Το Νερό που Πίνετε

‘ΤΟ ΠΟΣΙΜΟ ΝΕΡΟ,’ έγραψε κάποτε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ‘μπορεί να είναι ζωογόνο, ανθυγιεινό, καθαρτικό, θειούχο, θλιβερό, θυμωμένο, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μαύρο, μπλε, λιπαρό, παχύ και λεπτό.’

Το νερό που πίνετε σήμερα πιθανώς έχει λίγες απ’ αυτές τις ιδιότητες. Αλλά, ακόμη και στην εποχή μας, περίπου μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι λέγεται ότι είναι συνεχώς άρρωστοι από το νερό που πίνουν. Απ’ αυτούς, δέκα εκατομμύρια πεθαίνουν κάθε χρόνο.

Είναι εκπληκτικό ότι ακόμη και τα ανεπτυγμένα έθνη που υπερηφανεύονται για το «ασφαλές» νερό τους, τώρα έχουν προβλήματα. Η σύγχρονη γεωργία και η βιομηχανία εισάγει στις πηγές του πόσιμου νερού ένα αυξανόμενο αριθμό χημικών ουσιών που δεν καταστρέφονται και που είναι πολύ βλαβερές. «Φαίνεται ότι αυτό που κάνει τη ζωή πιο εύκολη, κάνει το νερό πιο βρώμικο,» παρετήρησε ένας ειδικός των Η.Π.Α. στις συζητήσεις της Γερουσίας σχετικά μ’ αυτό το πρόβλημα.

Η Ζωή Εξαρτάται απ’ Αυτό

Παρά τα προβλήματα αυτά, το νερό παραμένει ένα από τα πιο θαυμάσια και απολύτως ζωτικά γνωστά στοιχεία. Η ίδια η ύπαρξις της ζωής στη γη εξαρτάται απ’ αυτό. Πράγματι, το νερό είναι το κύριο στοιχείο των περισσοτέρων ζώντων οργανισμών. Το ανθρώπινο σώμα περιγράφεται ως «ένας σάκκος που περπατά γεμάτος από ανασφαλώς συγκρατημένα υγρά.» Τα δύο τρίτα περίπου του συνολικού σας βάρους είναι νερό, ενώ τα τρία τέταρτα από το μυαλό σας και τους μυώνες σας αποτελούνται από νερό.

Απ’ αυτό γίνεται φανερό ότι η ζωή λειτουργεί καλύτερα μέσα στα στενά όρια θερμοκρασίας στην οποία το νερό υπάρχει σε υγρά κατάστασι. Λέγεται ότι τέτοιο περιβάλλον όπου θα μπορούσε να υπάρχη ζωή είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτο οπουδήποτε στο σύμπαν. Μολονότι οι επιστήμονες κάνουν υποθέσεις για τα εκατομμύρια των πλανητών του σύμπαντος, το βιβλίο Νερό: Το Νήμα της Ζωής αναφέρει με θαυμασμό τα εξής:

«Καθώς μαθαίνομε περισσότερα για το πόσο πραγματικά ασυνήθιστες είναι οι συνθήκες της γης . . . διερωτώμεθα αν θα μπορούσαμε να βρούμε ένα αντίγραφο της γης ακόμη και μεταξύ εκατομμυρίων πλανητών. . . . Προφανώς υπάρχει μια πολύ ειδική σειρά γεγονότων που έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχη ένας πλανήτης που έχει στην επιφάνειά του νερό σε υγρά κατάστασι.»

Αυτά που κάνει το νερό για να διατηρήση τη ζωή στο σώμα σας δείχνει πόσο σπουδαίο στοιχείο είναι πραγματικά.

