Vergewe uit jou hart
“Net so sal my hemelse Vader ook met julle handel as julle nie elkeen sy broer uit julle harte vergewe nie.”—MATTEUS 18:35.
1, 2. (a) Hoe het ’n bekende sondares haar waardering vir Jesus getoon? (b) Wat het Jesus in reaksie daarop gesê?
SY WAS waarskynlik ’n prostituut, nie die soort persoon wat jy in ’n godsdienstige mens se huis sou verwag nie. As party geskok was om haar daar te sien, was wat sy toe gedoen het selfs skokkender. Sy het die man met die hoogste sedes genader en haar waardering vir sy werke getoon deur sy voete met haar trane te was en met haar hare af te droog.
2 Daardie man, Jesus, het nie innerlik teruggedeins toe hierdie vrou “wat in die stad as ’n sondares bekend gestaan het” dit gedoen het nie. Maar Simon die Fariseër, wie se huis dit was, was besorg oor die feit dat sy ’n sondares was. Jesus het in reaksie daarop vertel van twee mans wat in die skuld was by ’n geldskieter. Die een het baie geskuld—omtrent twee jaar se loon vir ’n arbeider. Die ander een het ’n tiende daarvan geskuld—minder as drie maande se loon. Toe nie een van hulle dit kon terugbetaal nie, het die geldskieter “hulle albei dit vryelik kwytgeskeld”. Die een wat die meeste kwytgeskeld is, het ongetwyfeld meer rede gehad om met liefde te reageer. Nadat Jesus die vrou se goedhartige daad daarmee verbind het, het hy die beginsel bygevoeg: “Hy wat min vergewe word, het min lief.” Toe het hy vir haar gesê: “Jou sondes is vergewe.”—Lukas 7:36-48.
3. Wat moet ons omtrent onsself ondersoek?
3 Vra jou af: ‘As ek daardie vrou was of in ’n soortgelyke situasie was en barmhartigheid is aan my betoon, sou ek hardvogtig en onvergewensgesind teenoor ander gewees het?’ Jy sal dalk antwoord: ‘Beslis nie!’ Maar dink jy werklik dat jy maklik vergewe? Is dit deel van jou geaardheid? Het jy dit al dikwels geredelik gedoen, en sal ander jou as vergewensgesind beskryf? Kom ons kyk waarom elkeen van ons in hierdie verband ’n eerlike selfondersoek moet doen.
Vergifnis nodig—en aan ons geskenk
4. Wat moet ons omtrent onsself erken?
4 Jy is onvolmaak, soos jy alte goed weet. As jy gevra word, sal jy dit selfs erken en moontlik aan die woorde van 1 Johannes 1:8 dink: “As ons die bewering maak: ‘Ons het geen sonde nie’, mislei ons onsself en is die waarheid nie in ons nie” (Romeine 3:23; 5:12). Party openbaar dalk hulle sondigheid deur growwe, skokkende sondes te pleeg. Maar selfs as jy nie bewustelik aan so iets skuldig is nie, is daar beslis baie kere en maniere waarop jy te kort geskiet het aan God se standaarde—jy het gesondig. Is dit nie waar nie?
5. Waarvoor moet ons dankbaar teenoor God wees?
5 Jou situasie kom dus moontlik ooreen met die apostel Paulus se beskrywing: “God [het] julle, hoewel julle dood was in julle oortredings en in die onbesnede staat van julle vlees, saam met hom [Jesus] lewend gemaak. Hy het ons al ons oortredings goedgunstig vergewe” (Kolossense 2:13; Efesiërs 2:1-3). Let op die frase ‘het ons al ons oortredings vergewe’. Dit dek baie. Elkeen van ons het beslis rede om soos Dawid te smeek: “Om u Naam ontwil, HERE, vergeef my ongeregtigheid, want dit is groot.”—Psalm 25:11, ons kursiveer.
6. Waarvan kan ons seker wees wat Jehovah en vergifnis betref?
6 Hoe kan jy—of enigeen van ons—vergifnis ontvang? ’n Belangrike faktor is dat Jehovah God graag vergewe. Dit vorm deel van sy persoonlikheid (Exodus 34:6, 7; Psalm 86:5). Dit is te verstane dat God van ons verwag om hom te nader in gebed en hom te vra om ons te vergewe (2 Kronieke 6:21; Psalm 103:3, 10, 14). En hy het ’n wetlike grondslag voorsien om sulke vergifnis te skenk—Jesus se losprysofferande.—Romeine 3:24; 1 Petrus 1:18, 19; 1 Johannes 4:9, 14.
