Wanneer daar nie meer lyding sal wees nie

LYDING was nie deel van God se oorspronklike voorneme met die mensdom nie. Dit was nie sy doel nie en hy wil dit ook nie hê nie. ‘As dit so is’, vra jy dalk, ‘hoe het dit ontstaan, en waarom het God toegelaat dat dit tot nou toe voortduur?’—Vergelyk Jakobus 1:13.

Ons vind die antwoord in die oudste geskrewe verslag van die mens se geskiedenis, die Bybel, veral die boek Genesis. Dit sê dat ons eerste ouers, Adam en Eva, saam met Satan die Duiwel teen God in opstand gekom het. Hulle optrede het fundamentele geskille laat ontstaan wat die grondslag van universele wet en orde geraak het. Toe hulle die reg geëis het om self te besluit wat goed en kwaad is, het hulle God se soewereiniteit betwis. Hulle het sy reg om te heers en sy alleenreg om te besluit wat “goed en kwaad” is in twyfel getrek.—Genesis 2:15-17; 3:1-5.

Waarom het god nie sy wil onmiddellik afgedwing nie?

‘Maar waarom het God nie sy wil onmiddellik afgedwing nie?’ vra jy dalk. Die saak lyk vir baie mense só eenvoudig. ‘God het die krag. Hy moes dit gebruik het om die opstandelinge te vernietig’, sê hulle (Psalm 147:5). Maar vra jou hierdie vraag af: ‘Keur ek sonder huiwering almal goed wat hulle groter krag gebruik om hulle wil af te dwing? Kry ek nie instinktief ’n gevoel van afkeer wanneer ’n diktator moordbendes gebruik om van sy vyande ontslae te raak nie?’ So iets vervul die meeste redelike mense met weersin.

‘A!’ sê jy, ‘maar as God daardie krag gebruik het, sou niemand sy optrede bevraagteken het nie.’ Is jy seker? Is dit nie waar dat mense wel God se gebruik van sy krag bevraagteken nie? Hulle bevraagteken waarom hy dit soms nie gebruik het nie, soos met sy toelating van boosheid. En hulle bevraagteken waarom hy dit op ander tye wel gebruik het. Selfs getroue Abraham het dit moeilik gevind om God se gebruik van krag teen Sy vyande te verstaan. Onthou jy toe God besluit het om Sodom te vernietig? Abraham het verkeerdelik gevrees dat goeie mense saam met die goddeloses sou sterf. Hy het uitgeroep: “Laat dit ver van U wees om so iets te doen: om die regverdige saam met die goddelose om te bring” (Genesis 18:25). Selfs regdenkende mense soos Abraham het versekering nodig dat absolute krag nie misbruik sal word nie.

God kon Adam, Eva en Satan natuurlik oombliklik vernietig het. Maar dink aan hoe dit die ander engele of toekomstige skepsele kon raak, wat dalk later van sy optrede te hore sou kom. Sou dit hulle nie miskien met kwellende vrae oor die regmatigheid van God se heerskappy laat nie? Sou dit God nie blootstel aan die aantyging dat hy inderdaad ’n tiran is, soos Nietzsche hom beskryf het, ’n God wat enigiemand wat hom teëstaan genadeloos vernietig nie?

Waarom dwing God mense nie om te doen wat reg is nie?

‘Kan God mense nie eenvoudig dwing om te doen wat reg is nie?’ sal party dalk vra. Wel, dink ook hieroor na. Deur die hele geskiedenis heen het regerings mense probeer dwing om soos hulle te dink. Party regerings of individuele heersers het verskeie metodes aangewend om mense se verstande te beheer, moontlik deur dwelmmiddels of chirurgie te gebruik, wat hulle slagoffers van die wonderlike gawe van wilsvryheid beroof het. Waardeer ons nie die feit dat ons wilsvryheid het, selfs al kan daardie gawe misbruik word nie? Vergoelik ons enige regering of heerser se pogings om dit van ons weg te neem?

