Е’тибар етмәдән хошбәхт олмаг мүмкүн дејил

ГИДАДАН зәһәрләнмә бир чох хошаҝәлмәз һиссләрә сәбәб олур. Вә әҝәр бу тәкрар-тәкрар баш верирсә, бу заман гида сечиминдә даһа еһтијатлы олмаг лазым ҝәлир. Амма, јәгин ки, зәһәрләнмәкдән горхараг, һеч ким гидадан тамамилә имтина етмәз, чүнки бу, даһа чох проблемләрә ҝәтириб чыхарар. Гидасыз һеч ким чох јашаја билмәз.

Буна бәнзәр шәкилдә, киминсә е’тибарыны доғрултмамаг да чох әзабвериҹидир. Әҝәр бизә гаршы тәкрар-тәкрар хәјанәт едирләрсә, јәгин ки, биз дост вә танышларын сечиминдә даһа диггәтли олуруг. Бунунла белә, хәјанәтдән еһтијат едәрәк өзүмүзү инсанлардан тәҹрид етмәк һеч дә чыхыш јолу дејил. Нәјә ҝөрә? Она ҝөрә ки, башгаларына е’тибар етмәмәклә өзүмүзү хошбәхтликдән мәһрум едирик. Һәјатдан мәмнунлуг әлдә етмәк үчүн, биз гаршылыглы е’тибар үзәриндә гурулмуш мүнасибәтләрә еһтијаҹ дујуруг.

Бир китабда гејд едилир: “Әтрафдакыларла ҝүндәлик үнсијјәтимиз хош олсун дејә, һәр шејдән әлавә е’тибар зәруридир” (“Jugend 2002”). “Ноје Сүрхер Сајтунг” гәзетиндә исә дејилир: “Е’тибар газанмағы һәр кәс истәјир”. “Е’тибар һәјатын кејфијјәтини” о дәрәҹәдә “јахшылашдырыр ки, онсуз јашамаг садәҹә олараг мүмкүн дејил”. Бәли, гәзетдә даһа сонра дејилдији кими, “инсан е’тибарсыз садәҹә кечинә билмәз”.

Биз кимәсә е’тибар етмәк тәләбаты илә јарадылдығымыз үчүн белә бир суал јараныр: хәјанәтдән горхмадан кимә е’тибар етмәк олар?

Бүтүн үрәјинлә Јеһоваја е’тибар ет

Мүгәддәс Китабда дејилир: “Бүтүн үрәјинлә Јеһоваја е’тибар ет” (Сүлејманын мәсәлләри 3:5, ЈД). Аллаһын Кәламы бизи дәфәләрлә Јараданымыз Јеһова Аллаһа е’тибар етмәјә тәшвиг едир.

Нәјә ҝөрә Аллаһа е’тибар етмәк олар? Бирин­ҹиси, она ҝөрә ки, Јеһова мүгәддәс Аллаһдыр. Ишаја пејғәмбәр јазмышдыр: “Ордуларын Рәбби мүгәддәсдир, мүгәддәсдир, мүгәддәсдир” (Ишаја 6:3). Мәҝәр мүгәддәслик һаггындакы фикир сизи ҹәлб етмирми? Әслиндә бу сизи ҹәлб етмәлидир, чүнки Јеһованын мүгәддәслији Онун пак, һәмишә дүзҝүн давранан вә там е’тибарлы олдуғуну ҝөстәрир. О, һеч вахт пис вә ја амансыз давранмаз вә бизим е’тибарымызы алдатмаз.

Икинҹиси, Аллаһа она ҝөрә е’тибар етмәк олар ки, О, Өз хидмәтчиләринә көмәк етмәјә һәм гадирдир, һәм дә О, буну етмәк арзусундадыр. Мисал үчүн, О, Өзүнүн һәдсиз ҝүҹү сајәсиндә нә исә етмәјә гадирдир. О, мүкәммәл әдаләт вә мүдрикликлә һәрәкәт едир. Онун мисилсиз мәһәббәти исә Ону һәрәкәтә тәшвиг едир. Һәвари Јәһја јазмышдыр: “Аллаһ мәһәббәтдир” (1 Јәһја 4:8). Аллаһын мәһәббәти Онун бүтүн ишләриндә тәзаһүр олунур. Јеһова ән јахшы Атадыр, чүнки О мүгәддәсдир вә Онун чохлу башга ҝөзәл хүсусијјәтләри вар. Она тамамилә е’тибар етмәк олар. Һеч нә вә һеч ким Јеһова гәдәр е’тибара лајиг ола билмәз.

