Ρωμαίους
4 Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, τι θα πούμε για τον Αβραάμ, τον προπάτορά+ μας κατά σάρκα; 2 Αν, για παράδειγμα, ο Αβραάμ ανακηρυσσόταν δίκαιος ως αποτέλεσμα έργων,+ θα είχε βάση να καυχιέται· αλλά όχι όσον αφορά τον Θεό. 3 Διότι τι λέει η γραφή; «Ο Αβραάμ άσκησε πίστη στον Ιεχωβά, και του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».+ 4 Σε αυτόν δε που εργάζεται,+ η πληρωμή υπολογίζεται, όχι ως παρ’ αξία καλοσύνη,+ αλλά ως χρέος.+ 5 Απεναντίας, σε αυτόν που δεν εργάζεται, αλλά θέτει πίστη+ σε εκείνον ο οποίος ανακηρύσσει δίκαιο τον ασεβή, η πίστη του υπολογίζεται ως δικαιοσύνη.+ 6 Όπως μιλάει και ο Δαβίδ για την ευτυχία του ανθρώπου στον οποίο ο Θεός υπολογίζει δικαιοσύνη χωρίς έργα: 7 «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι των οποίων οι άνομες πράξεις έχουν συγχωρηθεί+ και των οποίων οι αμαρτίες έχουν καλυφτεί·+ 8 ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος του οποίου την αμαρτία δεν πρόκειται να υπολογίσει+ ο Ιεχωβά».
9 Έρχεται, λοιπόν, αυτή η ευτυχία στους περιτμημένους ή και στους απερίτμητους;+ Διότι λέμε: «Η πίστη του Αβραάμ υπολογίστηκε σε αυτόν ως δικαιοσύνη».+ 10 Κάτω από ποιες, λοιπόν, συνθήκες υπολογίστηκε; Όταν αυτός ήταν περιτμημένος ή απερίτμητος;+ Όχι όταν ήταν περιτμημένος, αλλά όταν ήταν απερίτμητος. 11 Και έλαβε σημείο,+ δηλαδή την περιτομή, ως σφραγίδα της δικαιοσύνης μέσω της πίστης που είχε ενώ ήταν απερίτμητος, για να είναι ο πατέρας+ όλων εκείνων που έχουν πίστη+ ενώ είναι απερίτμητοι, ώστε να τους υπολογιστεί δικαιοσύνη· 12 και πατέρας περιτμημένων απογόνων, όχι μόνο εκείνων που είναι προσκολλημένοι στην περιτομή, αλλά και εκείνων που περπατούν εύτακτα στα ίχνη αυτής της πίστης την οποία είχε ο πατέρας+ μας ο Αβραάμ ενώ ήταν απερίτμητος.
13 Διότι δεν πήρε ο Αβραάμ ή το σπέρμα του μέσω νόμου την υπόσχεση+ ότι αυτός θα ήταν κληρονόμος ενός κόσμου, αλλά μέσω της δικαιοσύνης με πίστη.+ 14 Διότι αν εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στο νόμο είναι κληρονόμοι, η πίστη έχει αποβεί άχρηστη και η υπόσχεση έχει καταργηθεί.+ 15 Διότι ο Νόμος παράγει οργή,+ αλλά όπου δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει ούτε παράβαση.+
16 Γι’ αυτόν το λόγο ήταν αποτέλεσμα πίστης, ώστε να είναι σύμφωνα με παρ’ αξία καλοσύνη,+ προκειμένου η υπόσχεση+ να είναι βέβαιη για όλο το σπέρμα του,+ όχι μόνο για εκείνο που είναι προσκολλημένο στο Νόμο, αλλά και για εκείνο που είναι προσκολλημένο στην πίστη του Αβραάμ. (Αυτός είναι ο πατέρας+ όλων μας, 17 όπως είναι γραμμένο: «Σε έχω διορίσει πατέρα πολλών εθνών».)+ Αυτό ήταν ενώπιον Εκείνου στον οποίο αυτός είχε πίστη, ναι, του Θεού, ο οποίος ζωοποιεί+ τους νεκρούς και καλεί τα πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπήρχαν.+ 18 Μολονότι δεν υπήρχε ελπίδα, εκείνος βασισμένος σε ελπίδα είχε πίστη+ προκειμένου να γίνει ο πατέρας πολλών εθνών+ σύμφωνα με αυτό που είχε ειπωθεί: «Έτσι θα είναι το σπέρμα σου».+ 19 Και, μολονότι δεν εξασθένησε στην πίστη, σκέφτηκε το σώμα του που ήταν ήδη νεκρωμένο,+ αφού αυτός ήταν περίπου εκατό χρονών,+ καθώς και τη νέκρωση της μήτρας της Σάρρας.+ 20 Ωστόσο, λόγω της υπόσχεσης+ του Θεού, δεν αμφιταλαντεύτηκε με απιστία+ αλλά έγινε δυνατός μέσω της πίστης του,+ δίνοντας δόξα στον Θεό 21 και έχοντας πλήρη πεποίθηση πως ό,τι αυτός είχε υποσχεθεί μπορούσε και να το κάνει.+ 22 Γι’ αυτό «του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».+
23 Ωστόσο, το ότι «του υπολογίστηκε»+ γράφτηκε, όχι μόνο για αυτόν,+ 24 αλλά και για εμάς στους οποίους μέλλει να υπολογιστεί, επειδή πιστεύουμε σε εκείνον που ήγειρε τον Ιησού, τον Κύριό μας, από τους νεκρούς.+ 25 Αυτός παραδόθηκε για τα παραπτώματά+ μας και εγέρθηκε για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι.+