Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Κριτική της Θρησκείας των Άλλων—Είναι Αντιχριστιανική;

Η Καθολική Επιθεώρησις, μια εφημερίδα της επισκοπής της Βαλτιμόρης, στη Μέρηλαντ, δημοσίευσε ένα άρθρο για κάποια θρησκευτική ομάδα της Αμερικής που εκθειαζόταν με έντονο τρόπο στις τοπικές ειδήσεις εκείνο τον καιρό.

Σε αντίδρασι η εφημερίδα έλαβε πολλές επιστολές παραπόνων. Γιατί; Σε μια επόμενη έκδοσι ο εκδότης της Καθολικής Επιθεωρήσεως είπε ότι εκείνοι που παραπονέθησαν πίστευαν «ότι δεν έχομε κανένα δικαίωμα, σ’ αυτόν τον οικουμενικό αιώνα να δημοσιεύωμε κάτι που ο καθένας θα το θεωρούσε κριτική μιας θρησκευτικής ομάδος.» Συμφωνείτε;

Πολλοί άνθρωποι θα απαντούσαν «Ναι,» λέγοντας ότι ‘υπάρχει καλό σε όλες τις θρησκείες’ ή ότι ‘όλες οι θρησκείες οδηγούν στον Θεό.’ Παραδείγματος χάριν, το Ξύπνα! πρόσφατα δημοσίευσε ένα άρθρο που εξήταζε τις Βουδδιστικές διδασκαλίες στο φως της Αγίας Γραφής. Ένας Βουδδιστής επίσκοπος εναντιώθηκε, λέγοντας ότι τώρα είναι καιρός για «διαφυλετική, διεθνή και διαθρησκευτική κατανόησι.» Ναι, πολλά άτομα πιστεύουν ότι τώρα είναι καιρός για μια φιλελεύθερη, οικουμενική άποψι.

Αλλά, μήπως δεν είναι τώρα επίσης ένας καιρός που χρειάζονται και ενθαρρύνονται η εντιμότης και η ειλικρίνεια; Δεν θα έπρεπε αυτό να εφαρμοσθή επίσης και στον τομέα της θρησκείας; Μερικοί άνθρωποι δεν σκέπτονται έτσι. Ο Ιησουίτης Στρατηγός Πέδρο Αρρούπε, όπως αναφέρεται σε μια Καθολική εφημερίδα της Μαδρίτης, δήλωσε: «Εναντιώνομαι σθεναρά σε κάθε κριτική κατά της Εκκλησίας. . . . Είναι ανυπόφορο ότι κάθε ελάττωμα, όσο πραγματικό κι αν είναι, πρέπει να αναφέρεται δημοσία από άτομα, ή ομάδες, άσχετα με την καλή πρόθεσι που μπορεί να έχουν.» Αλλά, σχολιάζοντας αυτή τη δήλωσι, Ο Καθολικός Κόσμος ανέφερε ότι ο αρχηγός των Ιησουιτών «απηχούσε τα ιδανικά μιας περασμένης εποχής. Η Εκκλησία την έχει αντιπαρέλθει.» Ομοίως, ένας από τους διαπρεπείς Καθολικούς θεολόγους της Ευρώπης έκαμε την εξής παρατήρησι: «Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσωμε τη συγκατάθεσί μας και την ευχή μας για το κάθε τι στην Εκκλησία. Η κριτική, στην πραγματικότητα, η μεγαλόφωνη κριτική, μπορεί να είναι καθήκον.»—Δη Κάουνσιλ, Ρηφόρμ εντ Ρηγιούνιον.

Αλλά υπάρχει μια άποψις που είναι ακόμη πιο σημαντική. Τι μπορούμε να συμπεράνωμε από την Αγία Γραφή, ειδικώτερα από το υπόμνημα για τη ζωή του Χριστού, ως προς το αν είναι αντιχριστιανικό να επικρίνωμε τη θρησκεία των άλλων;

Μερικά άτομα που αποδοκιμάζουν κάθε τέτοια κριτική θρησκείας παραθέτουν τα λόγια του Ιησού: «Μη κρίνετε δια να μη κριθήτε.» (Ματθ. 7:1) Και ο Ιησούς συνέχισε να πη στους ακροατάς του να παραβλέπουν ‘το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού των’ μέχρις ότου εκβάλουν τη δοκό από το δικό τους μάτι. (Ματθ. 7:3-5) Αλλά, τι εννοούσε;

