Gikan sa Among mga Magbabasa

Unsa ka Hinungdanon ang Panagway?

Buot kong mopasalamat kaninyo sa inyong artikulo “Mga Batan-on Nangutana . . . Unsa ka Hinungdanon ang Panagway?” (Hunyo 8, 1986) Ako 15 anyos ug taas kaayo ako, 5 ka tiil ug 8 ka pulgada sa eksakto. Kanunay akong nagreklamo tungod sa akong pagkataas, apan naamgohan ko pinaagi sa inyong artikulo nga dili makababag ang akong gitas-on sa akong personalidad. Gawas pa, ang hinungdanon mao ang katahom sa sulod, dili ang gawas.

J. D., Louisiana

Down’s Syndrome

Unsa ka makalilipay ang pagbasag sama ka makapalipayng sugilanon sa mga ginikanan nga mahigugmaong motabang sa ilang baldadong anak. (“Katloan ka Tuig nga Gugma ug Pagmahal,” Hulyo 8, 1986) Nakadayeg kaayo ako sa ilang pagmahal. Daghang katuigan na akong nagtrabaho sa usa ka institusyon nga dinhi ibutang kining mga bataa. Tapos nakabasa ning artikuloha, nagtuo ako nga kining mga bataa gibutang didto tungod kay maulaw kanila ang ilang mga ginikanan o mibati nga wala nay paglaom pa alang kanila. Sanglit ang mga bata nga may Down’s syndrome nagkinahanglan ug dakong pagtagad ug pag-atiman, ang institusyon dili mao ang sulbad sa pagtabang kanila. Kulang kaayo ang mga empliyado sa pag-atiman sa matag usa, busa ang mga bata hatagag tambal sa pagpakalma kanila aron makatulog sa kadaghanang panahon. Mas maayog kahimtang ang mga bata diha sa balay sa ilang kaugalingong mga palibot.

D. H., Maryland

Nagkalainlain ang mga sirkumstansiya, apan uyon kami kon ang pamilya may emosyonal nga kusog ug makaatiman sa bata nga may Down’s syndrome, mas maayong sulbad kini kay sa pagbutang sa bata diha sa usa ka institusyon.—ED.

Dihang Makalaay Kaayo ang Magtutudlo

Ang inyong artikulo “Mga Batan-on Nangutana . . . Unsaon Nako Pagkakat-on Dihang Makalaay Kaayo ang Akong Magtutudlo?” (Agosto 8, 1986) nagpadayag ug ekselenteng impormasyon ug maayong tambag alang sa tanan diha sa tunghaan. Inyong gipakita nga ang pagkakat-on nagkinahanglag paningkamot, ug ang mga estudyante makamugnag mas maayong atmospera sa pagkakat-on pinaagi sa pakigbahin sa klase ug sa pagpangutana nga ibangon sa matinahuron.

M. C., Minnesota

Salamat kaninyo sa artikulong “Mga Batan-on Nangutana . . . Sa Unsang Paagi Akong Ikasabot ang Akong Magtutudlo?” (Abril 22, 1986) Sa tunghaang elementarya gidaot sa akong mga higala ang mga magtutudlo, busa dihang misugod ako sa pagtungha sa hayskol dako kaayo ang akong kasuko kanila, ilabina sa akong magtutudlo sa Italyano. Sukad nga nabasa nako ang inyong artikulo, nabag-o ang akong kaisipan. Dili lang kay nagkasinabot kamig maayo kaniya apan abtik akong mohimo sa akong homwork ug mamati sa eskuylahan.

D. M., Italya

Kon ang Usa sa Imong Minahal Mamatay

Ang akong asawa ug ako buot mopahayag sa among kinasingkasing nga pasalamat niadtong katingalahang artikulo “Kon ang Usa sa Imong Minahal Mamatay . . . ” (Oktubre 22, 1985) Nakatabang kadto kanamo ug dako. Ang among anak nag-antos sa leukemia sulod sa nuybe ka tuig dihang migula kadtong artikuloha, ug ako ug ang akong asawa nakapatulo nag daghang mga luha. Dayon sa miaging Disyembre namatay ang among anak nga lalaki sa iyang ika-14ng panuigon. Nakaagak kini sa gusto kong isulti: ‘Merci beaucoup.’ Gisunod sa tanan namong mga Saksi nga mga igsoong lalaki ug babaye ang sugyot nga gihatag sa artikulo “Kon sa Unsang Paagi Makatabang ang Uban.” Karon mibati kami nga makatabang sa among mga kauban sa sama nga mga panahon sa kasubo. Salamat kaayo kaninyo.

C. L., Pransiya