Јеһоваја е’тибар един вә хошбәхт олун

Јеһоваја е’тибар етмәк, һәмчинин она ҝөрә мүдрикликдир ки, О, бизи һамыдан даһа јахшы баша дүшүр. О, һәр бир инсанын Јараданла мөһкәм, давамлы вә е’тибарлы мүнасибәтә еһтијаҹы олдуғуну билир. Бу ҹүр мүнасибәтләрә малик олан кәсләр өзләрини даһа тәһлүкәсиз һисс едирләр. Давуд падшаһ демишдир: “Нә хошбәхтдир о адам ки, ҝүвәндији Рәбдир” (Мәзмур 40:4). Бу ҝүн мил­јонларла инсанлар Давудун фикринә тамамилә шәрикдирләр.

Бир нечә нүмунәни нәзәрдән кечирәк. Дорис Доминикан республикасында, Алманијада, Јунаныстанда вә Бирләшмиш Штатларда јашамышдыр. О дејир: “Мән чох хошбәхтәм ки, Јеһоваја е’тибар едирәм. О, мәним физики, руһани вә емосионал еһтијаҹларымын гајғысына неҹә галмағы билир. Ондан јахшы дост јохдур”. Волфганг адлы һүгуг мәсләһәтчиси белә дејир: “Сәнин гајғына галан, сәнин үчүн һәр шејин јахшысыны етмәји баҹаран, үстәлик буну етмәк арзусунда олан кәсә ҝүвәнмәк неҹә дә ҝөзәлдир!” Асијада доғулмуш, инди исә Авропада јашајан Һам адлы бир нәфәр дејир: “Мән әминәм ки, һәр шеј Јеһованын әлиндәдир вә О, сәһвә јол вермир, Она ҝүвәнә билдијим үчүн чох шадам”.

Әлбәттә, бизләрдән һәр биримизин јалныз Јарадана дејил, еләҹә дә инсанлара е’тибар етмәјә еһтијаҹы вар. Бу сәбәбдән, Јеһова, мүдрик вә тәҹрүбәли дост кими, кимә е’тибар етмәли олдуғумуза даир мәсләһәтләр верир. Мүгәддәс Китабы диггәтлә охујараг, биз бу мәсләһәтләри өзүмүз үчүн гејд едә биләрик.

Е’тибар едә биләҹәјимиз инсанлар

Мәзмурчу јазмышдыр: “Әмирләрә вә гуртарышы олмајан инсан оғлуна ҝүвәнмәјин” (Мәзмур 146:3). Аллаһдан илһам алмыш бу сөзләр бир чох инсанларын бизим е’тибарымыза лајиг олмадыгларыны баша дүшмәјә көмәк едир. Бу дүнјанын “әмирләри”, мәсәлән, билијин вә јарадыҹылығын мүәјјән саһәләри үзрә мүтәхәссисләр јүксәк һөрмәт саһибидирләр. Лакин бу һеч дә о демәк дејил ки, онлара һәр шејдә е’тибар етмәк олар. Чох вахт онларын мәсләһәтләри сәһв олур, бу “әмирләрә” едилән е’тибар исә мә’јуслуға ҝәтириб чыхара биләр.

