Zəbur
Davudun məzmuru. Şəhərə qalxarkən*.
124 «Yehova bizimlə olmasaydı,+ —
Qoy İsrail desin, —
2 Yehova bizimlə olmasaydı,+
Düşmənlər üstümüzə hücum edərkən,+
3 Bizə qarşı qəzəbdən alışıb yanarkən+
Diri-diri bizi udardılar.+
4 Sular bizi yuyub aparardı,
Sellər üstümüzdən aşardı.+
5 Azğın sular bizi basıb keçərdi.
6 Yehovaya şükür olsun,
Bizi onların dişinə vermədi.
7 Canımız bir quş kimi
Ovçunun tələsindən qurtuldu.+
Tələ qırıldı,
Biz azad olduq.+
8 Yeri-göyü yaradanın,
Yehovanın adıdır köməyimiz».+