Τα σχόλια από τους Τζάμιεσον, Φώσσετ και Μπράουν λέγουν: «Τα συμφραζόμενα διασαφηνίζουν ότι το πράγμα που καταδικάζεται εδώ είναι η διάθεσις να βλέπωμε με δυσμένεια τον χαρακτήρα και τις πράξεις των άλλων, πράγμα που οδηγεί κατά κανόνα στο να εκφράζωμε απερίσκεπτες, άδικες και άσχημες κρίσεις εναντίον των.» Και, υποστηρίζοντας ότι ο Ιησούς εννοούσε έναν προσωπικό τύπο ‘κριτικής,’ ο σχολιαστής Άλμπερτ Μπαρνς λέγει ότι ο Ιησούς «αναφέρεται σε ιδιωτική κριτική . . . και πιθανόν πρωτίστως στις συνήθειες των γραμματέων και Φαρισαίων.» Η συμβουλή του Ιησού πρέπει να εφαρμόζεται από κάθε Χριστιανό ώστε να μην είναι ταχύς να κρίνη τις προσωπικές συνήθειες και προτιμήσεις των άλλων. (Παράβαλε Ρωμ. 14:1-4, 10.) Έτσι στο Ματθαίος 7:1-5 ο Ιησούς δεν απηγόρευε τη διατύπωσι ειλικρινών σχολίων βασισμένων στην Αγία Γραφή σχετικά με τις θρησκευτικές δοξασίες και συνήθειες κάποιου άλλου. Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι; Παρατηρήστε το ίδιο το παράδειγμα του Ιησού.

Σε μια περίπτωσι ο Ιησούς μίλησε για ωρισμένους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες που έδιναν μεγαλύτερη προσοχή στις παραδόσεις τους παρά στο ν’ ακολουθούν τις αρχές του λόγου του Θεού. Απέφευγε ο Ιησούς προσεκτικά να κατακρίνη τη θρησκεία κάποιου άλλου; Αντιθέτως, είπε: «Και ηκυρώσατε την εντολήν του Θεού δια την παράδοσίν σας. Υποκριταί, καλώς προεφήτευσε περί υμών ο Ησαΐας, λέγων, ‘Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά· η δε καρδία αυτών, μακράν απέχει απ’ εμού· εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.’» (Ματθ. 15:6-9) Πώς αντιδράτε σεις σε τέτοιες επικριτικές λέξεις; Ίσως αυτά τα λόγια προσβάλλουν την ευαισθησία μερικών ατόμων. Αλλά γινόταν μήπως ο Ιησούς «αντιχριστιανικός»; Προφανώς όχι.

Ίσως ακόμη πιο δηκτική ήταν η ομιλία του στο 23 κεφάλαιο του ευαγγελίου του Ματθαίου. Απεκάλεσε τους θρησκευτικούς ηγέτες ‘τυφλούς και μωρούς,’ ‘οδηγούς τυφλούς’ και «όφεις, γεννήματα εχιδνών.» (Ματθ. 23:16, 17, 24, 33) Θα πρέπει να ταραχθούμε μ’ αυτές τις λέξεις; Πάλι, μήπως γινόταν ο Ιησούς «αντιχριστιανικός»; Ο Ρωμαιοκαθολικός ιερεύς Μπρους Βώτερ, Εκκλησιαστικός Ιεραπόστολος, λέγει ότι αυτή «η ομιλία είναι κάπως ενοχλητική και σε έκτασι και σε δριμύτητα, αλλά πρέπει να την αντιμετωπίσωμε και ως ιστορική αναγραφή και ως μέρος του αγγέλματος του Ευαγγελίου.»—Τα Τέσσερα Ευαγγέλια: Μια Εισαγωγή.

Αλλά ρωτήστε τον εαυτό σας. Γιατί ο Ιησούς κατέκρινε δημοσίως θρησκευτικούς άνδρες που ισχυρίζοντο ότι υπηρετούσαν τον ίδιο Θεό που κι αυτός εκήρυττε; Ήταν κακό το ελατήριό του; Καθόλου. Μολονότι ήταν πράος στους τρόπους και ευγενής, η αγάπη του για τη δικαιοσύνη και η επιθυμία του να βοηθήση ειλικρινή άτομα τον παρακίνησαν να κατακρίνη εκείνους που δίδασκαν ή ενεργούσαν σε αντίθεσι με το εκπεφρασμένο θέλημα του Θεού.—Ματθ. 11:28-30·.Εβρ. 1:9.

