Yn Ôl Marc
9 Ar ben hynny, dywedodd ef wrthyn nhw: “Yn wir rydw i’n dweud wrthoch chi fod ’na rai ohonoch chi sy’n sefyll yma na fydd yn profi blas marwolaeth o gwbl hyd nes iddyn nhw yn gyntaf weld Teyrnas Dduw ar ôl iddi ddod mewn grym.” 2 Chwe diwrnod yn ddiweddarach dyma Iesu’n cymryd Pedr, Iago, ac Ioan a mynd â nhw i fyny mynydd uchel ar eu pennau eu hunain. Ac fe gafodd gwedd Iesu ei thrawsnewid* o’u blaenau nhw; 3 dechreuodd ei ddillad ddisgleirio, gan ddod yn fwy gwyn nag y byddai unrhyw lanhawr dillad ar y ddaear yn gallu eu gwynnu nhw. 4 Hefyd, ymddangosodd Elias ynghyd â Moses iddyn nhw, ac roedden nhw’n sgwrsio â Iesu. 5 Yna dywedodd Pedr wrth Iesu: “Rabbi, peth da yw inni fod yma. Gad inni godi tair pabell, un i ti, un i Moses, ac un i Elias.” 6 Yn wir, doedd ef ddim yn gwybod sut i ymateb, oherwydd eu bod nhw wedi dychryn gymaint. 7 A dyma gwmwl yn ffurfio ac yn eu gorchuddio nhw, a daeth llais allan o’r cwmwl: “Hwn ydy fy Mab annwyl. Gwrandewch arno.” 8 Ac yn sydyn, edrychon nhw o gwmpas a gweld doedd neb gyda nhw mwyach oni bai am Iesu.
9 Wrth iddyn nhw ddod i lawr o’r mynydd, fe orchmynnodd iddyn nhw’n llym i beidio ag adrodd wrth neb am yr hyn roedden nhw wedi ei weld hyd nes y byddai Mab y dyn wedi cael ei atgyfodi o’r meirw. 10 Cymeron nhw’r hyn a ddywedodd o ddifri,* ond roedden nhw’n trafod ymhlith ei gilydd beth roedd yr atgyfodi hwn o’r meirw yn ei olygu. 11 A dechreuon nhw ei holi, gan ddweud: “Pam mae’r ysgrifenyddion yn dweud bod rhaid i Elias ddod yn gyntaf?” 12 Dywedodd wrthyn nhw: “Mae Elias yn dod yn gyntaf ac yn adfer pob peth; ond sut mae’n ysgrifenedig am Fab y dyn, ei fod yn gorfod dioddef llawer o bethau a chael ei drin mewn ffordd ddirmygus? 13 Ond rydw i’n dweud wrthoch chi fod Elias, yn wir, wedi dod ac fe wnaethon nhw iddo beth bynnag roedden nhw eisiau ei wneud, yn union fel mae’n ysgrifenedig amdano.”
14 Pan ddaethon nhw at y disgyblion eraill, fe sylwon nhw ar dyrfa fawr o’u cwmpas nhw, ac roedd ’na ysgrifenyddion yn dadlau â nhw. 15 Ond cyn gynted ag y gwelodd yr holl dyrfa ef, roedden nhw wedi syfrdanu, a rhedon nhw ato i’w gyfarch. 16 Felly gofynnodd iddyn nhw: “Beth rydych chi’n dadlau â nhw amdano?” 17 Ac atebodd un o’r dyrfa ef: “Athro, rydw i wedi dod â fy mab atat ti oherwydd bod ’na ysbryd mud ynddo. 18 Le bynnag y mae hwnnw yn gafael ynddo, mae’n ei daflu ar y llawr, ac mae ewyn yn dod allan o’i geg ac mae’n crensian ei ddannedd ac yn colli ei gryfder. Gofynnais i dy ddisgyblion i’w fwrw allan, ond doedden nhw ddim yn gallu gwneud hynny.” 19 Atebodd drwy ddweud wrthyn nhw: “O genhedlaeth ddi-ffydd, am faint mae’n rhaid imi barhau gyda chi? Am faint mae’n rhaid imi eich goddef chi? Dewch ag ef ata i.” 20 Felly daethon nhw â’r bachgen ato ond, o’i weld, achosodd yr ysbryd i’r plentyn gael ffitiau ar unwaith. Ac ar ôl syrthio ar y llawr, roedd yn dal i rolio o gwmpas, ac ewyn yn dod allan o’i geg. 21 Yna gofynnodd Iesu i’r tad: “Ers faint mae hyn wedi bod yn digwydd iddo?” Dywedodd yntau: “O’i blentyndod, 22 ac yn aml y byddai’n ei daflu i mewn i’r tân a hefyd i mewn i’r dŵr i’w ladd. Ond os wyt ti’n gallu gwneud rhywbeth, bydda’n dosturiol wrthon ni a helpa ni.” 23 Dywedodd Iesu wrtho: “Pam rwyt ti’n dweud, ‘Os wyt ti’n gallu’? Yn wir, mae pob peth yn bosib i’r sawl sydd â ffydd.” 24 Ar unwaith, gwaeddodd tad y plentyn a dweud: “Mae gen i ffydd! Helpa fi i gael mwy o ffydd!”
