Ωμότητες—Ποια Είναι η Λύση του Θεού;
ΠΩΣ μπορούν να αποφευχθούν οι ωμότητες; Ποια είναι η λύση; Όταν μελετούμε την ιστορία, γίνεται προφανές ότι οι ανθρώπινες λύσεις έχουν αποτύχει. Μάλιστα, υπάρχει έντονο το στοιχείο της αντίφασης, αν όχι της ξεκάθαρης υποκρισίας, στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν το ζήτημα οι ανθρώπινοι ηγέτες.
Πάρτε για παράδειγμα το έτος 1995. Τότε ήταν η 50ή επέτειος του τέλους του ναζιστικού Ολοκαυτώματος, του τέλους του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και της έκρηξης της ατομικής βόμβας. Εκείνο το έτος, διεξάχθηκαν σε πολλά μέρη του κόσμου αναμνηστικές τελετές τις οποίες παρακολούθησαν οι ηγέτες του κόσμου. Γιατί; Για να μεταδώσουν ένα αίσθημα αποστροφής για αυτές τις ωμότητες, ώστε να μην επαναληφθούν ποτέ. Εντούτοις, μερικοί παρατηρητές πρόσεξαν μια νοσηρή αντιφατικότητα σε αυτές τις τελετές.
Υποκρισία
Σε αυτές τις τελετές στις οποίες δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα, όλοι οι θρησκευτικοί και κυβερνητικοί εκπρόσωποι ήθελαν να θεωρηθούν ευεργέτες ή τουλάχιστον να μη θεωρηθούν κακοί. Εντούτοις, τα κράτη που καταδίκασαν τις ωμότητες του παρελθόντος έχουν φτιάξει οπλοστάσια δαπανώντας τεράστια ποσά από τον προϋπολογισμό τους γι’ αυτόν το σκοπό. Ταυτόχρονα, δεν έχουν λύσει ζωτικά προβλήματα όπως είναι η φτώχεια, η ηθική εξαχρείωση και η μόλυνση, συχνά λέγοντας ότι δεν έχουν αρκετούς πόρους.
Οι κοσμικές θρησκείες επιδιώκουν να γράψουν ιστορία που συγκαλύπτει την παρατεταμένη σιωπή τους σχετικά με τις ωμότητες των δικτατοριών και κρατάει μυστική τη συνεργασία που είχαν με τις δικτατορίες. Αυτές οι θρησκείες δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν άτομα της ίδιας θρησκείας που αλληλοσφάζονταν. Παραδείγματος χάρη, στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, Καθολικοί σκότωναν Καθολικούς και Προτεστάντες σκότωναν Προτεστάντες επειδή ανήκαν σε διαφορετικές εθνικότητες και σε αντιμαχόμενες πλευρές. Και οι δυο πλευρές ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανικές αλλά έπρατταν κάτι εντελώς αντίθετο με τις διδασκαλίες του Ιησού. (Ματθαίος 26:52· Ιωάννης 13:34, 35· 1 Ιωάννη 3:10-12· 4:20, 21) Άλλες θρησκείες έχουν κάνει το ίδιο. Σήμερα, σε διάφορα μέρη του κόσμου, διαπράττονται ακόμη ωμότητες από μέλη αυτών των θρησκειών.
Στην εποχή του Ιησού, οι θρησκευτικοί ηγέτες ήταν υποκριτές. Ο Ιησούς τούς καταδίκασε, λέγοντας: «Αλίμονο σε εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές! Επειδή χτίζετε τους τάφους των προφητών και διακοσμείτε τα μνημεία των δικαίων, και λέτε: “Αν ήμασταν στις ημέρες των προπατόρων μας, δεν θα ήμασταν συμμέτοχοι με αυτούς στο αίμα των προφητών”. Άρα, δίνετε μαρτυρία εναντίον του εαυτού σας ότι είστε γιοι εκείνων που δολοφόνησαν τους προφήτες». (Ματθαίος 23:29-31) Εκείνοι οι θρησκευτικοί ηγέτες ισχυρίζονταν ότι ήταν θεοσεβείς, αλλά ήταν υποκριτές που δίωκαν τον Ιησού και τους μαθητές του.
