ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

1 Ο Παύλος, δούλος του Χριστού Ιησού και καλεσμένος για να είμαι απόστολος, ξεχωρισμένος για τα καλά νέα του Θεού,+ 2 τα οποία υποσχέθηκε στο παρελθόν μέσω των προφητών του στις άγιες Γραφές, 3 σχετικά με τον Γιο του, που προήλθε από τους απογόνους* του Δαβίδ+ κατά σάρκα, 4 αλλά ανακηρύχτηκε με δύναμη Γιος του Θεού+ κατά το πνεύμα της αγιότητας μέσω ανάστασης από τους νεκρούς+—ναι, τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας, 5 μέσω του οποίου λάβαμε παρ’ αξίαν καλοσύνη και τον διορισμό του αποστόλου+ για να υπάρξει υπακοή μέσω πίστης ανάμεσα σε όλα τα έθνη+ σχετικά με το όνομά του, 6 ανάμεσα στα οποία κληθήκατε και εσείς για να ανήκετε στον Ιησού Χριστό— 7 προς όλους εκείνους που είναι στη Ρώμη ως αγαπητοί του Θεού, καλεσμένοι για να είναι άγιοι:

Εύχομαι να έχετε παρ’ αξίαν καλοσύνη και ειρήνη από τον Θεό τον Πατέρα μας και από τον Κύριο Ιησού Χριστό.

8 Πρώτα από όλα, ευχαριστώ τον Θεό μου μέσω του Ιησού Χριστού σχετικά με όλους εσάς, επειδή η πίστη σας συζητιέται σε ολόκληρο τον κόσμο. 9 Διότι ο Θεός, στον οποίο αποδίδω ιερή υπηρεσία με το πνεύμα μου σχετικά με τα καλά νέα για τον Γιο του, είναι μάρτυράς μου ότι δεν παύω να σας αναφέρω διαρκώς στις προσευχές μου,+ 10 παρακαλώντας, αν είναι δυνατόν, να καταφέρω επιτέλους να έρθω σε εσάς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. 11 Διότι θέλω πολύ να σας δω για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό δώρο ώστε να γίνετε σταθεροί· 12 ή μάλλον για να ενθαρρυνθούμε αμοιβαία+ ο ένας από την πίστη του άλλου, τόσο τη δική σας όσο και τη δική μου.

13 Δεν θέλω να αγνοείτε, αδελφοί, ότι πολλές φορές σκόπευα να έρθω σε εσάς—αλλά υπήρξαν εμπόδια μέχρι τώρα—ώστε να αποκτήσω κάποιον καρπό και ανάμεσά σας, όπως και ανάμεσα στα υπόλοιπα έθνη. 14 Και σε Έλληνες και σε ξένους,* και σε σοφούς και σε ασύνετους, είμαι χρεώστης· 15 γι’ αυτό θέλω πολύ να διακηρύξω τα καλά νέα και σε εσάς εκεί στη Ρώμη.+ 16 Διότι δεν ντρέπομαι για τα καλά νέα·+ αυτά είναι δύναμη Θεού για σωτηρία στον καθέναν που έχει πίστη,+ στον Ιουδαίο πρώτα+ καθώς και στον Έλληνα.+ 17 Διότι μέσω των καλών νέων η δικαιοσύνη του Θεού αποκαλύπτεται σε όσους πιστεύουν σε εκείνον και αυτό ενισχύει την πίστη τους,+ όπως είναι γραμμένο: «Αλλά ο δίκαιος θα ζήσει λόγω πίστης».+

18 Η οργή του Θεού+ αποκαλύπτεται από τον ουρανό ενάντια σε κάθε ασέβεια και αδικία των ανθρώπων που καταπνίγουν την αλήθεια+ με άδικο τρόπο, 19 επειδή ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό είναι ολοφάνερο ανάμεσά τους, γιατί ο Θεός το φανέρωσε σε αυτούς.+ 20 Διότι οι αόρατες ιδιότητές του, δηλαδή η αιώνια δύναμη+ και η Θειότητά του,+ βλέπονται καθαρά από τη δημιουργία του κόσμου και έπειτα, καθώς γίνονται αντιληπτές μέσω των πραγμάτων που έχουν φτιαχτεί,+ ώστε αυτοί είναι αδικαιολόγητοι. 21 Επειδή, μολονότι γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό ούτε τον ευχαρίστησαν, αλλά έγιναν άμυαλοι στους συλλογισμούς τους και η ασύνετη καρδιά τους βυθίστηκε στο σκοτάδι.+ 22 Παρότι ισχυρίζονται ότι είναι σοφοί, έγιναν ανόητοι 23 και μετέτρεψαν τη δόξα του άφθαρτου Θεού σε κάτι όμοιο με την εικόνα φθαρτού ανθρώπου, πουλιών, τετραπόδων και ερπετών.+

24 Γι’ αυτό, ο Θεός, σύμφωνα με τις επιθυμίες της καρδιάς τους, τους παρέδωσε σε ακαθαρσία, ώστε να ατιμάζουν το ίδιο τους το σώμα. 25 Αυτοί αντάλλαξαν την αλήθεια του Θεού με το ψέμα και έδειξαν ευλάβεια* και απέδωσαν ιερή υπηρεσία στη δημιουργία και όχι στον Δημιουργό, ο οποίος είναι δοξασμένος για πάντα. Αμήν. 26 Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός τούς παρέδωσε σε επαίσχυντο σεξουαλικό πάθος·+ οι γυναίκες τους άλλαξαν τη φυσική χρήση του εαυτού τους σε χρήση που είναι αντίθετη στη φύση·+ 27 παρόμοια, και οι άντρες άφησαν τη φυσική χρήση της γυναίκας* και άναψαν άγρια από τον σαρκικό τους πόθο ο ένας για τον άλλον, άντρες με άντρες,+ κάνοντας ό,τι είναι χυδαίο και λαβαίνοντας για τον εαυτό τους πλήρως την τιμωρία* που τους άξιζε για την πλάνη τους.+

28 Καθώς δεν θέλησαν να αναγνωρίσουν τον Θεό,* ο Θεός τούς παρέδωσε σε αποδοκιμασμένη διανοητική κατάσταση για να κάνουν ανάρμοστα πράγματα.+ 29 Και αυτοί έγιναν πλήρεις από κάθε αδικία,+ πονηρία, απληστία*+ και κακία, γεμάτοι φθόνο,+ φόνο,+ έριδες, δόλο+ και μοχθηρία,+ όντας ψιθυριστές,* 30 άτομα που κακολογούν,+ που μισούν τον Θεό, θρασείς, υπερήφανοι, καυχησιολόγοι, δολοπλόκοι,* ανυπάκουοι στους γονείς,+ 31 χωρίς κατανόηση,+ ασυνεπείς στις συμφωνίες, άστοργοι και ανελεήμονες. 32 Μολονότι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά το δίκαιο διάταγμα του Θεού—ότι εκείνοι που πράττουν τέτοια πράγματα είναι άξιοι θανάτου+—όχι μόνο τα κάνουν αυτά αλλά και επιδοκιμάζουν εκείνους που τα πράττουν.

2 Συνεπώς, είσαι αδικαιολόγητος, άνθρωπε, όποιος και να είσαι,+ αν κρίνεις· διότι όταν κρίνεις κάποιον άλλον, καταδικάζεις τον εαυτό σου, επειδή εσύ που κρίνεις κάνεις τα ίδια.+ 2 Γνωρίζουμε δε ότι η κρίση του Θεού είναι σε αρμονία με την αλήθεια, εναντίον εκείνων που κάνουν τέτοια πράγματα.

3 Αλλά μήπως νομίζεις, άνθρωπε, ότι, ενώ κρίνεις εκείνους που κάνουν τέτοια πράγματα και ωστόσο εσύ κάνεις τα ίδια, θα διαφύγεις από την κρίση του Θεού; 4 Ή μήπως καταφρονείς τον πλούτο της καλοσύνης,+ της ανοχής+ και της μακροθυμίας του,+ αγνοώντας ότι ο Θεός με την καλοσύνη του προσπαθεί να σε οδηγήσει σε μετάνοια;+ 5 Αλλά, σύμφωνα με το πείσμα σου και την αμετανόητη καρδιά σου, συσσωρεύεις οργή για τον εαυτό σου κατά την ημέρα της οργής και της αποκάλυψης της δίκαιης κρίσης του Θεού.+ 6 Αυτός θα ανταποδώσει στον καθέναν ανάλογα με τα έργα του:+ 7 αιώνια ζωή σε εκείνους που επιζητούν δόξα, τιμή και αφθαρσία+ μέσω υπομονής σε έργο που είναι καλό· 8 ωστόσο, σε εκείνους που είναι φιλόνικοι και παρακούν την αλήθεια, αλλά υπακούν στην αδικία, επιφυλάσσεται οργή και θυμός.+ 9 Θα έχει θλίψη και στενοχώρια κάθε άνθρωπος* που κάνει το κακό, ο Ιουδαίος πρώτα καθώς και ο Έλληνας· 10 αλλά θα έχει δόξα, τιμή και ειρήνη ο καθένας που κάνει το καλό, ο Ιουδαίος πρώτα+ καθώς και ο Έλληνας.+ 11 Διότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης.+

12 Όλοι όσοι αμάρτησαν χωρίς νόμο θα αφανιστούν επίσης χωρίς νόμο·+ αλλά όλοι όσοι αμάρτησαν κάτω από νόμο θα δικαστούν με βάση τον νόμο.+ 13 Διότι δίκαιοι ενώπιον του Θεού δεν είναι οι ακροατές του νόμου, αλλά δίκαιοι θα ανακηρυχτούν οι εκτελεστές του νόμου.+ 14 Διότι όταν οι εθνικοί, που δεν έχουν νόμο,+ κάνουν από τη φύση τους τα πράγματα του νόμου, αυτοί, μολονότι δεν έχουν νόμο, είναι νόμος για τον εαυτό τους. 15 Οι ίδιοι καταδεικνύουν ότι η ουσία του νόμου είναι γραμμένη στην καρδιά τους, ενώ η συνείδησή τους καταθέτει και αυτή ως μάρτυρας, και από τις* δικές τους σκέψεις κατηγορούνται ή και δικαιολογούνται. 16 Αυτό θα γίνει την ημέρα κατά την οποία ο Θεός, μέσω του Χριστού Ιησού, θα κρίνει τα κρυφά πράγματα των ανθρώπων,+ σύμφωνα με τα καλά νέα τα οποία διακηρύττω.