25 Gan fod Iesu wedi sylwi bod ’na dyrfa yn rhuthro tuag atyn nhw, ceryddodd yr ysbryd aflan, gan ddweud wrtho: “Yr ysbryd mud a byddar, rydw i’n gorchymyn iti, tyrd allan ohono a phaid â mynd i mewn iddo eto!” 26 Ar ôl gweiddi a dioddef llawer o ffitiau, daeth allan, ac roedd y plentyn yn ymddangos fel petai wedi marw, nes i’r rhan fwyaf o’r bobl ddweud: “Mae wedi marw!” 27 Ond gafaelodd Iesu yn ei law a’i godi, a safodd ar ei draed. 28 Felly ar ôl iddo fynd i mewn i dŷ, gofynnodd ei ddisgyblion iddo’n breifat: “Pam nad oedden ni’n gallu ei fwrw allan?” 29 Dywedodd wrthyn nhw: “Dim ond drwy weddi y gall y math hwn ddod allan.”
30 Fe wnaethon nhw adael y lle hwnnw a theithio drwy Galilea, ond doedd ef ddim eisiau i neb wybod am y peth. 31 Oherwydd roedd yn dysgu ei ddisgyblion ac yn dweud wrthyn nhw: “Mae Mab y dyn yn mynd i gael ei fradychu a’i roi yn nwylo dynion, a byddan nhw’n ei ladd, ond er iddo gael ei ladd, bydd ef yn codi dri diwrnod yn ddiweddarach.” 32 Fodd bynnag, doedden nhw ddim yn deall yr hyn a ddywedodd, ac roedden nhw’n ofni ei holi.
33 Ac fe ddaethon nhw i Gapernaum. Pan oedd y tu mewn i’r tŷ, gofynnodd gwestiwn iddyn nhw: “Beth roeddech chi’n ffraeo amdano ar y ffordd?” 34 Arhoson nhw’n dawel, oherwydd ar y ffordd roedden nhw wedi bod yn dadlau ymhlith ei gilydd am bwy oedd y mwyaf pwysig. 35 Felly eisteddodd i lawr a galw’r Deuddeg a dweud wrthyn nhw: “Os ydy rhywun eisiau bod yn gyntaf, mae’n rhaid iddo fod yn olaf o bawb ac yn weinidog i bawb.” 36 Yna cymerodd blentyn bach a’i osod yn eu canol nhw; cymerodd y plentyn yn ei freichiau, a dywedodd wrthyn nhw: 37 “Mae pwy bynnag sy’n derbyn y plentyn bach hwn ar sail fy enw i yn fy nerbyn innau hefyd; ac mae pwy bynnag sy’n fy nerbyn i hefyd yn derbyn yr Un a wnaeth fy anfon i.”
38 Dywedodd Ioan wrtho: “Athro, fe welson ni rywun yn bwrw cythreuliaid allan yn defnyddio dy enw, ac fe wnaethon ni geisio ei rwystro, am nad oedd yn ein dilyn ni.” 39 Ond dywedodd Iesu: “Peidiwch â cheisio ei rwystro, oherwydd fydd neb sy’n gwneud gwyrth ar sail fy enw i yn gallu dweud unrhyw beth drwg amdana i yn fuan wedyn. 40 Oherwydd mae pwy bynnag sydd ddim yn ein herbyn ni o’n plaid ni. 41 A phwy bynnag sy’n rhoi cwpanaid o ddŵr i chi i’w yfed oherwydd eich bod chi’n perthyn i Grist, rydw i’n dweud wrthoch chi’n wir, ni fydd hwnnw ar unrhyw gyfri yn colli ei wobr. 42 Ond pwy bynnag sy’n baglu un o’r rhai bychain hyn sydd â ffydd, byddai’n well iddo petai maen melin sy’n cael ei droi gan asyn yn cael ei roi am ei wddf ac yntau’n cael ei fwrw i mewn i’r môr.
43 “Os ydy dy law yn gwneud iti faglu, torra hi i ffwrdd. Mae’n well iti dderbyn bywyd wedi dy anafu na mynd i ffwrdd â dwy law i mewn i Gehenna,* i mewn i’r tân na all gael ei ddiffodd. 44 —— 45 Ac os ydy dy droed yn gwneud iti faglu, torra ef i ffwrdd. Mae’n well iti dderbyn bywyd yn gloff na chael dy daflu â dau droed i mewn i Gehenna.* 46 —— 47 Ac os ydy dy lygad yn gwneud iti faglu, tafla ef i ffwrdd. Mae’n well iti fynd i mewn ag un llygad i Deyrnas Dduw na chael dy daflu â dau lygad i mewn i Gehenna,* 48 lle dydy’r cynrhonyn ddim yn marw na’r tân yn diffodd.
49 “Oherwydd mae’n rhaid i bawb gael ei halltu â thân. 50 Da ydy halen, ond os ydy’r halen yn colli ei flas hallt, sut byddwch chi’n cael ei flas hallt yn ôl? Dylech chi gael halen ynoch chi’ch hunain, a chadwch heddwch gyda’ch gilydd.”