Καθολικοί που Ενδιαφέρονται για τη Θρησκεία τους Υψώνουν Φωνή
ΠΑΡΑ το γκρι τουήντ ταγιέρ της, η γυναίκα ήταν καλόγρια. Πράγματι, ήταν η γενική διευθύντρια των Αδελφών του Ελέους στο Πότομακ της Μαίρυλαντ. Σαν πρόεδρος στη Συνδιάσκεψι για την Αρχηγία των Γυναικών στη Θρησκεία συμμετείχε στο βήμα ομιλητού με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄, τον οποίο συνέστησε στις 5.000 άλλες καλόγριες στην Ουάσιγκτον, D.C. Στο λόγο της υποδοχής μίλησε για τη βαθειά της ανησυχία για την πολιτική του Βατικανού να μη χειροτονή γυναίκες σαν ιέρειες στην εκκλησία. Καθώς ο πάπας προχώρησε για να μιλήση στο πλήθος, 53 από τις καλόγριες στάθηκαν σιωπηρές σε ένδειξι διαμαρτυρίας, όλες τους ντυμένες με πολιτικά ρούχα.
Λίγους μήνες αργότερα, αυτή τη φορά στην Ευρώπη, ο Ελβετός θεολόγος Χανς Κουνγκ είπε με πικρία, «Ντρέπομαι πάρα πολύ για την εκκλησία μου,» όταν πληροφορήθηκε ότι η Ρώμη πίστευε ότι ο Κουνγκ «δεν μπορούσε πια να θεωρήται Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος.» Γιατί; Μεταξύ άλλων, επειδή απέρριπτε τη δοξασία για το αλάθητο του πάπα και αμφισβητούσε την θειότητα του Ιησού Χριστού.
Μολονότι πολλοί Καθολικοί υποστήριξαν την καταδίκη του Κουνγκ από το Βατικανό, 50 Ισπανοί θεολόγοι έγραψαν μια ανοικτή επιστολή διαφωνώντας με τη Ρώμη. Εν τω μεταξύ, 67 Αμερικανοί και Καναδοί θεολόγοι υπόγραψαν μια δήλωσι επικρίνοντας τον επίσημο χαρακτηρισμό για τον Κουνγκ, ότι ‘δεν είναι πια Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος.’
Αυτές είναι μερικές δηλώσεις της αυξανόμενης ανησυχίας που εκφράζουν ειλικρινείς Καθολικοί για τις εξελίξεις της εκκλησίας τους. Προβλήματα ηθικής πλήττουν συνεχώς την εκκλησία, όχι μόνο τους λαϊκούς, αλλά και τον κλήρο. Πραγματικά, δημοσιευμένες δηλώσεις στην επίσημη εφημερίδα του Βατικανού, Λ’Οσερβατόρε Ρομάνο, δείχνουν ότι τα προβλήματα μεταξύ των κληρικών έχουν λάβει ανησυχητικές διαστάσεις. Εξετάστε μερικά παραδείγματα:
Μείωσις στους Κληρικούς
Η εφημερίδα Λ’Οσερβατόρε Ρομάνο της 16ης Μαΐου 1979, λέει: «Αντιμετωπίζομε μια απότομη μείωσι στους αριθμούς [των σπουδαστών σε ιερατικές σχολές στην Ιταλία]. Η στάσις αυτή άρχισε να εκδηλώνεται πριν από 10 περίπου χρόνια κι έχει διατηρήσει την πορεία της μέχρι σήμερα. Το φαινόμενο είναι μέρος μιας πιο γενικής τάσεως που χαρακτηρίζει ολόκληρη την Ευρώπη.»
Έτσι, τα προηγούμενα 10 χρόνια, σύμφωνα με την επίσημη εφημερίδα του Βατικανού, υπήρξε μια σταθερή απώλεια υποψηφίων για την ιερωσύνη. Πράγματι, όπως δείχνουν οι συνοδευτικοί χάρτες, η μείωσις είναι πολύ μεγάλη. Στην Ιταλία γράφτηκαν σε ιερατικές σχολές το 1978 μόνο το ένα τρίτο των σπουδαστών που είχαν γραφτή το 1962! Στη Γαλλία, οι χειροτονίες ιερέων το 1974 ήσαν λιγότερες από το ένα τρίτο εκείνων που είχαν γίνει το 1965!