17 Αν τώρα εσύ είσαι Ιουδαίος στο όνομα+ και βασίζεσαι στον νόμο και υπερηφανεύεσαι για τον Θεό, 18 και γνωρίζεις το θέλημά του και επιδοκιμάζεις τα πράγματα που έχουν μεγάλη αξία, επειδή είσαι διδαγμένος* από τον Νόμο,+ 19 και είσαι πεπεισμένος ότι είσαι οδηγός των τυφλών, φως για εκείνους που είναι στο σκοτάδι, 20 άτομο που διορθώνει τους παράλογους ανθρώπους, δάσκαλος μικρών παιδιών, και ότι κατανοείς τα βασικά στοιχεία της γνώσης και της αλήθειας που βρίσκονται στον Νόμο 21 —εσύ, ωστόσο, που διδάσκεις κάποιον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου;+ Εσύ που κηρύττεις: «Μην κλέψεις»,+ κλέβεις; 22 Εσύ που λες: «Μη μοιχεύσεις»,+ μοιχεύεις; Εσύ που αποστρέφεσαι τα είδωλα, ληστεύεις ναούς; 23 Εσύ που υπερηφανεύεσαι για τον νόμο, ατιμάζεις τον Θεό παραβαίνοντας τον Νόμο; 24 Διότι «το όνομα του Θεού βλασφημείται ανάμεσα στα έθνη εξαιτίας σας», όπως είναι γραμμένο.+

25 Στην πραγματικότητα, η περιτομή+ ωφελεί μόνο αν τηρείς τον νόμο·+ αλλά αν είσαι παραβάτης του νόμου, η περιτομή σου έχει γίνει μη περιτομή. 26 Αν λοιπόν ένας απερίτμητος+ τηρεί τις δίκαιες απαιτήσεις του Νόμου, δεν θα υπολογιστεί η μη περιτομή του ως περιτομή;+ 27 Και ο σωματικά απερίτμητος, εφαρμόζοντας τον Νόμο, θα κρίνει εσένα ο οποίος είσαι παραβάτης του νόμου παρότι έχεις τον γραπτό του κώδικα και την περιτομή. 28 Διότι Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος,+ και η περιτομή δεν είναι κάτι εξωτερικό, στη σάρκα.+ 29 Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος,+ και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς+ μέσω πνεύματος και όχι μέσω γραπτού κώδικα.+ Ο έπαινος αυτού του ατόμου έρχεται από τον Θεό, όχι από ανθρώπους.+

3 Ποιο είναι λοιπόν το πλεονέκτημα του Ιουδαίου ή ποιο είναι το όφελος της περιτομής; 2 Είναι μεγάλο από κάθε άποψη. Πρώτα από όλα, σε αυτούς ήταν εμπιστευμένες οι ιερές εξαγγελίες του Θεού.+ 3 Τι θα πούμε λοιπόν; Αν μερικοί δεν είχαν πίστη, μήπως η απιστία τους θα ακυρώσει την αξιοπιστία του Θεού; 4 Ασφαλώς όχι! Αλλά ας βγει ο Θεός αληθινός,+ ακόμη και αν κάθε άνθρωπος βγει ψεύτης,+ όπως είναι γραμμένο: «Για να αποδειχτείς δίκαιος στα λόγια σου και να νικήσεις όταν κρίνεσαι».+ 5 Ωστόσο, αν η αδικία μας τονίζει τη δικαιοσύνη του Θεού, τι θα πούμε; Μήπως είναι άδικος ο Θεός όταν εκδηλώνει την οργή του; (Μιλώ με ανθρώπινους όρους.) 6 Όχι βέβαια! Αλλιώς, πώς θα κρίνει ο Θεός τον κόσμο;+

7 Αλλά, αν μέσω του ψέματός μου η αλήθεια του Θεού έχει αναδειχτεί ακόμη περισσότερο προς δόξα του, τότε γιατί κρίνομαι ως αμαρτωλός; 8 Και γιατί να μην πούμε, όπως μερικοί ισχυρίζονται ψευδώς ότι λέμε: «Ας κάνουμε κακά πράγματα για να έρθουν καλά»; Η κρίση εναντίον αυτών των ανθρώπων είναι σε αρμονία με τη δικαιοσύνη.+

9 Τότε λοιπόν; Είμαστε εμείς σε καλύτερη θέση; Καθόλου! Διότι πιο πάνω διατυπώσαμε την κατηγορία ότι Ιουδαίοι και Έλληνες είναι όλοι κάτω από την αμαρτία·+ 10 όπως είναι γραμμένο: «Δεν υπάρχει δίκαιος, ούτε ένας·+ 11 δεν υπάρχει κανείς που να έχει κάποια ενόραση· δεν υπάρχει κανείς που να εκζητεί τον Θεό. 12 Όλοι έχουν ξεστρατίσει, όλοι τους έχουν γίνει άχρηστοι· δεν υπάρχει κανείς που να δείχνει καλοσύνη, ούτε ένας».+ 13 «Ο λάρυγγάς τους είναι ανοιχτός τάφος· έχουν εξαπατήσει με τη γλώσσα τους».+ «Δηλητήριο οχιάς είναι πίσω από τα χείλη τους».+ 14 «Το στόμα τους είναι γεμάτο κατάρες και πικρία».+ 15 «Τα πόδια τους σπεύδουν να χύσουν αίμα».+ 16 «Καταστροφή και δυστυχία είναι στις οδούς τους, 17 και δεν γνωρίζουν την οδό της ειρήνης».+ 18 «Δεν υπάρχει φόβος Θεού μπροστά στα μάτια τους».+

19 Γνωρίζουμε δε ότι όλα όσα λέει ο Νόμος τα απευθύνει σε εκείνους που είναι κάτω από τον Νόμο, ώστε κάθε στόμα να σωπάσει και όλος ο κόσμος να είναι υπόλογος στον Θεό για τιμωρία.+ 20 Συνεπώς, κανείς* δεν θα ανακηρυχτεί δίκαιος ενώπιόν του μέσω έργων νόμου,+ γιατί μέσω νόμου έρχεται η ακριβής γνώση της αμαρτίας.+

21 Αλλά τώρα η δικαιοσύνη του Θεού έχει φανερωθεί χωρίς νόμο,+ όπως μαρτυρούν ο Νόμος και οι Προφήτες,+ 22 ναι, η δικαιοσύνη του Θεού μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό, για όλους όσους έχουν πίστη, χωρίς καμιά διάκριση.+ 23 Διότι όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού,+ 24 και είναι δωρεά+ το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι με την παρ’ αξίαν καλοσύνη του+ μέσω της απελευθέρωσης με το λύτρο που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς.+ 25 Ο Θεός τον παρουσίασε ως προσφορά για εξιλασμό*+ μέσω πίστης στο αίμα του.+ Αυτό έγινε για να καταδείξει τη δικαιοσύνη του, επειδή ο Θεός, εκδηλώνοντας ανοχή, συγχωρούσε τις αμαρτίες που έγιναν στο παρελθόν. 26 Αυτό έγινε για να καταδείξει τη δικαιοσύνη του+ στον τωρινό καιρό, ώστε να είναι δίκαιος ακόμη και όταν ανακηρύσσει δίκαιο τον άνθρωπο που έχει πίστη στον Ιησού.+

27 Πού είναι λοιπόν η καύχηση; Δεν υπάρχει περιθώριο για αυτήν. Μέσω τίνος νόμου; Του νόμου των έργων;+ Όχι βέβαια, αλλά μέσω του νόμου της πίστης. 28 Διότι θεωρούμε ότι ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος μέσω πίστης χωρίς έργα νόμου.+ 29 Ή μήπως ο Θεός είναι Θεός των Ιουδαίων μόνο;+ Δεν είναι και των εθνικών;+ Ναι, και των εθνικών.+ 30 Εφόσον ο Θεός είναι ένας,+ θα ανακηρύξει περιτμημένους ανθρώπους δίκαιους+ ως αποτέλεσμα πίστης και απερίτμητους ανθρώπους δίκαιους+ μέσω της πίστης τους. 31 Μήπως λοιπόν καταργούμε τον νόμο μέσω της πίστης μας; Καθόλου! Απεναντίας, στηρίζουμε τον νόμο.+

4 Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, τι θα πούμε ότι κέρδισε ο Αβραάμ, ο προπάτοράς μας κατά σάρκα; 2 Για παράδειγμα, αν ο Αβραάμ ανακηρυσσόταν δίκαιος ως αποτέλεσμα έργων, θα είχε λόγο να καυχιέται, αλλά όχι όσον αφορά τον Θεό. 3 Διότι τι λέει η Γραφή; «Ο Αβραάμ εκδήλωσε πίστη στον Ιεχωβά,* και του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».+ 4 Σε αυτόν που εργάζεται, η πληρωμή του δεν υπολογίζεται ως παρ’ αξίαν καλοσύνη αλλά ως κάτι που του οφείλεται.* 5 Απεναντίας, σε αυτόν που δεν στηρίζεται στα έργα του, αλλά εκδηλώνει πίστη σε Εκείνον ο οποίος ανακηρύσσει δίκαιο τον ασεβή, η πίστη του υπολογίζεται ως δικαιοσύνη.+ 6 Όπως λέει και ο Δαβίδ όσον αφορά την ευτυχία του ανθρώπου στον οποίο ο Θεός υπολογίζει δικαιοσύνη χωρίς έργα: 7 «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι των οποίων οι άνομες πράξεις έχουν συγχωρηθεί και των οποίων οι αμαρτίες έχουν καλυφτεί·* 8 ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος του οποίου την αμαρτία δεν πρόκειται να υπολογίσει ο Ιεχωβά».*+

9 Έρχεται λοιπόν αυτή η ευτυχία μόνο στους περιτμημένους ή και στους απερίτμητους;+ Διότι λέμε: «Η πίστη του Αβραάμ τού υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».+ 10 Κάτω από ποιες συνθήκες λοιπόν του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη; Όταν ήταν περιτμημένος ή απερίτμητος; Δεν ήταν ακόμη περιτμημένος, αλλά απερίτμητος. 11 Και έλαβε ένα σημείο+—δηλαδή την περιτομή—ως σφραγίδα* της δικαιοσύνης μέσω της πίστης που είχε ενώ ήταν απερίτμητος, για να είναι ο πατέρας όλων εκείνων που έχουν πίστη+ ενώ είναι απερίτμητοι, προκειμένου να υπολογιστούν δίκαιοι· 12 επίσης για να είναι πατέρας περιτμημένων απογόνων, όχι μόνο εκείνων που είναι προσκολλημένοι στην περιτομή, αλλά και εκείνων που περπατούν εύτακτα στα ίχνη της πίστης που είχε ο πατέρας μας ο Αβραάμ+ ενώ ήταν απερίτμητος.

13 Διότι ο Αβραάμ ή οι απόγονοί του* δεν πήραν μέσω νόμου την υπόσχεση ότι αυτός θα ήταν κληρονόμος ενός κόσμου,+ αλλά μέσω δικαιοσύνης με πίστη.+ 14 Διότι αν εκείνοι που είναι προσκολλημένοι σε νόμο είναι κληρονόμοι, η πίστη χάνει την αξία της και η υπόσχεση έχει καταργηθεί. 15 Στην ουσία ο Νόμος παράγει οργή,+ αλλά όπου δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει ούτε παράβαση.+

16 Να γιατί η υπόσχεση είναι μέσω πίστης, ώστε να βασίζεται στην παρ’ αξίαν καλοσύνη,+ προκειμένου να είναι βέβαιη για όλους τους απογόνους* του,+ όχι μόνο για εκείνους που είναι προσκολλημένοι στον Νόμο, αλλά και για εκείνους που είναι προσκολλημένοι στην πίστη του Αβραάμ, ο οποίος είναι ο πατέρας όλων μας.+ 17 (Όπως είναι γραμμένο: «Σε έχω διορίσει πατέρα πολλών εθνών».)+ Αυτό συνέβη ενώπιον του Θεού, στον οποίο εκείνος είχε πίστη, ο οποίος ζωοποιεί τους νεκρούς και μιλάει για τα πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπάρχουν.* 18 Μολονότι δεν υπήρχε ελπίδα, εκείνος βάσει ελπίδας πίστεψε ότι θα γινόταν ο πατέρας πολλών εθνών σύμφωνα με αυτό που είχε ειπωθεί: «Έτσι θα είναι οι απόγονοί σου».*+ 19 Και μολονότι δεν εξασθένησε στην πίστη, σκέφτηκε το σώμα του, το οποίο ήταν ουσιαστικά νεκρωμένο (αφού αυτός ήταν περίπου 100 χρονών),+ καθώς και τη νέκρωση* της μήτρας της Σάρρας.+ 20 Ωστόσο, λόγω της υπόσχεσης του Θεού, δεν αμφιταλαντεύτηκε με απιστία· αλλά έγινε δυνατός μέσω της πίστης του, δίνοντας δόξα στον Θεό 21 και έχοντας πλήρη πεποίθηση πως ό,τι είχε Αυτός υποσχεθεί μπορούσε και να το κάνει.+ 22 Γι’ αυτό, «του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».+