Πώς Εργάζεται Μέσα σας το Νερό

Το αίμα συχνά ταυτίζεται με την ίδια τη ζωή των πλασμάτων. Κατάλληλα, λοιπόν, το αίμα αποτελείται κατά τα τέσσερα πέμπτα του και πλέον από νερό. Οι μοναδικές ιδιότητες του νερού το κάνουν ιδεώδες κατάλληλο ως βάσι αυτού του ζωογόνου υγρού. Παραδείγματος χάριν, το νερό διαλύει περισσότερες ουσίες από οποιοδήποτε άλλο υγρό. Έχει επίσης τη μοναδική ικανότητα να κινήται ελεύθερα πίσω και μπρος ανάμεσα στα τοιχώματα των κυττάρων του σώματός σας μεταφέροντας μαζί του τις χημικές ουσίες της ζωής. Συγχρόνως χρησιμεύει ως μέσον με το οποίο λαμβάνουν χώρα μέσα στα κύτταρα πολύπλοκες χημικές αντιδράσεις.

Αυτές οι αντιδράσεις «καίνε» σαν καύσιμα την τροφή που τρώτε, παράγοντας θερμότητα, όπως ακριβώς η μηχανή του αυτοκινήτου όταν καίη καύσιμα. Αλλά, τότε, πώς διατηρεί το σώμα σας τη σταθερή του θερμοκρασία των 98,6 βαθμών Φαρενάιτ (37 βαθμών Κελσίου); Με το νερό! Αν το νερό του σώματός σας ήταν ένα άλλο υγρό—παραδείγματος χάριν, υδράργυρος—η θερμότης των κυττάρων σας θα έτεινε ν’ ανεβάση τη θερμοκρασία σας κατά τριάντα φορές περισσότερο! Αυτό συμβαίνει επειδή το νερό απαιτεί πολύ περισσότερη θερμότητα για να μεταβάλη τη θερμοκρασία του απ’ ό,τι τα περισσότερα άλλα στοιχεία.

Αλλά το νερό χρησιμεύει επίσης και μ’ άλλους τρόπους για να ελέγχη τη θερμοκρασία του σώματός σας. Η ταχεία κυκλοφορία της ροής του αίματος διατηρεί τη θερμότητα σχετικώς ομοιόμορφη παντού και γρήγορα μεταφέρει την περίσσεια θερμότητα στο δέρμα σας για ν’ αποβληθή στον αέρα. Εξ άλλου, η θερμότης που είναι αποθηκευμένη στο νερό του σώματός σας στέλνει μια ευχάριστη ζεστασιά ως τα άκρα του σώματός σας όταν κρυώνετε.

Ακόμη και μ’ αυτό το σπουδαίο σύστημα, το σώμα σας συνήθως δεν απαλλάσσεται αρκετά γρήγορα από τη θερμότητα που παράγει. Έτσι, έρχεται στο προσκήνιο μια άλλη εκπληκτική ιδιότης του νερού—η εξάτμισις. Πώς αυτή βοηθεί;

Όταν εξατμίζεται μια πίντα νερού (475 γραμμάρια) απορροφά περίπου 1.100 φορές περισσότερη θερμότητα απ’ όση όταν η θερμοκρασία του ανεβαίνη μόνον ένα βαθμό! Νοιώθετε αυτό το δροσιστικό αποτέλεσμα όταν το αεράκι στεγνώνη την υγρασία από το δέρμα σας. Αφού καθημερινώς εξατμίζονται κανονικά χωρίς να φαίνωνται δύο περίπου πίντες (1 κιλό περίπου) από το νερό του σώματος μέσω του δέρματός σας και των πνευμόνων σας δια της αναπνοής, πολλή από την πλεονάζουσα θερμότητα απελευθερώνεται τακτικά μ’ αυτό τον τρόπο.

Αλλά στις ζεστές μέρες ή όταν η δραστηριότης σας ξεπερνά τα κανονικά επίπεδα, οι ιδρωτοποιοί αδένες σας εκχύνουν περισσότερο νερό, πιθανώς γαλλόνια μέσα σε μια μέρα. Η εφίδρωσις που γίνεται μέσω της επιφανείας μάλλον και όχι που κυλάει σταγόνα-σταγόνα, μεταφέρει μαζί της τεράστιες ποσότητες θερμότητας—κι έτσι αποτελεί ασφαλώς θαυμάσιο ψυκτικό σύστημα!