Επίσης, τα ειλικρινή σχόλια του Ιησού θα μπορούσαν να βοηθήσουν μερικά άτομα. Παραδείγματος χάριν, τι θα γινόταν αν, αφού μάθατε να χρησιμοποιήτε ένα επικίνδυνο μηχάνημα, συνεχίζατε να κάμετε κάποιο σοβαρό σφάλμα; Δεν θα σας ωφελούσε αν κάποιος σας διώρθωνε πριν χτυπήσετε ή σκοτώσετε τον εαυτό σας ή άλλους; Συνεπώς, οι Ιουδαίοι που άκουγαν τη γεμάτη αλήθεια κριτική του Ιησού θα μπορούσαν να βοηθηθούν για ν’ αποκτήσουν την εύνοια του Θεού και τη σωτηρία τους.

Ήταν μόνον ο Χριστός που μπορούσε κατάλληλα να κάνη τέτοια σχόλια; Όχι, διότι η Βίβλος δείχνει καθαρά ότι οι μαθηταί του Ιησού εφιστούσαν επίσης την προσοχή στα θρησκευτικά σφάλματα. Παραδείγματος χάριν, διαβάστε την τολμηρή καταγγελία του Στεφάνου εναντίον των Ιουδαίων ηγετών. (Πράξ. 7:51-54) Και παρατηρήστε ότι ο απόστολος Παύλος εστιγμάτισε τη λατρεία των ειδώλων εκ μέρους των Αθηναίων σαν «άγνοια.» (Πράξ. 17:29, 30) Επιπλέον, από αγάπη για την αλήθεια αυτοί οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος εξέθεταν τις παρεκκλίσεις από την αληθινή Χριστιανοσύνη εκείνων που ωμολογούσαν ότι είναι Χριστιανοί.—1 Τιμ. 1:19, 20· 2 Τιμ. 2:16-19.

Τι θα συνέβαινε, εν τούτοις, αν είχατε ζήσει τότε και οι ακόλουθοι του Ιησού κατέκριναν τη θρησκεία των φίλων σας και των συγγενών σας; Όπως τώρα, θα ήταν εύκολο να προσβληθήτε. Όμως, δεν μπορούμε ν’ αρνηθούμε ότι τα σχόλια των μαθητών—μολονότι ήσαν επικριτικά—ήσαν δίκαια και περιέχονται στον Λόγο του Θεού. Όπως συνέβαινε και με τον Ιησού, το κίνητρο πίσω από την κριτική ήταν καλό. Έτσι οι μαθηταί ήσαν Χριστιανοί—όχι αντιχριατιανοί—με το να επισημαίνουν τα θρησκευτικά σφάλματα.

Συνεπώς, είναι αντιχριστιανικό σήμερα να κάνη κανείς σχόλια βασισμένα στην Αγία Γραφή για τη θρησκεία κάποιου άλλου; Η Γραφική απάντησις πρέπει να είναι Όχι. Είναι αλήθεια ότι η κριτική που αποκαλύπτει σφάλματα στις διδασκαλίες ή στις συνήθειες της θρησκείας κάποιου ατόμου θα φαινόταν στην αρχή αυστηρή. Εν τούτοις, πώς πρέπει ν’ αντιδράση κανείς; Όχι σαν εκείνους που εξεμάνησαν βίαια από την κριτική του Στεφάνου. Μάλλον, παρατηρήστε την ωραία αντίδρασι μερικών Αθηναίων που άκουσαν τα σχόλια του Παύλου. Δέχθηκαν τη Γραφική αλήθεια και επίστευσαν για το αιώνιο όφελός τους.—Παράβαλε Πράξ. 17:11, 12.

Έτσι, αντί ν’ απορρίπτετε ως αντιχριστιανική την κριτική που είναι βασισμένη στον Λόγο του Θεού, πρέπει να την εξετάζετε προσεκτικά, διότι μπορεί να φέρη πραγματικά οφέλη.