7. In watter opsig moet jy Jehovah graag wil navolg?
7 Jy behoort in God se gewilligheid om te vergewe ’n voorbeeld te sien van hoe jy ander mense moet behandel. Paulus het die aandag hierop gevestig en geskryf: “Word goedhartig teenoor mekaar, vol tere medelye, en vergewe mekaar vryelik net soos God julle ook deur Christus vryelik vergewe het” (Efesiërs 4:32). Daar bestaan geen twyfel dat Paulus bedoel het dat ons uit God se voorbeeld moet leer nie, want die volgende vers sê: “Word dus navolgers van God, as geliefde kinders” (Efesiërs 5:1). Sien jy die verband? Jehovah God het jou vergewe, en daarom moet jy—soos Paulus op kragtige wyse toon—Hom navolg en ‘vol tere medelye wees, en ander vryelik vergewe’. Maar vra jou af: ‘Doen ek dit? As ek nie van nature so is nie, werk ek daaraan en strewe ek werklik daarna om soos God vergewensgesind te wees?’
Ons moet daaraan werk om vergewensgesind te wees
8. Wat moet ons omtrent die samestelling van ons gemeente besef?
8 ’n Mens sou graag wou dink dat daar in die Christengemeente maar min geleenthede is om die godvrugtige weg van vergewensgesindheid te volg. Maar die werklikheid is heeltemal anders. Ons Christenbroers en -susters probeer weliswaar om Jesus se voorbeeld van liefde na te volg (Johannes 13:35; 15:12, 13; Galasiërs 6:2). Hulle het lank daaraan gewerk, en werk nog steeds daaraan, om afstand te doen van die denke, spraak en optrede wat in hierdie goddelose wêreld algemeen is. Hulle wil werklik graag die nuwe persoonlikheid openbaar (Kolossense 3:9, 10). Maar ons kan nie die feit ignoreer dat die wêreldwye gemeente, en elke plaaslike gemeente, uit onvolmaakte mense saamgestel is nie. Oor die algemeen is hulle beslis beter as wat hulle voorheen was, maar hulle is nog steeds onvolmaak.
9, 10. Waarom moet ons nie verbaas wees as probleme tussen broers ontstaan nie?
9 In die Bybel sê God doelbewus vir ons dat ons onvolmaaktheid in die gemeente, onder ons broers en susters, kan verwag. Kyk byvoorbeeld na Paulus se woorde wat in Kolossense 3:13 opgeteken staan: “Hou aan om mekaar te verdra en mekaar vryelik te vergewe as iemand rede tot klagte teen ’n ander het. Net soos Jehovah julle vryelik vergewe het, so moet julle ook doen.”
10 Dit is opmerkenswaardig dat die Bybel ons hier herinner aan die verband tussen die feit dat God ons vergewe en ons plig, asook die belangrikheid daarvan, om ander te vergewe. Waarom is dit ’n uitdaging? Omdat Paulus erken het dat iemand dalk “rede tot klagte teen ’n ander het”. Hy het besef dat sulke redes wel sou bestaan. Dit het ongetwyfeld in die eerste eeu bestaan, selfs onder Christen-“heiliges” vir wie ’n ‘hoop in die hemele weggelê is’ (Kolossense 1:2, 5). Kan ons dus verwag dat dit vandag anders sal wees terwyl die meeste ware Christene nie die getuienis van die gees het dat hulle “God se uitverkorenes, heilig en gelief,” is nie? (Kolossense 3:12). Gevolglik moet ons nie tot die slotsom kom dat daar groot fout is as daar in ons gemeente redes tot klagte is nie—gekwetste gevoelens weens werklike of veronderstelde onregte.
