Охуҹуларымыз сорушур
Бәдбәхтликләр Аллаһын ҹәзасыдырмы?
Башларына бәдбәхт һадисә ҝәләндә инсанларда суал јараныр ки, ҝөрәсән Аллаһ нијә онлары ҹәзаландырыр. Гәфил хәстәлик, бәдбәхт һадисә, аилә үзвләриндән киминсә вахтсыз өлүмү инсанда елә фикир јарада биләр ки, башына ҝәләнләр Аллаһын ҹәзасыдыр.
Бу фикирләрин әксинә олараг, Аллаһ инсанларын хошбәхтлијини, һәмчинин пислик вә әзабдан узаг олмаларыны истәјир. Бу, ондан ҝөрүнүр ки, Аллаһ Адәмлә Һәвваны јараданда онлары ‘Еден бағында’ јерләшдирдирмишди. Аллаһын нијјәтинә әсасән, онлар ҹәннәт бағында тәлашсыз вә әзабсыз өмүр сүрмәли идиләр (Јарадылыш 2:15).
Әфсуслар олсун ки, илк инсанлар биләрәкдән Аллаһын сөзүндән чыхдылар вә ҝөзәл ҝәләҹәкдән мәһрум олдулар. Бу үсјанын аҹы нәтиҹәләрини, биз дә дахил олмагла, онларын бүтүн нәсли дадды. Нәјә ҝөрә онларын ҝүнаһына ҝөрә биз әзаб чәкмәлијик? Тәсәввүр един ки, бир аиләнин башчысы кирајә һаггыны өдәмәкдән бојун гачырыр. Нәтиҹәдә бүтүн аилә евдән чыхарылыр, чәтинликләр вә мәһрумијјәтләрлә үзләшир. Буна бәнзәр тәрздә бәшәријјәт бизим улу валидејнләримизин итаәтсизлијинин аҹы бәһрәләрини бичир (Ромалылара 5:12). Һәмин һадисәдән чох илләр сонра салеһ Әјјуб фәрјад едәрәк демишди ки, онун ағрылары вә дәрди ‘тәрәзијә гојулсајды, дәнизләрин гумундан ағыр ҝәләрди’ (Әјјуб 6:2, 3).
Һәрдән исә узагҝөрән олмадығымыза ҝөрә әзаб чәкирик. Тәсәввүр един ки, бир тикинти ширкәти тез-тез јанғын баш верән әразидә ев тикиб сатыр. Бундан хәбәрсиз, сиз евләрдән бирини алыб ора көчүрсүнүз. Белә етмәклә сиз өзүнүзүн вә јахынларынызын һәјатыны тәһлүкәјә атмыш олмурсунузму? Фәлакәт баш верәрсә, бунун Аллаһын ҹәзасы олдуғуну дүшүнмәк доғру олардымы? Бәс буна ҝөрә ким мәсулијјәт дашыјыр? Мүгәддәс Китабда дејилир: «Ҹаһил һәр сөзә инанар, узагҝөрән һәр аддымына нәзәр салар» (Сүлејманын мәсәлләри 14:15).
Бәдбәхтликләрдән мүдафиә олунмасаг да, тезликлә Аллаһын онларын көкүнү кәсәҹәјини билмәк инсана тәсәлли верир. Вахты чатанда биз нәинки бәдбәхтликләрлә үзләшмәјәҹәк, һәтта онлар һагда һеч ешитмәјәҹәјик дә. Бүтүн ҝөз јашлары, ағрылар, хәстәликләр вә өлүм ‘кечиб ҝедәҹәк’ (Вәһј 21:4). Һәмчинин мүһарибә вә тәбии фәлакәтләрин инсанларын тикдији евләри вә салдығы бағлары бир даһа мәһв етмәјәҹәји вәди дә инсанын үрәјини севиндирир. О заман һәр кәс ‘әлләринин ишиндән зөвг алаҹаг’ (Јешаја 65:21-25).
Бәс Аллаһын пислији тамамилә мәһв едәҹәјини ҝөзләдијимиз бу мүддәт әрзиндә өзүмүзү бәдбәхтликләрдән мүәјјән дәрәҹәдә неҹә горуја биләрик? Бунун үчүн Мүгәддәс Китабын нөвбәти мәсләһәтинә әмәл етмәк чох ваҹибдир: «Бүтүн гәлбинлә Рәббә ҝүвән, өз идракына етибар етмә» (Сүлејманын мәсәлләри 3:5). Рәһбәрлик вә тәсәлли үчүн Аллаһа мүраҹиәт един. Мүгәддәс Китабда олан мүдриклијә диггәт јетирин. О, сизә мүдрик гәрарлар вермәјә көмәк едәҹәк вә гачылмасы мүмкүн олан бир чох бәдбәхтликләрдән сизи горујаҹаг (Сүлејманын мәсәлләри 22:3).