Kom nader aan God
“Tel jou seun op”
DIE dood van ’n kind is een van die pynlikste verliese wat ’n mens kan ly. Jehovah God het die mag om sulke verliese ongedaan te maak. Ons weet dat dit so is omdat hy in Bybeltye ’n paar manne die mag gegee het om dooies op te wek. In 2 Konings 4:8-37 lees ons van een geval toe die profeet Elisa ’n jong seun opgewek het.
Die verhaal speel af in die stad Sunem. ’n Onvrugbare vrou en haar man betoon goedhartigheid aan Elisa deur gereeld vir hom kos en verblyf aan te bied. Op ’n dag sê die dankbare profeet vir die vrou: “Op dié vasgestelde tyd volgende jaar sal jy ’n seun omhels.” Die dag wat sy gedink het nooit sou kom nie, breek uiteindelik aan, en net soos Elisa gesê het, hou sy ’n babaseuntjie in haar arms vas. Haar vreugde is ongelukkig van korte duur. ’n Paar jaar later kry die seun ’n hewige hoofpyn terwyl hy in ’n landery is, en hy word huis toe gedra waar hy ‘op sy moeder se knieë’ sterf (verse 16, 19, 20). Die bedroefde moeder tel die lykie op en plaas dit versigtig op die slaapbank wat so dikwels as die profeet se bed gedien het.
Sonder versuim en met haar man se toestemming lê sy die reis van sowat 30 kilometer af na die berg Karmel om Elisa te gaan spreek. Toe sy by hom kom, begin sy nie weeklaag of huil nie, en sy gee ook nie op ander maniere uiting aan haar diepe smart nie. Is dit omdat sy gehoor het dat Elia, Elisa se voorganger, ’n weduwee se seun weer lewend gemaak het? (1 Konings 17:17-23). Het die Sunemmitiese vrou geglo dat Elisa dieselfde vir haar jong seun kan doen? Hoe dit ook al sy, sy weier om terug te keer huis toe tensy Elisa saam met haar gaan.
In Sunem gaan net Elisa in die kamer in waarmee hy so bekend is en sien hy die lewelose liggaam “op sy slaapbank” (vers 32). Die profeet nader Jehovah in wat sekerlik ’n intense smeekbede is. Dan, terwyl Elisa die liggaampie vashou, word “die kind se vlees . . . geleidelik warm”. Die hartjie wat stil was, klop weer! Elisa roep die moeder en spreek die woorde wat haar pyn sekerlik in onbeteuelde vreugde verander: “Tel jou seun op.”—Verse 34, 36.
Die verslag van die opstanding van die Sunemmitiese vrou se seun is ’n bron van hoop en vertroosting. Jehovah verstaan die droefheid van ouers wat ’n kind aan die dood afgestaan het. Wat meer is, hy smag daarna om sulke verliese ongedaan te maak (Job 14:14, 15). Die opstandings wat deur Elisa en ander in Bybeltye verrig is, is ’n voorskou van wat Jehovah op ’n veel groter skaal sal doen in sy toekomstige, regverdige nuwe wêreld.a
Die Bybel se belofte van ’n opstanding neem nie die pyn weg wanneer ’n geliefde sterf nie. Een getroue Christenman wat sy enigste kind verloor het, het gesê: “My pyn sal nie heeltemal weg wees voordat ek weer my seun kan vashou nie.” Dink aan die vooruitsig om met jou afgestorwe dierbares herenig te wees. Die blote gedagte om hulle weer vas te hou, kan jou pyn draagliker maak. Beweeg dit jou om meer te leer oor die God wat ons hierdie kosbare hoop gee?
[Voetnoot]
a Vir meer inligting oor die Bybel se belofte van ’n opstanding, sien hoofstuk 7 van die boek Wat leer die Bybel werklik?, uitgegee deur Jehovah se Getuies.