Βράχοι Άνεμος και Γυναίκες
Από τον Ανταποκριτή του «ΞΥΠΝΑ!» στην Κορέα
«ΕΧΟΜΕ πολλά όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα στο νησί μας,» είπε με αυτοπεποίθησι ο νησιώτης από το Τσε-ζου. Μια σύντομη ματιά γύρω μας φάνηκε να επιβεβαιώνη αυτό που μας είπε.
Σ’ αυτό το νησί, που βρίσκεται ακριβώς ενενήντα τρία μίλια προς τα νοτιοδυτικά του νοτιωτάτου σημείου της Κορεάτικης χερσονήσου, σπανίως κλειδώνουν τις πόρτες. Κι όταν μια οικογένεια φεύγη από το σπίτι για λίγο τοποθετούν ένα ραβδί μπροστά στους παραστάτες της μπροστινής πόρτας, όχι για να εμποδίσουν τους άλλους να μπουν μέσα, αλλά για να δείξουν στους φίλους από μακρυά ότι δεν είναι κανείς στο σπίτι. Οι γυναίκες συχνά ασχολούνται σε κοσμική εργασία, αφήνοντας τους άνδρες στο σπίτι να φροντίζουν τα παιδιά και το νοικοκυριό. Οι μανταρινιές ανθίζουν μαζί με άλλα ημιτροπικά φυτά στις νότιες παραλίες, κι εν τούτοις 12 μόλις μίλια μακρυά στην κορυφή του Όρους Χάλλα ύψους 6.597 ποδών (2.012 μέτρα περίπου), μπορούμε να βρούμε αρκτικά φυτά.
Μάλιστα, το νησί Τσε-ζου έχει πολλά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά, αλλά, όπως είπε ο νησιώτης με τον οποίον μιλούσαμε, «υπάρχουν τρία πράγματα τα οποία έχομε σε μεγάλη αφθονία—βράχους, άνεμο και γυναίκες.»
«Τρεις Αφθονίες»
Το νησί φαίνεται να είναι ένας μεγάλος βράχος σκεπασμένος από πολλούς μικρότερους άλλους βράχους διαφόρων μεγεθών. Οι περισσότεροι από αυτούς τους βράχους σχηματίσθηκαν όταν το όρος Χάλλα, που βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του νησιού, ήταν ηφαίστειο σε κατάστασι ενεργείας και εξετίνασσε μεγάλους λίθους προς όλα τα άκρα του νησιού. Ακριβώς προς τα δυτικά του Όρους Χάλλα υπάρχει μια ασυνήθιστη βραχώδης κοιλάς με περισσότερους από 500 μυτερούς βράχους που εξέχουν τελείως όρθιοι.
Η δεύτερη αφθονία, ο άνεμος κάνει αισθητή την παρουσία του ημέρα και νύκτα. Φυσάει δυνατά και σταθερά. «Αλλά,» εξήγησε μια ροδομάγουλη κοπέλλα, «δεν έχομε τους καταστρεπτικούς τυφώνες που πλήττουν άλλα νησιά σ’ αυτή την περιοχή.» Ο Κορεάτης ξεναγός μας βιάστηκε να μας εξηγήση ότι οι γυναίκες της νήσου Τσε-ζου δεν βάφουν τα πρόσωπά τους. Τα ροδαλά μάγουλά τους είναι «πράγματι πραγματικά,» ετόνισε, «και γίνονται από τη φυσική καλή υγεία και τον δυνατό αέρα.»
Η νήσος Τσε-ζου έχει ακόμη μια αφθονία—ένα δυσανάλογο μεγάλο αριθμό κατοίκων γυναικών. Και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα με τις γυναίκες μέσης ηλικίας. Γιατί;
Πριν από 500 περίπου χρόνια το νησί Τσε-ζου εχρησιμοποιείτο ως τόπος εξορίας για τα ανεπιθύμητα διαφωνούντα άτομα και τους διανοουμένους από την ηπειρωτική Κορέα. Αυτοί ήσαν άνθρωποι των γραμμάτων που δεν είχαν εργασθή ποτέ σε χειρονακτικές εργασίες και σαν ευγενείς, αρνιόνταν να κάμουν οποιαδήποτε ταπεινή εργασία. Έτσι μαζί τους έστελναν και κορίτσια σκλάβες και από εκείνο τον καιρό οι γυναίκες εργάζονταν έξω ενώ οι άνδρες έμεναν στο σπίτι και φρόντιζαν για τα παιδιά. Και εφ’ όσον οι γυναίκες της νήσου Τσε-ζου εργάζονται πάντα έξω, αυτές είναι που βλέπει κανείς περισσότερο και φαίνονται πολύ περισσότερες απ’ όσες είναι στην πραγματικότητα. Επί πλέον, εκατοντάδες άνδρες της νήσου Τσε-ζου, σφαγιάσθηκαν στις 3 Απριλίου του 1948. Πολλοί είχαν ταχθή με την Κομμουνιστική Βόρειο Κορέα μετά τη διαίρεσι της Κορέας σε δύο χωριστά έθνη από τις Αμερικανικές και τις Ρωσικές δυνάμεις στις 31 Αυγούστου 1945. Αργότερα οι κομμουνισταί αυτοί της νήσου Τσε-ζου επολέμησαν κατά της Εθνικής Κορεατικής αστυνομίας και πολλοί έχασαν τη ζωή τους, μειώνοντας έτσι τον ανδρικό πληθυσμό της νήσου.