Η Ανάγκη σας για Νερό

Αφού το νερό αποτελεί τόσο ζωτικό μέρος της ίδιας της υπάρξεώς μας, είναι ανάγκη να διατηρούμε τα σώματα μας κατάλληλα εφωδιασμένα. Μολονότι ένα άτομο μπορεί να ζήση μέχρι ογδόντα μέρες χωρίς τροφή, ελάχιστοι μπορούν να ζήσουν περισσότερο από δέκα μέρες χωρίς νερό. Αν η φυσιολογική ποσότης του νερού που λαμβάνετε ελαττωθή, γρήγορα νοιώθετε δίψα. Ακόμη και η κατά 1 ή 2 τοις εκατό έλλειψις νερού μπορεί να είναι βασανιστική ή οδυνηρή. Η έλλειψις κατά 5 τοις εκατό κάνει το δέρμα να ζαρώνη, ξεραίνει το στόμα και τη γλώσσα και δημιουργεί παραισθήσεις. Απώλεια κατά 15 τοις εκατό είναι συνήθως θανατηφόρος.

Το σώμα σας χάνει συνεχώς νερό. Εκτός από τις δύο πίντες (1 κιλό περίπου) που χάνονται κανονικά μέσω του δέρματος και της αναπνοής, άλλες τρεις πίντες ή περισσότερο (1,50 κιλό) και πλέον μπορεί ν’ αποβληθούν μέσω των νεφρών και των εντέρων σας. Το νερό που χάνεται δια της εφιδρώσεως, ακόμη και με δάκρυα, πρέπει να προστεθή στο κανονικό σύνολο των πέντε ή έξη πιντών (2,50 ως τρία κιλά περίπου) που πρέπει ν’ αντικατασταθούν καθημερινώς για να διατηρήσετε σε ισορροπία τα υγρά του σώματός σας.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πίνετε τρία κιλά περίπου υγρά κάθε μέρα; Όχι, εκτός αν ιδρώνετε πάρα πολύ. Στην πραγματικότητα, περίπου το ένα τρίτο του νερού που χρειάζεστε προέρχεται από την κατανάλωσι «στερεάς» τροφής, που συνήθως είναι κυρίως νερό. Ακόμη και το ψωμί αποτελείται κατά το ένα τρίτο από νερό. Είναι ενδιαφέρον ότι τα ίδια τα κύτταρα του σώματός σας κατασκευάζουν σχεδόν μια πίντα (475 γραμμάρια) νερού (H₂O) χημικώς καθώς χρησιμοποιούν οξυγόνο (Ο) για να κάψουν το υδρογόνο (Η) στην τροφή σας ως καύσιμο.

Επομένως, ίσως χρειάζεται να πίνετε απ’ ευθείας μόνο πέντε ή έξη ποτήρια υγρά ημερησίως, όπως είναι το γάλα, ο καφές, χυμοί ή νερό. Αλλά, μολονότι το νερό συγκαταλέγεται μεταξύ των στοιχείων που παρουσιάζονται με τη μεγαλύτερη αφθονία στη γη, η προμήθεια αρκετού πόσιμου νερού είναι σοβαρή υπόθεσις. Επειδή μπορεί να διαλύση τόσο πολλές διαφορετικές ουσίες, το νερό δεν είναι πάντοτε κατάλληλο για πόσι εκτός αν καθαρισθή πρώτα.

Πώς το Νερό Γίνεται Πόσιμο

Σπάνια μπορεί να λεχθή ότι το πόσιμο νερό είναι «αγνό» ή «καθαρό» από χημική άποψι, επειδή σχεδόν πάντοτε περιέχει αέρια ή μεταλλικά στοιχεία εν διαλύσει. Για να κάνωμε το νερό «πόσιμο» ή ασφαλές να το πιούμε και ευχάριστο στη γεύσι δεν απαιτείται ν’ απομακρύνουμε όλες τις ξένες ουσίες. Στην πραγματικότητα, μερικά από τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την καλή υγεία και τη γεύσι, συχνά βρίσκονται φυσιολογικά στο καλό πόσιμο νερό.

