Cân 18 (42)

“Dyma’r Ffordd”

(Eseia 30:20, 21)

1. Mae llais Duw yn galw: Y ffordd - rhodiwch hi;

Y ffordd a ddangosa Jehofah i ni.

Mae ganddo gyfundrefn a gwas ffyddlon, call,

Sy’n rhoi in arweiniad a rhybudd di-ball.

O dyma’r ffordd sy’n lân, boddhaus;

Arhoswch arni yn barhaus!

Â’n clustiau clywn yn wir yr alwad eglur glir;

I ddweud amdani yw ein cais.

Yr ysbryd a’n helpa i rodio yn iawn.

Yn llwybrau uniondeb mawr fendith a gawn.

2. Y llais sydd o’n hôl ni, mor hyfryd, o’r nef,

Ein Hathro Ardderchog amlygodd ei lef.

Fe glywn ni â deall, a gwrando mor gall;

Rhaid peidio cam-droedio na gwneuthur un gwall.

Cerdd yn ffordd gyfiawn, ddisglair Duw,

Ffordd sanctaidd, eglur, olau yw.

Ein llygaid ffydd a wêl mai heddwch pur a ddêl,

Teyrnasa Crist dros ddynolryw.

I’r dde nac i’r aswy ni feiddiwn ni droi.

Wrth rodio yn ffordd Duw, ei gynnydd mae’n rhoi.

3. Egluro a dysgu yw’n braint ni yn awr

Am ffordd Duw Jehofah, drwy’r byd eang mawr.

I’w nyth fel c’lomennod rhai glywant a haid,

A dod at eu Craig, Duw, eu Noddfa ddi-baid.

Ffordd hedd yw ffordd Jehofah Dduw;

Rhag gafael Satan, rhyddid yw.

Yn ffyrdd cyfiawnder doeth a llwybrau mwynder coeth

Gwir fywyd gaiff y sawl a glyw.

Dyrchafwn ein pennau, cyflymwn ein cam

Â’n trem ar y Deyrnas, gorffwysfa ddi-nam.