Η εφημερίδα του Βατικανού τονίζει: «Η μείωσις των σπουδαστών στις ιερατικές σχολές έχει προκαλέσει και μια αντίστοιχη πτώσι στον αριθμό, των ίδιων των ιερατικών σχολών. Το 1970 αριθμούσαν συνολικά 375 έναντι 259 το 1978 . . . Από ένα ανώτατο όριο 918 [ιερέων] χειροτονημένων το 1966 [στην Ιταλία] έχομε φθάσει στον ελάχιστο αριθμό των 384 νέων ιερέων το 1978.»
Αυτή η κατάστασις δεν περιορίζεται σε λίγες μόνο Ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με την Ιταλική εφημερίδα Λα Στάμπα: «[Παγκοσμίως] βασικά υπολογίζεται ότι μεταξύ των ετών ’65 και ’75, τουλάχιστον σαράντα χιλιάδες ιερείς, περιλαμβανομένων και επισκόπων, και ιερέων που ανήκουν σε θρησκευτικά τάγματα, εγκατέλειψαν τις ιερατικές τάξεις καθώς επίσης και είκοσι χιλιάδες καλόγριες.»
Πόσοι Καθολικοί Ασκούν τη Θρησκεία Τους Με Ενεργό Τρόπο;
Εν τω μεταξύ, τι θα λεχθή για το Καθολικό ποίμνιο; Μερικοί Καθολικοί φοβούνται ότι πολλοί μπορεί να γίνωνται Καθολικοί ονομαστικά μόνο, και παραθέτουν τους ακόλουθους αριθμούς σε Ιταλικές εκδόσεις: Οι παρευρισκόμενοι στις λειτουργίες έχουν μειωθή στο μισό και λιγότερο στη Γαλλία και στην Ιταλία τα τελευταία 15-20 χρόνια. Στην Ιταλία, όπου υπολογίζεται ότι το 99 τοις εκατό του πληθυσμού είναι κατ’ όνομα Καθολικοί, παρακολουθούν τις λειτουργίες τακτικά λιγότεροι από το ένα τρίτο. Παρ’ όλα αυτά, οι Ιταλοί είναι πιο τακτικοί στη λειτουργία από τους Γάλλους, από τους οποίους μόνο το 16 τοις εκατό πηγαίνει κάθε βδομάδα.
Αν τα αισθήματα των νεαρών αποτελούν, ένδειξι για το μέλλον, τότε οι Ιταλοί Καθολικοί έχουν άλλο ένα λόγο να ανησυχούν. Το περιοδικό Πανόραμα πήρε συνέντευξι από νεαρούς Ιταλούς ηλικίας 16 ως 24 ετών και διαπίστωσε ότι μόνο το 12,6 τοις εκατό πιστεύει ότι οι πνευματικές αξίες είναι υψίστης σημασίας στη ζωή. Από τις αξίες που αμφισβητούν οι νέοι περισσότερο, «η Θρησκεία και η Εκκλησία» ισοψηφούν στην πρώτη θέσι με «την οικογένεια, το ανδρόγυνο, το γάμο, τους γονείς.»
Προκλητικοί Νεαροί Ιερείς
Με λιγότερους υποψήφιους για την ιερωσύνη και τη δημιουργία αυτού που λέγεται ‘επαγγελματική κρίσις,’ φαίνεται ότι οι ιερατικές σχολές δεν μπορούν να είναι πολύ εκλεκτικές για τους υποψήφιους. Τα αποτελέσματα είναι ανησυχητικά για τους Καθολικούς, και στην Ιταλία και σ’ όλο τον κόσμο.