Το φρέσκο υπόγειο νερό που προέρχεται από πηγές και πηγάδια είναι συχνά—αλλά όχι πάντα—ασφαλές για πόσι λόγω της διηθήσεως και του καθαρισμού που υφίσταται καθώς περνά μέσα από τα στρώματα του εδάφους και τον πορώδη βράχο. Ακόμη και το φρέσκο νερό επιφανείας έχει ικανότητες αυτοκαθαρισμού. Καθώς κινείται, το τρεχούμενο νερό διασπά τις ακαθαρσίες που εισέρχονται με το να τις διαλύη και να τις μετατρέπη σε αβλαβείς ουσίες κι έτσι επιτρέπει στα βαρύτερα μόρια να κατακάθωνται. Ο άνεμος και το στροβίλισμα βοηθούν στον αερισμό του τρεχούμενου νερού, κάνοντάς το ν’ αποβάλη τ’ ανεπιθύμητα άχρηστα αέρια και ν’ απορροφά οξυγόνο.

Το διαλυμένο οξυγόνο είναι ζωτικό για την εκπληκτική βαθμιαία διαδικασία της «πέψεως» που γίνεται τόσο στα τρεχούμενα όσο και στα λιμνάζοντα νερά. Το οξυγόνο μπορεί να οξειδώση ή να «κάψη» με άμεσο τρόπο τις ακαθαρσίες, να τις κάμη ουδέτερες, ή πιο συχνά, να προμηθεύση βακτηρίδια που μετατρέπουν τις ακαθαρσίες σε αβλαβή κατάλοιπα.

Καθώς η διαδικασία προχωρεί, μικροσκοπικές μορφές ζωής καταναλώνουν τα βακτηρίδια κι έτσι καθαρίζουν το νερό ακόμη περισσότερο. Το φως του ήλιου διεισδύει πιο εύκολα κι ενισχύει την ανάπτυξι χλωροφύλλης η οποία, με τη σειρά της, καταναλώνει ωρισμένες μολυσματικές ενώσεις και αναδίδει πολύ οξυγόνο. Μικρά υδρόβια πλάσματα τρέφονται με τη χλωροφύλλη κι έτσι συμπληρώνουν τον κύκλο της «πέψεως.» Μ’ αυτό τον τρόπο το φρέσκο νερό αυτοκαθαρίζεται εγκαίρως.

Αλλά ακόμη κι αυτό το θαυμάσιο σύστημα μπορεί να υποστή δυσπεψία, όπως κι εσείς όταν τρώτε πάρα πολλά βλαβερά πράγματα. Το νερό της βροχής που περνά μέσα από καλλιεργημένες εκτάσεις συχνά περιέχει χημικό λίπασμα και βλαβερά κατάλοιπα. Κι άλλες ποσότητες βιομηχανικών απορριμμάτων προστίθενται στις πηγές του νερού μας και τις γεμίζουν με πολλές διαφορετικές χημικές ουσίες· το νερό δεν μπορεί ν’ απαλλαγή απ’ αυτές με το σύστημα καθαρισμού που διαθέτει η φύσις. Ως αποτέλεσμα, ο αυτοκαθαρισμός, λέγει το βιβλίο Προληπτική Ιατρική και Δημόσια Υγεία, έχει γίνει «στην ουσία ατελής και χρησιμοποιήθηκε πολύ συχνά στο παρελθόν για να δικαιολογήση την αποδοχή των επικινδύνων υδάτων ως ακινδύνων.» Τώρα, όλες σχεδόν οι κοινότητες στις ανεπτυγμένες χώρες επεξεργάζονται με κάποιο τρόπο το νερό πριν το χρησιμοποιήσουν.