Watter alternatief was daar vir God se onmiddellike gebruik van krag om die wet toe te pas? Jehovah God het besluit dat die beste manier om die opstand te hanteer, sou wees om ’n tydelike periode van onafhanklikheid van sy heerskappy toe te laat vir diegene wat sy wette verontagsaam het. Dit sou die mensdom, wat van Adam en Eva afgestam het, ’n beperkte tyd gee om hulleself te regeer sonder om aan God se wet onderworpe te wees. Waarom het hy dit gedoen? Omdat hy geweet het dat onweerlegbare getuienis mettertyd sou ophoop en sou bewys dat sy manier van heers altyd reg en regverdig is, selfs wanneer hy sy onbeperkte krag gebruik om sy wil af te dwing, en dat enige verset teen hom vroeër of later op rampspoed sal uitloop.—Deuteronomium 32:4; Job 34:10-12; Jeremia 10:23.

Wat van al die onskuldige slagoffers?

‘Wat van al die onskuldige slagoffers in die tussentyd?’ vra jy dalk. ‘Is dit werklik die moeite werd om hulle soveel te laat ly om ’n regspunt te bewys?’ Wel, God het nie boosheid laat voortduur net om die een of ander duistere regspunt te bewys nie. Inteendeel, dit is om eens en vir altyd die fundamentele waarheid te bewys dat hy alleen die soewerein is en dat gehoorsaamheid aan sy wette noodsaaklik is vir die voortgesette vrede en geluk van sy hele skepping.

Een belangrike feit om in gedagte te hou, is dat God weet dat hy enige skade wat dit die mensdom kan berokken heeltemal ongedaan kan maak. Hy weet dat die gevolg van die tydelike periode van pyn en lyding op die lange duur ’n voordelige afloop sal hê. Dink aan die moeder wat haar kind styf vashou terwyl die dokter hom ’n pynlike inspuiting gee om hom te beskerm teen ’n siekte wat andersins sy dood sou veroorsaak. Geen moeder wil hê dat haar kind pyn moet hê nie. Geen dokter wil sy pasiënt seermaak nie. Op dié tydstip kan die kind nie die rede vir die pyn insien nie, maar hy sal later verstaan waarom dit toegelaat is.

Ware vertroosting vir diegene wat ly?

Party meen dalk dat blote kennis hiervan maar ’n skrale troos kan wees vir diegene wat ly. Hans Küng voer aan dat ’n beredeneerde verduideliking van waarom daar lyding is “omtrent so nuttig is vir die persoon wat ly as ’n lesing oor die chemie van voedsel vir ’n man wat doodgaan van die honger”. Hy vra: “Kan al die slim redenasies werklik die mens, wat feitlik deur lyding oorweldig word, met nuwe moed besiel?” Wel, al die “slim redenasies” van mense wat God se Woord, die Bybel, ignoreer, het nie diegene wat ly moed gegee nie. Sulke menseredenasies het net die probleem vererger deur te kenne te gee dat God wou hê dat die mens moet ly en dat die aarde geskep is as ’n tranedal of ’n toetsterrein vir diegene wat uiteindelik lewe in die hemel sal kry. Sulke godslastering!

Tog verskaf die Bybel self ware vertroosting. Dit voorsien nie alleen ’n konsekwente verduideliking van waarom daar lyding is nie, maar dit bou ook vertroue op in God se onfeilbare belofte dat hy al die skade wat hierdie tydelike toelating van lyding veroorsaak het ongedaan sal maak.

Die “herstel van alle dinge”

Binnekort sal God dinge herstel tot die manier waarop hy wou hê dit moes wees voordat sy eerste menseskepping in opstand gekom het. Sy vasgestelde tyd vir die mens se onafhanklike heerskappy is amper verby. Ons lewe in die tyd wanneer hy “Jesus [sal uitstuur], wat inderdaad deur die hemel self gehou moet word tot die tye van die herstel van alle dinge waarvan God by monde van sy heilige profete van die ou tyd gespreek het”.—Handelinge 3:20, 21.

