Verheug julle in Jehovah en wees bly

DIT is altyd ’n heuglike tyd wanneer ’n mens enige projek wat die moeite werd is, suksesvol voltooi. Die gradueringsplegtigheid wat op 13 Maart 1999 by die Wagtoring-onderrigsentrum in Patterson, New York, gehou is, was beslis so ’n geleentheid vir die 48 studente van die 106de klas van die Wagtoring-Bybelskool Gilead.

Die openingsrede deur Theodore Jaracz, ’n lid van die Bestuursliggaam, gegradueerde van die sewende klas van Gilead en voorsitter van die gradueringsprogram, het die aandag gevestig op die woorde van Psalm 32:11 (NW): “Verheug julle in Jehovah en wees bly, o regverdiges.” Hy het verduidelik waarom dit vir almal gepas is om hulle by hierdie geleentheid te verheug en gesê: “Ons verheug ons by geleenthede soos hierdie oor wat Jehovah met diegene bereik wat opreg is van hart, en dit sluit ons Gileadstudente in.” Hoewel die studente planne gemaak het om Gileadskool toe te kom en hulle ywerig ingespan het om aan die vereistes vir sendingdiens te voldoen, is Jehovah die een wat dit moontlik gemaak het dat alles suksesvol afloop (Spreuke 21:5; 27:1). Dít, het broer Jaracz beklemtoon, is die rede waarom ons ‘ons in Jehovah verheug’.

Diegene in die Patterson-ouditorium het gesinslede en gaste van die studente ingesluit wat van 12 lande gekom het om hierdie vreugdevolle gebeurtenis by te woon. Terwyl die 5 198 wat die graduering bygewoon het—waaronder lede van die Bethelgesin in Brooklyn, Patterson en Wallkill, wat deur oudio- en videotoerusting verbind is—hulle vir die res van die program gereedgekry het, was dit duidelik dat ’n vreugdevolle gees geheers het.

Vermaan om ’n vreugdevolle gees te behou

Toe broer Jaracz sy openingsrede afgesluit het, het hy die eerste van vyf sprekers ingelei, wat opbouende skriftuurlike raad voorberei het vir die Gileadgegradueerdes sowel as vir almal in die gehoor.

Eerste aan die woord was William Malenfant, ’n gegradueerde van die 34ste klas van Gilead, wat nou as ’n helper van die Onderrigtingskomitee van die Bestuursliggaam dien. In verband met sy tema “‘Alles’ is nie tevergeefs nie!”, wat op Prediker 1:2 gebaseer was, het hy die vraag geopper: “Het Salomo werklik bedoel dat alles, in die absolute sin van die woord, tevergeefs is?” Die antwoord: “Nee. Hy het daarop gewys dat menseondernemings wat die Goddelike wil ignoreer, strewes wat die Goddelike wil buite rekening laat—al hierdie dinge is tevergeefs.” In teenstelling hiermee is dit nie tevergeefs om die ware God, Jehovah, te aanbid nie; ook nie om God se Woord, die Bybel te bestudeer en dit aan ander te leer nie. God vergeet nie sulke pogings deur sy knegte nie (Hebreërs 6:10). Trouens, selfs al sou rampspoed diegene tref wat guns in God se oë gevind het, sal hulle “in die sak van die lewe by Jehovah . . . toegebind wees” (1 Samuel 25:29, NW). Wat ’n hartverblydende gedagte! As alle aanbidders van Jehovah hierdie punte in gedagte hou, sal dit ons help om ’n vreugdevolle gees te behou.

John Barr, ’n lid van die Bestuursliggaam, het die graduerende klas met sy toespraak “Put vreugde uit julle sendingtoewysing” bemoedig. Hy het getoon dat sendingdiens iets is wat nog altyd baie na aan Jehovah God se hart was. “Dit was iets wat ten nouste saamgehang het met Jehovah se blyk van liefde vir die wêreld. Hy het sy enigverwekte Seun na hierdie aarde toe gestuur. Jesus was die grootste sendeling, die vernaamste sendeling.” Die gegradueerdes kon nadink oor die veranderinge wat Jesus moes aanbring om in sy toewysing op die aarde suksesvol te wees. Die voordele van Jesus se sendingdiens is nog steeds beskikbaar vir diegene wat daarvan gebruik wil maak. Dit is omdat Jesus, soos broer Barr getoon het, vreugde daaruit geput het om God se werk te doen, en hy het ook die mensekinders liefgehad (Spreuke 8:30, 31). Broer Barr het die gegradueerdes aangespoor om in hulle toewysings te bly, nie net omdat hulle moet volhard nie, maar omdat hulle vreugde daaruit put om dit te doen. “Vertrou op Jehovah; hy sal jou nie in die steek laat nie”, het hy vir die klas gesê.—Psalm 55:23.

