Η Μόνη Θεραπεία στα Προβλήματα των Πόλεων

ΟΧΙ, η θεραπεία για τα προβλήματα των μεγαλουπόλεων δεν είναι τα χρήματα και τα προγράμματα επιχορηγήσεων. Αυτό το είδος «βοηθείας» επέσπευσε απλώς την καταστροφή των πόλεων. Δεν φθάνει τα προβλήματα που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια. Πολλά ηγετικά στελέχη του δήμου συχνά «βλέπουν τα γκέττο σαν ένα περιτοιχισμένο περίβολο όπου μπορούν να ρίξουν λίγα χρήματα για να διατηρηθή η ησυχία,» γράφει ο Σολ Λίνοβιτς, πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Δημοτικού Συμβουλίου της Αμερικής. «Αυτή η άποψις μπορεί να φέρη μόνο συμφορά.»

Τότε, λοιπόν, ποια είναι η θεραπεία; Οι ειδικοί λέγουν ότι χρειάζονται μερικές θεμελιώδεις αλλαγές. «Οι [δημοτικές] ομολογίες μπορούν να μας βοηθήσουν ν’ αποφύγωμε μια οικονομική κρίσι,» λέγει ο κ. Λίνοβιτς. «Αλλά δεν θα έχωμε λύσει τα κεντρικά προβλήματα των πόλεών μας αν δεν μάθωμε να δημιουργούμε κάποιο άλλο είδος συνδέσμου—του συνδέσμου που θα ενώση τους ανθρώπους . . . με αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμό.»—Τάιμς της Νέας Υόρκης, 25 Οκτωβρίου 1975.

Επίσης, ένα πρόσφατο συνέδριο μερικών εκατοντάδων επιφανών επιστημόνων, λογίων και άλλων στο Χιούστον του Τέξας, πρότεινε μια άλλη βασική αλλαγή. Αναφέρεται ότι αρκετοί απ’ αυτούς τους ειδικούς, υποστήριξαν ότι για ν’ αποφευχθή «ένα σκοτεινό, καταστρεπτικό μέλλον . . . οι άνθρωποι πρέπει να υποκινούνται να επιστρέψουν στις αγροτικές περιοχές από τα τεράστια αστικά κέντρα και ν’ απασχολούνται σε μικρότερες εργασίες που απαιτούν πιο εντατικό μόχθο.»—Γιουνάιτεντ Σταίητς Νιούς εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ, 3 Νοεμβρίου 1975, σελ. 88.

Αλλά, πόσο σύντομα νομίζετε ότι οι περισσότεροι κάτοικοι των πόλεων ‘θα μάθουν να δημιουργούν τον σύνδεσμο της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και του σεβασμού’; Ή, μήπως νομίζετε ότι η πλειονότης των επιχειρήσεων, των βιομηχανιών και των αστών θα προσαρμοσθούν πρόθυμα σε μια ζωή που δεν θ’ αποβλέπη τόσο στην υψηλή παραγωγή και στις ανέσεις; Ακόμη κι αν οι πολιτικοί ηγέτες επιχειρούσαν τέτοιους νεωτερισμούς, θα εμποδίζοντο από δυνάμεις που δεν μπορούν να ελέγξουν. Είναι δυνατόν να βρεθή κάπου το είδος της διορατικής ηγεσίας και δυνάμεως που θα χρειαζόταν για να γίνουν τόσο μεγάλης εκτάσεως αλλαγές;

Χρειάζεται Ανωτέρα Κατεύθυνσις

Εξετάστε την Πηγή των θαυμαστά ισορροπημένων και πολυσυνθέτων φυσικών κύκλων της γης. Αυτοί οι κύκλοι λειτουργούν άψογα όταν δεν τους παραβιάζη ο άνθρωπος. Η δύναμις και η νοημοσύνη που βρίσκεται πίσω από αυτά τα χωρίς αμφιβολία επιτυχή συστήματα, δεν είναι ακριβώς το είδος της κατευθύνσεως που χρειάζονται τόσο πολύ οι άνθρωποι και οι πόλεις των; Αυτός μπορεί να φέρη επιτυχία και στην ανθρώπινη κατάστασι, επίσης, διότι Αυτός είναι «ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν, . . . [ο οποίος] έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως αλλ’ έπλασεν αυτήν δια να κατοικήται.»—Ησ. 45:18.

Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι ο Πλάστης της γης την εσχεδίασε για να είναι μια ευχάριστη και άνετη κατοικία για τους κατοίκους της. Εκείνοι, όμως, απέρριψαν τις αρχές του Δημιουργού των, απομακρύνθηκαν από τα πρότυπα ζωής που είναι σε αρμονία με τους φυσικούς κύκλους της δημιουργίας κι εστράφησαν προς άλλους, πιο τεχνητούς τρόπους ζωής. Αλλά, πώς μπορούν ποτέ αυτά τα φαινομενικά «κλειστά» πρότυπα ζωής των μεγαλουπόλεων ν’ αλλάξουν;

Εφ’ όσον ο τρόπος ζωής των μεγαλουπόλεων αποτελεί μέρος ενός παγκοσμίου συστήματος πραγμάτων που έχει αποτύχει, η μόνη θεραπεία είναι ν’ αντικατασταθή μ’ ένα παγκόσμιο σύστημα που θα επιτύχη προς όφελος όλων. Ο Δημιουργός του ανθρώπου έχει σκοπό να φέρη ένα τέτοιο νέο σύστημα διοικήσεως με τη διορατική ηγεσία και δύναμι που χρειάζεται για να το κάνη επιτυχές. Η Βίβλος το ονομάζει η «βασιλεία του Θεού» και τίθεται σε εφαρμογή μέσω του Υιού του, Ιησού Χριστού—Μάρκ. 1:15.

Αλλά αυτή η κατεύθυνσις των υποθέσεων της γης από τους ουρανούς προφανώς δεν θα γίνη τόσο ευπρόσδεκτη ούτε από τους σημερινούς ηγέτες των κρατών που διψούν για δύναμι ούτε από τις υπερήφανες δημοτικές αρχές. Γι’ αυτό, η Βίβλος λέγει ότι η Βασιλεία, για την οποία προσευχόμεθα, «δεν θέλει περάσει, εις άλλον λαόν.» Αντιθέτως, «θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας» πριν αναλάβη επιτυχώς τις υποθέσεις της γης.—Δαν. 2:44.

Ένας Νέος Τρόπος Ζωής

Έτσι, η βασιλεία του Θεού θα σαρώση όλα τα υπολείμματα αυτού του αποτυχημένου συστήματος πραγμάτων. Τόσο διαφορετική θα είναι η διοίκησις στη γη ώστε η Βιβλική προφητεία παρουσιάζει την αλλαγμένη ανθρώπινη κοινωνία σαν μια τελείως «νέα γη.» Λέγει ότι «ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.»—2 Πέτρ. 3:7, 13· Αποκάλ. 21:1-5.

Μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι μεταξύ των ‘πρώτων’ αιτιών για κραυγή και πόνο που θα παρέλθουν, είναι και οι γιγαντιαίες μητροπόλεις που στοιβάζουν τους ανθρώπους σε ατελείωτες σειρές πολυορόφων κτιρίων από τσιμέντο, στερώντας τους τον ήλιο, τον καθαρό αέρα και την ησυχία, και περιβάλλοντας τους με θόρυβο και αιτίες ερεθισμού. Μολονότι δεν γνωρίζομε σε ποια έκτασι θα κυριαρχή σ’ αυτή τη ‘νέα γη’ η κοινωτική διαβίωσις, γνωρίζομε όμως, ότι ποτέ πια δεν θα επιτραπή να γίνη πηγή καταπιέσεως. Υπάρχουν μερικές ενδείξεις γι’ αυτό από την προηγούμενη πολιτεία του Θεού με τους ανθρώπους.