Wat sal Jesus Christus doen? Hy sal die aarde bevry van al God se vyande (2 Tessalonisense 1:6-10). Dit sal nie ’n summiere teregstelling wees, soos dié wat deur mensediktators voltrek word nie. Die berg van getuienis wat die rampspoedige gevolge van die mens se wanbestuur bewys, sal toon dat God die volste reg het om binnekort sy onbeperkte krag te gebruik om sy wil af te dwing (Openbaring 11:17, 18). Dit sal aanvanklik “verdrukking” beteken soos die aarde nog nooit gehad het nie, soortgelyk aan die Vloed van Noag se dag, maar baie groter (Matteus 24:21, 29-31, 36-39). Diegene wat hierdie “groot verdrukking” oorleef, sal “tye van verkwikking” geniet wanneer hulle die vervulling sien van al God se beloftes wat “by monde van sy heilige profete” gegee is (Handelinge 3:19; Openbaring 7:14-17). Wat het God beloof?

Wel, God se profete van die ou tyd sê dat die lyding wat die gevolg van oorlog en bloedvergieting is tot ’n einde sal kom. Psalm 46:10 sê byvoorbeeld vir ons: ‘Hy laat die oorloë ophou tot by die einde van die aarde.’ Daar sal nie meer onskuldige slagoffers en bejammerenswaardige vlugtelinge wees, mense wat in wrede oorloë verkrag, vermink en doodgemaak is nie! Die profeet Jesaja sê: “Nie meer sal nasie teen nasie die swaard ophef nie, en hulle sal nie meer leer om oorlog te voer nie.”—Jesaja 2:4.

Die profete voorspel ook ’n einde aan die lyding wat die gevolg van misdaad en onregverdigheid is. Spreuke 2:21, 22 beloof dat ‘die opregtes die land sal bewoon’ en dat diegene wat pyn en lyding veroorsaak ‘daaruit weggeruk sal word’. Nie meer sal ‘die een mens oor die ander heers tot sy ongeluk nie’ (Prediker 8:9). Al die goddeloses sal vir ewig weggeneem word (Psalm 37:10, 38). Almal sal in vrede en veiligheid kan lewe, vry van lyding.—Miga 4:4.

Wat meer is, die profete beloof dat daar ’n einde gemaak sal word aan die lyding wat die gevolg van fisiese en emosionele siektes is (Jesaja 33:24). Jesaja beloof dat die blindes, die dowes, die gestremdes en almal wat deur siektes en kwale geteister word, genees sal word (Jesaja 35:5, 6). God sal selfs die gevolge van die dood ongedaan maak. Jesus het voorspel dat “almal wat in die gedenkgrafte is sy stem sal hoor en sal uitkom” (Johannes 5:28, 29). In sy visioen van “’n nuwe hemel en ’n nuwe aarde” is daar vir die apostel Johannes gesê dat “God self . . . elke traan van hulle oë [sal] afvee, en die dood sal daar nie meer wees nie, en ook verdriet en geskreeu en pyn sal daar nie meer wees nie” (Openbaring 21:1-4). Stel jou dit voor! Geen pyn, geen trane, geen geskreeu, geen dood nie—geen lyding meer nie!

Die gevolge van alle tragedies wat dalk gedurende hierdie tydelike toelating van boosheid plaasgevind het, sal reggestel word. Selfs die herinneringe aan menslike pyn en lyding—wat nooit God se voorneme was nie—sal heeltemal uitgewis word. “Die vorige benoudhede [is] vergeet . . . Aan die vorige dinge sal nie gedink word . . . nie”, het Jesaja geprofeteer (Jesaja 65:16, 17). God se oorspronklike voorneme van ’n volmaakte mensegesin wat in volkome vrede en geluk op ’n paradysaarde lewe, sal ’n werklikheid wees (Jesaja 45:18). Almal sal volkome vertroue in sy soewereiniteit hê. Wat ’n voorreg is dit tog om in die tyd te lewe wanneer God ’n einde aan alle menselyding sal maak, ’n tyd wanneer hy toon dat hy nie ’n “tiran, bedrieër, swendelaar of laksman” is, soos Nietzsche beweer het nie, maar dat hy altyd liefdevol, wys en regverdig is wanneer hy sy onbeperkte krag gebruik!

[Prent op bladsy 5]

Party heersers het gedagtebeheer gebruik, wat hulle slagoffers van wilsvryheid beroof het

[Erkenning]

UPI/Bettmann

[Prent op bladsy 7]

Wanneer daar nie meer lyding is nie, sal almal die lewe ten volle geniet