Μαθήματα που Διδάσκει η Αγία Γραφή
Μπορούμε να πάρουμε μαθήματα από την κοσμική ιστορία, αλλά η Αγία Γραφή είναι η πηγή των πιο ωφέλιμων μαθημάτων. Αυτή δεν εμπιστεύεται το έργο της ερμηνείας της ιστορίας στην ανθρώπινη κρίση ή προκατάληψη. Η Αγία Γραφή εξηγεί την ιστορία και το μέλλον υπό το φως του τρόπου σκέψης του Θεού.—Ησαΐας 55:8, 9.
Οι Γραφές αναφέρουν καλά και κακά γεγονότα καθώς και καλούς και κακούς ανθρώπους. Συχνά μπορούμε να πάρουμε από αυτές τις αφηγήσεις ένα σωστό μάθημα, το οποίο είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού. Αφού ανέφερε μερικά γεγονότα από την ιστορία των αρχαίων Ισραηλιτών, ο απόστολος Παύλος κατέληξε: «Αυτά συνέβαιναν σε εκείνους ως παραδείγματα και γράφτηκαν για προειδοποίηση δική μας». (1 Κορινθίους 10:11) Ο ίδιος ο Ιησούς άντλησε ένα μάθημα από την ιστορία όταν είπε στους μαθητές του: «Να θυμάστε τη γυναίκα του Λωτ».—Λουκάς 17:32.
Τι Θυμάται και τι Ξεχνάει ο Θεός
Μαθαίνουμε από την Αγία Γραφή ότι ο Θεός θυμάται ή ξεχνάει άτομα με βάση τις πράξεις τους. Εκείνους που αμαρτάνουν αλλά εκδηλώνουν μετάνοια ο Θεός τούς συγχωρεί «άφθονα». (Ησαΐας 55:7) Αν κάποιος πονηρός μετανοήσει και «επιστρέψει από την αμαρτία του και πράξει κρίση και δικαιοσύνη, . . . καμιά από τις αμαρτίες του δεν θα έρθει σε θύμηση εναντίον του».—Ιεζεκιήλ 33:14-16.
Ο Παύλος έγραψε ότι «ο Θεός δεν είναι άδικος ώστε να ξεχάσει το έργο σας και την αγάπη που δείξατε για το όνομά του». (Εβραίους 6:10) Συνεπώς, ο Ιεχωβά θα ανταμείψει εκείνους που θυμάται ευνοϊκά. Ο πιστός Ιώβ προσευχήθηκε: «Μακάρι να με έκρυβες στον Σιεόλ [τον κοινό τάφο όλης της ανθρωπότητας], . . . να έβαζες προθεσμία σε σχέση με εμένα και να με θυμόσουν!»—Ιώβ 14:13.
Αντιστρόφως, ο Θεός θα χειριστεί όποιον πράττει αμετανόητα το κακό σε αρμονία με τα λόγια που είπε στον Μωυσή: «Αυτόν θα εξαλείψω από το βιβλίο μου». (Έξοδος 32:33) Ναι, ο Θεός θα ξεχάσει τους πονηρούς παντοτινά.
Ο Τελικός Κριτής
Ο Θεός είναι ο τελικός Κριτής της ιστορίας. (Γένεση 18:25· Ησαΐας 14:24, 27· 46:9-11· 55:11) Σύμφωνα με την ανώτερη κρίση του, δεν θα ξεχάσει τις πολυάριθμες ωμότητες που έχουν διαπραχθεί εις βάρος της ανθρωπότητας. Την ημέρα της δίκαιης αγανάκτησής του, θα κρίνει όλα τα άτομα και τους θεσμούς που φέρουν ευθύνη.—Αποκάλυψη, κεφάλαια 18, 19.
Μεταξύ αυτών θα είναι ολόκληρο το σύστημα της ψεύτικης θρησκείας, στο οποίο οι Γραφές δίνουν το συμβολικό όνομα «Βαβυλώνα η Μεγάλη». Για αυτήν έχει γραφτεί: «Οι αμαρτίες της συσσωρεύτηκαν μέχρι τον ουρανό, και ο Θεός θυμήθηκε τις άδικες πράξεις της».—Αποκάλυψη 18:2, 5.
Αυτές οι θρησκείες υποτίθεται ότι θα δίδασκαν τους ακολούθους τους να κάνουν το σωστό, αλλά απέτυχαν. Έτσι, ο Λόγος του Θεού λέει για όλες τις κοσμικές θρησκείες: «Σε αυτήν βρέθηκε το αίμα προφητών και αγίων και όλων εκείνων που σφάχτηκαν στη γη». (Αποκάλυψη 18:24) Επειδή απέτυχαν να διδάξουν τα μέλη τους να αγαπούν συνανθρώπους και ομοθρήσκους τους, σε αυτές τις θρησκείες προσάπτεται η ενοχή αίματος.