Γυναίκες—Δύτες Παγκοσμίου Φήμης
Η νήσος Τσε-ζου είναι φημισμένη για τις γυναίκες δύτες ή για τις «γυναίκες της θάλασσας,» όπως τις ονομάζουν τοπικώς. Οι γυναίκες αυτές συντηρούν τις οικογένειές τους με το να καταδύωνται στα βάθη του ωκεανού για διάφορα είδη που μπορούν να πουληθούν στην αγορά. Αυτά περιλαμβάνουν διάφορα όστρακα, σπόγγους, θαλασσινά χτένια, εχινόδερμα και μαλάκια και θαλασσινά φύκια. Μερικές φορές πιάνουν ακόμη και καλαμάρια και μικρά χταπόδια. Τα κορίτσια αρχίζουν την εκπαίδευσί τους σε ηλικία περίπου δέκα πέντε ετών και φτάνουν σε πλήρη ειδίκευσι ύστερα από δέκα περίπου χρόνια. Αν και κατεβαίνουν σε βάθη μέχρι και σαράντα ποδών (14 μέτρα περίπου) χρησιμοποιούν μόνον ένα μικρό ζεύγος γυαλιών και καμμιά άλλη τεχνική βοήθεια.
Οι γυναίκες αυτές μένουν κάτω από το νερό μέχρι τρία λεπτά εντατικής εργασίας και έχουν την καταπληκτική ικανότητα να εργάζωνται συνεχώς ακόμη και στον πιο ψυχρό καιρό. Δεν είναι ασυνήθιστο να βλέπη κανείς χειμερινούς τουρίστες που επισκέπτονται το βόρειο άκρο της νήσου Τσε-ζου, που είναι εκτεθειμένο σε ψυχρά ρεύματα να παίρνουν φωτογραφίες κοριτσιών που βουτούν ενώ πέφτει ένα ελαφρό χιονάκι.
Το Παλιό και το Νέο
Αν κανείς επισκεφθή το Τσε-ζου μεταξύ της εικοστής πρώτης Ιανουαρίου και της τετάρτης Φεβρουαρίου, αμέσως θα σχηματίση την εντύπωσι ότι όλοι μετακομίζουν σε άλλο σπίτι ή επισκευάζουν αυτό που έχουν, όλοι ταυτοχρόνως! Και το συμπέρασμα θα ήταν εν μέρει σωστό. Αυτοί οι σκληραγωγημένοι νησιώτες πιστεύουν σε διάφορους «θεούς» και σε πνεύματα και προσέχουν πάντοτε να μη τους δυσαρεστήσουν. Πιστεύουν ότι αυτοί οι «θεοί» αναπαύονται μεταξύ 21ης Ιανουαρίου και 4ης Φεβρουαρίου, οπότε οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να μετακομίσουν, να επισκευάσουν ή να κάμουν κάποια προσθήκη στο χρονικό αυτό διάστημα, χωρίς να προσβάλουν κάποιον «οικιακό θεό.» Στις πόλεις, το έθιμο αυτό εξαφανίζεται γρήγορα, αλλά τηρείται ακόμη σε πολλά χωριά.
Τώρα, τι θα μπορούσαμε να πούμε για τη γλώσσα; Ο λαός του Τσε-ζου μιλά την Κορεατική, αλλά περιλαμβάνει πολλές λέξεις και φράσεις που σαφώς δεν ανήκουν στη σύγχρονη Κορεατική. Πού ανήκουν λοιπόν; Στη γλώσσα που μιλούσαν στο βασίλειο της Κορέας πριν από 500 χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν εδώ, όταν ακόμη η Κορέα χρησιμοποιούσε αλφάβητο με 28 γράμματα. Τώρα, στην ηπειρωτική χώρα χρησιμοποιείται το εικοσιτετραγράμματο αλφάβητο και έτσι τέσσερις διακεκριμένοι ήχοι έχουν χαθή. Εν τούτοις, οι ήχοι αυτοί παραμένουν ανέπαφοι στο Τσε-ζου! Το γεγονός αυτό προσδίδει στην ομιλία των νησιωτών αυτών μια χαρακτηριστική προφορά που είναι μοναδική διότι είναι πλουσιώτερη από την ηπειρωτική Κορεατική γλώσσα.
