Noag se verslag—Het dit enige betekenis vir ons?

TOE Jesus die profesie oor die teken van sy teenwoordigheid en van die voleinding van die stelsel van dinge gegee het, het hy gesê: “Net soos die dae van Noag was, so sal die teenwoordigheid van die Seun van die mens wees” (Matteus 24:3, 37). Jesus het duidelik voorspel dat die dinge wat in ons dag gebeur, ooreenkom met dié in Noag se tyd. ’n Betroubare en juiste verslag oor die gebeure van Noag se dag kan baie waardevol wees.

Is Noag se verslag so waardevol? Het dit die kenmerke van ’n ware geskiedkundige dokument? Kan ons werklik bepaal wanneer die Vloed plaasgevind het?

Wanneer het die Vloed plaasgevind?

Die Bybel verskaf chronologiese inligting wat dit vir ons moontlik maak om noukeurig terug te reken tot by die begin van die mens se geskiedenis. In Genesis 5:1-29 vind ons die geslagslyn vanaf die skepping van die eerste man, Adam, tot by die geboorte van Noag. Die Vloed het “in die seshonderdste jaar van Noag se lewe” begin.—Genesis 7:11.

Om die tyd van die Vloed te bepaal, moet ons by ’n spiljaartal begin. Dit wil sê, ons moet by ’n datum begin wat deur sekulêre geskiedenis aanvaar word en wat met ’n spesifieke gebeurtenis in die Bybel ooreenstem. Van so ’n vasgestelde punt af kan ons berekeninge maak en ’n datum vir die Vloed vasstel, gebaseer op die Gregoriaanse kalender wat nou algemeen gebruik word.

Een spiljaartal is 539 v.G.J., die jaar toe die Persiese koning Kores Babilon verower het. Sekulêre bronne vir die tyd van sy heerskappy sluit Babiloniese tablette en dokumente van Diodorus, Afrikanus, Eusebius en Ptolemeus in. Weens ’n bevel wat Kores uitgevaardig het, het ’n Joodse oorblyfsel Babilon verlaat en in 537 v.G.J. in hulle vaderland aangekom. Dit het die einde aangedui van die 70 jaar waartydens Juda woes sou lê, wat volgens die Bybelverslag in 607 v.G.J. begin het. Deur die tydperk van die rigters en die heerskappy van Israel se konings in ag te neem, kan ons bepaal dat die Israeliete se uittog uit Egipte in 1513 v.G.J. plaasgevind het. Bybelchronologie neem ons ’n verdere 430 jaar terug na die tyd toe die verbond met Abraham in 1943 v.G.J. gesluit is. Daarna moet ons die geboorte en lewensduur in ag neem van Tera, Nahor, Serug, Rehu, Peleg, Eber en Selag, asook Arpagsad, wat “twee jaar ná die sondvloed” gebore is (Genesis 11:10-32). Ons kan dus uitwerk dat die Vloed in die jaar 2370 v.G.J. plaasgevind het.a

Die vloedwaters kom

Voordat ons die gebeure van Noag se dag hersien, kan jy gerus Genesis hoofstuk 7 vers 11 tot hoofstuk 8 vers 4 lees. Aangaande die stortreën word daar vir ons gesê: “In die seshonderdste jaar van Noag se lewe [2370 v.G.J.], in die tweede maand, op die sewentiende dag van die maand, op dié dag is al die fonteine van die groot waterdiepte oopgebreek en is die sluise van die hemel geopen.”—Genesis 7:11.

Noag het die jaar in 12 maande van 30 dae elk verdeel. In die ou tyd het die eerste maand om en by in die middel van ons kalendermaand September begin. Die vloedwaters het in “die tweede maand, op die sewentiende dag van die maand” begin val en het 40 dae en 40 nagte gedurende die maande November en Desember 2370 v.G.J. bly val.

Aangaande die Vloed word daar ook vir ons gesê: “Die waters het die aarde honderd-en-vyftig dae lank oorweldig. . . . En die waters het van die aarde begin terugtrek, geleidelik teruggetrek; en na verloop van honderd-en-vyftig dae het die water afgeneem. En in die sewende maand, op die sewentiende dag van die maand, het die ark op die Araratberge tot rus gekom” (Genesis 7:24–8:4). Die tydperk vandat die waters die aarde oorweldig het totdat dit teruggetrek het, was 150 dae, of vyf maande. Die ark het dus in April 2369 v.G.J. op die Araratberge tot rus gekom.

Nou kan jy Genesis 8:5-17 lees. Die toppe van die berge het byna twee en ’n half maande (73 dae) later verskyn, “in die tiende maand [Junie], op die eerste van die maand” (Genesis 8:5).b Drie maande (90 dae) later—in Noag se “seshonderd-en-eerste jaar, in die eerste maand, op die eerste dag van die maand”, of in middel-September 2369 v.G.J.—het Noag die bedekking van die ark verwyder. Hy kon toe sien dat ‘die oppervlak van die aarde drooggeloop het’ (Genesis 8:13). Een maand en 27 dae (57 dae) later, “in die tweede maand, op die sewe-en-twintigste dag van die maand [middel-November 2369 v.G.J.], was die aarde droog”. Toe het Noag en sy gesin uit die ark uit gekom op droë grond. Noag en die ander het dus een maanjaar en tien dae (370 dae) in die ark deurgebring.—Genesis 8:14.

Wat bewys hierdie noukeurige verslae, waarin gebeure, besonderhede en tydfaktore opgeteken is? Eenvoudig dit: Die Hebreeuse profeet Moses, wat die boek Genesis blykbaar gebaseer het op verslae wat hy ontvang het, het feite weergegee en nie ’n mitiese verhaal nie. Die Vloed het dus vandag vir ons groot betekenis.