11. Waarvan het die dissipel Jakobus ons bewus gemaak?
11 Die woorde van Jesus se halfbroer Jakobus toon ook dat ons moet verwag dat ons ten minste af en toe met situasies te kampe sal hê wat sal vereis dat ons ons broers moet vergewe. “Wie is wys en verstandig onder julle? Laat hom uit sy voortreflike gedrag sy werke toon met ’n sagmoedigheid wat by wysheid behoort. Maar as julle bittere jaloesie en twisgierigheid in julle hart het, moet julle nie grootpraat en lieg teen die waarheid nie” (Jakobus 3:13, 14). “Bittere jaloesie en twisgierigheid” in die harte van ware Christene? Ja, Jakobus se woorde toon duidelik dat dit in die eerste-eeuse gemeente kop uitgesteek het en ook vandag sal kop uitsteek.
12. Watter probleem het in die eertydse gemeente in Filippi ontstaan?
12 ’n Werklike voorbeeld is dié van twee gesalfde Christene wat ’n goeie naam gehad het omdat hulle sy aan sy met Paulus gearbei het. Jy het dalk al gelees van Euodia en Sintige, lede van die gemeente in Filippi. Hoewel die saak nie breedvoerig bespreek word nie, toon Filippense 4:2, 3 dat daar ’n probleem tussen hulle was. Het dit begin met ’n onbedagsame, onvriendelike kommentaar, ’n familielid wat na hulle mening te na gekom is of die een of ander blyk van mededinging en jaloesie? Wat ook al die rede was, dit het so ernstig geword dat Paulus selfs reg in Rome daarvan te hore gekom het. Die twee geestelike susters het mekaar dalk begin ignoreer, en dit het dalk daartoe gelei dat hulle mekaar by die vergaderinge op ’n afstand begin hou het of vir hulle vriende lelike dinge van mekaar gesê het.
13. Hoe is die probleem tussen Euodia en Sintige waarskynlik opgelos, en watter les is dit vir ons?
13 Klink enige van hierdie probleme bekend, soos dié wat tussen party in julle gemeente ontstaan het of iets waarby jy betrokke was? ’n Soortgelyke probleem bestaan dalk selfs nou in sekere mate. Wat kan ons doen? In die eertydse geval het Paulus daardie twee toegewyde susters aangespoor “om eendersdenkend te wees in die Here”. Hulle het waarskynlik ingestem om die saak uit te praat, ’n bereidwilligheid te openbaar om mekaar te vergewe en Jehovah se vergewensgesindheid toe inderdaad nagevolg. Ons het geen rede om te twyfel dat Euodia en Sintige daarin geslaag het om sake op te los nie, en ons kan ook. So ’n vergewensgesinde houding kan vandag met welslae geopenbaar word.
Maak vrede—vergewe
14. Waarom is dit dikwels moontlik en die beste om eenvoudig die persoonlike verskil te vergeet?
14 Wat is werklik nodig om te vergewe wanneer jy ’n probleem met ’n ander Christen het? Om eerlik te wees, daar is geen eenvoudige metode nie, maar die Bybel bevat wel nuttige voorbeelde en realistiese raad in dié verband. Iets wat veral aanbeveel word—hoewel dit nie maklik is om te aanvaar en toe te pas nie—is om eenvoudig daarvan te vergeet. Dikwels wanneer daar ’n probleem bestaan, soos dié tussen Euodia en Sintige, voel elke persoon dat die fout by die ander persoon lê of dat dit hoofsaaklik sý skuld is. As jy dus in so ’n situasie is, dink jy moontlik dat die ander Christen eintlik die skuld dra of die grootste skade gedoen het. Maar kan jy die saak eenvoudig oplos deur te vergewe? As die ander Christen hoofsaaklik of geheel en al die skuld dra, en dit is heel onwaarskynlik, moet jy in gedagte hou dat jy in die beste posisie is om hom te vergewe en die saak te laat verbygaan.
15, 16. (a) Hoe het Miga Jehovah beskryf? (b) Wat beteken dit dat God ‘die oortreding oorsien’?
15 Laat ons altyd God as ons voorbeeld in vergewensgesindheid voor oë hou (Efesiërs 4:32–5:1). Aangaande Sy voorbeeld om sondes te vergewe en te vergeet, het die profeet Miga geskryf: “Wie is ’n God soos u, een wat dwaling vergewe en die oortreding van die oorblyfsel van sy erfdeel oorsien? Hy sal beslis nie vir ewig aan sy toorn vashou nie, want hy skep behae in liefderyke goedhartigheid.”—Miga 7:18, NW.