Ένας περίπατος σ’ ένα τυπικό χωριό του Τσε-ζου, όπως στο Σογκγουιπό στη νότια ακτή του Τσε-ζου, δίνει πολλές πληροφορίες για τον τρόπο της ζωής εδώ. Καθώς στεκόμαστε στο κέντρο του Σογκγουιπό βλέποντας προς τη δύσι, παρατηρούμε καθαρούς, φαρδείς δρόμους με λίγα αυτοκίνητα και πολλές γυναίκες που πουλάνε διάφορα πράγματα. Κατά μήκος των οδών υπάρχουν περιποιημένα και καθαρά καφενεία, που το καθένα χωράει περίπου δέκα θαμώνες. Η τροφή είναι πικάντικη και νόστιμη. Οι κάτοικοι του Τσε-ζου πιστεύουν ότι όταν τρώτε την τροφή σας και δεν σας φέρνη δάκρυα στα μάτια τότε δεν περιέχει αρκετό κόκκινο πιπέρι.
Καθώς προχωρούμε, περνάμε κοντά από ένα πηγάδι που μας υπενθυμίζει ότι η μεταφορά του νερού είναι μια γυναικεία δουλειά στο Τσε-ζου, όπως είναι και πολλές άλλες βαρείες δουλειές εδώ. Οι γυναίκες μαζεύονται στα πηγάδια και γεμίζουν τα μεγάλα πήλινα αγγεία τους με νερό, τα δένουν μ’ ένα λουρί πίσω στην πλάτη τους και κατόπιν τα μεταφέρουν στα σπίτια τους.
Καθώς παρατηρούμε τα σπίτια διαπιστώνομε ότι έχουν ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό. Οι τοίχοι και τα θεμέλια γίνονται από πέτρες, ενώ η στέγη γίνεται από την καλαμιά του ριζιού. Επειδή ο αέρας που φυσάει είναι δυνατός και θα μπορούσε να παρασύρη την αχυρένια στέγη πολύ εύκολα, κατασκευάζουν ένα δίχτυ από σχοινί που καλύπτει και τη στέγη και το σπίτι ακριβώς όπως θα γινόταν με ένα μεγάλο δίχτυ για ψάρεμα. Το δίχτυ αυτό δένεται στο έδαφος ολόγυρα ή το στερεώνουν με μεγάλες πέτρες, που αιωρούνται από όλες τις πλευρές του σπιτιού. Αυτή η περιποιημένη θέα με τα δίχτυα δίνει στο νησί μια όψι ολότελα δική του και επιβεβαιώνει την ύπαρξι του ισχυρού ανέμου του Τσε-ζου.
Καθώς η επιρροή του εικοστού αιώνος φθάνει βαθμηδόν και στο νησί Τσε-ζου, ιδιαίτερα με τη μορφή των πολλών ξένων τουριστών, παρατηρούνται πολλές αλλαγές να λαμβάνουν χώρα στο τοπίο και στις συνήθειες του λαού. Εκεί που άλλοτε υπήρχαν μόνον καλύβες με ψάθινες στέγες, τώρα υπάρχουν μοντέρνα χαμηλά σπίτια στην πρωτεύουσα του Τσε-ζου. Κάθε χρόνο χιλιάδες ξένων τουριστών περνούν το χρόνο τους εδώ, απολαμβάνοντας τον αργό ρυθμό και την ήπια ατμόσφαιρα και τη φιλικότητα των κατοίκων του Τσε-ζου. Αλλ’ αυτή δεν είναι η μόνη αλλαγή που συμβαίνει.
