«Мәсиһи һәјаты вә ибадәти. Иш дәфтәри» үчүн мәнбәләр
СЕНТЈАБР
*** it-1-Е с. 783, абз. 3 ***
«Чыхыш»
Јеһова мөһтәшәм сурәтдә гүдрәтини нүмајиш етдирәрәк адыны уҹалтды вә Исраили хилас етди. Гырмызы дәнизин шәрг саһилиндә тәһлүкәсизликдә оларкән Муса Исраиллиләрлә бирҝә маһны охуду, онун баҹысы, пејғәмбәр Мәрјәм исә әлинә гавал алды вә онун ардынҹа бүтүн гадынлар әлләриндә гавал рәгс едә-едә чыхдылар. Мәрјәм кишиләрә ҹаваб олараг охуду (Чх 15:1, 20, 21). Исраиллиләр өз дүшмәнләриндән тамамилә азад олмушдулар. Онлар Мисирдән чыханда Јеһова гојмамышды ки, нә бир инсан, нә дә бир һејван онлара зәрәр вурсун. Һеч ит дә һејванларынын үстүнә һүрмәмишди (Чх 11:7). Чыхыш китабында ордусу илә бирликдә фиронун да дәнизә ҝириб мәһв олдуғу дејилмәсә дә, Зәбур 136:15 ајәсиндә дејилир ки, Јеһова фиронла ордусуну Гырмызы дәнизә атды.
*** it-2-Е с. 448 ***
«Ағыз»
Аллаһын јаратдығы бу орган һејванларда гиданы гәбул етмәк вә мәдә үчүн һазырламаг функсијасыны, инсанларда исә бунунла јанашы данышмаг функсијасыны да иҹра едир. Данышығымыз Аллаһы уҹалтмалыдыр (Зб 34:1; 51:15; 71:8; 145:21). Мәзмурда дејилир ки, ҹанлы варлыгларын һәр бири Јеһоваја алгыш охујаҹаг. Буна ҝөрә дә әҝәр инсанлар јашамаг истәјирләрсә, онда ағызларындан Јеһоваја алгыш чыхмалыдыр. Һәвари Булус изаһ етмишди ки, Аллаһа вә Онун Оғлуна иман, һәтта сидги-үрәкдән олса белә, кифајәт дејил. Хилас олмаг үчүн иманла јанашы, буну диллә бәјан етмәк лазымдыр (Зб 150:6; Рм 10:10).
Јеһова бир Јарадан кими ихтијар вә гүдрәт саһибидир. О, нијјәтинә ујғун олараг Өз хидмәтчиләринин дилинә лазым олан сөзләри гоја биләр. Гәдимдә О, мөҹүзәви сурәтдә пејғәмбәрләринә илһам верәрәк Өз сөзләрини онларын дилинә гојурду (Чх 4:11, 12, 15; Әр 1:9). Бир дәфә О, һәтта шүурсуз һејванын, улағын дилини ачмышды (Сј 22:28, 30; 2Бт 2:15, 16). Бу ҝүн Аллаһын сөзү хидмәтчиләринин дилиндәдир. Анҹаг онлар Онун сөзләрини илһам алараг јох, Ондан ҝәлән Кәламы охујараг данышырлар. Бу Кәлам онлары һәр ҹүр јахшы ишә тамамилә һазыр едир (2Тм 3:16, 17). Онлар даһа Мәсиһин ҝәлиб мүждә ҝәтирмәсини ҝөзләмирләр, јахуд да нәји тәблиғ етмәји билмәк үчүн башга мәнбәјә үз тутмурлар. Данышмалы олдуглары сөзләр дүз онларын гаршысында, һазыр вәзијјәтдәдир, неҹә ки онлара дејилмишди: О сөз сәнин јанындадыр, дилиндә, үрәјиндәдир (Рм 10:6—9; Гн 30:11—14).
Һәјат, јахуд өлүм ҝәтирә биләр. Бурадан белә нәтиҹә чыхыр ки, дилдән дүзҝүн истифадә етмәк ваҹибдир вә Јеһова да буну тәләб едир. Онун Кәламында дејилир: Салеһин дили һәјат чешмәсидир (Мәс 10:11). Буна ҝөрә дә дилә ҹидди нәзарәт етмәк лазымдыр (Зб 141:3; Мс 13:3; 21:23). Дилдән сәфеһҹәсинә истифадә едән өзүнү мәһв едәр (Мс 10:14; 18:7). Инсан ағзындан чыхардығы сөзләрә ҝөрә Аллаһын гаршысында мәсулијјәт дашыјыр (Мт 12:36, 37). Инсан дүшүнмәдән даныша, тәләсик әһд едә биләр (Вз 5:4—6). Башгасына јалтаглана биләр, бу иса һәмин адамын учурума јуварланмасына, өзүнүн исә мәһкумијјәтинә сәбәб ола биләр (Мс 26:28). Хүсусилә дә шәр адамларын гаршысында оларкән дили јүјәнләмәк сон дәрәҹә ваҹибдир, чүнки Аллаһын хидмәтчиси илаһи һикмәтин бујурдуғу сөзләрдән азаҹыг да олсун кәнара чыхса, Аллаһын адына ләкә ҝәтирә биләр, өзүнүн исә мәһвә мәһкум едәр (Зб 39:1). Иса шикајәтләнмәдән вә мәнфур дүшмәнләрини тәһгир етмәдән Аллаһын ирадәсинә табе олмагда ҝөзәл нүмунә гојмушдур (Әш 53:7; Һв 8:32; 1Бт 2:23).
Мәсиһиләр гејри—камилдирләр, буна ҝөрә дә һәмишә еһтијатлы олмалы, үрәјини горумалыдырлар. Ыса демишди ки, инсаны једији шејләр јох, ағзындан чыхан шејләр мурдар едир, чүнки инсан үрәјиндә ашыб-дашан фикирләри дилә ҝәтирир (Мт 12:34; 15:11). Беләликлә, еһтијатлы олмалыјыг ки, дүшүнмәдән, нәтиҹәсини өлчүб—биҹмәдән ағзымыздан сөз чыхармајаг. Бунун үчүнсә инсан ҝәрәк ағлыны ишләдиб Аллаһын Кәламындан өјрәндији јахшы шејләри тәтбиг етсин (Мс 13:3; 21:23).