23 Εντούτοις, η φράση «του υπολογίστηκε» δεν γράφτηκε μόνο για αυτόν,+ 24 αλλά και για εμάς στους οποίους θα υπολογιστεί, επειδή πιστεύουμε σε Εκείνον που ανέστησε τον Ιησού, τον Κύριό μας, από τους νεκρούς.+ 25 Αυτός παραδόθηκε για τα παραπτώματά μας+ και αναστήθηκε για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι.+

5 Έχοντας λοιπόν ανακηρυχτεί δίκαιοι ως αποτέλεσμα πίστης,+ ας απολαμβάνουμε ειρήνη* με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,+ 2 μέσω του οποίου έχουμε αποκτήσει επίσης πρόσβαση με πίστη σε αυτή την παρ’ αξίαν καλοσύνη στην οποία στεκόμαστε τώρα·+ και ας χαιρόμαστε,* βασιζόμενοι στην ελπίδα της δόξας του Θεού. 3 Όχι μόνο αυτό, αλλά ας χαιρόμαστε* ενώ βρισκόμαστε σε θλίψεις,+ αφού γνωρίζουμε ότι η θλίψη παράγει υπομονή,+ 4 η δε υπομονή επιδοκιμασμένη κατάσταση,+ η δε επιδοκιμασμένη κατάσταση ελπίδα,+ 5 και η ελπίδα δεν οδηγεί σε απογοήτευση·+ επειδή η αγάπη του Θεού έχει εκχυθεί μέσα στην καρδιά μας μέσω του αγίου πνεύματος, το οποίο μας δόθηκε.+

6 Διότι πράγματι, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη αδύναμοι,+ ο Χριστός πέθανε για ασεβείς ανθρώπους στον προσδιορισμένο καιρό. 7 Διότι μετά δυσκολίας θα πέθαινε κανείς για έναν δίκαιο, αν και για έναν αγαθό ίσως τολμήσει κανείς να πεθάνει. 8 Αλλά ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς.+ 9 Πολύ περισσότερο λοιπόν, εφόσον τώρα έχουμε ανακηρυχτεί δίκαιοι με το αίμα του,+ θα σωθούμε μέσω εκείνου από την οργή.+ 10 Διότι αν, όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του,+ πολύ περισσότερο θα σωθούμε μέσω της ζωής του, τώρα που έχουμε συμφιλιωθεί. 11 Όχι μόνο αυτό, αλλά χαιρόμαστε επίσης σε σχέση με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου έχουμε λάβει τώρα τη συμφιλίωση.+

12 Γι’ αυτό, όπως μέσω ενός ανθρώπου μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος,+ και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει+—. 13 Διότι η αμαρτία υπήρχε στον κόσμο πριν από τον Νόμο, αλλά όταν δεν υπάρχει νόμος δεν καταλογίζεται αμαρτία σε κανέναν.+ 14 Παρ’ όλα αυτά, ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή, ακόμη και σε εκείνους που δεν είχαν αμαρτήσει με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο διέπραξε παράβαση ο Αδάμ, ο οποίος από κάποιες απόψεις είναι όμοιος με εκείνον που επρόκειτο να έρθει.+

15 Αλλά το δώρο δεν είναι όπως το παράπτωμα. Διότι αν με το παράπτωμα ενός ανθρώπου πέθαναν πολλοί, πόσο περισσότερο αφθόνησε* για πολλούς η παρ’ αξίαν καλοσύνη του Θεού και η δωρεά του μέσω της παρ’ αξίαν καλοσύνης του ενός ανθρώπου,+ του Ιησού Χριστού!+ 16 Επίσης, δεν ισχύει για τη δωρεά ό,τι ισχύει για τις συνέπειες της αμαρτίας του ενός ανθρώπου.+ Διότι η κρίση ύστερα από ένα παράπτωμα ήταν καταδίκη,+ αλλά το δώρο ύστερα από πολλά παραπτώματα ήταν ανακήρυξη δικαιοσύνης.+ 17 Διότι αν με το παράπτωμα του ενός ανθρώπου βασίλεψε ο θάνατος μέσω αυτού του ενός,+ πόσο περισσότερο εκείνοι που λαβαίνουν την αφθονία της παρ’ αξίαν καλοσύνης και της δωρεάς της δικαιοσύνης+ θα βασιλέψουν+ με ζωή μέσω του ενός, του Ιησού Χριστού!+

18 Άρα λοιπόν, όπως μέσω ενός παραπτώματος το αποτέλεσμα για κάθε είδους ανθρώπους ήταν καταδίκη,+ έτσι και μέσω μιας πράξης δικαίωσης το αποτέλεσμα για κάθε είδους ανθρώπους+ είναι το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή.+ 19 Διότι όπως μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου πολλοί έγιναν αμαρτωλοί,+ έτσι και μέσω της υπακοής του ενός πολλοί θα γίνουν δίκαιοι.+ 20 Ο δε Νόμος εμφανίστηκε για να αυξηθούν τα παραπτώματα.+ Αλλά όπου αφθόνησε η αμαρτία, αφθόνησε ακόμη περισσότερο η παρ’ αξίαν καλοσύνη. 21 Για ποιον σκοπό; Ώστε, όπως η αμαρτία βασίλεψε με τον θάνατο,+ έτσι να βασιλέψει και η παρ’ αξίαν καλοσύνη μέσω δικαιοσύνης οδηγώντας σε αιώνια ζωή μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.+

6 Τι θα πούμε λοιπόν; Θα συνεχίσουμε να αμαρτάνουμε για να μας εκδηλωθεί περισσότερη παρ’ αξίαν καλοσύνη; 2 Ασφαλώς όχι! Εφόσον πεθάναμε σε σχέση με την αμαρτία,+ πώς μπορούμε να ζούμε πια σε αυτήν;+ 3 Ή μήπως δεν ξέρετε ότι όλοι εμείς, που βαφτιστήκαμε στον Χριστό Ιησού,+ βαφτιστήκαμε στον θάνατό του;+ 4 Άρα λοιπόν, θαφτήκαμε μαζί του μέσω του βαφτίσματός μας στον θάνατό του,+ ώστε, όπως ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς μέσω της δόξας του Πατέρα, έτσι και εμείς να ζήσουμε μια νέα ζωή.+ 5 Αν έχουμε ενωθεί μαζί του κατά την ομοιότητα του θανάτου του,+ σίγουρα θα ενωθούμε επίσης μαζί του κατά την ομοιότητα της ανάστασής του.+ 6 Διότι γνωρίζουμε ότι η παλιά μας προσωπικότητα καρφώθηκε στο ξύλο μαζί του+ προκειμένου να γίνει ανίσχυρο το αμαρτωλό μας σώμα,+ ώστε να μην είμαστε πια δούλοι της αμαρτίας.+ 7 Διότι αυτός που έχει πεθάνει έχει απαλλαχτεί* από την αμαρτία του.

8 Επιπλέον, αν έχουμε πεθάνει μαζί με τον Χριστό, πιστεύουμε ότι θα ζήσουμε επίσης μαζί του. 9 Διότι γνωρίζουμε ότι ο Χριστός, τώρα που έχει αναστηθεί από τους νεκρούς,+ δεν πεθαίνει πια·+ ο θάνατος δεν τον εξουσιάζει πια. 10 Διότι με τον θάνατο με τον οποίο πέθανε, πέθανε σε σχέση με την αμαρτία* μία φορά για πάντα,+ αλλά με τη ζωή με την οποία ζει, ζει σε σχέση με τον Θεό. 11 Παρόμοια και εσείς να θεωρείτε τον εαυτό σας νεκρό σε σχέση με την αμαρτία, αλλά ζωντανό σε σχέση με τον Θεό μέσω του Χριστού Ιησού.+

12 Μην αφήνετε λοιπόν την αμαρτία να βασιλεύει στο θνητό σας σώμα+ κάνοντάς σας να υπακούτε στις επιθυμίες του. 13 Ούτε να παρουσιάζετε το σώμα* σας στην αμαρτία ως όπλο αδικίας, αλλά να παρουσιάζετε τον εαυτό σας στον Θεό ως ζωντανό από τους νεκρούς, καθώς και το σώμα* σας στον Θεό ως όπλο δικαιοσύνης.+ 14 Διότι η αμαρτία δεν πρέπει να σας εξουσιάζει, δεδομένου ότι δεν είστε κάτω από νόμο,+ αλλά κάτω από παρ’ αξίαν καλοσύνη.+

15 Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Μήπως μπορούμε να διαπράξουμε αμαρτία επειδή δεν είμαστε κάτω από νόμο αλλά κάτω από παρ’ αξίαν καλοσύνη;+ Ασφαλώς όχι! 16 Δεν γνωρίζετε ότι, αν παρουσιάζετε σε κάποιον τον εαυτό σας ως υπάκουο δούλο, είστε δούλοι εκείνου στον οποίο υπακούτε,+ είτε της αμαρτίας+ που οδηγεί στον θάνατο+ είτε της υπακοής που οδηγεί στη δικαιοσύνη; 17 Αλλά ας δοθούν ευχαριστίες στον Θεό επειδή, παρότι κάποτε ήσασταν δούλοι της αμαρτίας, γίνατε υπάκουοι από καρδιάς σε εκείνο το πρότυπο διδασκαλίας στο οποίο σας παρέδωσε ο Θεός. 18 Ναι, αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία,+ γίνατε δούλοι της δικαιοσύνης.+ 19 Μιλώ με ανθρώπινους όρους λόγω της αδυναμίας της σάρκας σας· όπως παρουσιάσατε τα μέλη σας ως υπόδουλα στην ακαθαρσία και στην ανομία, οι οποίες οδηγούν στην ανομία, έτσι παρουσιάστε τώρα τα μέλη σας ως υπόδουλα στη δικαιοσύνη, η οποία οδηγεί στην αγιότητα.+ 20 Διότι όταν ήσασταν δούλοι της αμαρτίας, ήσασταν ελεύθεροι ως προς τη δικαιοσύνη.