Ένας Νέος Κόσμος Είναι Κοντά!
Επιτέλους είναι κοντά η ημέρα που θα καταστραφεί κάθε κακό. (Σοφονίας 2:1-3· Ματθαίος 24:3, 7-14) Έπειτα από εκείνη την ημέρα, θα έρθει ο καιρός που “δεν θα υπάρχει πια πένθος, κραυγή και πόνος” για τους ευτυχισμένους κατοίκους της γης. (Αποκάλυψη 21:3-5) Ωμότητες και σφαγές δεν θα ξανασυμβούν ποτέ επειδή η διακυβέρνηση αυτής της γης θα αφαιρεθεί από τους ανθρώπους και θα δοθεί στην ουράνια Βασιλεία του Θεού στα χέρια του “Άρχοντα Ειρήνης”, του Ιησού Χριστού.—Ησαΐας 9:6, 7· Δανιήλ 2:44· Ματθαίος 6:9, 10.
Τότε, θα εκπληρωθεί πλήρως η προφητεία του εδαφίου Ψαλμός 46:9: «[Ο Θεός] καταπαύει τους πολέμους ως την άκρη της γης». Εκείνη η ειρήνη θα διαρκέσει για πάντα επειδή, όπως προλέγει το εδάφιο Ησαΐας 2:4, «δεν θα σηκώσει σπαθί έθνος εναντίον έθνους ούτε θα μάθουν πια τον πόλεμο». Το εδάφιο Ψαλμός 37:11, λοιπόν, προλέγει: «Οι πράοι . . . θα γίνουν κάτοχοι της γης και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης». Ναι, τότε θα λεχθεί ότι «όλη η γη αναπαύτηκε, απαλλάχτηκε από την αναστάτωση. Οι άνθρωποι ευθύμησαν ξεσπώντας σε κραυγές ευφροσύνης».—Ησαΐας 14:7.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι ένας δίκαιος νέος κόσμος είναι κοντά. Και σε εκείνον το νέο κόσμο, υπό τη διακυβέρνηση της ουράνιας Βασιλείας του Θεού, θα λάβει χώρα άλλο ένα θαυμαστό γεγονός—η ανάσταση των νεκρών! Ο Λόγος του Θεού εγγυάται: «Πρόκειται να γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων».—Πράξεις 24:15.
Ενώ ήταν στη γη, ο Ιησούς το κατέδειξε αυτό εγείροντας ανθρώπους από τους νεκρούς. Για παράδειγμα, όταν ανέστησε ένα κοριτσάκι, η αφήγηση αναφέρει: «Ευθύς το κορίτσι σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει . . . Αμέσως αυτοί [που παρατηρούσαν] κυριεύτηκαν από χαρά και μεγάλη έκσταση». (Μάρκος 5:42) Στην ανάσταση εκείνοι που σκοτώθηκαν σε ωμότητες καθώς και άλλοι που έχουν πεθάνει προ πολλού θα εγερθούν από τους νεκρούς και θα τους δοθεί η ευκαιρία να ζήσουν για πάντα σε μια παραδεισένια γη. (Λουκάς 23:43) Μάλιστα με τον καιρό «τα παλιά δεν θα έρχονται στη μνήμη ούτε θα ανεβαίνουν στην καρδιά».—Ησαΐας 65:17.
Θα ενεργήσετε σοφά αν αποκτήσετε ακριβή γνώση του Λόγου του Θεού, της Αγίας Γραφής, και αν κάνετε το θέλημά Του. Τότε ο Θεός θα σας θυμηθεί με ευμένεια όταν λύσει για πάντα το πρόβλημα των ωμοτήτων και επαναφέρει τα θύματα στη ζωή. Ο Ιησούς είπε: «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, το να αποκτούν γνώση για εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και για αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό».—Ιωάννης 17:3.
[Εικόνες στη σελίδα 8, 9]
Ο Θεός θα μεταμορφώσει αυτή τη γη σε ειρηνικό παράδεισο
[Εικόνες στη σελίδα 10]
Ο Θεός θα απομακρύνει τις συνέπειες των ωμοτήτων του παρελθόντος ανασταίνοντας τους νεκρούς