Kalisang sa Biyahe 811

Pebrero 24, 1989. Usa pa ka oras ang edad sa adlaw. Uban sa akong asawa, si Linda, gilaoman ko nga mahiuli sa pinuy-anan namong yuta sa Australia sa 12 o kapin pang mga oras. Ang Biyahe 811 paingon sa New Zealand, ang unang bahin sa biyahe namo pauli, nagsaad nga molabaw ug diyutay kay sa kasagaran nga biyahe.

Sa bayente minutos namo nga paglupad, nakugang kami sa kusog nga lagubo sa tuo nga kilid sa ayroplano. Nahugno ang usa ka seksiyon sa interyor sa ayroplano, usa ka lumbay lang gikan namo. Ang mga tipak ug fiberglass napasad sa kamarote. Ang hangin nga labihang kusoga mihaguros sa sulod sa ayroplano. Wala diay kami masayod nga ang siyam ka pasahero gipadpad pagawas sa ayroplano—nga usa kanila nasuyop sa usa sa mga makina sa tuo sa ayroplano!

Ang nahabuangbuang nga siyagit sa mga pasahero gilumsan sa daguok sa mihuros nga hangin ug sa nauyog nga kasko sa ayroplano. Si Linda ug ako nagtinan-away na lang sa usag usa. Ang mga pulong dili na kinahanglan. Nasayod mi nga kami mangamatay na!

Nag-atubang sa Tinong Kamatayon

Mibalikid ako ug nakamatikod nga nangahulog ang mga oxygen mask gikan sa kisame alang sa kadaghanang pasahero apan wala alang kang Linda ug kanako. Mitindog ako aron sulayan paglangkat ang sudlanan sa mask apan gibira ako sa akong asawa aron mobalik sa paglingkod.

Bisan pa niana, nakabira kami sa among mga salbabida gikan sa ilalom sa mga lingkoranan ug mitikubo kami sa lingkoranan andam sa pagkahulog sa ayroplano. Sumala sa among nasayran, nagpadulong kami sa pagkahulog sa Pasipiko!

Nagtinan-away na usab kami ni Linda. “Gihigugma ko ikaw, Linda,” matud ko. “Gihigugma ko usab ikaw,” mitubag siya. Nga mibalik sa pagtikubo, akong giduko ang akong ulo, ug ako miampo kang Jehova nga Diyos.

Kasagarang madungog nimo nga mokidlap ang mga talan-awon sa ilang mga kinabuhi atubangan sa mga tawong duol nang mamatay. Kana nasinati namong duha. Kami gimakmak usab sa ‘mga kon unta.’ Ang akong asawa ug ako maoy mga Saksi ni Jehova. Naglaom ako nga may adlaw nga makuwalipikadong ministeryal nga alagad sa lokal nga kongregasyon. Apan niadto daw tino nang dili ko na makab-ot kanang tumonga. Si Linda gihasol sa pagbasol kay wala sukad makasulod sa bug-os-panahong buluhaton sa pagsangyaw isip payunir, nga kanunay niyang gihisgotan nga buhaton.

Ako misangpit na usab kang Jehova, nga niadtong panahona sa kusog, nga ang tuo kong kamot nagkupot sa kang Linda. Usa sa mga kamarera malisangong nangaliyupo nga ang tanang pasahero magpabilin sa paglingkod. Sa gawas, lunlon nga kangitngitan. Sa sulod, hilabihang kalisang.

‘Unsa kahay mahitabo kon si Linda mamatay ug ako maluwas?’ ako naghunahuna. ‘Unsay hunahunaon sa iyang mga ginikanan kanako tungod sa pagkuha sa ilang anak babaye ug wala makadala kaniya sa pagpauli?’ Ang paglaom sa pagkabanhaw nahimong bililhon kaayo kanamo niadtong gutloa.

Nga namalandong sa diyutayng purohan nga maluwas sa pagkahulog, ako naghunahuna sa paglukso ngadto sa dagat ug pag-atubang sa mga iho. Akong gitan-aw ang akong mga tiil ug gikawhat ang akong sapatos ilalom sa lingkoranan sa akong atubangan. ‘Kon atakehon ako sa iho,’ ako naghunahuna, ‘maglisod siya sa pagdulot sa akong sapatos!’ Dili makataronganon? Oo. Apan ang pagkamakataronganon kulang sa maong mga panahon.

Paglanding!

Sa kalit, usa ka anunsiyo: “Dos minutos paingon sa paglanding!”