21 Ποιον καρπό λοιπόν παρήγατε τότε; Πράγματα για τα οποία τώρα ντρέπεστε. Διότι το τέλος εκείνων των πραγμάτων είναι θάνατος.+ 22 Τώρα όμως που ελευθερωθήκατε από την αμαρτία και γίνατε δούλοι του Θεού, ο καρπός που παράγετε είναι αγιότητα,+ και το τέλος είναι αιώνια ζωή.+ 23 Διότι ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος,+ αλλά το δώρο που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή+ μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας.+

7 Είναι δυνατόν να μη γνωρίζετε, αδελφοί, (διότι μιλώ σε εκείνους που γνωρίζουν τον νόμο) ότι ο Νόμος εξουσιάζει τον άνθρωπο όσον καιρό αυτός ζει; 2 Για παράδειγμα, η παντρεμένη γυναίκα είναι δεμένη διά νόμου με τον σύζυγό της όσο αυτός είναι ζωντανός· αλλά αν ο σύζυγός της πεθάνει, αυτή απαλλάσσεται από τον νόμο του συζύγου της.+ 3 Γι’ αυτό, όσο ζει ο σύζυγός της, αυτή θα χαρακτηριστεί μοιχαλίδα αν γίνει γυναίκα άλλου άντρα.+ Αλλά αν ο σύζυγός της πεθάνει, αυτή είναι ελεύθερη από τον νόμο του, ώστε δεν είναι μοιχαλίδα αν γίνει γυναίκα άλλου άντρα.+

4 Έτσι λοιπόν, αδελφοί μου, και εσείς γίνατε νεκροί όσον αφορά τον Νόμο μέσω του σώματος του Χριστού για να γίνετε κάποιου άλλου,+ εκείνου που αναστήθηκε από τους νεκρούς,+ ώστε να καρποφορήσουμε για τον Θεό.+ 5 Διότι όταν ζούσαμε σύμφωνα με τη σάρκα, τα αμαρτωλά πάθη που φανερώνονταν από τον Νόμο βρίσκονταν σε δράση στο σώμα* μας παράγοντας καρπούς για θάνατο.+ 6 Αλλά τώρα έχουμε απαλλαχτεί από τον Νόμο,+ επειδή έχουμε πεθάνει όσον αφορά εκείνο που μας δέσμευε, προκειμένου να είμαστε δούλοι με μια καινούρια έννοια μέσω του πνεύματος+ και όχι με την παλιά έννοια μέσω του γραπτού κώδικα.+

7 Τι θα πούμε λοιπόν; Είναι ο Νόμος αμαρτία; Ασφαλώς όχι! Στην πραγματικότητα, δεν θα είχα μάθει τι είναι αμαρτία αν δεν υπήρχε ο Νόμος.+ Για παράδειγμα, δεν θα ήξερα τι είναι ανάρμοστη επιθυμία αν ο Νόμος δεν έλεγε: «Δεν πρέπει να επιθυμήσεις».+ 8 Αλλά η αμαρτία, βρίσκοντας αφορμή από την εντολή, παρήγαγε μέσα μου κάθε είδους επιθυμία, γιατί χωρίς νόμο η αμαρτία ήταν νεκρή.+ 9 Κάποτε εγώ ήμουν ζωντανός χωρίς νόμο. Αλλά όταν ήρθε η εντολή, η αμαρτία επανήλθε στη ζωή, εγώ όμως πέθανα.+ 10 Και διαπίστωσα ότι η εντολή που επρόκειτο να οδηγήσει στη ζωή+ οδηγούσε στον θάνατο. 11 Διότι η αμαρτία, βρίσκοντας αφορμή από την εντολή, με παραπλάνησε και μέσω αυτής με θανάτωσε. 12 Επομένως, ο Νόμος αυτός καθαυτόν είναι άγιος, και η εντολή άγια, δίκαιη και καλή.+

13 Μήπως λοιπόν αυτό που είναι καλό οδήγησε στον θάνατό μου; Ασφαλώς όχι! Αυτό το έκανε η αμαρτία για να φανεί ότι η αμαρτία προξενεί θάνατο σε εμένα μέσω αυτού που είναι καλό,+ ώστε μέσω της εντολής η αμαρτία να γίνει πολύ πιο αμαρτωλή.+ 14 Διότι γνωρίζουμε ότι ο Νόμος είναι πνευματικός, αλλά εγώ είμαι σαρκικός, πουλημένος ως δούλος στην αμαρτία.+ 15 Δεν καταλαβαίνω τι κάνω. Διότι δεν κάνω αυτό που θέλω αλλά αυτό που μισώ. 16 Ωστόσο, αν κάνω αυτό που δεν θέλω, συμφωνώ ότι ο Νόμος είναι καλός. 17 Αλλά τώρα δεν είμαι πια εγώ εκείνος που το κάνει αυτό, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου.+ 18 Διότι γνωρίζω ότι μέσα μου, δηλαδή στη σάρκα μου, δεν κατοικεί τίποτα καλό· έχω την επιθυμία να κάνω το σωστό, αλλά όχι την ικανότητα να το πραγματοποιώ.+ 19 Διότι δεν κάνω το καλό που θέλω, αλλά το κακό που δεν θέλω, αυτό κάνω. 20 Αν λοιπόν κάνω αυτό που δεν θέλω, δεν είμαι πια εγώ αυτός που το πραγματοποιεί, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου.

21 Βρίσκω λοιπόν αυτόν τον νόμο στην περίπτωσή μου: Όταν θέλω να κάνω το σωστό, το κακό είναι παρόν σε εμένα.+ 22 Βρίσκω μεγάλη ευχαρίστηση στον νόμο του Θεού σύμφωνα με τον άνθρωπο ο οποίος είμαι εσωτερικά,+ 23 αλλά βλέπω στο σώμα* μου έναν άλλον νόμο που πολεμάει ενάντια στον νόμο της διάνοιάς μου+ και με οδηγεί αιχμάλωτο στον νόμο της αμαρτίας+ ο οποίος υπάρχει στο σώμα* μου. 24 Ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι! Ποιος θα με σώσει από το σώμα που υφίσταται αυτόν τον θάνατο; 25 Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας! Άρα λοιπόν, με τη διάνοιά μου εγώ είμαι δούλος του νόμου του Θεού, αλλά με τη σάρκα μου δούλος του νόμου της αμαρτίας.+

8 Συνεπώς, εκείνοι που είναι σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού δεν έχουν καμιά καταδίκη. 2 Διότι ο νόμος του πνεύματος που δίνει ζωή σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού σάς έχει ελευθερώσει+ από τον νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. 3 Αυτό που δεν μπορούσε να κάνει ο Νόμος,+ επειδή ήταν αδύναμος+ μέσω της σάρκας, το έκανε ο Θεός στέλνοντας τον ίδιο του τον Γιο+ κατά την ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας+ για να εξαλείψει την αμαρτία, καταδικάζοντας την αμαρτία στη σάρκα, 4 ώστε η δίκαιη απαίτηση του Νόμου να εκπληρωθεί σε εμάς+ που περπατάμε, όχι σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το πνεύμα.+ 5 Διότι εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τη σάρκα προσηλώνουν τον νου τους στα πράγματα της σάρκας,+ αλλά εκείνοι που ζουν σύμφωνα με το πνεύμα στα πράγματα του πνεύματος.+ 6 Διότι αν κάποιος προσηλώνει τον νου του στη σάρκα, το αποτέλεσμα είναι θάνατος,+ αλλά αν προσηλώνει τον νου του στο πνεύμα, το αποτέλεσμα είναι ζωή και ειρήνη·+ 7 επειδή αν κάποιος προσηλώνει τον νου του στη σάρκα, γίνεται εχθρός του Θεού,+ γιατί η σάρκα δεν υποτάσσεται στον νόμο του Θεού, μάλιστα ούτε και μπορεί. 8 Εκείνοι λοιπόν που είναι σε αρμονία με τη σάρκα δεν μπορούν να ευαρεστήσουν τον Θεό.

9 Ωστόσο, εσείς είστε σε αρμονία, όχι με τη σάρκα, αλλά με το πνεύμα,+ αν όντως το πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας. Αλλά αν κάποιος δεν έχει το πνεύμα του Χριστού, δεν ανήκει σε αυτόν. 10 Αν όμως ο Χριστός είναι σε ενότητα με εσάς,+ το σώμα είναι νεκρό λόγω της αμαρτίας, αλλά το πνεύμα είναι ζωή λόγω της δικαιοσύνης. 11 Αν δε το πνεύμα εκείνου που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας, εκείνος που ανέστησε τον Χριστό Ιησού από τους νεκρούς+ θα ζωοποιήσει και το δικό σας θνητό σώμα+ μέσω του πνεύματός του που διαμένει μέσα σας.

12 Άρα λοιπόν, αδελφοί, εμείς δεν έχουμε αναλάβει υποχρέωση απέναντι στη σάρκα για να ζούμε σύμφωνα με τη σάρκα·+ 13 διότι αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, είναι βέβαιο ότι θα πεθάνετε· αλλά αν θανατώσετε τις πράξεις του σώματος+ μέσω του πνεύματος, θα ζήσετε.+ 14 Διότι όλοι όσοι οδηγούνται από το πνεύμα του Θεού είναι όντως γιοι του Θεού.+ 15 Διότι εσείς δεν λάβατε πνεύμα δουλείας που προκαλεί πάλι φόβο, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο φωνάζουμε: «Αββά,* Πατέρα!»+ 16 Το ίδιο το πνεύμα δίνει μαρτυρία μαζί με το πνεύμα μας+ ότι είμαστε παιδιά του Θεού.+ 17 Αν λοιπόν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι—κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι+ όμως με τον Χριστό—με την προϋπόθεση ότι υποφέρουμε μαζί του+ για να δοξαστούμε και μαζί του.+

18 Διότι θεωρώ ότι τα τωρινά παθήματα δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη δόξα που πρόκειται να αποκαλυφτεί στην περίπτωσή μας.+ 19 Διότι η δημιουργία περιμένει με έντονη προσδοκία την αποκάλυψη των γιων του Θεού.+ 20 Διότι η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα,+ όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα 21 ότι και η ίδια η δημιουργία θα ελευθερωθεί+ από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού. 22 Διότι γνωρίζουμε ότι όλη μαζί η δημιουργία στενάζει και πονάει μέχρι τώρα. 23 Όχι μόνο αυτό, αλλά και εμείς που έχουμε τους πρώτους καρπούς, δηλαδή το πνεύμα, και εμείς οι ίδιοι στενάζουμε μέσα μας+ ενώ περιμένουμε με λαχτάρα την υιοθεσία,+ την απελευθέρωση από το σώμα μας με λύτρο. 24 Διότι σωθήκαμε με αυτή την ελπίδα· αλλά ελπίδα που βλέπεται δεν είναι ελπίδα, γιατί όταν κάποιος βλέπει ένα πράγμα, μήπως ελπίζει για αυτό; 25 Αλλά αν ελπίζουμε+ για αυτό που δεν βλέπουμε,+ εξακολουθούμε να το προσμένουμε με υπομονή.+

26 Παρόμοια, το πνεύμα παρέχει και αυτό βοήθεια για την αδυναμία μας·+ διότι το πρόβλημα είναι ότι μερικές φορές δεν ξέρουμε για ποια πράγματα χρειάζεται να προσευχηθούμε, αλλά το ίδιο το πνεύμα συνηγορεί για εμάς όταν στενάζουμε μη μπορώντας να εκφραστούμε με λόγια. 27 Ωστόσο, αυτός που ερευνάει την καρδιά+ γνωρίζει ποια είναι η σημασία του πνεύματος, επειδή αυτό συνηγορεί σε αρμονία με τον Θεό για τους αγίους.

