Nehemeia
13 Ar y diwrnod hwnnw cafodd llyfr Moses ei ddarllen yng nghlyw’r bobl, a gwnaethon nhw ddarganfod ynddo na ddylai unrhyw Ammoniad na Moabiad byth ddod i mewn i gynulleidfa’r gwir Dduw, 2 oherwydd doedden nhw ddim wedi cwrdd â’r Israeliaid â bara a dŵr, ond yn hytrach roedden nhw wedi cyflogi Balaam yn eu herbyn nhw er mwyn eu melltithio nhw. Sut bynnag, gwnaeth ein Duw droi’r felltith yn fendith. 3 Unwaith iddyn nhw glywed y Gyfraith, dechreuon nhw wahanu pob person estron* oddi wrth Israel.
4 Nawr cyn hyn, yr offeiriad a oedd yn gyfrifol am storfeydd* tŷ* ein Duw oedd Eliasib, un o berthnasau Tobeia. 5 Roedd ef wedi gadael i Tobeia ddefnyddio storfa* fawr, lle roedden nhw’n arfer rhoi’r offrwm grawn, y thus, y llestri, a’r ddegfed ran o’r grawn, y gwin newydd, a’r olew; y pethau a oedd yn perthyn i’r Lefiaid, y cantorion, a’r porthorion, yn ogystal â’r cyfraniad ar gyfer yr offeiriaid.
6 Ar yr adeg honno doeddwn i ddim yn Jerwsalem, oherwydd es i at Artacsercses brenin Babilon yn y ddeuddegfed flwyddyn ar hugain* o’i deyrnasiad; a pheth amser wedyn gofynnais i’r brenin am ganiatâd i adael am gyfnod. 7 Yna des i i Jerwsalem a darganfod y peth ofnadwy roedd Eliasib wedi ei wneud ar ran Tobeia, drwy adael iddo ddefnyddio storfa yng nghwrt tŷ’r gwir Dduw. 8 Doedd hyn ddim yn fy mhlesio i o gwbl, felly gwnes i daflu holl ddodrefn Tobeia allan o’r storfa. 9 Ar ôl hynny gorchmynnais iddyn nhw lanhau’r storfeydd; a rhoddais i lestri tŷ’r gwir Dduw yn ôl yno gyda’r offrwm grawn a’r thus.
10 Gwnes i hefyd ddarganfod nad oedd y Lefiaid wedi cael y cyfraniadau a oedd yn perthyn iddyn nhw, felly roedd y Lefiaid a’r cantorion a oedd yn gwneud y gwaith wedi gadael, pob un i’w gae ei hun. 11 Felly gwnes i geryddu’r dirprwy reolwyr a dweud: “Pam mae tŷ’r gwir Dduw wedi cael ei esgeuluso?” Yna casglais y Lefiaid at ei gilydd a’u haseinio nhw’n ôl i’w dyletswyddau. 12 Yna daeth Jwda gyfan â’r ddegfed ran o’r grawn, y gwin newydd, a’r olew i mewn i’r storfeydd. 13 Wedyn gwnes i benodi Selemeia yr offeiriad, Sadoc y copïwr,* a Pedaia o blith y Lefiaid i fod yn gyfrifol am y storfeydd, a Hanan, mab Saccur, mab Mataneia oedd eu helpwr, oherwydd roedd y dynion hyn yn cael eu hystyried yn ddibynadwy. Eu cyfrifoldeb nhw oedd dosbarthu’r cyfraniadau i’w brodyr.
14 Plîs cofia amdana i, O fy Nuw, ynglŷn â hyn, a phaid ag anghofio’r cariad ffyddlon rydw i wedi ei ddangos tuag at dŷ fy Nuw a’r gwasanaeth sy’n cael ei gyflawni yno.