“Wandel vir ewig in die naam van Jehovah” was die tema wat gekies is deur die volgende spreker, Lloyd Barry, nog ’n lid van die Bestuursliggaam. Broer Barry het meer as 25 jaar in Japan as ’n sendeling gedien nadat hy in die 11de klas van Gilead was en het ’n paar ondervindinge van die vroeë sendelinge vertel en die uitdagings beskryf waarvoor hulle te staan gekom het. Watter praktiese raad het hy vir die graduerende klas gehad? “Moet veral nie julle geestelikheid afskeep nie. Leer ook die taal en die kultuur ken. Behou julle sin vir humor. En volhard in die werk; moenie moeg word of moed opgee nie.” Broer Barry het vir die gegradueerdes gesê dat hulle in hulle buitelandse toewysing baie mense sal ontmoet wat in die naam van verskeie gode wandel, en hy het hulle herinner aan Miga se woorde: “Al die volke mag wandel elkeen in die naam van sy god, maar óns sal wandel in die Naam van [“Jehovah”, NW] onse God vir ewig en altoos” (Miga 4:5). Die voorbeeld van voormalige sendelinge is beslis vir al God se knegte ’n kragtige motivering om in Jehovah se naam te bly wandel en om hom getrou te dien.

Volgende op die program was die Gileadinstrukteur Lawrence Bowen. Die tema van sy toespraak was in die vorm van ’n vraag: “Wat sal jy word?” Hy het gewys dat sukses in God se diens afhang van geloof in Jehovah en vertroue op hom. Volkome vertroue op Jehovah het vir koning Asa ’n klinkende oorwinning oor ’n vyandelike leër van eenmiljoen man beteken. En tog het die profeet Asarja hom daaraan herinner dat hy moet voortgaan om op God te vertrou: “Die HERE is met julle as julle met Hom is” (2 Kronieke 14:9-12; 15:1, 2). Aangesien God se naam, Jehovah, die gedagte oordra dat hy word wat ook al nodig is om sy voorneme te vervul—hetsy dit beteken dat hy ’n Voorsiener, ’n Beskermer of selfs ’n Skerpregter is—sal sendelinge wat op Jehovah vertrou en wat in ooreenstemming met sy voorneme werk welslae in hulle toewysings behaal (Exodus 3:14, NW). “Moet nooit vergeet nie”, het broer Bowen ten slotte gesê, “solank jy Jehovah se voorneme jóú voorneme maak, sal hy jou laat word wat ook al nodig is om jou toewysing te vervul.”

Die laaste spreker op hierdie deel van die program was Wallace Liverance, voormalige sendeling en nou die skoolregistrateur. Sy toespraak, met die titel “Hou God se Woord lewend en aan die werk in jou”, het die aandag gevestig op die onfeilbare boodskap, of belofte, van God wat al hoe nader aan die vervulling daarvan kom (Hebreërs 4:12). Dit beïnvloed die lewe van diegene wat dit toelaat om dit te doen (1 Tessalonisense 2:13). Hoe kan daardie woord lewend en aan die werk gehou word in ons lewe? Deur ywerige Bybelstudie. Broer Liverance het die gegradueerdes herinner aan die metodes van Bybelstudie wat hulle in Gilead geleer het wat insluit dat hulle God se Woord lees en die betekenis en toepassing daarvan ontleed. Hy het die woorde aangehaal van Albert Schroeder, ’n lid van die Bestuursliggaam wat die voorsitter was van die komitee wat Gileadskool meer as 50 jaar gelede gestig het: “Met behulp van die konteks kan ’n mens die volle, juiste, geestelike krag verkry wat deur God in sy Woord beskikbaar gestel word.” Hierdie benadering van Bybelstudie hou God se Woord lewend en aan die werk.

Vreugdevolle ondervindinge en onderhoude

Ná die toesprake het die gehoor geluister na ’n paar vreugdevolle ondervindinge van die studente. Onder leiding van Mark Noumair, voormalige sendeling en tans ’n Gileadinstrukteur, het ’n groep studente vertel en gedemonstreer hoe hulle in verskillende situasies probeer getuig het. Party kon Bybelstudies met mense in die gebied begin en hou deur op te let na hulle omstandighede en kommentare en deur persoonlike belangstelling te toon. Die studente het dus ‘voortdurend op hulleself en op hulle onderrigting gelet’ en het werklik daarin belanggestel om ander te help om redding te verkry.—1 Timoteus 4:16.