28 Γνωρίζουμε ότι ο Θεός κάνει όλα τα έργα του να συνεργάζονται για το καλό εκείνων που αγαπούν τον Θεό, εκείνων που είναι καλεσμένοι σύμφωνα με τον σκοπό του·+ 29 επειδή εκείνους στους οποίους έδωσε την πρώτη του αναγνώριση τους προόρισε επίσης να διαμορφωθούν σύμφωνα με την εικόνα του Γιου του,+ ώστε αυτός να είναι ο πρωτότοκος+ ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς.+ 30 Εκείνοι δε τους οποίους προόρισε+ είναι αυτοί τους οποίους και κάλεσε·+ και εκείνοι τους οποίους κάλεσε είναι αυτοί τους οποίους και ανακήρυξε δίκαιους.+ Τελικά, εκείνοι τους οποίους ανακήρυξε δίκαιους είναι αυτοί τους οποίους και δόξασε.+

31 Τι θα πούμε λοιπόν για αυτά τα πράγματα; Αν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;+ 32 Εφόσον εκείνος δεν λυπήθηκε ούτε τον ίδιο του τον Γιο αλλά τον παρέδωσε για όλους εμάς,+ δεν θα μας δώσει με καλοσύνη, μαζί με αυτόν, και όλα τα άλλα πράγματα; 33 Ποιος θα απαγγείλει κατηγορία κατά των εκλεγμένων του Θεού;+ Ο Θεός είναι Εκείνος που τους ανακηρύσσει δίκαιους.+ 34 Ποιος θα τους καταδικάσει; Ο Χριστός Ιησούς είναι εκείνος που πέθανε, και μάλιστα εκείνος που αναστήθηκε από τους νεκρούς, ο οποίος είναι στα δεξιά του Θεού+ και ο οποίος συνηγορεί για εμάς.+

35 Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;+ Μήπως θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή πείνα ή γύμνια ή κίνδυνος ή σπαθί;+ 36 Όπως είναι γραμμένο: «Για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα· θεωρηθήκαμε πρόβατα για σφαγή».+ 37 Αντίθετα, σε όλα αυτά βγαίνουμε πλήρως νικητές+ μέσω εκείνου που μας αγάπησε. 38 Διότι είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε κυβερνήσεις ούτε παρόντα πράγματα ούτε μελλοντικά πράγματα ούτε δυνάμεις+ 39 ούτε ύψος ούτε βάθος ούτε καμιά άλλη δημιουργία θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, η οποία εκδηλώνεται μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας.

9 Λέω την αλήθεια σύμφωνα με τον Χριστό· δεν λέω ψέματα, καθώς η συνείδησή μου καταθέτει ως μάρτυρας μαζί μου σύμφωνα με άγιο πνεύμα 2 ότι έχω μεγάλη λύπη και ακατάπαυστο πόνο στην καρδιά μου. 3 Διότι θα ευχόμουν να ήμουν εγώ ο ίδιος αποχωρισμένος από τον Χριστό ως ο καταραμένος για χάρη των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα, 4 οι οποίοι είναι Ισραηλίτες. Σε αυτούς ανήκει η υιοθεσία,+ η δόξα, οι διαθήκες,+ η χορήγηση του Νόμου,+ η ιερή υπηρεσία+ και οι υποσχέσεις.+ 5 Σε αυτούς ανήκουν οι προπάτορες,+ και από αυτούς προήλθε ο Χριστός κατά σάρκα.+ Ο Θεός, που εξουσιάζει το καθετί, ας είναι δοξασμένος για πάντα. Αμήν.

6 Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει αποτύχει ο λόγος του Θεού. Διότι δεν είναι πράγματι «Ισραήλ» όλοι όσοι προέρχονται από τον Ισραήλ.+ 7 Ούτε είναι όλοι παιδιά του Αβραάμ επειδή είναι απόγονοί του·*+ απεναντίας: «Αυτοί που θα αποκληθούν απόγονοί σου* θα έρθουν μέσω του Ισαάκ».+ 8 Δηλαδή τα κατά σάρκα παιδιά δεν είναι πράγματι τα παιδιά του Θεού,+ αλλά τα παιδιά που είναι μέσω της υπόσχεσης+ υπολογίζονται ως οι απόγονοι.* 9 Διότι η υπόσχεση έλεγε το εξής: «Του χρόνου τέτοιον καιρό, θα έρθω και η Σάρρα θα έχει γιο».+ 10 Υπόσχεση όμως δεν δόθηκε μόνο τότε, αλλά και όταν η Ρεβέκκα συνέλαβε δίδυμα από έναν άντρα, τον Ισαάκ τον προπάτορά μας·+ 11 διότι ενόσω αυτά δεν είχαν ακόμη γεννηθεί ούτε είχαν κάνει τίποτα καλό ή κακό, προκειμένου ο σκοπός του Θεού σχετικά με την εκλογή να παραμένει βασισμένος, όχι σε έργα, αλλά σε Εκείνον που καλεί, 12 της ειπώθηκε: «Ο μεγαλύτερος θα είναι δούλος του νεοτέρου».+ 13 Όπως είναι γραμμένο: «Εγώ αγάπησα τον Ιακώβ, τον δε Ησαύ τον μίσησα».+

14 Τι θα πούμε λοιπόν; Μήπως υπάρχει αδικία στον Θεό; Ασφαλώς όχι!+ 15 Διότι αυτός λέει στον Μωυσή: «Θα ελεήσω όποιον ελεήσω και θα δείξω συμπόνια σε όποιον δείξω συμπόνια».+ 16 Άρα λοιπόν, δεν εξαρτάται από την επιθυμία ούτε από την προσπάθεια κάποιου ατόμου,* αλλά από τον Θεό, ο οποίος ελεεί.+ 17 Διότι η Γραφή λέει σχετικά με τον Φαραώ: «Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο σε άφησα να παραμείνεις ζωντανός: για να δείξω σε σχέση με εσένα τη δύναμή μου και να κάνω να διακηρυχτεί το όνομά μου σε όλη τη γη».+ 18 Άρα λοιπόν, όποιον θέλει τον ελεεί, αλλά όποιον θέλει τον αφήνει να γίνει ισχυρογνώμων.+

19 Θα μου πεις λοιπόν: «Γιατί παρ’ όλα αυτά βρίσκει σφάλματα; Ποιος έχει αντισταθεί στο θέλημά του;» 20 Αλλά ποιος είσαι εσύ, άνθρωπε, για να αντιμιλάς στον Θεό;+ Μήπως το πράγμα που πλάστηκε λέει στον πλάστη του: «Γιατί με έφτιαξες έτσι;»+ 21 Τι; Δεν έχει ο αγγειοπλάστης εξουσία πάνω στον πηλό,+ ώστε να φτιάξει από το ίδιο μείγμα ένα σκεύος για αξιότιμη χρήση και ένα άλλο για χρήση που στερείται τιμής; 22 Τι θα πούμε λοιπόν αν ο Θεός ήθελε να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, και γι’ αυτό ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια καταστροφής; 23 Και αν αυτό έγινε για να γνωστοποιήσει τον πλούτο της δόξας του σε σκεύη ελέους,+ τα οποία ετοίμασε εκ των προτέρων για δόξα, 24 δηλαδή εμάς, τους οποίους κάλεσε, όχι μόνο ανάμεσα από τους Ιουδαίους, αλλά και ανάμεσα από τα έθνη,+ τι με αυτό; 25 Είναι όπως λέει και στον Ωσηέ: «Εκείνους που δεν ήταν λαός μου+ θα τους αποκαλέσω “λαό μου”, και εκείνη που δεν ήταν αγαπημένη θα την αποκαλέσω “αγαπημένη”·+ 26 και εκεί όπου τους ειπώθηκε: “Δεν είστε λαός μου”, εκεί αυτοί θα αποκληθούν “γιοι του ζωντανού Θεού”».+

27 Επιπρόσθετα, ο Ησαΐας φωνάζει σχετικά με τον Ισραήλ: «Μολονότι ο αριθμός των γιων του Ισραήλ μπορεί να είναι σαν την άμμο της θάλασσας, μόνο το υπόλοιπο θα σωθεί.+ 28 Διότι ο Ιεχωβά* θα τακτοποιήσει λογαριασμούς πάνω στη γη, τελειώνοντάς τους και συντομεύοντάς τους».*+ 29 Και όπως προείπε ο Ησαΐας: «Αν ο Ιεχωβά* των στρατευμάτων δεν είχε αφήσει απογόνους* σε εμάς, θα είχαμε γίνει σαν τα Σόδομα και θα είχαμε μοιάσει με τα Γόμορρα».+

30 Τι θα πούμε λοιπόν; Ότι οι εθνικοί, μολονότι δεν επιδίωκαν δικαιοσύνη, πέτυχαν τον στόχο της δικαιοσύνης,+ της δικαιοσύνης που είναι αποτέλεσμα πίστης·+ 31 αλλά ο Ισραήλ, μολονότι επιδίωκε νόμο δικαιοσύνης, δεν πέτυχε τον στόχο του—δεν εκπλήρωσε τον νόμο. 32 Για ποιον λόγο; Επειδή δεν τον επιδίωκε μέσω πίστης, αλλά μέσω έργων. Αυτοί πρόσκοψαν στην «πέτρα του προσκόμματος»·+ 33 όπως είναι γραμμένο: «Θέτω στη Σιών πέτρα+ προσκόμματος και βράχο σκανδάλου, αλλά εκείνος που στηρίζει την πίστη του σε αυτήν δεν θα απογοητευτεί».*+

10 Αδελφοί, αυτό που επιθυμώ ολόκαρδα και για το οποίο ικετεύω τον Θεό είναι η σωτηρία τους.+ 2 Διότι μαρτυρώ ότι έχουν ζήλο για τον Θεό,+ αλλά όχι σύμφωνα με ακριβή γνώση. 3 Επειδή δεν γνωρίζουν τη δικαιοσύνη του Θεού+ αλλά επιδιώκουν να εδραιώσουν τη δική τους,+ δεν υποτάχθηκαν στη δικαιοσύνη του Θεού.+ 4 Διότι ο Χριστός είναι το τέλος του Νόμου,+ ώστε όποιος εκδηλώνει πίστη να έχει δικαιοσύνη.+

5 Ο Μωυσής γράφει σχετικά με τη δικαιοσύνη που προκύπτει μέσω του Νόμου: «Ο άνθρωπος που κάνει αυτά τα πράγματα θα ζήσει μέσω αυτών».+ 6 Αλλά η δικαιοσύνη που είναι αποτέλεσμα πίστης λέει: «Μην πεις μέσα σου:+ “Ποιος θα ανεβεί στον ουρανό;”+ δηλαδή για να κατεβάσει τον Χριστό 7 ή “Ποιος θα κατεβεί στην άβυσσο;”+ δηλαδή για να ανεβάσει τον Χριστό από τους νεκρούς». 8 Αλλά τι λέει η Γραφή; «Ο λόγος είναι κοντά σου, στο στόμα σου και στην καρδιά σου»·+ δηλαδή «ο λόγος» της πίστης τον οποίο κηρύττουμε. 9 Διότι αν διακηρύξεις δημόσια με το στόμα σου ότι ο Ιησούς είναι Κύριος+ και πιστέψεις μέσα στην καρδιά σου ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς. 10 Επειδή με την καρδιά ασκεί κανείς πίστη για δικαιοσύνη, αλλά με το στόμα κάνει δημόσια διακήρυξη+ για σωτηρία.