Στην επεξεργασία αυτή, οι μέθοδοί των συχνά ακολουθούν το παράδειγμα της φύσεως. Έτσι, ο αερισμός είναι συνήθως το πρώτο βήμα του χαρακτηριστικού συστήματος καθαρισμού. Εξαερώνουν το νερό, το ρίχνουν υπό μορφήν καταρράκτου ή εισάγουν φυσαλλίδες αέρος μέσα του ώστε ν’ απορροφήση όσο το δυνατόν περισσότερο εξυγιαντικό οξυγόνο. Έπειτα προσθέτουν ωρισμένες χημικές ουσίες που αναγκάζουν τις ακαθαρσίες και τα βακτηρίδια να συγκεντρωθούν σε «κοπάδια.» Αυτή η διαδικασία της πήξεως επιταχύνει τη φυσιολογική ενέργεια του κατασταλάγματος, η οποία συμπληρώνεται με καθίζησι. Έπειτα γίνεται η διύλισις, συνήθως με φίλτρα άμμου, για ν’ απομακρυνθούν τα βακτηρίδια που παραμένουν ως κοπάδια και οι περισσότερες άλλες ακαθαρσίες. Τελικά η απολύμανσις που γίνεται συνήθως με χλώριο, φονεύει τους περισσοτέρους ζώντες οργανισμούς που απομένουν.

Προβλήματα που Παρουσιάζει η Επεξεργασία του Νερού

Ίσως πιστεύετε ότι η ανωτέρω διαδικασία φθάνει για ν’ απομακρυνθούν όλες οι επικίνδυνες ουσίες από το νερό που πίνετε. Αλλά, πρόσφατα πειράματα της Εταιρίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (ΕΠΠ) των Η.Π.Α. δείχνουν ότι μικρές ποσότητες διαφόρων χημικών ενώσεων φθάνουν μέχρι τη βρύση σε μερικές πόλεις. Μερικές απ’ αυτές τις ενώσεις είναι γνωστό ότι προκαλούν καρκίνο. Η ειρωνεία είναι ότι μερικές λέγεται ότι είναι ενώσεις του ιδίου του χλωρίου που προστίθεται για να κάμη το νερό ακίνδυνο!

Μερικοί γιατροί παρέχουν αποδείξεις που δείχνουν ότι το χλώριο μπορεί να συντελέση στη δημιουργία χοληστερόλης στα ανθρώπινα αιμοφόρα αγγεία, η οποία λέγεται ότι προξενεί καρδιακές προσβολές και συμφορήσεις. Ο Τζόζεφ Μ. Πράις, Μ. Ντ. στο βιβλίο του Στεφανιαίες /Χοληστερόλη/ Χλώριον ισχυρίζεται ότι ένα από «τα μεγαλύτερα παράδοξα της γραπτής ιστορίας» είναι ότι ένα δημόσιο μέτρο υγείας που έχει σώσει τόσο πολλές ζωές «είναι επίσης, εν αγνοία όλων, υπεύθυνο για πολλές από τις χρόνιες διαταραχές της προχωρημένης ηλικίας.»

Μολονότι αυτά τα συμπεράσματα αμφισβητούνται από πολλούς, εκατοντάδες πόλεις της Ευρώπης, της Ρωσίας, του Καναδά και της Ιαπωνίας προτιμούν άλλες μεθόδους για ν’ απολυμαίνουν το νερό τους. Παραδείγματος χάριν, η Νίκαια της Γαλλίας εδώ και εξήντα χρόνια χρησιμοποιεί το όζον αντί του χλωρίου· στο Παρίσι χρησιμοποιούν το όζον από το 1968. Το όζον είναι ασταθής μορφή του οξυγόνου που αντιδρά χημικώς έντονα με το νερό, οξειδώνοντας ταχέως τις ακαθαρσίες χωρίς ν’ αφήνη κατάλοιπα του όζοντος.

Άλλοι συνιστούν τους κόκκους του ενεργού άνθρακος αντί της συνήθους άμμου των φίλτρων, ή μαζί μ’ αυτήν. Ο ενεργός άνθραξ έχει μια μοναδική χημική «κολλητική δύναμι,» που «απορροφά» τις ακαθαρσίες. Λέγεται ότι ένα πάουντ μόνον (450 γραμμάρια) δημιουργεί περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια τετραγωνικά πόδια επιφανείας ενεργού άνθρακος για την απομάκρυνσι των ακαθαρσιών. Τώρα πολλοί μελετηταί του περιβάλλοντος στις Η.Π.Α. ασκούν όλο και πιο μεγάλη πίεσι για να επιβάλλουν την υιοθέτησι αυτών των μεθόδων.