Αλλαγή στα Πρότυπα της Ζωής
Υπάρχει επίσης μια αξιοπρόσεχτη αλλαγή στη ζωή των κατοίκων του Τσε-ζου, καθώς μαθαίνουν για τη Γραφή και την ελπίδα που δίνει για το μέλλον. Λόγου χάριν, ο Κορεάτης ξεναγός μας μάς συστήνει σ’ ένα πολύ αξιοπρεπή και ευγενικό άνθρωπο πενήντα πέντε περίπου ετών. Ήταν καλοντυμένος και είχε το σημάδι της αξιοπρέπειας σε ό,τι έκαμνε. «Εν τούτοις,» εξήγησε ο ξεναγός μας, «δεν ήταν πάντα τόσο καθώς πρέπει. Κάποτε ήταν μεγάλος πότης και ο πιο τεμπέλης σε όλο το νησί!» «Αυτό είναι αλήθεια,» πρόσθεσε κάποιος άλλος νησιώτης. «Ερχόταν στο καφενείο μου και έπινε κρασί από ρύζι μέχρι που δεν μπορούσε ούτε να περπατήση. Πολλές βραδυές κοιμόταν στο πεζοδρόμιο έξω από το καφενείο μου, ακριβώς εκεί που έπεφτε μόλις τον έβγαζαν από το καφενείο.» Αυτός ο άνθρωπος έβαζε τη γυναίκα του να δουλεύη για να τον συντηρή και για να πίνη, ενώ εκείνος πότε μεθοκοπούσε και πότε συνερχόταν και αυτό επαναλαμβανόταν σε ένα συνεχή κύκλο. Όμως, ήλθε σ’ επαφή με τους Μάρτυρας του Ιεχωβά μέσω των περιοδικών Σκοπιά και Ξύπνα! και από κει άρχισε μια μελέτη της Γραφής. Έχει κάμει τεράστιες αλλαγές στη ζωή του. Έχει εναρμονίσει τη ζωή του με τις αρχές της Γραφής και έχει αναλάβει την ευθύνη του να φροντίζη για τα πνευματικά συμφέροντα της οικογενείας του καθώς και για τις υλικές ανάγκες των. Επίσης δαπανά 150 ώρες το μήνα διδάσκοντας σε άλλους τη θαυμαστή ελπίδα για το μέλλον που προσφέρει ο Λόγος του Θεού η Βίβλος.
Σε σχετική μας ερώτησι, ο ξεναγός εξήγησε επίσης πώς κι αυτός έγινε μάρτυς του Ιεχωβά. Κουνώντας τα πόδια του και χαμογελώντας ντροπαλά καθώς θυμόταν το παρελθόν, είπε: «Έμαθα για τη Γραφή γιατί ήμουν ένας τυπικός νησιώτης του Τσε-ζου.» «Τι εννοείς;» τον ρωτήσαμε. «Να, η γυναίκα μου ήταν που συντηρούσε την οικογένειά μας. Εργαζόταν όλη την ημέρα ενώ εγώ καθόμουν σπίτι και φρόντιζα για τα παιδιά. Μια μέρα, αφού βρισκόμουν πάντα στο σπίτι, ήλθαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσφέροντας μια μελέτη της Γραφής για μένα και την οικογένειά μου και μια και δεν είχα τίποτε να κάμω, το δέχθηκα. Τότε άρχισα να κατανοώ ότι όσα με εδίδασκαν οι Μάρτυρες ήσαν λογικά και αληθινά και προέρχονταν απ’ ευθείας από τη Γραφή. Τότε άρχισα να μελετώ σοβαρά, και προώδευσα μέχρι του σημείου που έμαθα ότι εγώ έπρεπε μάλλον να φροντίζω για τη γυναίκα μου παρά εκείνη για μένα. Σιγά-σιγά με τη βοήθεια των Βιβλικών αληθειών, άλλαξα τον τρόπο της ζωής μου. Τώρα η γυναίκα μου φροντίζει για τα παιδιά, ενώ εγώ κερδίζω τα προς τα ζην ως καλλιεργητής εσπεριδοειδών και επίσης, σαν ένας Μάρτυς του Ιεχωβά, διδάσκω τώρα άλλους από τη Γραφή για τον Θεό και τους σκοπούς του να μετατρέψη τη γη αυτή σ’ ένα όμορφο παράδεισο.»
Εμείναμε μόνο μια εβδομάδα σ’ αυτό το όμορφο νησί κι εν τούτοις, όταν ήλθε η ώρα για να φύγωμε, διαπιστώσαμε ότι αυτοί οι ευγενικοί, τίμιοι και ειλικρινείς νησιώτες του νησιού Τσε-ζου είχαν συγκινήσει τις καρδιές μας και μας είχαν κάμει μια τέτοια εντύπωσι που δεν θα την ξεχάσωμε ποτέ. Οι βράχοι, ο άνεμος και οι γυναίκες αφθονούν, αλλά αφθονούν επίσης και άνθρωποι με έντιμη καρδιά που προσπαθούν να ευαρεστήσουν τον Θεό.