16 Deur Jehovah te beskryf as een wat ‘die oortreding oorsien’, bedoel die Bybel nie dat hy nie die oortredinge kan onthou nie, asof hy die een of ander selektiewe geheueverlies het. Dink byvoorbeeld aan die gevalle van Simson en Dawid, wat albei ernstige sondes gepleeg het. God het lank daarna nog daardie sondes onthou; selfs ons weet van party van hulle sondes omdat Jehovah dit in die Bybel laat opteken het. En tog het ons vergewensgesinde God barmhartigheid aan hulle twee bewys en word hulle as navolgenswaardige voorbeelde van geloof vir ons voorgehou.—Hebreërs 11:32; 12:1.
17. (a) Watter sienswyse kan ons help om ander se foute, of oortredinge, oor te sien? (b) Hoe sal ons Jehovah navolg as ons dit probeer doen? (Sien voetnoot.)
17 Ja, Jehovah kon oortredinge “oorsien”a, soos Dawid hom ook baie maal gevra het om te doen (2 Samuel 12:13, NW; 24:10, NW). Kan ons God hierin navolg deur gewillig te wees om ons medeknegte wat onvolmaakte mense is te vergewe as hulle ons te na gekom het of aanstoot gegee het? Stel jou voor jy is in ’n straalvliegtuig wat vinnig oor die aanloopbaan beweeg voordat dit opstyg. Terwyl jy uitkyk, sien jy hoe ’n kennis wat naby die aanloopbaan staan beledigend en kinderagtig haar tong uitsteek. Jy weet dat sy kwaad is oor iets en dalk vir jou tong uitsteek. Of dalk het sy dit glad nie met jou in gedagte gedoen nie. In elk geval, terwyl die vliegtuig al hoe hoër styg, vlieg julle hoog oor die vrou, wat nou net ’n spikkeltjie is. Binne ’n uur is julle honderde kilometers ver en haar aanstootlike gebaar is al lank vergete. Net so ook sal dit ons baie maal help om iemand te vergewe as ons probeer om soos Jehovah te wees en die oortreding wyslik oor te sien (Spreuke 19:11, NW). Sal die feit dat jy te na gekom is nie tien jaar van nou af of twee honderd jaar in die Millennium in na ’n nietigheid lyk nie? Waarom dit nie net oorsien nie?
18. Watter raad kan ons toepas as ons voel dat ons nie ’n oortreding kan vergeet nie?
18 Maar daar is dalk die seldsame geval waar jy gebid het oor die saak en probeer vergewe het, maar voel dat jy nie kan nie. Wat dan? Jesus het ons aangespoor om na die ander party te gaan en die verskil privaat te probeer oplos sodat ons vrede kan bewerkstellig. “As jy dan jou gawe na die altaar bring en jy daar onthou dat jou broer iets teen jou het, laat staan jou gawe daar voor die altaar en gaan weg; maak eers vrede met jou broer en offer dan, wanneer jy teruggekom het, jou gawe.”—Matteus 5:23, 24.
19. Watter gesindheid moet ons hê en watter gesindheid moet ons vermy as ons vrede met ons broer wil maak?
19 Dit is interessant dat Jesus nie gesê het dat jy na jou broer moet gaan om hom te oortuig dat jy reg en dat hy verkeerd was nie. Miskien was hy. Die kanse is egter groter dat julle albei ’n mate van skuld dra. Hoe dit ook al sy, die doelwit moet nie wees om die ander party te laat oorgee, as ’t ware voor jou te laat kruip nie. As dit is hoe jy die gesprek benader, is daar min hoop dat dit sal slaag. Die doelwit moet ook nie noodwendig wees om elke besonderheid van die werklike of veronderstelde oortreding te hersien nie. As julle ná ’n kalm gesprek in die gees van Christelike liefde uitvind dat dit ongelukkig ’n misverstand was wat eintlik die probleem veroorsaak het, kan julle albei probeer om dit uit die weg te ruim. Maar al klaar die gesprek nie alles op nie, vra jou af: Is dit altyd nodig dat dit moet gebeur? Sou dit nie beter wees as julle ten minste saamstem dat julle albei baie graag ons vergewensgesinde God wil dien nie? As julle dit doen, sal dit dalk makliker vir elkeen wees om uit die hart te sê: “Ek is jammer dat ons weens ons onvolmaaktheid hierdie verskil gehad het. Kom ons vergeet daarvan.”
