheid.’
Die Efesiërs vir wie Paulus geskryf het, het hulle natuurlik reeds in ’n groot mate met die nuwe persoonlikheid beklee. Maar Paulus het hulle gehelp om te besef dat dit ’n voortdurende proses is! Sonder onophoudelike inspanning kon Christene teruggelei word na dooie werke deur bedrieglike begeertes wat ’n verdorwe invloed op hulle uitoefen. Dieselfde geld vir ons vandag. Ons moet deurentyd daarna streef om ons met die nuwe persoonlikheid te beklee en nie toe te laat dat enige eienskappe wat ons in ons ou lewenswyse aangeleer het ons besmet nie. Ons moet enige vorm van die slegte werke van die vlees vermy—dit haat. “o Liefhebbers van die HERE, haat die kwaad”, vermaan die psalmis.—Psalm 97:10.
Dit is prysenswaardig dat die oorgrote meerderheid van Jehovah se volk vandag op hierdie raad ag geslaan en sedelik rein gebly het. Maar party mense het afgedwaal weens werke wat op sigself nie noodwendig verkeerd is nie, maar wat uiteindelik nutteloos en vrugteloos is. Baie mense is byvoorbeeld meegesleep deur geldmaakskemas of in die verkryging van materiële dinge. Maar die Bybel waarsku: “Die wat ryk wil word, val in versoeking en strikke en baie dwase en skadelike begeerlikhede wat die mense laat wegsink in verderf en ondergang” (1 Timotheüs 6:9). Vir ander mense is sekulêre opvoeding ’n strik. Dit is waar dat ’n sekere vlak van sekulêre opvoeding dalk nodig is om werk te verkry. Maar in die tydrowende najaging van gevorderde, wêreldse opvoeding het sommige hulleself geestelik benadeel.
Ja, baie werke is dalk op sigself nie sedelik verkeerd nie. Maar hulle is nogtans dood as hulle nie werklik nou ons lewe verryk of ons Jehovah God se guns laat verkry nie. Sulke werke verkwis tyd en energie, maar lewer geen geestelike voordele, geen blywende verkwikking nie.—Vergelyk Prediker 2:11.
Jy stry ongetwyfeld hard om besig te wees met geestelike bedrywighede wat die moeite werd is. Maar dit help om jou gereeld noukeurig te ondersoek. Van tyd tot tyd kan jy jou afvra: ‘Ly my velddiensdeelname en vergaderingbywoning daaronder omdat ek onnodige sekulêre werk aangepak het?’ ‘Het ek tyd vir ontspanning maar min tyd vir persoonlike en gesinstudie?’ ‘Bestee ek baie tyd en energie daaraan om na materiële besittings om te sien maar versuim ek om na die behoeftiges in die gemeente, soos die siekes en die oues, om te sien?’ Die antwoorde op hierdie vrae toon dalk dat jy groter voorkeur aan geestelike werke moet gee.
Bly besig in Jehovah se diens
Soos 1 Korinthiërs 15:58 sê, is daar “baie te doen in die werk van die Here” (NW). Die Koninkryksprediking en dissipel-maak-werk is die belangrikste werk. In 2 Timotheüs 4:5 raai Paulus ons aan: “Maak die prediking van die Goeie Nuus jou lewenstaak, verrig jou bediening deeglik” (Jerusalem Bible). Ouere manne en bedieningsknegte moet ook baie doen om na die behoeftes van die kudde om te sien (1 Timotheüs 3:1, 5, 13; 1 Petrus 5:2). Gesinshoofde—waarvan baie enkelouers is—het ook gewigtige verantwoordelikhede om na hulle gesinne om te sien en hulle kinders te help om in hulle verhouding met God te groei. Sulke werke kan uitputtend en soms selfs oorweldigend wees. Maar sulke werke is alles behalwe dood en bring ware bevrediging!