15 Bryd hynny gwelais bobl yn Jwda yn gwasgu grawnwin* er mwyn gwneud gwin ar y Saboth, yn dod â phentyrrau o rawn i mewn ac yn eu llwytho nhw ar asynnod, ac yn dod â gwin, grawnwin, ffigys, a phob math o nwyddau eraill i mewn i Jerwsalem ar ddydd y Saboth. Felly gwnes i eu rhybuddio nhw am werthu nwyddau ar y diwrnod hwnnw.* 16 Ac roedd y Tyriaid a oedd yn byw yn y ddinas yn dod â physgod a phob math o gynnyrch arall i mewn, ac yn eu gwerthu nhw i bobl Jwda yn Jerwsalem ar y Saboth. 17 Felly ceryddais ddynion pwysig Jwda a dweud wrthyn nhw: “Beth yw’r peth ofnadwy o ddrwg hwn rydych chi’n ei wneud? Rydych chi’n halogi dydd y Saboth. 18 Onid dyma beth roedd eich cyndadau yn ei wneud, gan achosi i Dduw ddod â’r holl ddinistr hwn arnon ni a hefyd ar y ddinas hon? Nawr rydych chi’n achosi i Dduw wylltio’n fwy byth yn erbyn Israel drwy halogi’r Saboth.”
19 Felly unwaith i’r cysgodion ddechrau gorchuddio pyrth Jerwsalem cyn y Saboth, gorchmynnais i’r drysau gael eu cau. Gorchmynnais hefyd iddyn nhw beidio â chael eu hagor nes bod y Saboth drosodd, a gosodais rai o fy ngweision fy hun wrth y pyrth fel na fyddai unrhyw nwyddau yn cael dod i mewn ar ddydd y Saboth. 20 Felly gwnaeth y masnachwyr a’r rhai a oedd yn gwerthu pob math o nwyddau aros dros nos unwaith neu ddwy y tu allan i Jerwsalem. 21 Wedyn gwnes i eu rhybuddio nhw a dweud wrthyn nhw: “Pam rydych chi’n aros dros nos y tu blaen i’r wal? Os gwnewch chi hynny eto, gwna i eich taflu chi o ’ma.” Felly ni wnaethon nhw ddod eto ar y Saboth.
22 A dywedais wrth y Lefiaid i’w puro eu hunain yn rheolaidd ac i ddod i warchod y pyrth er mwyn cadw dydd y Saboth yn sanctaidd. Am hyn hefyd, plîs cofia fi, O fy Nuw, ac yn dy gariad ffyddlon hael, dangosa drugaredd tuag ata i.
23 Ar yr adeg honno gwelais hefyd Iddewon a oedd wedi priodi merched* o Asdod, Ammon, a Moab. 24 Roedd hanner eu meibion yn siarad iaith Asdod ac roedd yr hanner arall yn siarad iaith y bobloedd wahanol, ond doedd dim un ohonyn nhw yn gwybod sut i siarad iaith yr Iddewon. 25 Felly gwnes i eu ceryddu nhw a’u melltithio nhw a tharo rhai o’r dynion a thynnu eu gwallt allan a gwneud iddyn nhw dyngu llw yn enw Duw: “Mae’n rhaid ichi beidio â rhoi eich merched chi yn wragedd i’w meibion nhw, ac mae’n rhaid ichi beidio â derbyn unrhyw un o’u merched nhw yn wragedd i’ch meibion chi nac i chi’ch hunain. 26 Onid dyma beth achosodd i Solomon, brenin Israel, bechu? Doedd ’na ddim brenin tebyg iddo ef ymysg yr holl genhedloedd; ac roedd ei Dduw yn ei garu, felly gwnaeth Duw ei benodi’n frenin ar Israel gyfan. Ond gwnaeth hyd yn oed Solomon bechu oherwydd ei wragedd estron. 27 Mae hi’n anodd credu eich bod chi wedi gwneud rhywbeth mor ffiaidd â hyn drwy fod yn anffyddlon i’n Duw drwy briodi merched* estron.”
28 Roedd un o feibion Joiada fab Eliasib yr archoffeiriad wedi dod yn fab-yng-nghyfraith i Sanbalat yr Horoniad. Felly gwnes i ei orfodi i ffoi oddi wrtho i.
29 Cofia nhw, O fy Nuw, a’u cosbi nhw am eu bod nhw wedi halogi’r offeiriadaeth a chyfamod yr offeiriadaeth a’r Lefiaid.
30 A gwnes i eu puro nhw drwy eu rhyddhau nhw o ddylanwad drwg pobl estron, a rhoddais ddyletswyddau i’r offeiriaid ac i’r Lefiaid, pob un i’w wasanaeth ei hun, 31 a threfnais fod coed yn cael eu darparu ar gyfer yr amseroedd penodedig, yn ogystal â chynnyrch cyntaf y cynhaeaf.
Plîs cofia fi a fy mendithio i,* O fy Nuw.