Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους Σύγχρονους Καιρούς στη Γερμανία
(Από το Βιβλίον του Έτους 1974—συνέχεια)
Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΡΩΣΣΕΛ ΠΑΛΙΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ του 1909 ήταν η από πολλού αναμενόμενη επίσκεψις του Αδ. Ρώσσελ. Ωμίλησε σε 50 ώς 60 αδελφούς σε μια αίθουσα συνελεύσεως του Αμβούργου για την αποκατάστασι εκείνου που είχε χάσει ο Αδάμ. Κατόπιν μετέβη στην Αίθουσα Χόχεντζόλερν, όπου επρόκειτο να δοθή η δημοσία ομιλία. Είχε υπερπληρωθή. Ένα πλήθος από 500 άτομα άκουσε την ομιλία «Πού Είναι οι Νεκροί;» Εκατό περίπου άτομα στέκονταν όρθιοι και 400 άλλοι έφυγαν λόγω ελλείψεως χώρου, αλλά τους δόθηκαν φυλλάδια έξω από την αίθουσα. Αργότερα, στη Δρέσδη, 900 ώς 1.000 άτομα άκουσαν μια δίωρο δημοσία ομιλία. Το ταξίδι εξηκολούθησε ώς τη Μπάρμεν, όπου περί τους χίλιους άκουσαν την ομιλία του.
Το 1910 ο Εμίλιος Ζέλμαν ένας οδηγός ηλεκτρικού τραμ από το Βερολίνο, άρχισε να προσελκύη την προσοχή μερικών. Επωφελούνταν κάθε ευκαιρίας να διαβάζη τη Γραφή ή να δίνη μαρτυρία στους επιβάτες, μερικές φορές στις διάφορες στάσεις· μια φορά όταν ήταν πολυάσχολος στην ανάγνωσι διεσκέδασε τους επιβάτες με το να φωνάξη όχι τον επόμενο σταθμό, αλλά τον «Ψαλμό 91,» που μόλις διάβαζε. Γρήγορα περισσότεροι από δέκα οδηγοί τραμ και οι οικογένειές τους παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις. Αυτός ο μικρός αλλά δραστήριος όμιλος έκαμε πολλά στη διάδοσι των αγαθών νέων στο Βερολίνο. Μολονότι αυτοί οι αδελφοί άρχιζαν να εργάζωνται στις 5:00 π.μ., ο παραδειγματικός ζήλος των πολλάκις τους έκαμνε να πηγαίνουν στον σταθμό των τραμ δυο ώρες ενωρίτερα για να βάζουν φυλλάδια στα καθίσματα των τραμ.
Τα 1911 ο Αδ. Ρώσσελ έδωσε κηρύγματα με το θέμα «Σιωνισμός και Προφητεία,» τα οποία επέσυραν την οργή μερικών ακροατών σε διάφορες περιπτώσεις. Π.χ., στο Βερολίνο έλαβε χώρα μια ταραχή, και σχεδόν 100 άτομα εγκατέλειψαν την αίθουσα στην αρχή της ομιλίας, αλλά 1.400 παρέμειναν και άκουσαν προσεκτικά την ομιλία ως το τέλος.
Το 1912 ο Αδ. Ρώσσελ επρόκειτο να δώση ομιλία στην αίθουσα Φρηντριχάιν του Βερολίνου, την μεγαλύτερη αίθουσα της πόλεως που μπορούσε να χωρέση 5.000 άτομα. Επί ώρες πριν ανοίξη η αίθουσα όλη η γειτονιά είχε πολιορκηθή. Το πλήθος αύξανε από ώρα σε ώρα, και οι ευκολίες της μεταφοράς δεν μπορούσαν πια να χειρισθούν τα πλήθη. Πολλοί πλούσιοι έρχονταν με ωραία αμάξια. Άλλοι δεν μπόρεσαν να έλθουν λόγω του συνωστισμού των μεταφορικών μέσων. Το μέρος περιφράχθηκε από την αστυνομία και υπελογίσθη ότι κάπου 15.000 ώς 20.000 αναγκάσθηκαν να στέκουν στις θύρες της υπερπληρωμένης αιθούσης. Ζηλωταί αδελφοί και αδελφές επωφελήθησαν της περιστάσεως και διένειμαν χιλιάδες φυλλάδια, ως επίσης πολλά βιβλία Γραφικών Μελετών.
ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΣ
Η έκρηξις του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου επρόσφερε στον Διάβολο μια ευκαιρία να εγείρη αβεβαιότητα μεταξύ των αδελφών στο ζήτημα της ουδετερότητος, μια αβεβαιότητα που ακόμη εκδηλώθηκε στο Μπέθελ της Μπάρμεν όπου οι αδελφοί Ντουένγκερ και Μπασάν ήσαν στρατεύσιμοι. Οι δύο αυτοί αδελφοί είχαν αποφασίσει να μη δώσουν όρκον υποτελείας ή να πάρουν όπλα. Ο Αδ. Χες όμως ήταν αναποφάσιστος. Πήγε στο μέτωπον του Βελγίου γενόμενος έτσι σύντροφος εκείνων που δεν θέτουν την ελπίδα των στη βασιλεία του Θεού. Δεν επέστρεψε ποτέ. Μια μεθεπόμενη κλήρωσις είχε ως αποτέλεσμα τη στρατολόγησι των Αδ. Ντουένγκερ και Μπασάν. Ο Αδ. Μπασάν γρήγορα επέστρεψε στο σπίτι, ενώ ο Αδ. Ντουένγκερ δεν απελύθη, αλλά τον ανάγκασαν να αρχιοθετή σ’ ένα στρατιωτικό γραφείο. Αυτό ήταν πρόθυμος να το κάμνη, επειδή αυτό τότε ήταν συμβιβάσιμο σύμφωνα με την κατανόησι του ζητήματος τον καιρό εκείνο. Ο Αδ. Μπαλζεράιτ όμως διεφώνησε με τον Αδ. Ντουένγκερ όταν του είπε ότι σε καιρό επειγούσης ανάγκης θα αρνιόταν να στρατολογηθή και να πάρη όπλα. Ο Αδ. Μπαλζεράιτ εξέφρασε τη διαφωνία του με το να ρωτήση: «Κατανοείς ποια θα είναι τ’ αποτελέσματα στο έργο αν πάρης τέτοια στάσι;»
Λόγω της αβεβαιότητος που επικρατούσε μεταξύ τους, δεν ακολούθησαν όλοι οι αδελφοί μια πορεία αυστηράς ουδετερότητος στις υποθέσεις των εθνών. Ένας αρκετός αριθμός αδελφών εξετέλεσαν στρατιωτική υπηρεσία και επολέμησαν στο μέτωπο. Άλλοι αρνήθηκαν να εκτελέσουν μάχιμο στρατιωτική υπηρεσία αλλ’ ήσαν πρόθυμοι να υπηρετήσουν στα ιατρικά σώματα του στρατού. Μερικοί, όμως, παίρνοντας σταθερή στάσι, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο, και εφυλακίσθησαν. Ως αποτέλεσμα της στάσεως που έλαβε ο Χανς Χόλτερχοφ υπεβλήθη σε σκληρή απάτη όταν ωδηγήθηκε στο στρατόπεδο με την πρόφασι ότι θα ετίθετο μπροστά σ’ ένα απόσπασμα για να τουφεκισθή. Τελικά, καταδικάσθηκε σε φυλάκισι δύο ετών.
Έχοντας υπ’ όψιν την αβεβαιότητα μεταξύ του λαού του Θεού επί τέτοιου σπουδαίου ζητήματος όπως είναι η Χριστιανική ουδετερότης, μπορούμε να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά που εξακολούθησε να πολιτεύεται ελεήμονα με αυτούς.
