Сәбирли олмағын хејри барәдә дүшүнүн. Сәбирли оланда даһа хошбәхт, даһа сакит олуруг. Буна ҝөрә дә сәбир бизим физики вә емосионал сағламлығымызы јахшылашдырыр. Һәмчинин инсанлара сәбир ҝөстәрәндә онларла арамыздакы мүнасибәт даһа јахшы олур. Јығынҹагда бирлик јараныр. Бизи тәбдән чыхармаға чалышан инсана ујмајыб сакитлијимизи горујанда ҝәрҝинлијин бөјүмәсинин гаршысыны алырыг (Зәб. 37:8, һашијә; Мәс. 14:29). Ән әсасы исә сәмави Атамыза бәнзәјирик вә Она даһа да јахын олуруг. Доғрудан да, сәбир чох ҝөзәл хүсусијјәтдир. Ону јетишдирмәјә дәјәр! Дүздүр, сәбирли олмаг бәзән чәтин олур. Амма Јеһованын көмәји илә өзүмүздә бу хүсусијјәти инкишаф етдирә биләрик. Јени дүнјанын ҝәлишини сәбирлә ҝөзләдијимиз мүддәтдә исә әмин ола биләрик ки, «Јеһованын ҝөзү Ондан горханларын, Ондан мәһәббәт уманларын үзәриндәдир» (Зәб. 33:18). Ҝәлин сәбри ҝејинмәк әзмимизи һеч вахт итирмәјәк! w23.08 с. 22, абз. 7; с. 25, абз. 16, 17

Јагуб гејд едир ки, инсан иманлы олдуғуну десә дә, әмәлләри буну ҝөстәрмәјә биләр (Јаг. 2:1—5, 9). Һәмчинин Јагуб диндашынын палтардан, јемәкдән корлуг чәкдијини ҝөрә-ҝөрә она көмәк етмәјән инсандан данышыр. Һәмин инсан да иманлы олдуғуну сөјләсә дә, әмәлләри бунун әксини дејир. Белә адамда иман јохдур (Јаг. 2:14—16). Јагуб иманыны әмәлдә сүбут етмиш Раһабын нүмунәсини чәкир (Јаг. 2:25, 26). Раһаб Јеһова һагда ешитмишди, Онун исраиллиләрә дајаг олдуғуну билирди (Јуш. 2:9—11). О, иманыны әмәлиндә сүбут етди: һәјаты тәһлүкәдә олан ики исраилли кәшфијјатчыны ҝизләтди. Бахмајараг ки, Раһаб гејри-камил иди, һеч исраилли дә дејилди, Ибраһим пејғәмбәр кими салеһ сајылды. Онун нүмунәси иманы әмәлдә ҝөстәрмәјин ваҹиб олдуғуну вурғулајыр. w23.12 с. 5—6, абз. 12, 13

Мәсиһиләр үчүн Мүгәддәс Китабы јалныз сәтһи баша дүшмәк кифајәт дејил. Биз мүгәддәс руһун көмәји илә «Аллаһын дәрин сирләрини белә» өјрәнмәјә ҹан атырыг (1 Кор. 2:9, 10). Бәлкә, Јеһоваја јахынлашмағыныза көмәк едәҹәк мөвзулары арашдырасыныз? Мәсәлән, арашдыра биләрсиниз ки, Јеһова гәдимдә хидмәтчиләринә Өз мәһәббәтини неҹә ҝөстәрмишди вә бу Онун сизи дә севдијини неҹә сүбут едир. Һәмчинин Јеһованын гәдимдә һансы ибадәти тәсис етдијини арашдырмаг вә ону индики ибадәтинизлә мүгајисә етмәк олар. Јахуд Иса Мәсиһин үзәриндә јеринә јетмиш пејғәмбәрликләри дәриндән өјрәнә биләрсиниз. Бу мөвзулары арашдырмаг сизә бөјүк севинҹ ҝәтирәҹәк. Бунлары «Ҝөзәтчи гүлләси нәшрләринин индекси» (түрк.) вә «Јеһованын Шаһидләринин нәшрләри үзрә ахтарыш» вәсаитинин көмәји илә едә биләрсиниз. Дәрин мүталиә иманынызы мөһкәмләндирәҹәк вә сиз «Аллаһын елминә» јетишәҹәксиниз (Мәс. 2:4, 5). w23.10 с. 18—19, абз. 3—5