Yn Ôl Luc

3 Yn y 15fed flwyddyn o deyrnasiad Tiberius Cesar, pan oedd Pontius Peilat yn llywodraethwr ar Jwdea, Herod* yn rheolwr rhanbarthol* ar Galilea, Philip ei frawd yn rheolwr rhanbarthol ar wlad Itwrea a Trachonitis, a Lysanias yn rheolwr rhanbarthol ar Abilene, 2 yn nyddiau’r prif offeiriaid Annas a Caiaffas, rhoddodd Duw neges i Ioan fab Sechareia yn yr anialwch.

3 Felly aeth ef drwy’r holl ardal o gwmpas yr Iorddonen, gan bregethu am fedydd sy’n symbol o edifeirwch am faddeuant pechodau, 4 yn union fel mae’n ysgrifenedig yn llyfr y proffwyd Eseia: “Llais un yn galw yn yr anialwch: ‘Paratowch ffordd Jehofa! Gwnewch ei lwybrau’n syth. 5 Mae’n rhaid i bob dyffryn gael ei lenwi, a phob mynydd a bryn eu lefelu; mae’n rhaid i’r ffyrdd troellog gael eu gwneud yn syth, a’r ffyrdd garw gael eu gwneud yn esmwyth; 6 a bydd pob cnawd* yn gweld achubiaeth Duw.’”

7 Felly dechreuodd ddweud wrth y tyrfaoedd a oedd yn dod allan i gael eu bedyddio ganddo: “Gwiberod* ydych chi! Pwy sydd wedi eich rhybuddio chi i ffoi rhag y dicter sydd i ddod? 8 Felly, cynhyrchwch ffrwyth sy’n dangos edifeirwch. Peidiwch â dechrau dweud wrthoch chi’ch hunain, ‘Mae gynnon ni Abraham yn dad i ni.’ Oherwydd rydw i’n dweud wrthoch chi fod Duw yn gallu codi plant i Abraham o’r cerrig hyn. 9 Yn wir, mae’r fwyell eisoes wrth wraidd y coed. Bydd pob coeden, felly, sydd ddim yn cynhyrchu ffrwyth da yn cael ei thorri i lawr a’i thaflu i’r tân.”

10 Ac roedd y tyrfaoedd yn gofyn iddo: “Beth, felly, y dylen ni ei wneud?” 11 Atebodd yntau: “Dylai’r dyn sydd â dau grys* rannu â’r dyn sydd heb grys, a dylai’r un sydd â rhywbeth i’w fwyta wneud yr un peth.” 12 Daeth hyd yn oed casglwyr trethi i gael eu bedyddio, a dywedon nhw wrtho: “Athro, beth dylen ni ei wneud?” 13 Dywedodd wrthyn nhw: “Peidiwch â mynnu* mwy na’r dreth sydd wedi ei gosod.” 14 Hefyd, roedd milwyr yn gofyn iddo: “Beth dylen ni ei wneud?” Ac meddai wrthyn nhw: “Peidiwch â gorfodi neb i roi arian ichi na chyhuddo rhywun ar gam, ond byddwch yn fodlon ar eich cyflog.”*

15 Nawr roedd y bobl yn disgwyl am y Meseia ac roedd pawb yn rhesymu yn eu calonnau am Ioan, “Tybed ai Ioan ydy’r Crist?” 16 Atebodd Ioan, gan ddweud wrth bawb: “O’m rhan fy hun, rydw i’n eich bedyddio chi â dŵr, ond mae’r un sy’n gryfach na mi yn dod, a dydw i ddim yn deilwng i ddatod carrai* ei sandalau. Bydd ef yn eich bedyddio chi â’r ysbryd glân ac â thân. 17 Mae rhaw nithio yn ei law er mwyn glanhau’n llwyr ei lawr dyrnu ac er mwyn casglu’r gwenith i’w ysgubor, ond bydd ef yn llosgi’r us â thân na ellir ei ddiffodd.”

18 Hefyd, rhoddodd ef lawer o anogaeth a pharhaodd i gyhoeddi newyddion da i’r bobl. 19 Ond gan fod Ioan wedi ceryddu Herod, rheolwr y rhanbarth, ynglŷn â Herodias, gwraig ei frawd, ac ynglŷn â’r holl bethau drwg roedd ef wedi eu gwneud, 20 dyma Herod yn ychwanegu’r canlynol at yr holl weithredoedd hynny: Gwnaeth ef gloi Ioan yn y carchar.

21 Nawr pan oedd yr holl bobl yn cael eu bedyddio, cafodd Iesu hefyd ei fedyddio. Tra oedd yn gweddïo, cafodd y nef ei hagor, 22 a daeth yr ysbryd glân i lawr arno ar ffurf colomen, a daeth lais allan o’r nef: “Ti yw fy Mab annwyl; rwyt ti wedi fy mhlesio i’n fawr iawn.”*