11 Η Γραφή λέει: «Κανείς που στηρίζει την πίστη του σε αυτόν δεν θα απογοητευτεί».*+ 12 Διότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα.+ Ένας είναι ο Κύριος όλων, ο οποίος είναι πλούσιος* προς όλους όσους τον επικαλούνται. 13 Διότι «όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά* θα σωθεί».+ 14 Ωστόσο, πώς θα τον επικαλεστούν αν δεν έχουν πιστέψει σε αυτόν; Και πώς θα πιστέψουν σε αυτόν για τον οποίο δεν έχουν ακούσει; Και πώς θα ακούσουν αν δεν τους κηρύξει κάποιος; 15 Και πώς θα κηρύξουν αν δεν έχουν αποσταλεί;+ Όπως είναι γραμμένο: «Πόσο ωραία είναι τα πόδια εκείνων που διακηρύττουν καλά νέα για καλά πράγματα!»+

16 Αλλά δεν υπάκουσαν όλοι στα καλά νέα. Διότι ο Ησαΐας λέει: «Ιεχωβά,* ποιος πίστεψε σε αυτό που ακούστηκε από εμάς;»*+ 17 Η πίστη λοιπόν έρχεται ως επακόλουθο αυτού που ακούει κανείς.+ Και αυτό που ακούει κανείς είναι μέσω του λόγου σχετικά με τον Χριστό. 18 Αλλά ρωτώ: Μήπως δεν άκουσαν; Στην πραγματικότητα, «σε όλη τη γη έφτασε ο ήχος τους και ως τα πέρατα της κατοικημένης γης* το άγγελμά τους».+ 19 Αλλά ρωτώ: Μήπως δεν γνώριζε ο Ισραήλ;+ Πρώτος ο Μωυσής λέει: «Θα προκαλέσω τη ζηλοτυπία σας μέσω αυτού που δεν είναι έθνος· θα διεγείρω τον βίαιο θυμό σας μέσω ενός ανόητου έθνους».+ 20 Ο δε Ησαΐας λέει με μεγάλη τόλμη: «Με βρήκαν εκείνοι που δεν με έψαχναν·+ φανερώθηκα σε εκείνους που δεν με αναζητούσαν».+ 21 Αλλά όσον αφορά τον Ισραήλ λέει: «Όλη την ημέρα άπλωνα τα χέρια μου προς έναν ανυπάκουο και ισχυρογνώμονα λαό».+

11 Ρωτώ λοιπόν: Μήπως απέρριψε ο Θεός τον λαό του;+ Όχι βέβαια! Διότι και εγώ Ισραηλίτης είμαι, από τους απογόνους* του Αβραάμ, από τη φυλή του Βενιαμίν. 2 Ο Θεός δεν απέρριψε τον λαό του, τον οποίο πρώτα αναγνώρισε.+ Δεν ξέρετε τι λέει η Γραφή σχετικά με τον Ηλία, ο οποίος διαμαρτύρεται στον Θεό για τον Ισραήλ; 3 «Ιεχωβά,* αυτοί σκότωσαν τους προφήτες σου, κατέσκαψαν τα θυσιαστήριά σου, και έχω απομείνει μόνο εγώ, και τώρα προσπαθούν να αφαιρέσουν τη ζωή* μου».+ 4 Και όμως, τι του λέει η θεϊκή εξαγγελία; «Έχω αφήσει για τον εαυτό μου 7.000 άντρες που δεν λύγισαν το γόνατο στον Βάαλ».+ 5 Παρόμοια, και στον τωρινό καιρό, υπάρχει ένα υπόλοιπο+ σύμφωνα με μια εκλογή μέσω παρ’ αξίαν καλοσύνης. 6 Επομένως, αν η εκλογή είναι μέσω παρ’ αξίαν καλοσύνης,+ δεν είναι πια μέσω έργων·+ αλλιώς, η παρ’ αξίαν καλοσύνη δεν θα ήταν πια παρ’ αξίαν καλοσύνη.

7 Τότε λοιπόν; Αυτό που ο Ισραήλ εκζητεί ένθερμα δεν το απέκτησε, το απέκτησαν όμως οι εκλεγμένοι.+ Των υπολοίπων οι αισθήσεις έγιναν νωθρές,+ 8 όπως είναι γραμμένο: «Ο Θεός τούς έδωσε πνεύμα βαθύ ύπνου,+ μάτια που δεν βλέπουν και αφτιά που δεν ακούν, μέχρι τη σημερινή ημέρα».+ 9 Επίσης ο Δαβίδ λέει: «Ας γίνει το τραπέζι τους θηλιά και παγίδα και σκάνδαλο και ανταπόδοση για αυτούς. 10 Ας σκοτεινιάσουν τα μάτια τους για να μη βλέπουν, και κάνε τη ράχη τους κυρτή για πάντα».+

11 Ρωτώ λοιπόν: Μήπως αυτοί πρόσκοψαν και έπεσαν εντελώς; Ασφαλώς όχι! Αλλά με αφορμή το δικό τους εσφαλμένο βήμα, υπάρχει σωτηρία για τους εθνικούς, ώστε να προκληθεί η ζηλοτυπία τους.+ 12 Αν τώρα το εσφαλμένο βήμα τους σημαίνει πλούτο για τον κόσμο και η ελάττωσή τους πλούτο για τους εθνικούς,+ πόσο μάλλον θα σημάνει πλούτο ο πλήρης αριθμός τους!

13 Μιλώ σε εσάς που είστε εθνικοί. Εφόσον είμαι απόστολος των εθνών,+ δοξάζω* τη διακονία μου+ 14 μήπως και μπορέσω με κάποιον τρόπο να προκαλέσω τη ζηλοτυπία του λαού* μου και να σώσω μερικούς από αυτούς. 15 Διότι αν η απόρριψή τους+ σημαίνει συμφιλίωση για τον κόσμο, τι θα σημάνει η αποδοχή τους αν όχι ζωή από τους νεκρούς; 16 Και αν το κομμάτι της ζύμης που πάρθηκε ως πρώτοι καρποί είναι άγιο, τότε είναι άγιο και όλο το ζυμάρι· και αν η ρίζα είναι άγια, τότε είναι και τα κλαδιά.

17 Ωστόσο, αν μερικά από τα κλαδιά κόπηκαν και εσύ, μολονότι είσαι αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα στα υπόλοιπα και έγινες συμμέτοχος στον πλούτο της ρίζας της ελιάς, 18 μη δείχνεις αλαζονεία* σε βάρος των κλαδιών. Αν όμως δείχνεις αλαζονεία* σε βάρος τους,+ να θυμάσαι ότι δεν βαστάζεις εσύ τη ρίζα, αλλά η ρίζα βαστάζει εσένα. 19 Θα πεις λοιπόν: «Κόπηκαν κλαδιά για να μπολιαστώ εγώ».+ 20 Σωστά! Αυτά κόπηκαν εξαιτίας της απιστίας τους,+ εσύ όμως στέκεσαι μέσω πίστης.+ Μη δείχνεις υπεροψία, αλλά να φοβάσαι. 21 Διότι αν ο Θεός δεν λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, δεν θα λυπηθεί ούτε εσένα. 22 Σκέψου λοιπόν την καλοσύνη+ και την αυστηρότητα του Θεού. Προς εκείνους που έπεσαν εκδηλώνεται η αυστηρότητα,+ αλλά προς εσένα η καλοσύνη του Θεού, με την προϋπόθεση ότι παραμένεις στην καλοσύνη του· αλλιώς, θα κοπείς και εσύ. 23 Και εκείνοι επίσης, αν δεν παραμείνουν στην απιστία τους, θα μπολιαστούν,+ διότι ο Θεός είναι ικανός να τους μπολιάσει πάλι. 24 Διότι αν εσύ κόπηκες από το ελαιόδεντρο που είναι άγριο από τη φύση του και μπολιάστηκες αντίθετα με τη φύση στο ήμερο ελαιόδεντρο, πόσο μάλλον θα μπολιαστούν πάλι στο δικό τους ελαιόδεντρο εκείνοι που είναι φυσικά κλαδιά!

25 Αδελφοί, δεν θέλω να έχετε άγνοια για αυτό το ιερό μυστικό,+ ώστε να μη θεωρείτε τον εαυτό σας σοφό: Έχει επέλθει εν μέρει νωθρότητα των αισθήσεων στον Ισραήλ μέχρι να μπει ο πλήρης αριθμός των εθνικών, 26 και με αυτόν τον τρόπο όλος ο Ισραήλ+ θα σωθεί. Όπως είναι γραμμένο: «Ο απελευθερωτής* θα έρθει από τη Σιών+ και θα απομακρύνει τις ασεβείς πράξεις από τον Ιακώβ. 27 Και αυτή θα είναι η διαθήκη μου με αυτούς,+ όταν αφαιρέσω τις αμαρτίες τους».+ 28 Πράγματι, σε σχέση με τα καλά νέα, αυτοί είναι εχθροί για χάρη σας· αλλά σε σχέση με την εκλογή του Θεού, είναι αγαπητοί για χάρη των προπατόρων τους.+ 29 Διότι τα δώρα και η κλήση του Θεού δεν είναι πράγματα για τα οποία εκείνος θα μεταμεληθεί. 30 Όπως εσείς ήσασταν κάποτε ανυπάκουοι στον Θεό,+ αλλά τώρα σας έχει δειχτεί έλεος+ λόγω της ανυπακοής τους,+ 31 έτσι και αυτοί τώρα είναι ανυπάκουοι με αποτέλεσμα έλεος για εσάς, ώστε και σε αυτούς να δειχτεί τώρα έλεος. 32 Διότι όλοι είναι ανυπάκουοι και ο Θεός τούς περιόρισε σε αυτή την κατάσταση+ για να δείξει έλεος σε όλους.+

33 Ω! βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης του Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του και ανεξιχνίαστες οι οδοί του! 34 Διότι «ποιος έχει γνωρίσει τον νου του Ιεχωβά;* Ή ποιος έχει γίνει σύμβουλός του;»+ 35 Ή «ποιος του έχει δώσει πρώτος, ώστε να πρέπει να του ανταποδοθεί;»+ 36 Επειδή από αυτόν και μέσω αυτού και για αυτόν είναι τα πάντα. Σε αυτόν ας είναι η δόξα πάντοτε. Αμήν.

12 Γι’ αυτό, σας παρακαλώ μέσω της συμπόνιας του Θεού, αδελφοί, να παρουσιάσετε το σώμα σας+ ως ζωντανή θυσία, άγια+ και ευπρόσδεκτη στον Θεό, ως ιερή υπηρεσία με τη δύναμη της λογικής σας.+ 2 Και μη διαπλάθεστε από αυτό το σύστημα πραγμάτων,* αλλά να μεταμορφώνεστε ανακαινίζοντας τον νου σας,+ ώστε να αποδεικνύετε στον εαυτό σας+ το καλό και ευπρόσδεκτο και τέλειο θέλημα του Θεού.

3 Διότι μέσω της παρ’ αξίαν καλοσύνης που μου έχει δοθεί, λέω σε όποιον είναι ανάμεσά σας να μη σκέφτεται για τον εαυτό του κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκέφτεται,+ αλλά να σκέφτεται έτσι ώστε να έχει σωφροσύνη, ο καθένας ανάλογα με το μέτρο πίστης που του έχει δώσει* ο Θεός.+ 4 Διότι όπως σε ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη,+ αλλά δεν έχουν όλα τα μέλη την ίδια λειτουργία, 5 έτσι και εμείς, αν και πολλοί, είμαστε ένα σώμα σε ενότητα με τον Χριστό, αλλά ατομικά είμαστε μέλη που ανήκουν το ένα στο άλλο.+ 6 Εφόσον λοιπόν έχουμε χαρίσματα που διαφέρουν σύμφωνα με την παρ’ αξίαν καλοσύνη η οποία μας έχει δοθεί,+ αν πρόκειται για το χάρισμα της προφητείας, ας προφητεύουμε ανάλογα με την πίστη μας· 7 αν πρόκειται για διακονία, ας ενασχολούμαστε με αυτή τη διακονία· αυτός που διδάσκει, ας ενασχολείται με τη διδασκαλία του·+ 8 αυτός που ενθαρρύνει,* ας δίνει ενθάρρυνση·*+ αυτός που μοιράζει,* ας μοιράζει με απλοχεριά·+ αυτός που προΐσταται,* ας προΐσταται με επιμέλεια·*+ αυτός που δείχνει έλεος, ας το δείχνει με χαρά.+