Әлбәттә ки, буна ҝөрә биз һәр кәсә е’тибарсызлыгла јанашмамалыјыг. Анҹаг сечиҹи олмадан һамыја е’тибар етмәк дә лазым дејил. Е’тибарлы инсанлар сечәркән нәји әсас тутмалыјыг? Бу ишдә бизә гәдим исраиллиләрин тарихиндән олан бир һадисә көмәк едә биләр. Исраилдә бир нечә кишини олдугҹа мәс’улијјәтли вәзифәләрә тә’јин етмәк зәрурәти јарандыгда, Муса “бүтүн халгын арасындан, Аллаһдан горхан габилијјәтли адамлары, пис газанҹдан нифрәт едән һәгигәт адамларыны” сечмәк мәсләһәти алды (Чыхыш 18:21). Биз бу һадисәдән нә өјрәнә биләрик?

Бу кишиләр һәлә мәс’улијјәтли вәзифәләрә тә’јин олунмамышдан габаг Аллаһа мәгбул мүәјјән хүсусијјәтләри әкс етдирирдиләр. Онлар Аллаһдан горхдугларыны, Јарадана һөрмәт етдикләрини вә Ону кәдәрләндирмәкдән горхдугларыны сүбут етдиләр. Һамы ајдын шәкилдә ҝөрүрдү ки, бу кишиләр Аллаһын нормаларына әмәл етмәк үчүн әлләриндән ҝәлән һәр бир шеји едирләр. Пис газанҹа нифрәт етмәләри онларын мә’нәви ҹәһәтдән мөһкәмликләрини билдирирди, бу исә о демәк иди ки, һакимијјәт онлары јолдан чыхармазды. Онлар инсанларын е’тибарындан өзләринин, гоһумларынын вә ја достларынын мәнафеји наминә истифадә етмәздиләр.

Кимә исә е’тибар етмәји гәрара аларкән, бу принсипләрә әмәл етмәјимиз мүдриклик олмаздымы? Биз елә адамлар таныјырыгмы ки, онларын һәрәкәтләри Аллаһдан горхдугларыны ҝөстәрсин? Онлар Аллаһын давраныш нормаларына риајәт етмәјә гәти гәрарлыдырлармы? Онлар һәр заман әдаләтли давранаҹаг вә һәр бир шејдә өз мәнфәәтләрини ҝүдмәјә ҹан атмајаҹаг дәрәҹәдә дүзҝүн инсанлардырмы? Бу ҹүр кејфијјәтләр әкс етдирән киши вә гадынлар, шүбһәсиз ки, бизим е’тибарымыза лајигдирләр.

Бу нәдир: зәифлијин тәзаһүрү, јохса хаинлик?

Кимә исә е’тибар етмәји гәрарлашдыраркән сәбирли олмаг ваҹибдир, чүнки е’тибар бирдән-бирә јаранмыр. Кимәсә е’тибар етмәји тәдриҹән, аддымбааддым өјрәнмәк мүдриклијин тәзаһүрүдүр. Буну неҹә етмәк олар? Бир мүддәт инсанын мүәјјән вәзијјәтләрдә өзүнү неҹә апардығыны мүшаһидә етмәк олар. О, кичик мәсәләләрдә е’тибарлыдырмы? Мәсәлән, борҹ ҝөтүрдүјү шеји вахтында гајтарырмы вә сон дәрәҹә дәгигдирми? Әҝәр еләдирсә, онда биз, јәгин ки, она даһа ҹидди мәсәләләрдә дә е’тибар етмәји лазым биләҹәјик. Бу, “ән балаҹа бир ишдә садиг олан, бөјүк ишдә дә садигдир” принсипинә ујғун ҝәлир (Лука 16:10). Сечиҹи вә сәбирли олмағымыз бизә бөјүк мә’јуслугдан гачынмаға көмәк едә биләр.