Die probleem is: Hoe vind ’n mens die tyd om al hierdie noodsaaklike, nuttige werke te doen? Selfdissipline en persoonlike organisasie is onontbeerlik. In 1 Korinthiërs 9:26, 27 skryf Paulus: “Ek hardloop dan soos een wat nie onseker is nie; ek slaan met die vuis soos een wat nie in die lug slaan nie. Maar ek kasty my liggaam en maak dit diensbaar, dat ek nie miskien, terwyl ek vir ander gepreek het, self verwerplik sou wees nie.” Een manier om die beginsel van hierdie teks toe te pas, is om van tyd tot tyd jou persoonlike roetine en lewenswyse te ondersoek. Jy sal heel waarskynlik agterkom dat jy ’n klomp onnodige dinge kan uitskakel wat jou van tyd en energie beroof.
Bestee jy byvoorbeeld baie van jou energie en tyd aan TV-kykery, ontspanning, wêreldse leesstof of stokperdjies? Volgens ’n artikel in The New York Times bestee die gemiddelde volwassene in die Verenigde State “net meer as 30 uur per week” aan TV-kykery. Sulke tyd kan tog sekerlik beter benut word! Die vrou van ’n reisende opsiener sê: “Ek het amper alles uitgeskakel wat tyd mors, soos om televisie te kyk.” Die resultaat? Sy kon die twee dele van die Bybel-ensiklopedie Insight on the Scriptures in sy geheel lees!
Jy sal dalk ook moet kyk in watter mate jy jou lewenswyse kan vereenvoudig. Salomo het gesê: “Soet is die slaap van die arbeider, of hy min en of hy baie eet; maar die oorversadiging van die ryke laat hom nie toe om te slaap nie” (Prediker 5:11). Word baie van jou tyd en energie daaraan bestee om na onnodige materiële besittings om te sien? Waarlik, hoe meer dinge ons besit, hoe meer dinge moet ons in stand hou, verseker, herstel en beskerm. Sal dit nie dalk tot jou voordeel wees om eenvoudig van sekere besittings ontslae te raak nie?
Om ’n realistiese rooster te hê, is nog ’n manier om beter gebruik te maak van jou tyd. So ’n rooster moet ’n mens se behoefte aan ontspanning of vermaak in aanmerking neem. Maar geestelike belange moet die voorkeur geniet. Jy behoort tyd opsy te sit om alle gemeentelike vergaderinge gereeld by te woon. Dalk kan jy ook vooruit besluit watter dae of aande jy aan die evangelisasiewerk gaan wy. As jy versigtig beplan, kan jy selfs jou deelname aan die bediening vergroot en moontlik van tyd tot tyd as ’n hulppionier dien. Maak egter seker dat jy tyd opsy sit vir persoonlike en gesinstudie wat deeglike voorbereiding vir die vergaderinge insluit. Deur voorbereid te wees, sal jy nie net self meer by die vergaderinge baat nie, maar jy sal in ’n beter posisie wees om ander deur middel van jou kommentare “tot liefde en goeie werke aan te spoor”.—Hebreërs 10:24.
Om tyd te vind om te studeer, vereis dalk ’n paar opofferings. Bethelgesinne wêreldwyd staan byvoorbeeld elke oggend vroeg op om ’n bespreking van die dagteks te hê. Is dit dalk vir jou moontlik om elke oggend ’n bietjie tyd uit te koop vir persoonlike studie? Die psalmis het gesê: “Voor die môreskemering roep ek om hulp; op u woord wag ek” (Psalm 119:147). Om vroeg op te staan, vereis natuurlik dat jy teen ’n redelike tyd gaan slaap sodat jy die volgende dag fris en uitgerus kan begin.
Die voordele wanneer ons in Jehovah se diens besig is
Om “baie te doen te hê in die werk van die HERE” vereis beplanning, dissipline en selfopoffering. Maar as gevolg daarvan sal jy tallose voordele geniet. Bly dus besig, nie met dooie of vergeefse werke wat net leegheid en smart inhou nie, maar in Jehovah se diens. Want dit is deur sulke werke dat jy jou geloof openbaar, God se goedkeuring en uiteindelik die beloning van die ewige lewe verkry!
[Prent op bladsy 28]
’n Praktiese rooster kan ’n Christen help om sy tyd verstandiger te gebruik