9 Η αγάπη σας ας είναι ανυπόκριτη.+ Να αποστρέφεστε ό,τι είναι πονηρό·+ να προσκολλάστε σε ό,τι είναι καλό. 10 Με αδελφική αγάπη, να νιώθετε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον. Στην απόδοση αμοιβαίας τιμής, να παίρνετε την πρωτοβουλία.+ 11 Να είστε φιλόπονοι,* όχι οκνηροί.*+ Να φλέγεστε με το πνεύμα.+ Να υπηρετείτε τον Ιεχωβά* ως δούλοι.+ 12 Να χαίρεστε σε σχέση με την ελπίδα. Να υπομένετε στη θλίψη.+ Να εγκαρτερείτε στην προσευχή.+ 13 Να μοιράζεστε αυτά που έχετε με τους αγίους σύμφωνα με τις ανάγκες τους.+ Να ακολουθείτε την πορεία της φιλοξενίας.+ 14 Να ευλογείτε εκείνους που σας διώκουν·+ να ευλογείτε και να μην καταριέστε.+ 15 Να χαίρεστε με όσους χαίρονται· να κλαίτε με όσους κλαίνε. 16 Να βλέπετε τους άλλους όπως βλέπετε τον εαυτό σας· μην είστε υψηλόφρονες,* αλλά να ακολουθείτε πορεία ταπεινοφροσύνης.+ Μη θεωρείτε τον εαυτό σας σοφό.+

17 Μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού σε κανέναν.+ Να λαβαίνετε υπόψη τι θεωρείται καλό από όλους τους ανθρώπους.* 18 Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί με όλους τους ανθρώπους.+ 19 Μην παίρνετε εκδίκηση για τον εαυτό σας, αγαπητοί, αλλά να αφήνετε τόπο για την οργή·*+ διότι είναι γραμμένο: «“Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω”, λέει ο Ιεχωβά».*+ 20 Αλλά «αν πεινάει ο εχθρός σου, τρέφε τον· αν διψάει, δίνε του να πιει· διότι κάνοντάς το αυτό θα συσσωρεύσεις πυρωμένα κάρβουνα στο κεφάλι του».*+ 21 Μη νικιέσαι από το κακό, αλλά να νικάς το κακό με το καλό.+

13 Κάθε άνθρωπος* ας υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες,+ γιατί δεν υπάρχει εξουσία παρά μόνο από τον Θεό·+ οι υπάρχουσες εξουσίες βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό.+ 2 Συνεπώς, όποιος εναντιώνεται στην εξουσία τάσσεται εναντίον της διευθέτησης του Θεού· εκείνοι που τάσσονται εναντίον της θα επιφέρουν κρίση στον εαυτό τους. 3 Διότι οι κυβερνήτες δεν προξενούν φόβο για τις καλές πράξεις, αλλά για τις κακές.+ Θέλεις να μη φοβάσαι την εξουσία; Κάνε το καλό+ και θα έχεις έπαινο από αυτήν· 4 διότι είναι υπηρέτης του Θεού σε εσένα για το καλό σου. Αλλά αν κάνεις το κακό, να φοβάσαι, διότι δεν φοράει άσκοπα το σπαθί. Είναι υπηρέτης του Θεού, εκδικητής για να εκδηλώσει οργή εναντίον εκείνου* που κάνει το κακό.

5 Είναι λοιπόν ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μόνο λόγω αυτής της οργής, αλλά και λόγω της συνείδησής σας.+ 6 Γι’ αυτό πληρώνετε και φόρους· διότι αυτοί είναι δημόσιοι υπηρέτες του Θεού που επιτελούν διαρκώς αυτή την υπηρεσία. 7 Να αποδίδετε σε όλους αυτά που τους οφείλονται: σε εκείνον που ζητάει τον φόρο, τον φόρο·+ σε εκείνον που ζητάει τα τέλη, τα τέλη· σε εκείνον που ζητάει τον φόβο, τον φόβο·+ σε εκείνον που ζητάει την τιμή, την τιμή.+

8 Μην οφείλετε τίποτα σε κανέναν, παρά μόνο το να αγαπάτε ο ένας τον άλλον·+ διότι όποιος αγαπάει τον συνάνθρωπό του έχει εκπληρώσει τον νόμο.+ 9 Διότι ο νομικός κώδικας: «Δεν πρέπει να μοιχεύσεις,+ δεν πρέπει να διαπράξεις φόνο,+ δεν πρέπει να κλέψεις,+ δεν πρέπει να επιθυμήσεις»,+ και οποιαδήποτε άλλη εντολή υπάρχει, συνοψίζεται σε αυτά τα λόγια: «Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».+ 10 Η αγάπη δεν κάνει κακό στον πλησίον·+ άρα η αγάπη αποτελεί εκπλήρωση του νόμου.+

11 Να το κάνετε αυτό επειδή γνωρίζετε σε τι καιρό ζούμε, ότι είναι ήδη ώρα να ξυπνήσετε από τον ύπνο,+ γιατί τώρα η σωτηρία μας είναι πιο κοντά από όσο όταν πιστέψαμε. 12 Η νύχτα έχει προχωρήσει· η ημέρα έχει πλησιάσει. Ας πετάξουμε λοιπόν από πάνω μας τα έργα του σκοταδιού+ και ας φορέσουμε τα όπλα του φωτός.+ 13 Ας περπατήσουμε με ευπρέπεια+ όπως όταν είναι ημέρα, όχι με ξέφρενα γλέντια και μεθύσια, όχι με ανήθικες σεξουαλικές σχέσεις και έκλυτη διαγωγή,*+ όχι με έριδα και ζήλια.+ 14 Αλλά ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό+ και μην κάνετε σχέδια εκ των προτέρων για τις επιθυμίες της σάρκας.+

14 Να καλοδέχεστε αυτόν που έχει αδυναμίες στην πίστη του,+ αλλά μην κρίνετε τις προσωπικές απόψεις του.* 2 Κάποιος έχει πίστη για να τρώει τα πάντα, αλλά αυτός που είναι αδύναμος τρώει μόνο λαχανικά. 3 Αυτός που τρώει ας μην περιφρονεί εκείνον που δεν τρώει, και εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει αυτόν που τρώει,+ γιατί ο Θεός τον έχει καλοδεχτεί. 4 Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις τον υπηρέτη κάποιου άλλου;+ Για τον δικό του κύριο αυτός στέκεται ή πέφτει.+ Και ασφαλώς θα σταθεί, γιατί ο Ιεχωβά* μπορεί να τον κάνει να σταθεί.

5 Ένας κρίνει ότι μια ημέρα είναι ανώτερη από μια άλλη·+ άλλος κρίνει ότι μια ημέρα είναι ίδια με όλες τις άλλες·+ ο καθένας ας είναι πλήρως πεπεισμένος στον δικό του νου. 6 Αυτός που τηρεί την ημέρα την τηρεί για τον Ιεχωβά.* Επίσης, αυτός που τρώει, τρώει για τον Ιεχωβά,* γιατί λέει ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό·+ και αυτός που δεν τρώει, δεν τρώει για τον Ιεχωβά* και εντούτοις λέει ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό.+ 7 Στην πραγματικότητα, κανείς μας δεν ζει μόνο για τον εαυτό του+ και κανείς δεν πεθαίνει μόνο για τον εαυτό του. 8 Αν ζούμε, ζούμε για τον Ιεχωβά,*+ και αν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Ιεχωβά.* Συνεπώς, είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε, ανήκουμε στον Ιεχωβά.*+ 9 Διότι γι’ αυτόν τον σκοπό ο Χριστός πέθανε και επανήλθε στη ζωή, για να είναι Κύριος και των νεκρών και των ζωντανών.+

10 Εσύ όμως γιατί κρίνεις τον αδελφό σου;+ Ή εσύ γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου; Όλοι θα σταθούμε μπροστά στη δικαστική έδρα του Θεού.+ 11 Διότι είναι γραμμένο: «“Όσο βέβαιο είναι ότι εγώ ζω”,+ λέει ο Ιεχωβά,* “σε εμένα θα λυγίσει κάθε γόνατο, και κάθε γλώσσα θα αναγνωρίσει δημόσια ότι εγώ είμαι ο Θεός”».+ 12 Άρα λοιπόν, ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό.+

13 Επομένως, ας μην κρίνουμε πια ο ένας τον άλλον.+ Απεναντίας, να είστε αποφασισμένοι να μη βάζετε πρόσκομμα ή εμπόδιο μπροστά σε αδελφό.+ 14 Γνωρίζω και είμαι πεπεισμένος σύμφωνα με τον Κύριο Ιησού ότι τίποτα δεν είναι ακάθαρτο αυτό καθαυτό·+ μόνο όταν κάποιος θεωρεί ότι κάτι είναι ακάθαρτο, τότε για αυτόν είναι ακάθαρτο. 15 Διότι αν ο αδελφός σου θίγεται εξαιτίας κάποιας τροφής, δεν περπατάς πια σύμφωνα με την αγάπη.+ Μην καταστρέφεις με την τροφή σου αυτόν για τον οποίο πέθανε ο Χριστός.+ 16 Μη δίνετε λοιπόν αφορμή να κακολογείται το καλό που κάνετε. 17 Διότι η Βασιλεία του Θεού δεν σημαίνει φαγητό και ποτό,+ αλλά δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά με άγιο πνεύμα. 18 Εκείνος που υπηρετεί ως δούλος του Χριστού με αυτόν τον τρόπο είναι ευπρόσδεκτος στον Θεό και επιδοκιμάζεται από τους ανθρώπους.

19 Άρα λοιπόν, ας επιδιώκουμε ό,τι συμβάλλει στην ειρήνη+ και ό,τι εποικοδομεί τους άλλους.+ 20 Μην γκρεμίζεις το έργο του Θεού για χάρη της τροφής και μόνο.+ Βέβαια, τα πάντα είναι καθαρά, αλλά είναι επιζήμιο* για κάποιον να τρώει όταν κάτι τέτοιο θα προξενήσει πρόσκομμα.+ 21 Καλύτερα να μη φας κρέας ούτε να πιεις κρασί ούτε να κάνεις οτιδήποτε εξαιτίας του οποίου προσκόπτει ο αδελφός σου.+ 22 Την πίστη που έχεις, κράτησέ την για τον εαυτό σου ενώπιον του Θεού. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν κρίνει τον εαυτό του με αυτό που επιδοκιμάζει. 23 Αλλά αν έχει αμφιβολίες, είναι ήδη καταδικασμένος αν φάει, επειδή δεν τρώει βάσει πίστης. Πράγματι, ό,τι δεν βασίζεται στην πίστη είναι αμαρτία.