Ένας Καθολικός λαϊκός, γράφοντας το 1976 στην Ιταλική εφημερίδα Ιερατικές Σχολές και Θεολογία, δήλωσε ότι «απαντώντας στην ‘επαγγελματική κρίσι’ οι ιερατικές σχολές άνοιξαν τις πόρτες τους διάπλατα προς όλους και, μεταξύ άλλων, ένας συρφετός νέων ανθρώπων έχουν γίνει ευπρόσδεκτοι μέσα.» Συνέχισε για να περιγράψη τους ιερείς που προέρχονται απ’ αυτές τις ιερατικές σχολές ως «στασιαστές, αλαζόνες, ασεβείς και σχεδόν πάντα αθεράπευτα Μαρξιστές.»
Αυτός ο Καθολικός λαϊκός μίλησε για τη νέα γενιά των Ιταλών ιερέων ως «ταραχοποιών που ενεργούν από την κοσμικοποιημένη έδρα τους που είναι γεμάτη ανατρεπτικά πόστερς,» και πρόσθεσε: «Ας δοκιμάση ο Επίσκοπος να κάνη κάτι γι’ αυτούς τους τύπους. Είδαμε τι μπορεί να συμβή—πιθανότατα επανάστασις!» Ποιος φταίει; Αυτός ο ίδιος Καθολικός δηλώνει: «Φταίνε εκείνοι που έπρεπε να κρατούν τα ηνία, αλλά τους έχουν αφήσει να τους τα αρπάξουν από τα χέρια τους, είτε σαν αποτέλεσμα αδυναμίας ή δειλίας, ή ακόμη επειδή έχουν και οι ίδιοι επηρεασθή από τις νέες σύγχρονες ιδεολογίες.»
Τι Κάνει ο Πάπας
Ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ γνωστοποίησε ότι δεν θέλει ν’ αφήση κανένα ‘ν’ αρπάξη τα ηνία’ της εκκλησίας από τα χέρια του. Οι θρησκευτικές εκδόσεις έγραψαν για τα ‘αυστηρά μέτρα’ του πάπα κατά της ελεύθερης θεολογίας, της ηθικής χαλαρότητας και της κληρικής δυσφορίας. Ωστόσο, όπως είδαμε στην αρχή αυτού του άρθρου, ο πάπας δέχεται την εναντίωσι ατόμων που έχουν εξέχουσα θέσι στις υποθέσεις της εκκλησίας.
Το Ιταλικό περιοδικό Αββενίρε, παρουσιάζοντας και τα αυστηρά μέτρα του πάπα και την παγκόσμια φύσι του προβλήματος με τους κληρικούς, ανέφερε ότι ο πάπας έδωσε μια αυστηρή ομιλία στην Κοινωνία του Ιησού (τους Ιησουίτες). Είπε στο παγκόσμιο τάγμα (27.000 μέλη σε 106 χώρες): «Ασφαλώς δεν αγνοώ το γεγονός . . . ότι η κρίσις που επηρεάζει τη θρησκευτική ζωή σ’ αυτή την εποχή δεν έχει παραλείψει και τη δική σας Κοινωνία.» Ο πάπας προειδοποίησε τους Ιησουίτες, οι οποίοι «έχουν δημιουργήσει, τη φήμη ότι προμηθεύουν το θεωρητικό θεμέλιο για την ανάμιξι της εκκλησίας στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα», να μη «υποκύψουν στις κοσμικές τάσεις.»—Τάιμς της Νέας Υόρκης, 7 Δεκεμβρίου, 1979.
Ένας ιερέας των Η.Π. πιστός στο Βατικανό, είπε ότι ο πάπας είναι «αναστατωμένος με τη γενική χαλάρωσι των ηθικών κανόνων στη θρησκευτική ζωή, περιλαμβανομένης και της ομοφυλοφιλίας», και πρόσθεσε ότι λέγεται πως πολλοί νεαροί Ιησουίτες στις Η.Π. «δεν πιστεύουν σε ζωή μετά θάνατον, δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, και ακόμη δεν πηγαίνουν στη λειτουργία της Κυριακής.»