20. Wat kan ons uit die voorbeeld van die apostels leer?
20 Onthou dat die apostels ook verskille gehad het, soos toe party van hulle na groter heerlikheid gestreef het (Markus 10:35-39; Lukas 9:46; 22:24-26). Dit het tot spanning, moontlik gekwetste gevoelens, of selfs diepe gegriefdheid gelei. Maar hulle kon daardie verskille oorsien en nog steeds saamwerk. Een van hulle het later geskryf: “Wie die lewe wil liefhê en goeie dae wil sien, laat hom sy tong weerhou van wat sleg is en sy lippe daarvan om bedrog te spreek, maar laat hy hom afkeer van wat sleg is en doen wat goed is; laat hom vrede soek en dit nastreef.”—1 Petrus 3:10, 11.
21. Watter belangrike raad oor vergifnis het Jesus gegee?
21 Ons het vroeër een fase van ’n kringloop gesien: God het baie sondes vergewe wat ons in die verlede gepleeg het, en daarom moet ons hom navolg en ons broers vergewe (Psalm 103:12; Jesaja 43:25). Maar daar is nog ’n fase van hierdie kringloop. Nadat Jesus die modelgebed gegee het, het hy gesê: “As julle die mense hulle oortredings vergewe, sal julle hemelse Vader julle ook vergewe.” Meer as ’n jaar later het hy die inhoud daarvan herhaal en sy dissipels leer bid: “Vergewe ons ons sondes, want ons vergewe self ook elkeen wat by ons in die skuld is” (Matteus 6:12, 14; Lukas 11:4). Toe, net ’n paar dae voor sy dood, het Jesus bygevoeg: “Wanneer julle staan en bid, vergewe wat julle ook al teen enigeen het; sodat julle Vader wat in die hemele is julle ook julle oortredings kan vergewe.”—Markus 11:25.
22, 23. Hoe kan ons gewilligheid om te vergewe ons toekoms beïnvloed?
22 Ja, of God ons sal aanhou vergewe of nie, hang in groot mate af van ons gewilligheid om ons broers te vergewe. Wanneer ’n persoonlike probleem tussen Christene ontstaan, vra jou af: ‘Is dit nie veel belangriker om God se vergifnis te kry as om te bewys dat ’n broer of ’n suster verkeerd gehandel het deur iemand te na te kom, ’n klein oortreding te begaan of deur blyk te gee van sy of haar menslike onvolmaaktheid nie?’ Jy ken die antwoord.
23 Maar sê nou dit is iets ernstiger as ’n geringe persoonlike oortreding of probleem? En wanneer is Jesus se raad in Matteus 18:15-18 van toepassing? Ons sal in die volgende artikel hierdie sake bespreek.
[Voetnoot]
a Een geleerde sê dat die Hebreeuse metafoor wat in Miga 7:18 gebruik word, “afgelei word van die handeling van ’n reisiger wat voortbeweeg sonder om ’n voorwerp raak te sien waaraan hy nie aandag wil skenk nie. Die gedagte wat dit oordra, is nie dat God nie sonde raaksien nie of dat hy dit as nietig of onbelangrik beskou nie, maar dat hy dit in sekere gevalle nie aanteken met die oog op straf nie; dat hy nie straf nie, maar vergewe.”—Rigters 3:26; 1 Samuel 16:8.
Onthou jy?
◻ Hoe stel Jehovah vir ons ’n voorbeeld om na te volg wat vergifnis betref?
◻ Wat moet ons onthou omtrent diegene in ons gemeente?
◻ Wat behoort ons in die meeste gevalle te kan doen as iemand ons te na gekom of aanstoot gegee het?
◻ Wat kan ons, indien nodig, doen om vrede met ons broer te maak?
[Prent op bladsy 15]
Wanneer ’n verskil met ’n Christen ontstaan, probeer dit oorsien; met verloop van tyd sal die saak geleidelik onbeduidend word