Lefiticus
21 Aeth Jehofa ymlaen i ddweud wrth Moses: “Dyweda wrth yr offeiriaid, meibion Aaron, ‘Ni ddylai unrhyw un ei wneud ei hun yn aflan er mwyn rhywun sydd wedi marw o blith ei bobl. 2 Ond mae ganddo’r hawl i wneud hynny er mwyn perthynas agos, er mwyn ei fam, ei dad, ei fab, ei ferch, ei frawd, 3 ac mae ganddo’r hawl i’w wneud ei hun yn aflan er mwyn ei chwaer os ydy hi’n wyryf sy’n agos ato ac sydd heb briodi eto. 4 Ni ddylai ei wneud ei hun yn aflan a’i rwystro ei hun rhag bod yn sanctaidd er mwyn dynes* sydd wedi priodi dyn o blith ei bobl. 5 Ni ddylai siafio ei ben na siafio ymylon ei farf na thorri ei groen. 6 Dylai fod yn sanctaidd yng ngolwg ei Dduw, ac ni ddylai ddwyn gwarth ar enw ei Dduw, am ei fod yn cyflwyno offrymau Jehofa sydd wedi cael eu gwneud drwy dân, bara* ei Dduw, ac mae’n rhaid iddo fod yn sanctaidd. 7 Ni ddylai briodi putain, dynes* sydd wedi colli ei gwyryfdod, na dynes* sydd wedi cael ysgariad, gan fod yr offeiriad yn sanctaidd yng ngolwg ei Dduw. 8 Mae’n rhaid ichi ei sancteiddio am ei fod yn cyflwyno bara eich Duw. Dylai ef fod yn sanctaidd i chi, gan fy mod i, Jehofa, yr un sy’n eich sancteiddio chi, yn sanctaidd.
9 “‘Nawr, os bydd merch offeiriad yn ei llygru ei hun drwy fod yn butain, bydd hi’n dwyn gwarth ar ei thad. Mae’n rhaid iddi gael ei llosgi â thân.
10 “‘Ynglŷn â’r archoffeiriad o blith ei frodyr, yr un mae’r olew eneinio yn cael ei dywallt* arno, ac sydd wedi cael ei benodi i wisgo dillad yr offeiriad, ni ddylai’r dyn hwnnw adael i’w wallt fynd yn flêr na rhwygo ei ddillad. 11 Ni ddylai fynd yn agos at unrhyw un sydd wedi marw;* ni ddylai ei wneud ei hun yn aflan, hyd yn oed er mwyn ei dad neu ei fam. 12 Ni ddylai adael y cysegr ac ni ddylai lygru cysegr ei Dduw gan fod yr arwydd o gysegriad i Dduw, olew eneinio ei Dduw, arno. Fi yw Jehofa.
13 “‘Mae’n rhaid iddo briodi dynes* sy’n wyryf. 14 Ni ddylai briodi gwraig weddw, dynes* sydd wedi cael ysgariad, un sydd wedi colli ei gwyryfdod, neu butain; ond fe ddylai briodi gwyryf o blith ei bobl. 15 Os nad yw’n gwneud hynny, bydd ei blant* yn cael eu hystyried yn ansanctaidd ymhlith ei bobl, oherwydd fi yw Jehofa, yr un sy’n ei wneud yn sanctaidd.’”
16 Parhaodd Jehofa i siarad â Moses, gan ddweud: 17 “Dyweda wrth Aaron, ‘Ni fydd yr un o dy ddisgynyddion* drwy eu holl genedlaethau sydd â nam corfforol yn cael cyflwyno bara i Dduw. 18 Os oes gan unrhyw ddyn nam corfforol, nid yw’n cael mynd at yr allor: dyn sy’n ddall neu’n gloff neu sydd â wyneb wedi ei anffurfio, neu sydd ag un goes neu fraich yn hirach na’r llall, 19 dyn sydd wedi torri ei droed neu ei law, 20 dyn sy’n gefngrwm neu sy’n dioddef o gorachedd,* neu ddyn sydd â nam ar ei lygad neu ecsema neu afiechyd ar y croen* neu sydd wedi niweidio ei geilliau. 21 Ni fydd yr un o ddisgynyddion* Aaron yr offeiriad sydd â nam corfforol yn cael cyflwyno offrymau Jehofa sydd wedi cael eu gwneud drwy dân. Am fod ganddo nam corfforol, nid yw’n cael cyflwyno bara i Dduw. 22 Mae’n cael bwyta bara ei Dduw, hynny yw, y pethau mwyaf sanctaidd a’r pethau sanctaidd. 23 Fodd bynnag, nid yw’n cael mynd yn agos at y llen, ac nid yw’n cael mynd at yr allor, am fod ganddo nam corfforol; ac ni ddylai lygru fy nghysegr, oherwydd fi yw Jehofa, yr un sy’n eu gwneud nhw’n* sanctaidd.’”
24 Felly siaradodd Moses ag Aaron a’i feibion a’r holl Israeliaid.