Η καταδίκη του θεολόγου Χανς Κουνγκ από το Βατικανό είναι ένα άλλο παράδειγμα των αυστηρών μέτρων του πάπα, και άλλοι θεολόγοι επίσης μπορεί να έχουν προβλήματα. Το Δεκέμβριο του 1979, ο Έντουαρντ Σίλλεμπεκ, ένας φιλελεύθερος Ολλανδός θεολόγος, ανακρίθηκε στη Ρώμη από την «Ιερή Σύνοδο για τη Δοξασία της Πίστεως» (τη C.D.F.). Αυτή η επιτροπή, η οποία καταδίκασε τον Κουνγκ, είναι το σύγχρονο αντίστοιχο του Άγιου Γραφείου της Ιεράς Εξετάσεως. Άλλοι θεολόγοι, όπως ο Βραζιλιανός Φραγκισκανός ιερέας Λεονάρντο Μποφ, έχουν κληθή από τη C.D.F. να δώσουν εξηγήσεις.
Στη διάρκεια των ταξιδίων του το φθινόπωρο του 1979, ο πάπας έκανε μια εύγλωττη παγκόσμια έκκλησι στους Καθολικούς για ενότητα. Τόνισε την ανάγκη για προσκόλλησι σε αυστηρούς κανόνες ηθικής—σε αντίθεσι με την πορνεία, την ομοφυλοφιλία και τις εκτρώσεις. Γι’ αυτό, έλαβε πολλούς επαίνους ακόμη και από μη Καθολικούς.
Ταυτόχρονα, όμως, ο πάπας παρέλειψε να μετριάση τις απόψεις της Καθολικής Εκκλησίας που δεν είναι δημοφιλείς μεταξύ πολλών Καθολικών, περιλαμβανομένης και της απαγορεύσεως των αντισυλληπτικών και της υποχρεωτικής αγαμίας των ιερέων.
Ειρωνική Κατάστασις
Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε μια ειρωνική κατάστασι. Ο πάπας εκφράζοντας την αντίθεσί του στις εκτρώσεις και στη χειροτονία γυναικών, ή υπερασπιζόμενος την αυστηρή ηθική στο σεξ, επικαλέσθηκε την υποστήριξι των Αγίων Γραφών. Παράλληλα, αποδείχθηκε ότι είναι πολύ ευαίσθητος στις επικρίσεις για τη δοξασία του παπικού αλάθητου—μια δοξασία που δεν στηρίζεται στη Βίβλο, όπως τονίζουν οι επικριτές του. Πράγματι, ο Κουνγκ λέει ότι αυτή η δοξασία αντιπροσωπεύει μια εξέλιξι εντελώς αντίθετη στο πνεύμα της Βίβλου.
Οι επικριτές του πάπα ισχυρίζονται ότι δεν δίνει κατάλληλο βάρος στις Γραφές με το να αρνήται να επιτρέψη στους Καθολικούς να ενεργούν σύμφωνα με τη συνείδησί τους σε ζητήματα όπως τα αντισυλληπτικά. Ωστόσο, οι ίδιοι αυτοί επικριτές γενικά ηγούνται ενός ‘νέου κύματος’ ευρυμάθειας που κατατάσσει μεγάλα τμήματα της Βίβλου σαν εμπνευσμένη φαντασία.»
Η στάσις αυτών των λογίων για τις Γραφές, περιγράφηκε σ’ ένα άρθρο του περιοδικού Νιούσγουηκ με τίτλο «Ποιος Ήταν ο Ιησούς;» Έλεγε ότι «οι περισσότεροι λόγιοι της Καινής Διαθήκης πιστεύουν ότι τουλάχιστον μερικά ρητά που αποδίδονται στον Ιησού είναι αυθεντικά δικά του, και προγραμματίζεται μια εθνική συνδιάσκεψις στην οποία οι λόγιοι θα προσπαθήσουν να φθάσουν σε μια ομοφωνία για το ποια είναι αυτά.» Όταν αυτά τα άτομα αναφέρουν τη Βίβλο σαν αυθεντία, πρέπει κανείς να διερωτηθή πόσο σοβαρά παίρνουν τα επιχειρήματα τους.
