Αφήγησις από το Βιβλίο του Έτους
(Από το Βιβλίον του Έτους 1976—συνέχεια)
ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ: Το Λουξεμβούργο με τα 999 τετραγωνικά του μίλια (2.585 τετραγωνικά χιλιόμετρα) και τους 350.000 κατοίκους του είναι μια από τις μικρότερες χώρες του κόσμου. Βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης μεταξύ της Γαλλίας, του Βελγίου και της Γερμανίας. Μολονότι είναι μικρό, το Λουξεμβούργο είναι ένα ανεξάρτητο και αυτοκυβερνώμενο κράτος. Έχει ανεπτυγμένη βιομηχανία. Εν τούτοις, τα πυκνά δάση και οι χαμηλοί λόφοι το κάμουν όμορφη χώρα. Είναι ευτυχές επίσης το γεγονός ότι και το Λουξεμβούργο έχει ένα σύνταγμα που εγγυάται ελευθερία θρησκείας, ελευθερία λόγου και ελευθερία για ίδρυσι σωματείων.
Επί αιώνες το Λουξεμβούργο εθεωρείτο με υπερηφάνεια προπύργιο του Καθολικισμού. Εν τούτοις, σήμερα η κυβέρνησις υποστηρίζει οικονομικώς, όχι μόνο την Καθολική Εκκλησία αλλά, επίσης, και τη θρησκεία των Διαμαρτυρομένων και των Ιουδαίων. Μολονότι, το σύνθημα του Καθολικού Λουξεμβούργου είναι, «Θα παραμείνουμε εκείνο που είμαστε,» εν τούτοις, 700 κάτοικοι του Λουξεμβούργου σήμερα διαφημίζουν τα αγαθά νέα του Λόγου του Θεού από σπίτι σε σπίτι, όπως έκαμε κι ο Ιησούς. Πώς εξελίχθησαν τα πράγματα; Η απάντησις βρίσκεται στη σύγχρονη ιστορία των μαρτύρων του Ιεχωβά.
ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ, ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ
Ήδη από τα έτη 1922 έως 1925, αδελφοί από το Στράσμπουργκ της Γαλλίας διένειμαν Γραφικά έντυπα στο Λουξεμβούργο. Αυτή η διανομή άρχισε μ’ ένα φυλλάδιο που είχε τον τίτλο «Διεκδίκησις» και τελείωνε «Οι Εκκλησιαστικοί Καταγγελλόμενοι.» Εκείνο τον καιρό δεν υπήρχε κανένας μάρτυς του Ιεχωβά στο Λουξεμβούργο. Εν τούτοις, το 1929, από το τμήμα της Εταιρίας Σκοπιά στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας, έστειλαν τον αδελφό Αύγουστο Ρίντμιλερ στο Λουξεμβούργο ως σκαπανέα. Όταν αυτός ενυμφεύθη μια αδελφή σκαπανέα από τη Λωραίνη της Γαλλίας, το καλοκαίρι του 1930, κι αυτή ενώθηκε μαζί του στην επεξεργασία εκείνου του τομέως. Διένειμαν τα βιβλία Η Κιθάρα του Θεού, Απελευθέρωσις, Δημιουργία και Κυβέρνησις, επίσης μερικά βιβλιάρια και το περιοδικό Χρυσούς Αιών. Μια σκαπανεύς αδελφή από το Ντάνσινγκ της Γερμανίας υπηρέτησε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, μαζί μ’ αυτό το ζεύγος και αργότερα απεστάλη ένας άλλος σκαπανεύς, ο Αδελφός Σρόντερ από το Μαγδεμβούργο της Γερμανίας στο Λουξεμβούργο.
Ένα θαυμάσιο μέσον για τη διακήρυξι του αγγέλματος ανάμεσα στους ανθρώπους ήταν το Φωτόδραμα της Δημιουργίας, που παρουσιάζετο σε τέσσερα μέρη. Το τμήμα στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας, έστειλε αδελφούς στο Λουξεμβούργο για να παρουσιάσουν αυτό το εξαιρετικό δράμα το οποίο εξοικείωνε τους θεατάς με το Θείο σκοπό, καθώς τους μετέφερε από την εποχή της δημιουργίας στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού. Στο έτος 1930 το Φωτόδραμα παρουσιάσθηκε στην πόλι του Λουξεμβούργου και στο Εσχ-σουρ-Αλζέτ καθώς και σε πολλές άλλες πόλεις. Στην πόλι του Λουξεμβούργου 300 και πλέον άτομα παρακολούθησαν εκείνο το βράδυ. Στο Εσχ-σουρ-Αλζέτ, επίσης, υπήρξε μεγάλη επιτυχία. Ο αδελφός και η αδελφή Ρίντμιλερ εκράτησαν πολλές διευθύνσεις ενδιαφερομένων ατόμων και εν συνεχεία τα επεσκέφθησαν.
Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ
Η Καθολική Εκκλησία η οποία επί πολύν καιρό είχε το μονοπώλιο όσον αφορά τη θρησκεία στο Λουξεμβούργο έκαμε ενέργειες για να προσπαθήση να σταματήση την πρόοδο της αληθείας του Λόγου του Θεού. Με την υποκίνησί της, έγιναν κανονισμοί, από μέρους της αστυνομίας για ν’ αποθαρρύνουν τους ανθρώπους να βλέπουν το Φωτόδραμα και να δημιουργήσουν την εντύπωσι ότι ήταν απηγορευμένο. Αυτή η εντύπωσις ισχυροποιήθηκε μέσω ψευδών εκθέσεων που εδημοσίευε ο Καθολικός τύπος.
Εν τούτοις, η χρήσις από μέρους των σκαπανέων των διευθύνσεων που είχαν λάβει στις δημόσιες συναθροίσεις του Φωτοδράματος, εχρησίμευσε για να βρεθούν τα πρώτα άτομα στο Λουξεμβούργο που ενδιεφέροντο πραγματικά για την αλήθεια. Στο νότιο μέρος της χώρας, ο πρώτος κάτοικος του Λουξεμβούργου που απεφάσισε να γίνη ένας αληθινός ακόλουθος του Χριστού ήταν ο Φρεντ Γκόρες. Το πώς ξεκίνησε περιγράφεται με τα ακόλουθα λόγια του:
«Σ’ ένα από τα βράδυα που εγίνοντο οι δημόσιες συναθροίσεις γνωρίσθηκα μ’ έναν άνδρα που ήταν ηλικίας 25 περίπου ετών. Και οι δύο μας εκφράσαμε την επιθυμία να μεταφέρουμε και σε άλλους ανθρώπους τη νέα αλήθεια που εμάθαμε. Αφού συζητήσαμε το θέμα αρκετά στο σπίτι μου, πληροφορήσαμε τον αδελφό Ρίντμιλερ για την απόφασί μας. Σύντομα μετά απ’ αυτό, ο αδελφός Ρίντμιλερ μάς έφερε μια μεγάλη ποσότητα βιβλιαρίων με τον τίτλο, «Η Βασιλεία, η Ελπίς του Κόσμου,» μερικά βιβλία και μια κάρτα μαρτυρίας. Απ’ ό,τι μπορώ να θυμηθώ, αυτή η κάρτα μαρτυρίας ήταν γραμμένη σε δύο γλώσσες: η μια πλευρά της ήταν στη Γερμανική και η άλλη στη Γαλλική. Ο σκοπός της επισκέψεως ήταν γραμμένος επάνω σ’ αυτή την κάρτα μαζί με μια σύντομη μαρτυρία για το τέλος τον κόσμου και την ελπίδα μιας παραδεισιακής γης.
«Ο σύντροφος μου κι εγώ, μολονότι ήμαστε άπειροι, ελάβαμε το θάρρος μια μέρα και πήγαμε σε μια οδό που είχαμε διαλέξει για την πρώτη μας δοκιμή. Κανείς δεν μας είχε δείξει τι έπρεπε να κάνωμε. Δεν είχαμε κάνει ποτέ προηγουμένως κάτι παρόμοιο. Παρ’ όλα αυτά, είχαμε θάρρος και εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Αυτός θα μας βοηθούσε, σκεπτόμαστε. Και, πράγματι, ο Ιεχωβά μάς βοήθησε με τον δικό του τρόπο. Μ’ ένα φιλικό τρόπο χαιρετούσαμε τους ανθρώπους και τους παρουσιάζαμε την κάρτα της μαρτυρίας. Ενώ οι άνθρωποι διάβαζαν την κάρτα, ανοίγαμε τις τσάντες μας και τους δείχναμε τα έντυπά μας. Αξίζει να σημειωθή ότι από την αρχή πήγαινε ο καθένας από μας στην πόρτα μόνος του χωρίς να φοβάται ότι κάποιος ήταν πιθανόν να κάμη ερωτήσεις στις οποίες δεν θα μπορούσαμε ν’ απαντήσωμε. Γνωρίζαμε ότι αυτά που παρουσιάζαμε ήταν η αλήθεια. Αυτό μας ενίσχυε και μας έκαμε να αισθανώμεθα εμπιστοσύνη ό,τι κι αν συνέβαινε.
«Θυμάμαι καλά το πρώτο σπίτι που επισκέφθηκα. Ένας φιλικός άνδρας προχωρημένης ηλικίας και μ’ ένα τεχνητό πόδι, δέχθηκε αμέσως το βιβλίο Δημιουργία και παρήγγειλε μια Αγία Γραφή. Είχαμε μια φιλική συνομιλία και του υποσχέθηκα να επιστρέψω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για να του παραδώσω τη Γραφή. . . .
