Nehemeia

9 Ar y pedwerydd diwrnod ar hugain* o’r mis hwn, daeth yr Israeliaid at ei gilydd. Roedden nhw’n ymprydio mewn sachliain ac wedi rhoi llwch arnyn nhw eu hunain. 2 Yna dyma’r rhai a oedd o linach Israel yn eu gwahanu eu hunain oddi wrth yr estroniaid, a dyma nhw’n sefyll ac yn cyffesu eu pechodau eu hunain a phechodau eu cyndadau. 3 Ac yna, roedden nhw’n sefyll yn eu lle ac yn darllen yn uchel o lyfr Cyfraith Jehofa eu Duw am chwarter y dydd,* ac am chwarter arall ohono roedden nhw’n cyffesu ac yn ymgrymu i Jehofa eu Duw.

4 Yna, safodd Jesua, Bani, Cadmiel, Sebaneia, Bunni, Serebeia, Bani, a Cenani ar lwyfan y Lefiaid, a galw ar Jehofa eu Duw mewn llais uchel. 5 A dywedodd y Lefiaid Jesua, Cadmiel, Bani, Hasabneia, Serebeia, Hodeia, Sebaneia, a Pethaheia: “Codwch, a molwch Jehofa eich Duw am byth.* Hefyd, O Dduw, gad iddyn nhw foli dy enw gogoneddus, sy’n haeddu bendithion a chlod sydd y tu hwnt i eiriau pobl.

6 “Ti yn unig yw Jehofa; ti a greodd y nefoedd, ie, nefoedd y nefoedd a’u holl fyddin, y ddaear a phopeth sydd arni, y moroedd a phopeth sydd ynddyn nhw. Ac rwyt ti’n eu cadw nhw i gyd yn fyw, ac mae byddin y nefoedd yn ymgrymu o dy flaen di. 7 Ti yw Jehofa y gwir Dduw a ddewisodd Abram a’i arwain allan o Ur y Caldeaid a rhoi’r enw Abraham arno. 8 Gwelaist ti fod ei galon yn ffyddlon iti, felly gwnest ti gyfamod ag ef i roi iddo ef a’i ddisgynyddion* wlad y Canaaneaid, yr Hethiaid, yr Amoriaid, y Peresiaid, y Jebusiaid, a’r Girgasiaid; ac rwyt ti wedi cadw dy addewidion, am dy fod ti’n gyfiawn.

9 “Felly gwelaist ti ddioddefaint ein cyndadau yn yr Aifft, a chlywaist eu cri am help wrth y Môr Coch. 10 Yna, dyma ti’n gwneud arwyddion a gwyrthiau i gosbi Pharo, ei weision i gyd, a holl bobl ei wlad, oherwydd roeddet ti’n gwybod eu bod nhw wedi gwneud iddyn nhw ddioddef.* Fe wnest ti enw i ti dy hun sy’n parhau hyd heddiw. 11 Gwnest ti wahanu’r môr o’u blaenau nhw, fel eu bod nhw’n croesi’r môr ar dir sych, a gwnest ti hyrddio eu gelynion i’r dyfnderoedd fel carreg wedi ei thaflu i’r moroedd garw. 12 Gwnest ti eu harwain nhw yn ystod y dydd gyda cholofn o gwmwl ac yn ystod y nos gyda cholofn o dân i oleuo’r ffordd y dylen nhw fynd. 13 A dest ti i lawr ar Fynydd Sinai a siarad â nhw o’r nef, a rhoi barnedigaethau cyfiawn, cyfreithiau gwir,* a deddfau a gorchmynion da iddyn nhw. 14 Gwnest ti eu dysgu nhw i gadw dy Saboth sanctaidd, a rhoi gorchmynion, deddfau, a chyfraith iddyn nhw drwy dy was Moses. 15 Rhoddaist ti fara iddyn nhw o’r nef pan oedden nhw’n llwglyd, a dest ti â dŵr allan o’r graig pan oedden nhw’n sychedig, a dywedaist wrthyn nhw am fynd i mewn a meddiannu’r wlad roeddet ti wedi addo ar lw ei rhoi iddyn nhw.

