1 Θεσσαλονικείς
2 Διότι σεῖς ἐξεύρετε, ἀδελφοί, τὴν πρὸς ἐσᾶς εἴσοδον ἡμῶν, ὅτι δὲν ἔγεινε ματαία, 2 ἀλλὰ καὶ προπαθόντες καὶ ὑβρισθέντες, καθὼς ἐξεύρετε, ἐν Φιλίπποις, ἐλάβομεν θάρρος εἰς τὸν Θεὸν ἡμῶν νὰ λαλήσωμεν πρὸς ἐσᾶς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ μὲ πολὺν ἀγῶνα. 3 Διότι ἡ προτροπή ἡμῶν δὲν ἦτο ἐκ πλάνης οὐδὲ ἐξ ἀκαθαρσίας οὔτε μετὰ δόλου· 4 ἀλλὰ καθὼς ἐδοκιμάσθημεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ διὰ νὰ ἐμπιστευθῶμεν τὸ εὐαγγέλιον, οὔτω λαλοῦμεν, οὐχὶ ὡς ἀρέσκοντες εἰς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ εἰς τὸν Θεὸν τὸν δοκιμάζοντα τὰς καρδίας ἡμῶν. 5 Διότι οὔτε λόγον κολακείας μετεχειρίσθημέν ποτε, καθὼς ἐξεύρετε, οὔτε πρόφασιν πλεονεξίας, μάρτυς ὁ Θεός, 6 οὔτε ἐζητήσαμεν δόξαν ἐξ ἀνθρώπων, οὔτε ἀφ᾿ ὑμῶν οὔτε ἀπ᾿ ἄλλων, καίτοι δυνάμενοι νὰ δίδωμεν βάρος ὡς ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, 7 ἀλλ᾿ ἐστάθημεν γλυκεῖς ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν, καθὼς ἡ τροφὸς περιθάλπει τὰ ἑαυτῆς τέκνα· 8 οὕτως ἔχοντες ἔνθερμον ἀγάπην πρὸς ἐσᾶς, εὐχαριστούμεθα νὰ μεταδώσωμεν οὐχὶ μόνον τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ἐπειδή ἐστάθητε ἀγαπητοὶ εἰς ἡμᾶς. 9 Διότι ἐνθυμεῖσθε, ἀδελφοί, τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον· ἐπειδή νύκτα καὶ ἡμέραν ἐργαζόμενοι, διὰ νὰ μή ἐπιβαρύνωμέν τινα ἐξ ὑμῶν, ἐκηρύξαμεν εἰς ἐσᾶς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ. 10 Σεῖς εἶσθε μάρτυρες καὶ ὁ Θεὸς ὅτι ὁσίως καὶ δικαίως καὶ ἀμέμπτως ἐφέρθημεν πρὸς ἐσᾶς τοὺς πιστεύοντας, 11 καθὼς ἐξεύρετε ὅτι ἕνα ἕκαστον ὑμῶν, ὡς πατήρ τὰ ἑαυτοῦ τέκνα, σᾶς προετρέπομεν καὶ παρηγοροῦμεν καὶ διεμαρτυρόμεθα, 12 διὰ νὰ περιπατήσητε ἀξίως τοῦ Θεοῦ τοῦ προσκαλοῦντος ὑμᾶς εἰς τὴν ἑαυτοῦ βασιλείαν καὶ δόξαν.
13 Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν τὸν Θεὸν ἀδιαλείπτως, ὅτι παραλαβόντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον ἠκούσατε παρ᾿ ἡμῶν, ἐδέχθητε αὐτὸν οὐχὶ ὡς λόγον ἀνθρώπων, ἀλλὰ καθὼς εἶναι ἀληθῶς, λόγον Θεοῦ, ὅστις καὶ ἐνεργεῖται μεταξὺ ὑμῶν τῶν πιστευόντων. 14 Διότι σεῖς ἐγείνετε, ἀδελφοί, μιμηταὶ τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ, αἵτινες εἶναι ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἐπειδή καὶ σεῖς ἐπάθετε τὰ αὐτὰ ὑπὸ τῶν ἰδίων ὑμῶν ὁμοεθνῶν, καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, 15 οἵτινες καὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν ἐθανάτωσαν καὶ τοὺς ἰδίους αὑτῶν προφήτας, καὶ ἡμᾶς ἐξεδίωξαν, καὶ εἰς τὸν Θεὸν δὲν ἀρέσκουσι, καὶ εἰς πάντας τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἐναντίοι, 16 ἐμποδίζοντες ἡμᾶς νὰ λαλήσωμεν πρὸς τὰ ἔθνη διὰ νὰ σωθῶσι, διὰ νὰ ἀναπληρώσωσι τὰς ἁμαρτίας ἑαυτῶν πάντοτε.
17 ᾿Αλλ᾿ ἡμεῖς, ἀδελφοί, ὀρφανισθέντες ἀφ᾿ ὑμῶν πρὸς ὀλίγον καιρόν, προσωπικῶς οὐχὶ κατὰ τὴν καρδίαν, ἐσπουδάσαμεν περισσότερον μετὰ πολλῆς ἐπιθυμίας νὰ ἴδωμεν τὸ πρόσωπόν σας. 18 Διὰ τοῦτο ἠθελήσαμεν νὰ ἔλθωμεν πρὸς ἐσᾶς, ἐγὼ μάλιστα ὁ Παῦλος, καὶ ἅπαξ καὶ δίς, καὶ ἠμπόδισεν ἡμᾶς ὁ Σατανᾶς. 19 Διότι τίς ἡ ἐλπὶς ἡμῶν ἤ ἡ χαρὰ ἤ ὁ στέφανος τῆς καυχήσεως; ἤ οὐχὶ καὶ σεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ; 20 Διότι σεῖς εἶσθε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ ἡ χαρά.