Οι αδελφοί είχαν διάφορες προσδοκίες αναφορικώς με το 1918. Μερικοί ήσαν βέβαιοι ότι αυτό θα εσημείωνε το τέλος της επιγείου σταδιοδρομίας των και επανειλημμένως είχαν εκφράσει την ελπίδα αυτή στους φίλους των και συγγενείς. Η Αδ. Σούνκε στη Μπάρμεν είχε εξηγήσει στις συνεργάτριές της ότι αν δεν ερχόταν κάποια μέρα να εργασθή, αυτό θα εσήμαινε ότι είχε «ληφθή οίκαδε.» Αλλ’ όταν οι προσδοκίες τους δεν εξεπληρώθηκαν μερικοί απεγοητεύθησαν και απεσύρθησαν, όπως μερικοί είχαν κάμει το 1914. Άλλοι ρωτούσαν τι θα συνέβαινε τώρα. Υπήρχε ακόμη έργον να γίνη. Αυτό βεβαιώθηκε από την πείρα του Φριτζ Γουίνκλερ (από το Βερολίνο).
Το 1919 εργαζόταν στην Χάλλε και ταξίδευε με το τραίνο κάθε Σάββατο στους γονείς του στην Γκέρα. Ένα Σάββατο ένας άνθρωπος με τη θυγατέρα του μπήκαν στο τραίνο σ’ ένα σταθμό κρατώντας και οι δυο τους από ένα σάκκο γεμάτο από κάτι. Μόλις άρχισε το τραίνο να κινήται ο άνθρωπος, ένας αδελφός από την Τσάιτς, άνοιξε το σάκκο του γεμάτο με το βιβλίο Το Θείον Σχέδιον των Αιώνων, και έδωσε μια ομιλία στους ταξιδιώτες μεταχειριζόμενος τον «Χάρτην των Αιώνων» στην πρώτη σελίδα του βιβλίου. Στο τέλος επρόσφερε σ’ όλους τον πρώτον τόμον των Γραφικών Μελετών. Όταν βγήκε από το τραίνο ύστερ’ από μερικούς σταθμούς ο σάκκος του καθώς και της θυγατρός του είχαν σχεδόν μισοαδειάσει. Η πείρα αυτή έκαμε τον Φριτζ Γουίνκλερ να παρευρεθή σε μια δημοσία ομιλία, μέσω της οποίας έμαθε την αλήθεια.
Δεν ήσαν όμως όλοι σύμφωνοι σχετικά με τον τρόπο με τον οποίον κηρύττονταν τα αγαθά νέα. Ειδικώς μεταξύ μερικών από τους ‘πρεσβυτέρους’ που είχαν εκλεγή δημοκρατικώς από τις εκκλησίες υπήρχαν εκείνοι που προσπαθούσαν περισσότερο να εμποδίσουν το έργον παρά να το προαγάγουν. Κατέστη αναγκαίον να προειδοποιηθούν οι αδελφοί να μη συζητούν μαζί τους. Αργότερα και ο Αδ. Λώπερ άρχισε να εργάζεται σύμφωνα με την δική του αντίληψι των πραγμάτων. Γι’ αυτό απητήθη απ’ αυτόν να παραδώση την παρακαταθήκη των βιβλίων και περιοδικών που ανήκαν στην Εταιρία, την επίβλεψι των οποίων είχε επί αρκετά έτη.
Στο τέλος του 1919 οι αδελφοί ειδοποιήθηκαν για ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο Αδ. Ρώσσελ είχε προ ετών διορίσει τον Α. Φρέυταγκ να επιβλέπη το Γαλλο-Βελγικό έργο από το γραφείο της Εταιρίας στη Γενεύη. Αλλ’ αυτός έκαμε κακή χρήσι της εξουσίας αυτής και άρχισε να δημοσιεύη τη δική του έντυπο ύλη, προξενώντας με τον τρόπο αυτό αρκετή σύγχυσι μεταξύ των αδελφών. Ο Φρέυταγκ απολύθηκε και το γραφείο της Εταιρίας διελύθη. Ένα νέο γραφείο άνοιξε στη Βέρνη υπό την διεύθυνσι του Αδ. Ζωγκ και υπό την εποπτείαν του Αδ. Μπίνκελη.