«Η χαρά που πήρα απ’ αυτή τη θαυμάσια υποδοχή στο πρώτο σπίτι μού έδωσε την απαραίτητη ενίσχυσι για να συνεχίσω, μολονότι στα επόμενα σπίτια οι άνθρωποι ήσαν σκεπτικοί και πολλές φορές δεν εδέχοντο το άγγελμα. Μετά από λίγο, έφθασε η αστυνομία κι έδωσε ένα γρήγορο τέλος στα έργο μας. Μας κατέσχε τις τσάντες μας με όλα τα περιεχόμενα, έφτιαξαν φακέλλους για μας και μας διέταξαν να επιστρέψωμε στα σπίτια μας. Τι άλλο μπορούσαμε να κάνωμε; Φυσικά, παραπονεθήκαμε στον Κον Ρίντμιλερ γι’ αυτές τις πείρες αλλ’ αυτός μας παρηγόρησε με το να μας εφοδιάση με νέα έντυπα. Αγοράσαμε μια καινούργια τσάντα—αυτή τη φορά από φθηνό χαρτόνι—και προσπαθήσαμε πάλι. Με τον καιρό γινόμασταν πιο σοφοί, και μετά από επανειλημμένες κατασχέσεις των εντύπων μας και των εφοδίων μας, αρχίσαμε να κρύβωμε τα έντυπα στις τσέπες των παλτών μας και να πηγαίνωμε από πόρτα σε πόρτα χωρίς τσάντα. Μ’ αυτόν τον τρόπο προξενούσαμε λιγώτερη υποψία.»
Στην πόλι του Λουξεμβούργου εκείνος που άρχισε ειδικά το έργο της διακηρύξεως του αγγέλματος, ήταν ο Ευγένιος Ρώυτερ στο έτος 1931 ο οποίος χρησιμοποιούσε το βιβλιάριο Η Βασιλεία, η Ελπίς του Κόσμου. Αλλά κι εδώ επίσης άρχισε η εναντίωσις κι ο αδελφός Ρώυτερ ενθυμείται: «Συχνά ο αδελφός Μίλερ καθώς και άλλοι σκαπανείς, διετάσσοντο από την αστυνομία να σταματήσουν το έργο κηρύγματος από θύρα σε θύρα λόγω του νόμου περί μικροπωλητών. Η διακήρυξις της αληθείας απεδείχθη ότι ήταν ένα αγκάθι, ιδιαιτέρως στη σάρκα του Καθολικού Κλήρου. Λόγω της ελευθερίας της θρησκείας που χορηγούσε το σύνταγμα, κανένας δεν μπορούσε να σταματήση το κήρυγμά μας. Γι’ αυτό, η πρόφασις περί έργου μικροπωλητών εχρησίμευσε σαν ένα εφόδιο να σταματήση η μαρτυρία. Εν τούτοις, αυτή η απόπειρα δεν είχε επιτυχία. Λόγω της εναντιώσεως, ο ζήλος μας έγινε ακόμη μεγαλύτερος. Παρά τις αγωγές στα δικαστήρια που είχαμε κατά καιρούς, όλο και περισσότερα ενδιαφερόμενα άτομα άρχιζαν ν’ ασχολούνται, δραστήρια στη μαρτυρία. Η αστυνομία μάς κατηγορούσε ότι είμεθα μικροπωληταί και ότι ελαμβάναμε παραγγελίες για βιβλία.
«Μετά από τρία έτη δραστηριότητος του αδελφού Ρίντμιλερ οι Αρχές έλαβαν ένα σπουδαίο μέτρο. Ο αδελφός Ρίντμιλερ μετεφέρθη από δύο αστυνομικούς στα Γερμανικά σύνορα και εξορίσθηκε από το Λουξεμβούργο. Ο δικηγόρος μας είπε ότι οι ανώτεροι αξιωματούχοι του είχαν εξηγήσει ότι ο Αύγουστος Ρίντμιλερ απελάθη από το Λουξεμβούργο για να προστατευθή η Καθολική Εκκλησία της χώρας. Μετά από αρκετούς μήνες η αστυνομία παρώτρυνε και την αδελφή Έμμα Ρίντμιλερ να φύγη από τη χώρα. Ο τρίτος σκαπανεύς από τη Γερμανία εκουσίως έφυγε από τη χώρα λίγο καιρό αργότερα, λόγω της επικείμενης εκτοπίσεώς του.»
Μ’ αυτά τα μέτρα οι εναντιούμενοι ανέμεναν να σταματήσουν το έργο κηρύγματος, αλλά δεν είχαν υπ’ όψιν ότι ο σπόρος της αληθείας είχε εν τω μεταξύ ριζώσει. Με τον καιρό οι πρώτοι κάτοικοι του Λουξεμβούργου ήσαν έτοιμοι να βαπτισθούν. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1932, σε μια ιδιωτική πισίνα στο Εσχ-σουρ-Αλζέτ, έγινε το βάπτισμα. Τώρα το θεμέλιο είχε τεθή για την θεοκρατική οργάνωσι στο Λουξεμβούργο και τίποτε δεν μπορούσε να σταματήση την πρόοδο.»