Hoe het ander Bybelskrywers die Vloed beskou?

Benewens die Genesisverslag is daar baie verwysings in die Bybel na Noag of die Vloed. Byvoorbeeld:

(1) Die navorser Esra het Noag en sy seuns (Sem, Gam en Jafet) in die geslagsregister van die nasie Israel ingesluit.—1 Kronieke 1:4-17.

(2) Die geneesheer en Evangelieskrywer Lukas sluit Noag in by sy lys van Jesus Christus se voorouers.—Lukas 3:36.

(3) Die apostel Petrus maak meer as een keer melding van die Vloedverslag in sy brief aan mede-Christene.—2 Petrus 2:5; 3:5, 6.

(4) Die apostel Paulus praat van die groot geloof wat Noag geopenbaar het deur die ark vir die oorlewing van sy huisgesin te bou.—Hebreërs 11:7.

Kan daar enige twyfel bestaan dat hierdie geïnspireerde Bybelskrywers die Genesisverslag van die Vloed aanvaar het? Hulle het beslis geglo dat dit werklik gebeur het.

Jesus en die Vloed

Jesus Christus het ’n voormenslike bestaan gehad (Spreuke 8:30, 31). Hy was ’n geesskepsel in die hemel tydens die Vloed. As ooggetuie gee Jesus dus vir ons die grootste skriftuurlike bevestiging van Noag en die Vloed. Jesus het gesê: “Net soos die dae van Noag was, so sal die teenwoordigheid van die Seun van die mens wees. Want soos hulle in daardie dae voor die vloed was—hulle het geëet en gedrink, manne het getrou en vroue is in die huwelik gegee, tot die dag dat Noag in die ark ingegaan het; en hulle het geen ag daarop geslaan totdat die vloed gekom en hulle almal weggesleur het nie—so sal die teenwoordigheid van die Seun van die mens wees.”—Matteus 24:37-39.

Sou Jesus volksoorleweringe gebruik om ons oor die komende einde van hierdie stelsel van dinge te waarsku? Nouliks! Ons is daarvan oortuig dat hy ’n werklike voorbeeld gebruik het van die voltrekking van Goddelike oordeel oor die goddelose. Ja, mense het hulle lewe verloor, maar ons kan vertroosting put uit die wete dat Noag en sy gesin deur die Vloed heen behoue gebly het.

“Die dae van Noag” het groot betekenis vir diegene wat vandag lewe, gedurende “die teenwoordigheid van die Seun van die mens”, Jesus Christus. Wanneer ons die uitvoerige verslag van die aardwye Vloed lees wat in ’n verslag deur Noag bewaar is, kan ons seker wees dat dit ’n betroubare geskiedkundige dokument is. En die Goddelik geïnspireerde Genesisverslag van die Vloed het groot betekenis vir ons. Net soos Noag, sy seuns en hulle vrouens geloof in God se middel tot redding gestel het, kan ons vandag onder Jehovah se beskerming kom op grond van ons geloof in Jesus se losprysoffer (Matteus 20:28). Wat meer is, ons kan die hoop hê om onder diegene te wees wat die einde van hierdie goddelose stelsel van dinge sal oorleef, net soos Noag en sy gesin, volgens sy verslag, die Vloed oorleef het wat ’n einde aan die goddelose wêreld van daardie tyd gemaak het.

[Voetnote]

[Venster op bladsy 5]

Het hulle so oud geword?

“AL DIE dae van Noag was negehonderd-en-vyftig jaar, en hy het gesterf”, sê die Bybel (Genesis 9:29). Noag se grootvader Metusalag het 969 jaar oud geword—die hoogste ouderdom op rekord wat nog deur ’n mens bereik is. Die gemiddelde lewensduur van die tien geslagte van Adam tot Noag was bo 850 jaar (Genesis 5:5-31). Het mense destyds so oud geword?

God se oorspronklike voorneme was dat die mens vir ewig moet lewe. Die eerste mens, Adam, is geskep met die vooruitsig op ’n lewe wat nooit sou eindig nie, mits hy gehoorsaam aan God sou wees (Genesis 2:15-17). Adam was egter ongehoorsaam en het daardie vooruitsig verbeur. Ná ’n lewensduur van 930 jaar, waartydens hy geleidelik agteruitgegaan het, het Adam teruggekeer na die grond waaruit hy geneem is (Genesis 3:19; 5:5). Die eerste mens het ’n erfenis van sonde en die dood aan al sy nakomelinge oorgedra.—Romeine 5:12.

Maar die mense wat in daardie tydperk gelewe het, was nader aan die volmaaktheid wat Adam oorspronklik gehad het en het blykbaar om dié rede ’n langer lewe geniet as diegene wat later gebore is. Gevolglik was die mens se lewensduur voor die Vloed amper duisend jaar, maar daarna het dit skerp afgeneem. Abraham het byvoorbeeld net 175 jaar oud geword (Genesis 25:7). En sowat 400 jaar ná daardie getroue aartsvader se dood het die profeet Moses geskryf: “Die dae van ons jare is op sigself sewentig jaar; en as dit weens besondere krag tagtig jaar is, is dit nietemin vol moeite en skadelike dinge” (Psalm 90:10). Vandag is die situasie dieselfde.

[Tabel/Prente op bladsy 6, 7]

Tel terug vanaf Kores se bevel dat die Jode uit ballingskap terugkeer tot by die Vloed van Noag se dag

537 Kores se bevelc

68 years

607 70 jaar waartydens Juda woes sou lê, begin

1513 Israel se uittog uit Egipte

1943 Bekragtiging van die Abrahamitiese verbond

205 years

2148 Die geboorte van Tera

222 years

2370 Die Vloed begin

[Voetnoot]