“Dos minutos paingon sa paglanding?” ako nalibog. ‘Dili ka molanding sa dagat—ikaw mahulog,’ ako naghunahuna. ‘Kami kaha mibalik sa Honolulu?’ Sa mga gutlo ako natubag. Misiga ang mga suga, ug nabatonan namo ang labing hapsay nga paglanding. Mibutho ang nagsigabong pakpak sa mga pasahero sa paghunong sa ayroplano! Nagpabilin akong nalup-og sa akong gilingkoran. Apan wala magdugay. Sa taudtaod miabot ang tawag nga pahaw-asan ug tawo ang ayroplano. Miadto kami sa mga ganghaang gulaanan ug mipadalus-os paingon sa runway sa ubos.

Sa luwas nga distansiya gikan sa naguba nga ayroplano, akong gisusi ang hinungdan sa among tunga sa oras nga kalisang: Ang usa ka bahin nga 10 ka metros sa kasko nakanlat, nga nabantang ang unom ka lumbay sa seksiyong business-class, usa ka bahin sa butanganan sa kargamento, ug gamayng bahin sa primera klase. Nakahinumdom ako nga nakamatikod nga ang enterong seksiyon sa lingkoranan sa business-class nagpabiling wala maunsa ug gibatig kahupayan nga ang tanan luwas gayod. Pagkasayop nako! Misangpot nga mga unom ka lumbay ang gipadpad gayod pagawas sa jet, nga nagdala sa siyam ka pasahero ngadto sa ilang makalilisang nga kamatayon.

Samtang ang usa ka bus nga tighatodhatod nagdala namo balik sa dakong terminal, ang mga pasahero naglingaw sa usag usa. Nadayag nga dugang ug dugang kanila ang na-shock. Sa pag-abot sa terminal, ang tanang teleponong magamit dihadiha gigamit. Ang nangalisang nga mga pasahero nagtawag sa mga sakop sa pamilya sa dili pa sila makuratan sa mga taho sa radyo ug telebisyon.

Dili ako mahikalimot sa sunod unom ka oras: Ang nagkadugo ug gikulbaang mga pasahero napasad sa hawanan sa airport. Ang mga tigbalita ug mga abogado nagtigom sa gawas. Ang mga taga-kompaniya sa ayroplano naningkamot sa pagsalipod kanamo gikan kanila. Kanunayng ihap sa pasahero samtang ang opisyales nakigdut-anay aron sa pagtino kon kinsa, sa pagkamatuod, ang kulang.

Sa ulahi, ang matag pasahero gisukitsukit sa mga tiktik sa U.S. Federal Bureau of Investigation, nga maikagon sa pag-establisar sa labing madali kon kaha ang kalihokan sa mga terorista maoy responsable sa aksidente. Mipatim-aw nga kadto lagmit dili, apan hisabtang ang mga awtoridad sa kompaniya sa ayroplano mabalak-on. Duha ka bulang miagi, ang pagbomba sa terorista nakapahulog sa usa ka jet sa Lockerbie, Scotland. Ugaling, among nasayran sa ulahi nga ang kapakyasan sa estruktura mao ang lagmit nga hinungdan sa trahedya sa biyahe 811.

Sa Kataposan Nakapauli sa Balay!

Human sa kadiyut nga pahulay ug sa init nga pagkaon sa usa ka hotel sa Waikiki, kami gisultihan nga ang biyahe giotro sa pag-eskedyul sa ulahi niadtong gabhiona. Samtang ang pipila mipalabi sa pagpabilin sa Waikiki aron maulian, si Linda ug ako ug dinosena pang uban mihukom nga hikalimtan sa labing madali ang maong daotang kasinatian. Bisan pa niana ang among biyahe gikan sa Honolulu maoy usa ka kasinatiang makapanerbiyos. Ang labing gamayng lihok sa ayroplano nakapakurog pataas paubos sa among dugokan. Nabuhian sa usa sa tripulante ang usa ka plastik nga tasa nga may yelo ug ang tingog nakapakurat. Ang mga lumbay sa mga pasahero, apil ako, nakalukso gikan sa among mga lingkoranan.

Hinuon, sa nahaigong panahon kami nakaabot nga luwas ug maayo sa Australia. Ang usa ka paryente, nga dili sama namog relihiyon, miingon nga ang among pagtuo ang lagmit nakatabang namo sa pagsagubang sa drama sa kahanginan. Ug sa paghinumdom niadtong makahahadlok nga biyahe, si Linda ug ako walay pagduhaduha nga ang among pagsalig kang Jehova nga Diyos ug ang among seguradong pagtuo sa iyang saad sa pagkabanhaw maoy dakong paglipay kanamo.

Bisan tuod dili kami makaingon nga milagroso ang among pagkaluwas, kami mapasalamaton gayod nga kami buhi. Sa pagkamatuod, ang kasinatian nakatabang namo nga pabilhang labaw pa nga ang kinabuhi maoy bililhong gasa gikan sa Diyos. Ug kami mas determinado kay sukad masukad sa paggamit niana sa bug-os sa iyang kadayegan.—Sumala sa giasoy ni Roger White.

[Letrato ni Roger ug Linda White sa panid 16]