Όταν καθαρίσθηκε η γη από τον κατακλυσμό των ημερών του Νώε, ο Θεός επανέλαβε την αρχική δήλωσι του σκοπού του για τους ανθρώπους στη γη: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην.» Αργότερα, αυτός ο σκοπός ετέθη υπό δοκιμασίαν όταν οι άνθρωποι προτίμησαν να συγκεντρωθούν σε μια μεγάλη πόλι. «Ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν,» είπαν, «και ας αποκτήσωμεν εις εαυτούς όνομα, μήπως διασπαρώμεν επί του προσώπου πάσης της γης.» Ο Θεός έδειξε ότι διαφωνούσε μ’ αυτό τον τρόπο ενεργείας με το να επέμβη και να διασκορπίση αυτούς τους επιδόξους οικοδόμους μεγαλουπόλεων «επί προσώπου πάσης της γης.»—Γέν. 9:1· 11:4, 8.

Εκτός αυτού, ο θεόπνευστος νόμος που αργότερα κυβερνούσε το έθνος Ισραήλ περιείχε διατάξεις που απεθάρρυναν τη ζωή σε μεγαλουπόλεις. Οποιοδήποτε άτομο που ζούσε στους μικρούς, ατείχιστους οικισμούς του Ισραήλ πουλούσε το σπίτι του, ίσως λόγω οικονομικής ανάγκης, είχε πάντοτε το αναμφισβήτητο δικαίωμα να το εξαγοράση. Και αν ο πωλητής δεν ήταν σε θέσι να εξαγοράση το σπίτι του, αυτό ξαναγύριζε στην ιδιοκτησία της οικογενείας οπωσδήποτε όταν ερχόταν το Ιωβιλαίο έτος κάθε πενήντα χρόνια. Εξ άλλου, αυτοί που ζούσαν στις μεγαλύτερες, τειχισμένες πόλεις είχαν το δικαίωμα να εξαγοράσουν το σπίτι τους μόνο για ένα χρόνο, μετά από τον οποίο όλα τα δικαιώματα επί της ιδιοκτησίας πήγαιναν στο νέο ιδιοκτήτη. Έτσι, οι πιο αγροτικές περιοχές παρουσίαζαν προτερήματα.—Λευιτ. 25:29-34.

Έχοντας υπ’ όψιν αυτές τις εκφράσεις της θείας απόψεως, συμπεραίνομε ότι χωρίς αμφιβολία στη ‘νέα γη’ που σύντομα θα πραγματοποιηθή, θα κυριαρχή ένας πιο αγροτικός τρόπος ζωής. Η Βιβλική προφητεία περιγράφει το είδος της ζωής που μπορεί να προμηθεύση ο Θεός μ’ αυτά τα λόγια:

«Θέλουσι οικοδομήσει οικίας και κατοικήσει, και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας και φάγει τον καρπόν αυτών. . . . οι εκλεκτοί μου θέλουσι παλαιώσει το έργον των χειρών αυτών.»—Ησ. 65:17, 21, 22.

Τότε, ακόμη και η διάθεσις των ανθρώπων θ’ αντανακλά το νέο περιβάλλον τους και τις δίκαιες μεθόδους διακυβερνήσεως όταν ο Θεός θα ‘κάμη νέα τα πάντα.’ Η αμοιβαία εμπιστοσύνη και ο σεβασμός θα επικρατή «διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως της δόξης του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» Αυτό είναι η μόνη αληθινή θεραπεία για τις σημερινές μεγαλουπόλεις με τα προβλήματα των.—Αποκάλ. 21:5· Αββακ. 2:14. ΜΝΚ.

[Εικόνες στη σελίδα 11]

Η βασιλεία του Θεού θα σαρώση αυτό το αποτυχημένο σύστημα και θα μεταμορφώση τη γη σ’ ένα επίγειο παράδεισο