Το Νερό ως Φάρμακο

Μήπως θα έπρεπε οι πολίτες μιας χώρας να υπόκεινται σε μαζική ιατρική θεραπεία πίνοντας νερό; Αυτό το ζήτημα προβληματίζει ακόμη τους εχθρούς της φθοριώσεως, μολονότι σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού των Η.Π.Α. πίνει τώρα νερό που περιέχει φθόριο. Τα παιδιά που πίνουν τέτοιο νερό λέγεται ότι έχουν κατά το ήμισυ ως ένα τρίτο λιγώτερες οδοντικές κοιλότητες.

Αλλά οι αντίπαλοι αναφέρουν το γεγονός ότι η πλειονότης των ανθρώπων δεν ωφελείται, αφού ομολογουμένως βοηθεί μόνο τους μικρούς. Επί πλέον, υποστηρίζουν ότι τα άτομα που πίνουν περισσότερο νερό από άλλους, εκτίθενται περισσότερο στους πιθανούς κινδύνους οι οποίοι υποτίθεται ότι περιλαμβάνουν τον μογγολισμό, τον καρκίνο και τη συντόμευσι της ζωής. Μολονότι οι περισσότερες ιατρικές αυθεντίες αψηφούν αυτές τις κατηγορίες, οι εναντιούμενοι στη φθορίωσι λέγουν ότι θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι να διαλέξουν.

Μερικοί άνθρωποι καταφεύγουν στο εμφιαλωμένο νερό για ασφάλεια. Εν τούτοις, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ακόμη και μερικά εμφιαλωμένα νερά δεν μπορούν να θεωρηθούν ασφαλή. Ένας γιατρός, γράφοντας στην ετήσια έκδοσι Καρδιοαγγειακή Ανασκόπησις των Παγκοσμίων Ιατρικών Νέων συμβουλεύει να βράζετε το πόσιμο νερό για να φύγη το χλώριο που βρίσκεται σε ελεύθερη κατάστασι. Αλλά ακόμη και το βράσιμο του νερού δεν θ’ απομακρύνη κατ’ ανάγκην τις άλλες βλαβερές ενώσεις.

Μια Ισορροπημένη Άποψις

Επομένως, είναι συνετό να έχωμε ισορροπημένη άποψι σχετικά με το νερό που πίνομε. Αυτά που μπορούμε να κάμωμε για να εξασφαλίσωμε την καθαρότητα του είναι πολύ λίγα. Ο αέρας που αναπνέομε είναι αρκετά μολυσμένος ώστε συμβάλλει στη συντόμευσι της ζωής σε μερικές περιοχές, αλλά οι μάσκες δεν είναι πρακτικές.

Έτσι, αντί ν’ αφήνωμε αυτές τις καταστάσεις ν’ αλλάξουν την προοπτική της ζωής μας, θα είναι καλύτερο να δούμε σ’ αυτές την απόδειξι ότι τα ανθρώπινα συστήματα αποτυγχάνουν όταν δεν λειτουργούν σε αρμονία με τα θαυμάσια φυσικά συστήματα της γης. Αλλά, συγχρόνως, μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη ότι ο Σχεδιαστής αυτών των φυσικών συστημάτων σύντομα θα φροντίση ώστε όλα να λειτουργούν σύμφωνα με τον σκοπό του όταν ‘θα διαφθείρη τους διαφθείροντας την γην’ και θα καθαρίση τα μολυσμένα νερά της γης.—Αποκάλ. 11:18.

Τότε, τα νερά της γης θα συντηρούν τη ζωή χωρίς ποτέ να προξενούν πόνο, ασθένεια ή θάνατο. Κατάλληλα η προμήθεια του Θεού για αιώνια ζωή στη γη τότε εξεικονίζεται ως ‘καθαρός ποταμός ύδατος της ζωής λαμπρός ως κρύσταλλον.’ «Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.»—Αποκάλ. 21:1-5· 22:1, 17.