1 Κορινθίους

9 Εγώ δεν είμαι ελεύθερος; Δεν είμαι απόστολος; Δεν έχω δει τον Ιησού, τον Κύριό μας; Δεν είστε εσείς το έργο μου σε σχέση με τον Κύριο; 2 Αν δεν είμαι απόστολος σε άλλους, είμαι οπωσδήποτε σε εσάς, γιατί εσείς είστε η σφραγίδα που επιβεβαιώνει ότι είμαι απόστολος αναφορικά με τον Κύριο.

3 Η υπεράσπισή μου προς εκείνους που με εξετάζουν είναι η εξής: 4 Μήπως εμείς δεν έχουμε εξουσία να φάμε και να πιούμε; 5 Μήπως δεν έχουμε εξουσία να φέρνουμε μαζί μας μια αδελφή ως σύζυγο, όπως μάλιστα οι υπόλοιποι απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και ο Κηφάς; 6 Ή μόνο εγώ και ο Βαρνάβας είμαστε που δεν έχουμε εξουσία να απέχουμε από [κοσμική] εργασία; 7 Ποιος υπηρετεί ποτέ ως στρατιώτης με δική του δαπάνη; Ποιος φυτεύει αμπέλι και δεν τρώει από τον καρπό του; Ή ποιος ποιμαίνει ποίμνιο και δεν τρώει από το γάλα του ποιμνίου;

8 Μήπως μιλώ για αυτά τα πράγματα με ανθρώπινα κριτήρια; Ή μήπως δεν τα λέει αυτά και ο Νόμος; 9 Διότι στο νόμο του Μωυσή είναι γραμμένο: «Δεν πρέπει να φιμώσεις ταύρο όταν αλωνίζει». Για ταύρους ενδιαφέρεται ο Θεός; 10 Ή είναι ολότελα για χάρη μας που το λέει αυτό; Πραγματικά, για χάρη μας γράφτηκε, επειδή αυτός που οργώνει πρέπει να οργώνει με ελπίδα και αυτός που αλωνίζει πρέπει να το κάνει αυτό με ελπίδα ότι θα είναι μέτοχος.

11 Αν εμείς σπείραμε σε εσάς πνευματικά πράγματα, είναι τίποτα σπουδαίο αν θερίσουμε από εσάς πράγματα για τη σάρκα; 12 Αν άλλοι μετέχουν σε αυτή την εξουσία πάνω σας, δεν μετέχουμε εμείς πολύ περισσότερο; Παρ’ όλα αυτά, δεν χρησιμοποιήσαμε αυτή την εξουσία, αλλά ανεχόμαστε τα πάντα για να μη βάλουμε κάποιο εμπόδιο στα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό. 13 Δεν γνωρίζετε ότι αυτοί που εκτελούν ιερά καθήκοντα τρώνε τα πράγματα του ναού και εκείνοι που υπηρετούν συνεχώς στο θυσιαστήριο έχουν μερίδα για τον εαυτό τους μαζί με το θυσιαστήριο; 14 Έτσι και ο Κύριος όρισε να ζουν μέσω των καλών νέων εκείνοι που εξαγγέλλουν τα καλά νέα.

15 Εγώ όμως δεν χρησιμοποίησα ούτε μία από αυτές τις [προμήθειες]. Πράγματι, δεν τα έγραψα αυτά για να γίνει έτσι στην περίπτωσή μου, γιατί θα ήταν καλύτερο για εμένα να πεθάνω παρά—κανένας άνθρωπος δεν πρόκειται να ματαιώσει το λόγο για τον οποίο καυχιέμαι! 16 Αν, λοιπόν, διακηρύσσω τα καλά νέα, αυτό δεν είναι λόγος για να καυχιέμαι, γιατί έχει τεθεί πάνω μου ανάγκη. Πραγματικά, αλίμονο σε εμένα αν δεν διακηρύξω τα καλά νέα! 17 Αν το εκτελώ αυτό με τη θέλησή μου, έχω ανταμοιβή· αλλά αν το κάνω παρά τη θέλησή μου, όπως και να έχει, μου είναι εμπιστευμένη μια θέση οικονόμου. 18 Ποια είναι, λοιπόν, η ανταμοιβή μου; Διακηρύσσοντας τα καλά νέα, να προσφέρω τα καλά νέα δωρεάν, προκειμένου να μην καταχραστώ την εξουσία μου σε σχέση με τα καλά νέα.

19 Διότι, αν και είμαι ελεύθερος από όλους, έχω κάνει τον εαυτό μου το δούλο όλων, για να κερδίσω τους περισσότερους. 20 Έτσι λοιπόν, στους Ιουδαίους έγινα ως Ιουδαίος, για να κερδίσω Ιουδαίους· σε εκείνους που είναι κάτω από νόμο έγινα ως κάτω από νόμο, αν και εγώ ο ίδιος δεν είμαι κάτω από νόμο, για να κερδίσω εκείνους που είναι κάτω από νόμο. 21 Σε εκείνους που είναι χωρίς νόμο έγινα ως χωρίς νόμο, αν και εγώ δεν είμαι χωρίς νόμο ως προς τον Θεό, αλλά κάτω από νόμο ως προς τον Χριστό, για να κερδίσω εκείνους που είναι χωρίς νόμο. 22 Στους αδύναμους έγινα αδύναμος, για να κερδίσω τους αδύναμους. Έγινα τα πάντα σε ανθρώπους κάθε είδους, για να σώσω με κάθε τρόπο μερικούς. 23 Αλλά κάνω τα πάντα για χάρη των καλών νέων, για να γίνω συμμέτοχος σε αυτά μαζί με [άλλους].

24 Δεν γνωρίζετε ότι οι δρομείς σε έναν αγώνα τρέχουν όλοι, αλλά μόνο ένας λαβαίνει το βραβείο; Να τρέχετε με τέτοιον τρόπο ώστε να το κερδίσετε. 25 Εξάλλου, ο καθένας που λαβαίνει μέρος σε έναν αγώνα ασκεί εγκράτεια σε όλα. Και εκείνοι, ασφαλώς, το κάνουν αυτό για να πάρουν φθαρτό στεφάνι, εμείς όμως άφθαρτο. 26 Ο τρόπος, λοιπόν, με τον οποίο τρέχω εγώ δεν είναι με αβεβαιότητα· ο τρόπος με τον οποίο κατευθύνω τα χτυπήματά μου δεν είναι σαν να χτυπώ τον αέρα· 27 αλλά γρονθοκοπώ το σώμα μου και το οδηγώ ως δούλο, μήπως, αφού κηρύξω σε άλλους, γίνω εγώ ο ίδιος αποδοκιμασμένος κατά κάποιον τρόπο.