Baie praktiese wenke is gegee, en die vreugde van die sendingdiens is ook duidelik getoon deur verskeie ervare broers wat op daardie stadium opleiding ontvang het in die skool vir takkomiteelede by die Wagtoring-onderrigsentrum. Broer Samuel Herd en Robert Johnson van die hoofkantoorpersoneel het lewendige onderhoude gevoer met verteenwoordigers van die Genootskap se takkantore in Bolivia, Zimbabwe, Nicaragua, die Sentraal-Afrikaanse Republiek, die Dominikaanse Republiek, Papoea-Nieu-Guinee en Kameroen.

Ná die ondervindinge en onderhoude het Gerrit Lösch, ’n gegradueerde van die 41ste klas van Gilead en nou ’n lid van die Bestuursliggaam, die laaste toespraak gehou oor die gedagteprikkelende tema: “Is jy ’n ‘geliefde persoon’?” Broer Lösch het die gegradueerdes eers daaraan herinner dat die mense nie van Jesus, die volmaakte Seun van God, gehou het nie, maar hy is “verag en deur die mense verlaat” (Jesaja 53:3). Dit is dus nie verbasend dat sendelinge in baie wêrelddele vandag as persona non grata, persoonlik onaanvaarbaar of onwelkom, beskou word nie. Daarenteen het die Skepper drie keer vir Daniël gedurende sy lang jare van diens in Babilon deur middel van ’n engel gesê dat hy ’n “geliefde man” is (Daniël 9:23; 10:11, 19). Wat het Daniël geliefd gemaak? Hy het nooit van Bybelbeginsels afgewyk toe hy hom by die kultuur in Babilon aangepas het nie; hy was in elke opsig eerlik en het nooit sy posisie vir persoonlike voordeel gebruik nie; en hy was ’n ywerige student van God se Woord (Daniël 1:8, 9; 6:5; 9:2). Hy het ook gereeld tot Jehovah gebid en het altyd aan God die eer gegee vir wat hy bereik het (Daniël 2:20). As God se knegte Daniël se voorbeeld volg, kan hulle geliefd wees, nie noodwendig by die wêreld nie, maar wel by Jehovah God.

Die voorsitter het die geestelik opbouende program afgesluit deur ’n paar van die telegramme en boodskappe te lees wat van regoor die wêreld gekom het. Toe het elk van die 24 egpare hulle diplomas ontvang, en die land waarheen hulle toegewys is, is aangekondig. Laastens het ’n klasverteenwoordiger ’n brief aan die Bestuursliggaam en die Bethelgesin gelees waarin die klas hulle waardering uitgespreek het vir die opleiding en voorbereiding wat hulle gedurende die vorige vyf maande ontvang het.

Toe die program eindig, kon “vreugde . . . met dankseggings” gehoor word terwyl die skare vertrek het.—Nehemia 12:27, NW.

[Venster op bladsy 27]

Klasstatistiek

Aantal lande verteenwoordig: 10

Aantal lande waarheen gestuur: 19

Aantal studente: 48

Aantal egpare: 24

Gemiddelde ouderdom: 33

Gemiddelde jare in waarheid: 16

Gemiddelde jare in voltydse diens: 13

[Prent op bladsy 25]

106de Gradueringsklas van die Wagtoring-Bybelskool Gilead

In die lys hieronder word die rye van voor na agter genommer, en name word van links na regs in elke ry aangegee.

(1) Deakin, D.; Puopolo, M.; Laguna, M.; Davault, S.; Dominguez, E.; Burke, J. (2) Gauter, S.; Vazquez, W.; Seabrook, A.; Mosca, A.; Helly, L.; Breward, L. (3) Brandon, T.; Olivares, N.; Coleman, D.; Scott, V.; Petersen, L.; McLeod, K. (4) McLeod, J.; Thompson, J.; Luberisse, F.; Speta, B.; Lehtimäki, M.; Laguna, J. (5) Gauter, U.; Dominguez, R.; Helly, F.; Smith, M.; Beyer, D.; Mosca, A. (6) Scott, K.; Seabrook, V.; Speta, R.; Coleman, R.; Breward, L.; Davault, W. (7) Smith, D.; Lehtimäki, T.; Petersen, P.; Thompson, G.; Vazquez, R.; Beyer, A. (8) Luberisse, M.; Deakin, C.; Brandon, D.; Puopolo, D.; Olivares, O.; Burke, S.