16 “Ond roedden nhw, ein cyndadau, yn ymddwyn yn hy, a daethon nhw yn ystyfnig, a doedden nhw ddim yn gwrando ar dy orchmynion. 17 Roedden nhw’n gwrthod gwrando, a doedden nhw ddim yn cofio’r pethau anhygoel a wnest ti yn eu mysg, ond daethon nhw’n ystyfnig a phenodi pennaeth i’w harwain nhw yn ôl i’r Aifft i fod yn gaethweision. Ond rwyt ti’n Dduw sy’n barod i faddau, yn dosturiol a thrugarog, yn araf i ddigio ac yn llawn cariad ffyddlon, ac ni wnest ti gefnu arnyn nhw. 18 Hyd yn oed pan wnaethon nhw lo metel iddyn nhw eu hunain fel delw gan ddweud, ‘Dyma eich Duw, O Israel, yr un a wnaeth eich arwain chi allan o’r Aifft,’ ac roedden nhw’n amharchus iawn tuag atat ti, 19 hyd yn oed wedyn, oherwydd dy drugaredd enfawr, wnest ti ddim cefnu arnyn nhw yn yr anialwch. Ni ddiflannodd y golofn o gwmwl a oedd yn eu harwain nhw ar hyd y ffordd yn ystod y dydd, na’r golofn o dân a oedd yn goleuo’r ffordd iddyn nhw yn ystod y nos. 20 Rhoddaist dy ysbryd glân iddyn nhw er mwyn rhoi doethineb iddyn nhw, ac ni wnest ti ddal yn ôl rhag eu bwydo nhw â manna, a gwnest ti roi dŵr iddyn nhw pan oedden nhw’n sychedig. 21 Am 40 mlynedd rhoddaist ti ddŵr iddyn nhw yn yr anialwch. Doedden nhw ddim yn brin o unrhyw beth. Ni wnaeth eu dillad dreulio, ac ni wnaeth eu traed chwyddo.

22 “Gwnest ti roi teyrnasoedd a phobloedd iddyn nhw a rhannu’r tir rhyngddyn nhw fesul darn, fel eu bod nhw’n meddiannu gwlad Sihon, hynny yw, gwlad brenin Hesbon, yn ogystal â gwlad Og brenin Basan. 23 A gwnest ti achosi i’w meibion fod mor niferus â sêr y nefoedd. Yna dest ti â nhw i mewn i’r wlad roeddet ti wedi addo i’w cyndadau y byddan nhw’n mynd i mewn iddi ac yn ei meddiannu. 24 Felly aeth eu meibion i mewn a meddiannu’r wlad, a gwnest ti drechu’r Canaaneaid a oedd yn byw yn y wlad, a’u rhoi nhw yn eu dwylo er mwyn i’r Israeliaid gael gwneud fel y mynnen nhw â phobl y wlad a’u brenhinoedd. 25 A gwnaethon nhw gipio dinasoedd caerog a gwlad ffrwythlon,* a meddiannu tai yn llawn pob math o bethau da, pydewau a oedd eisoes wedi eu cloddio, gwinllannoedd, coed olewydd, a digonedd o goed ffrwythau. Felly, dyma nhw’n bwyta nes eu bod nhw’n fodlon ac yn dew, ac roedden nhw’n ymhyfrydu yn dy ddaioni enfawr.

26 “Ond, dyma nhw’n troi’n anufudd ac yn gwrthryfela yn dy erbyn di ac yn troi eu cefnau ar dy Gyfraith.* Lladdon nhw dy broffwydi a oedd yn eu rhybuddio nhw i droi yn ôl atat ti, gan ddangos amarch enfawr tuag atat ti. 27 Oherwydd hynny, gwnest ti eu rhoi nhw yn nwylo eu gelynion a oedd yn parhau i wneud iddyn nhw ddioddef. Ond yn eu holl drafferthion, roedden nhw’n gweiddi arnat ti i erfyn am help, ac roeddet ti’n clywed o’r nefoedd. Ac oherwydd dy drugaredd enfawr, roeddet ti’n anfon rhai i’w hachub nhw o ddwylo eu gelynion.

