Yn Ôl Marc
11 Nawr pan ddaethon nhw’n agos i Jerwsalem, i Bethffage a Bethania ger Mynydd yr Olewydd, fe anfonodd ddau o’i ddisgyblion 2 a dweud wrthyn nhw: “Ewch i mewn i’r pentref sydd o fewn golwg, a chyn gynted ag yr ewch chi i mewn iddo, fe welwch chi ebol wedi ei rwymo, un nad oes unrhyw ddyn wedi eistedd arno hyd nawr. Gollyngwch ef a dewch ag ef yma. 3 Ac os bydd rhywun yn dweud wrthoch chi, ‘Pam rydych chi’n gwneud hyn?’ dywedwch, ‘Yr Arglwydd sydd ei angen a bydd ef yn ei anfon yn ôl yma ar unwaith.’” 4 Felly aethon nhw i ffwrdd a dod o hyd i’r ebol wedi ei rwymo wrth ddrws, y tu allan ar y stryd, a dyma nhw’n ei ollwng yn rhydd. 5 Ond dywedodd rhai o’r bobl a oedd yn sefyll yno: “Pam rydych chi’n gollwng yr ebol yn rhydd?” 6 Atebon nhw yn union fel roedd Iesu wedi dweud, a dyma nhw’n caniatáu iddyn nhw fynd.
7 Ac fe ddaethon nhw â’r ebol at Iesu, a rhoi eu cotiau arno, ac eisteddodd yntau arno. 8 Hefyd, taenodd llawer eu cotiau ar y ffordd, ond torrodd eraill ganghennau deiliog o’r caeau. 9 Ac roedd y rhai a oedd yn mynd ar y blaen a’r rhai a oedd yn dod o’r tu ôl yn parhau i weiddi: “Plîs, achuba ef! Bendigedig yw’r un sy’n dod yn enw Jehofa! 10 Bendigedig ydy’r Deyrnas sy’n dod, Teyrnas ein tad Dafydd! Plîs, achuba ef, ti sydd yn y nefoedd!” 11 Ac aeth i mewn i Jerwsalem ac i’r deml, ac edrychodd o gwmpas ar bopeth, ond gan fod yr awr eisoes yn hwyr, fe aeth allan i Fethania gyda’r Deuddeg.
12 Y diwrnod wedyn, pan oedden nhw’n gadael Bethania, roedd Iesu wedi llwgu. 13 Fe welodd o bell goeden ffigys a dail arni, ac aeth i weld a fyddai’n gallu dod o hyd i rywbeth arni. Ond pan ddaeth ati, fe welodd ddim byd ond dail, oherwydd doedd hi ddim eto’n dymor ffigys. 14 Felly dywedodd wrthi: “Ni fydd neb yn bwyta ffrwyth ohonot ti byth eto.” Ac roedd ei ddisgyblion yn gwrando.
15 Fe ddaethon nhw nawr i Jerwsalem. Yno, aeth i mewn i’r deml a dechrau taflu allan y rhai a oedd yn gwerthu ac yn prynu yn y deml, a throi drosodd fyrddau’r rhai oedd yn cyfnewid arian a meinciau’r rhai oedd yn gwerthu colomennod, 16 ac ni fyddai’n gadael i neb gario llestr drwy’r deml. 17 Roedd yn dysgu ac yn dweud wrthyn nhw: “Onid ydy hi’n ysgrifenedig, ‘Bydd fy nhŷ yn cael ei alw’n dŷ gweddi i’r holl genhedloedd’? Ond rydych chi wedi ei wneud yn ogof lladron.” 18 A chlywodd y prif offeiriaid a’r ysgrifenyddion am hyn, a dechreuon nhw edrych am ffordd i’w ladd; am eu bod nhw’n ei ofni, oherwydd roedd yr holl dyrfa wedi rhyfeddu at ei ddysgeidiaeth.
19 Pan aeth hi’n hwyr, aethon nhw allan o’r ddinas. 20 Ond pan oedden nhw’n pasio heibio yn gynnar yn y bore, fe welson nhw’r goeden ffigys eisoes wedi crino o’i gwraidd. 21 O gofio am y goeden, dywedodd Pedr wrtho: “Rabbi, edrycha! mae’r goeden ffigys y gwnest ti ei melltithio wedi crino.” 22 Atebodd Iesu nhw: “Rhowch ffydd yn Nuw. 23 Yn wir rydw i’n dweud wrthoch chi y bydd pwy bynnag sy’n dweud wrth y mynydd hwn, ‘Cod a thafla dy hun i mewn i’r môr,’ heb amau yn ei galon, ond sydd â ffydd y bydd yr hyn mae’n ei ddweud yn digwydd, fe fydd hynny’n digwydd. 24 Dyma pam rydw i’n dweud wrthoch chi, yr holl bethau rydych chi’n gweddïo amdanyn nhw ac yn gofyn amdanyn nhw, gofynnwch mewn ffydd eich bod chi wedi eu derbyn nhw, ac fe fyddwch chi’n eu cael nhw. 25 A phan fyddwch chi’n sefyll yn gweddïo, os bydd gynnoch chi rywbeth yn erbyn rhywun arall, maddeuwch iddyn nhw, er mwyn i’ch Tad sydd yn y nefoedd hefyd faddau i chi eich pechodau.” 26 ——
27 Daethon nhw eto i Jerwsalem. A thra oedd ef yn cerdded yn y deml, daeth y prif offeiriaid a’r ysgrifenyddion a’r henuriaid ato 28 a dweud wrtho: “Drwy ba awdurdod rwyt ti’n gwneud y pethau hyn? Neu pwy a roddodd yr awdurdod hwn iti i wneud y pethau hyn?” 29 Dywedodd Iesu wrthyn nhw: “Fe wna innau ofyn un cwestiwn i chi. Atebwch fi, ac fe wna i ddweud wrthoch chi drwy ba awdurdod rydw i’n gwneud y pethau hyn. 30 A oedd bedydd Ioan yn dod o’r nef neu o ddynion?* Atebwch fi.” 31 Felly dechreuon nhw resymu ymhlith ei gilydd, gan ddweud: “Os ydyn ni’n dweud, ‘O’r nef,’ bydd ef yn dweud, ‘Pam, felly, wnaethoch chi ddim credu ynddo?’ 32 Ond a allwn ni feiddio dweud, ‘O ddynion’?” Roedden nhw’n ofni’r dyrfa, oherwydd eu bod nhw i gyd yn meddwl bod Ioan yn wir wedi bod yn broffwyd. 33 Felly atebon nhw Iesu: “Dydyn ni ddim yn gwybod.” Dywedodd Iesu wrthyn nhw: “Dydw innau chwaith ddim yn mynd i ddweud wrthoch chi drwy ba awdurdod rydw i’n gwneud y pethau hyn.”