Әҝәр кимсә бизим е’тибарымызы доғрултмамышса, бәс онда неҹә? Мүгәддәс Китабла таныш оланлар хатырлајаҹаглар ки, Иса Мәсиһин һәвариләри о, һәбс олунан ҝеҹә өз мүәллимләрини пис вәзијјәтдә гојдулар. Јәһуда Искарјот ону әлә верди, галанлары исә горху ичиндә гачдылар. Петер, һәтта Исаны үч дәфә инкар етди. Лакин Иса ҝөрүрдү ки, јалныз Јәһуда биләрәкдән һәрәкәт едир. Бу гәдәр ваҹиб бир анда тәрк едилмәси Исаја мане олмады ки, ҹәми бир нечә һәфтә сонра галан 11 һәварисини онлара е’тибар етдијинә әмин етсин (Матта 26:45-47, 56, 69-75; 28:16-20). Ејнилә әҝәр бизә дә елә ҝәлирсә ки, е’тибар етдијимиз адам бизә хәјанәт едиб, бу мәсәләјә ајдынлыг ҝәтирмәк јахшы оларды: фәрз едилән хәјанәт инсанын е’тибарсызлығыны сүбут едир, јохса садәҹә олараг мүвәггәти ҹисмани зәифлијин тәзаһүрү олмушдур?

Мәнә е’тибар етмәк олармы?

Е’тибар едә биләҹәји адамы сечәркән даһа еһтијатла давранмаг истәјән инсан виҹданла өзүндән сорушмалыдыр: “Мәнә е’тибар етмәк олармы? Мән өзүмә вә башгаларына гаршы һансы мәнтигә ујғун тәләбләри ирәли сүрмәлијәм?”

Шүбһәсиз ки, е’тибара лајиг адам һәмишә һәгигәти данышыр (Ефеслиләрә 4:25). О, өзүнә сәрфәли олан заман биринә бир шеј, башгаларына исә башга шеј демир. Вә әҝәр үзәринә мәс’улијјәт ҝөтүрүрсә, өз вә’дини јеринә јетирмәк үчүн әлиндән ҝәләни едир (Матта 5:37). Кимсә она нә исә шәхси бир шејини е’тибар етдикдә, е’тибарлы адам буну сирр олараг сахлајыр вә гејбәт етмир. Е’тибара лајиг адам һәјат јолдашына садигдир. О, порнографијаја тамаша етмир, сексуал фантазијалар гурмур вә ешгбазлыг етмир (Матта 5:27, 28). Е’тибара лајиг олан адам өзүнү вә аиләсини тә’мин етмәк үчүн сә’јлә чалышыр вә башгаларынын һесабына јүнҝүл газанҹ әлдә етмәјә ҹан атмыр (1 Тимотејә 5:8). Сағлам дүшүнҹәмизин бизә диктә етдији вә Мүгәддәс Јазылара әсасланан бу тәләбләри нәзәрә алараг, биз е’тибар едә биләҹәјимиз адамлары тапа биләрик. Бундан әлавә, биз өзүмүз бу тәләбләрә риајәт етмәклә, башгаларынын е’тибарына лајиг ола биләрик.

Һәр кәсә е’тибар едә биләҹәјимиз вә ки­минсә е’тибарымызы доғрултмадығы үчүн јаранан мә’јуслуғун архада галаҹағы бир дүнјада јашамаг неҹә дә ҝөзәл оларды! Бу садәҹә арзудурму? Бу, јалныз Мүгәддәс Китабын вә’дләринә ҹидди јанашанлар үчүн арзу дејил. Аллаһын Кәламында јаланын, кәләјин вә һагсызлығын, һәмчинин кәдәрин, хәстәлијин вә һәтта өлүмүн олмајаҹағы ҝөзәл “јени јер” һаггында дејилир! (2 Петер 3:13; Мәзмур 37:11, 29; Вәһј 21:3-5). Мәҝәр бу ҝәләҹәк һаггында даһа чох өјрәнмәјә дәјмәзми? Јеһованын Шаһидләри сизә бу һагда вә диҝәр һәјати ваҹиб биликләр вермәјә шад олаҹаглар.

[4-ҹү сәһифәдәки шәкил]

Е’тибарсызлыг бизи хошбәхтликдән мәһрум едир.

[5-ҹи сәһифәдәки шәкил]

Јеһова бизим е’тибарымыза һамыдан чох лајигдир.

[7-ҹи сәһифәдәки шәкилләр]

Бизләрдән һәр биримизин гаршылыглы е’тибар үзәриндә гурулмуш мүнасибәтләрә еһтијаҹы вар.