28 “Ond unwaith iddyn nhw gael llonydd oddi wrth eu gelynion roedden nhw’n gwneud beth sy’n ddrwg yn dy olwg di unwaith eto, ac roeddet ti’n caniatáu iddyn nhw syrthio i ddwylo eu gelynion a oedd yn eu trin nhw’n greulon.* Yna, roedden nhw’n troi yn ôl atat ti ac yn galw arnat ti am help, ac roeddet ti’n clywed o’r nefoedd ac yn eu hachub nhw dro ar ôl tro oherwydd dy drugaredd enfawr. 29 Er dy fod ti wedi eu rhybuddio nhw i ufuddhau i dy Gyfraith unwaith eto, roedden nhw’n ymddwyn yn hy ac yn gwrthod gwrando ar dy orchmynion; ac roedden nhw’n pechu yn erbyn dy ddeddfau sy’n rhoi bywyd i’r rhai sy’n eu cadw nhw. Ond roedden nhw’n troi eu cefnau yn ystyfnig ac yn gwrthryfela, ac roedden nhw’n gwrthod gwrando. 30 Roeddet ti’n amyneddgar â nhw am lawer o flynyddoedd ac yn parhau i’w rhybuddio nhw drwy roi dy ysbryd ar dy broffwydi, ond roedden nhw’n gwrthod gwrando. Yn y pen draw, gwnest ti eu rhoi nhw yn nwylo pobl y cenhedloedd. 31 Ac yn dy drugaredd enfawr, wnest ti ddim cael gwared arnyn nhw na chefnu arnyn nhw, oherwydd dy fod ti’n Dduw tosturiol a thrugarog.

32 “Ac nawr, O ein Duw, y Duw mawr, nerthol, a rhyfeddol, sydd wedi cadw ei gyfamod ac wedi dangos cariad ffyddlon, plîs paid ag anwybyddu’r holl ddioddefaint sydd wedi cael ei brofi gynnon ni, gan ein brenhinoedd, ein tywysogion, ein hoffeiriaid, ein proffwydi, ein cyndadau, a gan dy holl bobl o ddyddiau brenhinoedd Asyria hyd heddiw. 33 Rwyt ti wedi ein trin ni mewn ffordd gyfiawn er gwaethaf popeth sydd wedi digwydd inni, oherwydd rwyt ti wedi bod yn ffyddlon; ond ni sydd wedi gwneud pethau drwg. 34 Ynglŷn â’n brenhinoedd, ein tywysogion, ein hoffeiriaid, a’n cyndadau, dydyn nhw ddim wedi cadw at dy Gyfraith nac wedi talu sylw i dy orchmynion nac i’r rhybuddion roeddet ti’n eu hatgoffa nhw amdanyn nhw. 35 Hyd yn oed pan oedden nhw yn eu teyrnas eu hunain ac yn mwynhau’r holl ddaioni roeddet ti’n ei ddangos tuag atyn nhw, pan oedden nhw yn y wlad eang a ffrwythlon* roeddet ti wedi ei rhoi iddyn nhw, wnaethon nhw ddim dy wasanaethu di na throi i ffwrdd oddi wrth eu harferion drwg. 36 Felly dyma ni heddiw, yn gaethweision, ie, caethweision yn y wlad y gwnest ti ei rhoi i’n cyndadau i fwyta ei chynnyrch ac i fwynhau’r pethau da sydd ynddi. 37 Mae ei chynnyrch helaeth yn mynd i’r brenhinoedd estron rwyt ti wedi eu gosod i reoli droston ni oherwydd ein pechodau. Maen nhw’n teyrnasu fel y mynnan nhw dros ein cyrff a thros ein hanifeiliaid, ac rydyn ni mewn trafferthion mawr.

38 “Felly o ystyried hyn i gyd, rydyn ni’n gwneud cytundeb ysgrifenedig, ac mae wedi cael ei gadarnhau â sêl ein tywysogion, ein Lefiaid, a’n hoffeiriaid.”