Πράξεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στους Σύγχρονους Καιρούς στη Γερμανία
(Από το Βιβλίον του Έτους 1974—συνέχεια)
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να υποθέση κανείς ότι η συνείδησις του πράκτορος αυτού του Διαβόλου καθησύχασε. Απ’ εναντίας, το βιβλίον Σταυροφορία Εναντίον της Χριστιανοσύνης κάτω από τον υπότιτλο «Εκέρδισες Γαλιλαίε!» συνεπέρανε λέγοντας:
«Ακούμε ότι ο Τάις, που επανειλημμένως έχει αναφερθή, επί κάποιο καιρό τώρα έχει τρομερές ωδίνες της συνειδήσεως λόγω των εγκληματικών του πράξεων και ότι οι δαίμονες σιγά σιγά τον ωθούν στη τρέλλα. Πριν από λίγους μήνες είχε καυχηθή ότι ‘κατεκερμάτισε’ 150 μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτός ήταν που προκλητικά είπε: ‘Ιεχωβά, απαγγέλλω επάνω σου αιωνία καταφρόνησι· ζήτω ο βασιλεύς της Βαβυλώνος.’
»Τώρα, όμως, διάκειται ευμενώς προς αυτούς, υποσχέθηκε ότι δεν θα τους βασανίση πια και τους ικετεύει να του πουν τι πρέπει να κάμη για να διαφύγη την επαπειλούμενην τιμωρίαν και ν’ απαλλαχθή από την τρομερή διανοητική βάσανο που υποφέρει. Λέγει ότι είχε λάβει ‘εντολή να κακοποιή άνωθεν’ και τώρα θέλει να σταματήση, γιατί νέοι μάρτυρες του Ιεχωβά αναφαίνονται εξακολουθητικά. Καθώς ο Ιούδας αφού είχε προδώσει τον Διδάσκαλό του στον εχθρό, ο Τάις αποβλέπει σε μετάνοια και δεν μπορεί να την βρη. Ακόμη υπάρχουν περιπτώσεις όπου πράκτορες της Γκεστάπο και άλλα μέλη του κόμματος κλονισθέντες λόγω της σταθερότητος των μαρτύρων του Ιεχωβά είδαν το σφάλμα των κι εσταμάτησαν τις εργασίες των.»
Η διανομή της «ανοικτής επιστολής» επροξένησε μεγάλη ανησυχία στη Γκεστάπο, και αμέσως έρριψαν το δίχτυ. Ύστερ’ από λίγες μέρες συνέλαβαν τον Λέμγκο και τους αδελφούς Στρομέγερ και Κλούκχουν που είχαν τυπώσει την «ανοικτή επιστολή.» Μπόρεσαν ν’ αποδείξουν ότι είχαν τυπώσει τουλάχιστον 69.000 αντίτυπα. Και οι δυο τους κατεδικάσθηκαν σε τριετή φυλάκισι, και αφού εξέτισαν τις ποινές των η Γκεστάπο τους είχε υπό επιτήρησι αποκαλώντας αυτούς «αδιόρθωτους.»
Αφού οι περισσότεροι από τους περιφερειακούς διευθυντάς είχαν συλληφθή, εκλήθησαν αδελφές να συμπληρώσουν τα ρήγματα και να διατηρούν επαφή με τον Αδ. Ντιέτσι και τις εκκλησίες. Μια απ’ αυτές ήταν η Ελφρίδε Λορ, η οποία προσπάθησε να έλθη σ’ επαφή με τον Αδ. Ντιέτσι αφού ο Αδ. Φροστ και η Αδ. Άντερντορφερ είχαν συλληφθή. Εταξίδευσε στην Γούρτεμπεργκ, και ύστερ’ από μια έρευνα, βρήκε τον Αδ. Ντιέτσι στη Στουτγάρτη. Την πήρε μαζί του για να την ενημερώση με τις διάφορες μεθόδους της τηρήσεως επαφής με τους αδελφούς. Εκτεταμένες προετοιμασίες έγιναν επίσης για να κατασκευασθή ένας πομπός στην Ολλανδία για να τεθή σ’ ενέργεια κάποτε το φθινόπωρο του 1937. Ήδη η Γκεστάπο το έμαθε και ήταν μανιώδης εναντίον του Αδ. Ντιέτσι, το όνομα του οποίου εγνώριζαν αλλ’ ο οποίος ήταν τόσον άπιαστος όσον και ο Αδ. Γουάντρες.
Πρέπει να ήταν τον ίδιο αυτό καιρό που η Αδ. Ντιέτσι συνελήφθη από την Γκεστάπο και φέρθηκε στο κακόφημο «Σβάινβαχε» στη Ντόρμουντ. Προσπάθησαν να την αναγκάσουν να πη πού κρυπτόταν ο σύζυγός της αλλ’ αρνήθηκε να μιλήση. Τόσο πολύ την κακοποίησαν ώστε ένα από τα σκέλη της αργότερα έγινε κοντώτερο από το άλλο. Εκτός αυτού, έγινε ανάγκη να τυλιχθή πλήρως σε επιδέσμους εμποτισμένους σε οινόπνευμα επί αρκετές εβδομάδες μετά την απόλυσί της.
ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΠΑΡΙΣΙΩΝ
Στη συνέλευσι των Παρισίων το 1937 θα παρευρίσκετο και ο Αδ. Ρόδερφορδ. Τη φορά αυτή μόνο λίγοι Γερμανοί αδελφοί θα μπορούσαν να παρευρεθούν. Ο εχθρός είχε δημιουργήσει μεγάλα χάσματα στις γραμμές των αδελφών. Ο Αδ. Ρίφελ, ένας από τους ολίγους που μπόρεσε να παρευρεθή, αργότερα είπε ότι στη Λόραχ και στη περιφέρειά της και μόνο σαράντα αδελφοί και αδελφές είχαν φυλακισθή, δέκα από τους οποίους είχαν κρεμασθή, θανατωθή με ασφυξιογόνα αέρια ή τουφεκισθή, ή απέθαναν από πείνα ή λόγω των αποτελεσμάτων των «ιατρικών πειραμάτων» στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως.
Μια άλλη απόφασις υιοθετήθη στους Παρισίους, η οποία εξέθετε πάλι τη σαφή και αδιάρρηκτη θέσι μας αναφορικώς με τον Ιεχωβά και την βασιλεία του και φανερά εφιστούσε την προσοχή στη κτηνώδη καταδίωξι, προειδοποιώντας τους υπευθύνους περί της δικαίας κρίσεως του Θεού.
Κατά την διάρκεια της δεκαπενθημέρου απουσίας του τελευταίου περιφερειακού διευθυντού της Γερμανίας, πολλά πράγματα ελάμβαναν χώραν. Η Αδ. Λορ, που γενικώς ήταν παρούσα στις εβδομαδιαίες συναθροίσεις που τις διηύθυνε ο Αδ. Ντιέτσι με δεκαπέντε περίπου αδελφούς και αδελφές και όπου συζητούσαν υπηρεσιακά προβλήματα είχε συλληφθή. Αυτό συνέβη ως εξής:
Επειδή οι συναθροίσεις στις περισσότερες περιπτώσεις άρχιζαν στις 9:00 περίπου το πρωί και πολλές φορές διαρκούσαν ως τις 5:00 το απόγευμα, οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν παρακληθή αν μπορούσαν να μη τρώγουν το μεσημεριανό φαγητό μαζί. Η Αδ. Λορ είχε προσκληθή να μαγειρεύη. Για λόγους ασφαλείας, οι αδελφοί άλλαζαν το μέρος της συναθροίσεως κάθε εβδομάδα, και έτσι αναγκάζονταν να μεταφέρουν από το ένα μέρος στο άλλο το μεγάλο τσουκάλι του φαγητού που χρησιμοποιούνταν για την ετοιμασία του. Είτε η Γκεστάπο το ανεκάλυψε από τους συλληφθέντας αδελφούς ή κατ’ άλλον τινά τρόπον, κανείς δεν ξέρει, αλλ’ είχαν ανακαλύψει πού η τελευταία συνάθροισις πριν από τη συνέλευσι των Παρισίων είχε λάβει χώραν. Η Γκεστάπο είχε το οίκημα υπό επιτήρησιν, και όταν η Αδ. Λορ ήλθε να πάρη το τσουκάλι του φαγητού κάπου τρεις ή τέσσερες μέρες προτού λάβει χώραν η επόμενη συνάθροισις, ακολουθούνταν από την Γκεστάπο στο νέο μέρος της συναθροίσεως και αμέσως συνελήφθη. Η Γκεστάπο γρήγορα διεπίστωσε ότι δεν βρήκαν μόνο το μέρος της συναθροίσεως αλλά τον μυστικό κρυψώνα του Αδ. Ντιέτσι. Μετά τη συνέλευσι των Παρισίων επέστρεψε απ’ ευθείας στο Βερολίνο και, χωρίς να εξετάση για κάποιον δυνατόν κίνδυνον, πήγε στο οίκημα. Ο Αδ. Ντιέτσι έπεσε στην παγίδα και συνελήφθη επί τόπου. Φυσικά, οι συναθροίσεις με τώρα ακόμη μικρότερον όμιλον ταξιδευόντων υπηρετών ήταν ανάγκη ν’ αλλάξη την ώρα και το μέρος.
Ο Αδ. Ντιέτσι είχε υπηρετήσει ακούραστα επί πολλά έτη στην υπόγεια δραστηριότητα και δεν ωπισθοχώρησε μπροστά στον κίνδυνο. Καταδικάσθηκε σε τετραετή φυλάκισι, αλλά, αντίθετα με την πλειονότητα των αδελφών του, δεν ετέθη στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως αφού εξέτισε την ποινή του.
Το 1945, όταν άρχισε να διοργανώνεται το έργον, ήταν ένας από τους πρώτους που άρχισε να υπηρετή τις εκκλησίες ως «υπηρέτης των αδελφών.» Αλλά, είναι λυπηρόν να λεχθή ότι αργότερα άρχισε ν’ αναπτύσση τις δικές του θεωρίες και απομακρύνθηκε από την οργάνωσι του Ιεχωβά.