«Εαυτούς Εξετάζετε»
Σ’ όλους τους Χριστιανούς δίδεται η εξής συμβουλή: «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε.» (2 Κορ. 13:5) Είναι κατάλληλο για τους ειλικρινείς Καθολικούς να εξετάσουν και τον εαυτό τους και την πνευματική κατάστασι της εκκλησίας τους.
Φυσικά, η Καθολική Εκκλησία με κανένα τρόπο δεν είναι η μόνη θρησκευτική οργάνωσις που υφίσταται αλλαγές σήμερα. Διάφορα Προτεσταντικά δόγματα λογομαχούν έντονα για ζητήματα όπως η χειροτονία των γυναικών στην ιερωσύνη, η παραδοχή των ομοφυλοφίλων στην εκκλησία, ο ρόλος της Βίβλου στις διδασκαλίες της εκκλησίας, και η αποδοχή των σύγχρονων κανόνων ηθικής στην εκκλησία.
Λαμβάνει μέρος η εκκλησία σας σ’ αυτές τις διαμάχες; Αν ναι, οφείλετε να πληροφορηθήτε καλά για τις σχετικές Γραφικές αρχές. Άσχετα με το αν είσθε Καθολικός ή Προτεστάντης, θα βρήτε βοηθητικό το χάρτη με τις Βιβλικές αρχές που βρίσκεται σ’ αυτή τη σελίδα. Γιατί να μη συγκρίνετε αυτές τις αρχές με ό,τι λένε οι αρχηγοί της εκκλησίας σας;
[Πίνακας στη σελίδα 9]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ (στην Ιταλία)
1962 30.595
1978 9.853
[Πίνακας στη σελίδα 12]
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΛΟΓΟΜΑΧΟΥΝ—Τι Λένε οι Γραφές;
ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΑΛΑΘΗΤΟΣ;
«Ότε δε ήλθεν ο Πέτρος εις την Αντιόχειαν, ηναντιώθην εις αυτόν κατά πρόσωπον, διότι ήτο αξιόμεμπτος.»—Γαλ. 2:11.
«Διότι προεξηλέγξαμεν Ιουδαίους τε και Έλληνας, ότι είναι πάντες υπό αμαρτίαν, καθώς είναι γεγραμμένον ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ είς.»—Ρωμ. 3:9, 10.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΝΥΜΦΕΥΟΝΤΑΙ;
«Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να είναι άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ . . . κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος.»—1 Τιμ. 3:2, 4.
ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΚΤΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
«Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί [ομοφυλόφιλοι Ζώσα Βίβλος] . . . θελουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.»—1 Κορ. 6:9, 10.
ΠΡΕΠΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;
«Πας λόγος Θεού είναι δεδοκιμασμένος· είναι ασπίς εις τους πεποιθότας επ’ αυτόν. Μη προσθέσης εις τους λόγους αυτού· μήποτε σε εξελέγξη, και ευρεθής ψεύστης.»—Παρ. 30:5, 6.
«Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—2 Τιμ. 3:16, 17.
ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΝΑ ΧΑΛΑΡΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΗΘΙΚΗΣ;
«Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός, τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία . . . μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων, περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»—Γαλ. 5:19-21.
[Γράφημα στη σελίδα 10]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΛΗΡΟΣ
Από το 1881, ο πληθυσμός της Ιταλίας έχει διπλασιασθή ενώ ο αριθμός των ιερέων έχει μειωθή στο μισό, από 84.834 σε 40.866
(Ιερείς για κάθε 1.000 Ιταλούς)
1881 (2,9)
1977 (0,72)
[Γράφημα στη σελίδα 11]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟ ΠΟΙΜΝΙΟ
(Εκατοστιαίο ποσοστό των τακτικών στη Λειτουργία στην Ιταλία)
1956 69%
1977 28%