Koninkryksverkondigers berig

Versprei Koninkryksaad by elke geleentheid

GOD se Woord, die Bybel, moedig arbeidsaamheid aan. Koning Salomo het gesê: “Saai jou saad in die môre, en laat teen die aand jou hand nie rus nie; want jy weet nooit watter een sal geluk nie, hierdie of daardie, en of altwee saam goed sal wees nie.”—Prediker 11:6.

Jehovah se Getuies saai by elke gepaste geleentheid “saad” deur die goeie nuus van God se Koninkryk te verkondig. In meer as 230 lande en eilandgroepe gaan hulle ‘sonder ophou voort om te leer en die goeie nuus oor die Christus, Jesus, bekend te maak’ (Handelinge 5:42). Die volgende ondervindinge lig toe hoe Jehovah se Getuies ‘nie hulle hande laat rus’ in die predikingswerk nie.

◻ In die Republiek van Kaap Verde het een van Jehovah se Getuies verby ’n gevangenis geloop terwyl hy aan die veldbediening deelgeneem het. In die tronk se binneplaas het ’n klompie gevangenes in ’n boom gesit. Toe die gevangenes die Getuie onder hulle sien, het hulle hom geroep om vir hulle tydskrifte te gee. Die Getuie het ’n paar eksemplare van Die Wagtoring en Ontwaak! aan ’n klip vasgebind en oor die gevangenismuur gegooi. As gevolg van hierdie aanvanklike belangstelling is 12 Bybelstudies begin. Drie van die gevangenes het hulle lewe aan God toegewy en hulle laat doop. Een van die gevangenes dien nou al langer as ’n jaar as ’n voltydse evangeliedienaar, of pionier. Maar hoe doen hulle velddiens in die gevangenis? Eers word die gevangenis in gebiede verdeel. Dan word die gebied onder die drie Getuies verdeel en van sel tot sel deurgewerk. Hierdie Koninkryksverkondigers gaan terug na belangstellendes op ’n baie soortgelyke manier as wat Jehovah se Getuies oor die hele wêreld doen—deur herbesoeke te doen. Een verskil is egter hoe gereeld Bybelstudies gehou word. Hulle bestudeer die Bybel nie net ’n uur of wat een of twee keer per week nie, maar party gevangenes studeer elke dag! Daarbenewens het die direkteur-generaal van die gevangenis die Getuies toestemming gegee om alle gemeentelike vergaderinge binne die gevangenis te hou.

◻ ’n Vrou in Portugal het verskeie Wagtoringpublikasies ná haar ouma se dood geërf. Aangesien sy nie een van Jehovah se Getuies was nie, het sy nie daarin belanggestel om die boeke te hou nie. Sy wou hulle egter nie vernietig nie. Eendag het sy vir een van Jehovah se Getuies wat haar in die deur-tot-deur-bediening besoek het van die versameling boeke vertel. Die Getuie het haar gevra of sy besef wat die werklike waarde van die boeke is. Die vrou het geantwoord: “Om die waarheid te sê, ek weet nie wat hulle werklik werd is nie, maar hoe kan ek uitvind?” Die vrou het tot ’n Bybelstudie ingestem, en kort voor lank het sy groot waarde aan haar ouma se versameling boeke geheg. Nou is sy ook ’n gedoopte Getuie van Jehovah. Daarbenewens bestudeer haar dogter en ’n goeie familievriend ook die Bybel. Wat ’n kosbare erfenis was hierdie versameling boeke tog!