15 Εμείς όμως που είμαστε δυνατοί οφείλουμε να βαστάζουμε τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι δυνατοί,+ και να μην ευαρεστούμε τον εαυτό μας.+ 2 Ο καθένας μας ας ευαρεστεί τον πλησίον του για το καλό του, ώστε να τον εποικοδομεί.+ 3 Διότι ακόμη και ο Χριστός δεν ευαρέστησε τον εαυτό του,+ αλλά όπως είναι γραμμένο: «Οι χλευασμοί εκείνων που σε χλευάζουν έχουν πέσει πάνω μου».+ 4 Διότι όλα όσα γράφτηκαν στο παρελθόν γράφτηκαν για τη διδασκαλία μας,+ ώστε μέσω της υπομονής μας+ και μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές να έχουμε ελπίδα.+ 5 Εύχομαι ο Θεός που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά να σας αξιώσει να έχετε μεταξύ σας την ίδια διανοητική στάση που είχε ο Χριστός Ιησούς, 6 ώστε σύσσωμοι,+ με ένα στόμα, να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

7 Να καλοδέχεστε* λοιπόν ο ένας τον άλλον,+ όπως και ο Χριστός καλοδέχτηκε εσάς,+ με προοπτική τη δόξα του Θεού. 8 Διότι σας λέω ότι ο Χριστός έγινε διάκονος των περιτμημένων,+ ώστε να αποδείξει ότι ο Θεός λέει αλήθεια και να επιβεβαιώσει τις υποσχέσεις που έδωσε Εκείνος στους προπάτορές τους,+ 9 και για να δοξάσουν τα έθνη τον Θεό για το έλεός του.+ Όπως είναι γραμμένο: «Γι’ αυτό, θα σε μεγαλύνω ανάμεσα στα έθνη, και στο όνομά σου θα ψάλλω αίνους».+ 10 Και πάλι λέει: «Ευφρανθείτε, έθνη, μαζί με τον λαό του».+ 11 Και πάλι: «Αινείτε τον Ιεχωβά,* όλα τα έθνη, και όλοι οι λαοί ας τον αινούν».+ 12 Και πάλι ο Ησαΐας λέει: «Θα υπάρξει η ρίζα του Ιεσσαί,+ αυτός που θα εμφανιστεί για να κυβερνήσει έθνη·+ σε αυτόν έθνη θα στηρίξουν την ελπίδα τους».+ 13 Εύχομαι ο Θεός που δίνει ελπίδα να σας γεμίσει με κάθε χαρά και ειρήνη εφόσον εμπιστεύεστε σε αυτόν, ώστε να έχετε άφθονη* ελπίδα με δύναμη αγίου πνεύματος.+

14 Είμαι δε πεπεισμένος σχετικά με εσάς, αδελφοί μου, ότι και εσείς είστε πλήρεις αγαθότητας, γεμάτοι με κάθε γνώση, και ότι είστε σε θέση να νουθετείτε* ο ένας τον άλλον. 15 Ωστόσο, για μερικά ζητήματα σας έγραψα πιο ξεκάθαρα, ώστε να σας τα υπενθυμίσω πάλι, λόγω της παρ’ αξίαν καλοσύνης που μου έχει δοθεί από τον Θεό 16 για να είμαι δημόσιος υπηρέτης του Χριστού Ιησού στα έθνη.+ Ενασχολούμαι με το άγιο έργο των καλών νέων του Θεού,+ ώστε να είναι αυτά τα έθνη ευπρόσδεκτη προσφορά, αγιασμένη με άγιο πνεύμα.

17 Έχω λοιπόν λόγο να αγάλλομαι αναφορικά με τον Χριστό Ιησού για τα πράγματα που σχετίζονται με τον Θεό. 18 Διότι δεν θα τολμήσω να μιλήσω για τίποτα παρά μόνο για ό,τι έκανε ο Χριστός χρησιμοποιώντας εμένα προκειμένου να υπακούσουν τα έθνη, μέσω των λόγων και των πράξεών μου, 19 με τη δύναμη σημείων και θαυμαστών πραγμάτων,*+ με τη δύναμη του πνεύματος του Θεού. Ως αποτέλεσμα, από την Ιερουσαλήμ και ολόγυρα μέχρι και το Ιλλυρικό, έχω κηρύξει πλήρως τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό.+ 20 Έβαλα λοιπόν στόχο να μη διακηρύξω τα καλά νέα εκεί όπου το όνομα του Χριστού είχε ήδη γίνει γνωστό, ώστε να μην οικοδομώ πάνω στο θεμέλιο κάποιου άλλου· 21 αλλά όπως είναι γραμμένο: «Εκείνοι στους οποίους δεν αναγγέλθηκε τίποτα σχετικά με αυτόν θα δουν, και εκείνοι που δεν έχουν ακούσει θα κατανοήσουν».+

22 Γι’ αυτό και επανειλημμένα δεν κατάφερα να έρθω σε εσάς. 23 Αλλά τώρα δεν έχω πια ανέπαφο τομέα σε αυτές τις περιοχές και, εδώ και πολλά* χρόνια, λαχταρώ να έρθω σε εσάς. 24 Έτσι λοιπόν, όταν θα πηγαίνω στην Ισπανία, ελπίζω ότι θα σας δω και ότι θα με συνοδεύσετε ως ένα σημείο, αφού πρώτα χαρώ για κάποιο διάστημα τη συντροφιά σας. 25 Αλλά τώρα πρόκειται να πάω στην Ιερουσαλήμ για να διακονήσω τους αγίους.+ 26 Διότι αυτοί που βρίσκονται στη Μακεδονία και στην Αχαΐα μοιράστηκαν ευχαρίστως τα πράγματά τους κάνοντας συνεισφορά για τους φτωχούς που υπάρχουν μεταξύ των αγίων στην Ιερουσαλήμ.+ 27 Το έκαναν αυτό ευχαρίστως, εφόσον μάλιστα ήταν χρεώστες σε εκείνους· διότι αν τα έθνη έχουν γίνει συμμέτοχα στα πνευματικά πράγματα εκείνων, οφείλουν και να τους υπηρετήσουν με τα υλικά τους πράγματα.+ 28 Όταν λοιπόν θα έχω τελειώσει και θα έχω παραδώσει αυτή τη συνεισφορά* με ασφάλεια, θα αναχωρήσω για την Ισπανία περνώντας από εσάς. 29 Και γνωρίζω πως, όταν έρθω σε εσάς, θα έρθω με πληρότητα ευλογίας από τον Χριστό.

30 Σας προτρέπω, αδελφοί, μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μέσω της αγάπης του πνεύματος, να αγωνίζεστε μαζί μου στις προσευχές προς τον Θεό για εμένα,+ 31 προκειμένου να γλιτώσω+ από τους απίστους στην Ιουδαία και να αποδειχτεί ευπρόσδεκτη στους αγίους η διακονία μου για χάρη της Ιερουσαλήμ,+ 32 ώστε με το θέλημα του Θεού να έρθω σε εσάς με χαρά και να αναζωογονηθώ μαζί σας. 33 Ο Θεός που δίνει ειρήνη ας είναι μαζί με όλους σας.+ Αμήν.

16 Σας συστήνω* τη Φοίβη, την αδελφή μας, που είναι διάκονος της εκκλησίας η οποία βρίσκεται στις Κεγχρεές,+ 2 για να την καλοδεχτείτε σε σχέση με τον Κύριο με τρόπο αντάξιο των αγίων και να τη βοηθήσετε σε ό,τι χρειαστεί,+ γιατί και αυτή υπερασπίστηκε πολλούς, μεταξύ αυτών και εμένα.

3 Δώστε τους χαιρετισμούς μου στην Πρίσκα και στον Ακύλα,+ τους συνεργάτες μου σε σχέση με τον Χριστό Ιησού, 4 οι οποίοι έχουν διακινδυνεύσει τον τράχηλό τους για εμένα*+ και τους οποίους ευχαριστώ όχι μόνο εγώ αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών. 5 Επίσης, χαιρετήστε την εκκλησία που βρίσκεται στο σπίτι τους.+ Χαιρετήστε τον αγαπητό μου Επαίνετο, που είναι οι πρώτοι καρποί της Ασίας για τον Χριστό. 6 Χαιρετήστε τη Μαρία, που έχει εργαστεί σκληρά για εσάς. 7 Χαιρετήστε τον Ανδρόνικο και τον Ιουνία, τους συγγενείς+ και συγκρατουμένους μου, που είναι πολύ γνωστοί στους αποστόλους και οι οποίοι βρίσκονται σε ενότητα με τον Χριστό μεγαλύτερο διάστημα από όσο εγώ.

8 Δώστε τους χαιρετισμούς μου στον Αμπλιάτο, τον αγαπητό μου σε σχέση με τον Κύριο. 9 Χαιρετήστε τον Ουρβανό, τον συνεργάτη μας σε σχέση με τον Χριστό, και τον αγαπητό μου Στάχυ. 10 Χαιρετήστε τον Απελλή, τον επιδοκιμασμένο σε σχέση με τον Χριστό. Χαιρετήστε εκείνους που είναι από το σπιτικό του Αριστόβουλου. 11 Χαιρετήστε τον Ηρωδίωνα, τον συγγενή μου. Χαιρετήστε εκείνους από το σπιτικό του Νάρκισσου που είναι σε ενότητα με τον Κύριο. 12 Χαιρετήστε την Τρύφαινα και την Τρυφώσα, οι οποίες εργάζονται σκληρά σε σχέση με τον Κύριο. Χαιρετήστε την Περσίδα, την αγαπητή μας, γιατί έχει εργαστεί σκληρά σε σχέση με τον Κύριο. 13 Χαιρετήστε τον Ρούφο, τον εκλεγμένο σε σχέση με τον Κύριο, και τη μητέρα τη δική του και δική μου. 14 Χαιρετήστε τον Ασύγκριτο, τον Φλέγοντα, τον Ερμή, τον Πατρόβα, τον Ερμά και τους αδελφούς που είναι μαζί τους. 15 Χαιρετήστε τον Φιλόλογο και την Ιουλία, τον Νηρέα και την αδελφή του, τον Ολυμπά και όλους τους αγίους που είναι μαζί τους. 16 Χαιρετήστε ο ένας τον άλλον με άγιο φιλί. Όλες οι εκκλησίες του Χριστού σάς χαιρετούν.

17 Σας προτρέπω, αδελφοί, να προσέχετε εκείνους που προξενούν διαιρέσεις και αιτίες για να σκανδαλιστούν κάποιοι σε αντίθεση με τη διδασκαλία που έχετε μάθει, και να τους αποφεύγετε.+ 18 Διότι τέτοιου είδους άνθρωποι δεν είναι δούλοι του Κυρίου μας του Χριστού αλλά των ορέξεών τους,* και με μελιστάλακτα λόγια και κολακείες παραπλανούν την καρδιά των ανύποπτων ανθρώπων. 19 Η υπακοή σας έγινε γνωστή σε όλους, και χαίρομαι για εσάς. Θέλω όμως να είστε σοφοί ως προς το καλό, αλλά αθώοι ως προς το κακό.+ 20 Ο Θεός που δίνει ειρήνη θα συντρίψει τον Σατανά+ κάτω από τα πόδια σας σύντομα. Η παρ’ αξίαν καλοσύνη του Κυρίου μας Ιησού ας είναι μαζί σας.

21 Σας χαιρετάει ο Τιμόθεος, ο συνεργάτης μου, καθώς και ο Λούκιος, ο Ιάσων και ο Σωσίπατρος, οι συγγενείς μου.+

22 Εγώ, ο Τέρτιος, που έγραψα αυτή την επιστολή, σας χαιρετώ σε ενότητα με τον Κύριο.

23 Σας χαιρετάει ο Γάιος,+ που φιλοξενεί εμένα και ολόκληρη την εκκλησία. Σας χαιρετάει ο Έραστος, ο θησαυροφύλακας* της πόλης, και ο Κούαρτος, ο αδελφός του. 24* ——

25 Σε Αυτόν ο οποίος μπορεί να σας κάνει σταθερούς σύμφωνα με τα καλά νέα που διακηρύττω και με το κήρυγμα του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με την αποκάλυψη του ιερού μυστικού+ το οποίο κρατήθηκε στη σιωπή επί μακρόχρονους καιρούς, 26 αλλά έχει φανερωθεί* τώρα και έχει γνωστοποιηθεί μέσω των προφητικών Γραφών ανάμεσα σε όλα τα έθνη σύμφωνα με την εντολή του αιώνιου Θεού, για να προωθηθεί η υπακοή μέσω πίστης· 27 στον Θεό, τον μόνο σοφό,+ ας είναι η δόξα μέσω του Ιησού Χριστού για πάντα. Αμήν.